Στις 8 Μάρτη θα γίνει χαμός στο ισπανικό κράτος. Το γυναικείο κίνημα και τα συνδικάτα συνεχίζουν στα βήματα που άνοιξε η περσινή απεργία στις 8 Μάρτη και προβλέπουν ομόφωνα ότι η φετινή απεργία θα είναι ακόμη μαζικότερη. Πέρσι υπολογιζόταν ότι βγήκαν στους δρόμους πέντε με έξι εκατομμύρια.
Το περασμένο σαββατοκύριακο έγινε στη Βαλένσια η τελευταία από τις συναντήσεις σε επίπεδο Ισπανίας ανάμεσα στις οργανώσεις που προωθούν την απεργία στις 8 Μάρτη. Τις ίδιες μέρες εξελισσόταν ένα έκτακτο συνέδριο της συνομοσπονδίας CGT, στη Μέριδα, όπου αποφασίστηκε επισήμως το κάλεσμα για 24ωρη απεργία. Είχε προηγηθεί και η μικρότερη αναρχοσυνδικαλιστική συνομοσπονδία CNT που κάλεσε 24ωρη απεργία. Τα καλέσματα αυτά είναι σημαντικά, όχι μόνο για τα μέλη των δυο ριζοσπαστικών συνομοσπονδιών, αλλά για όλη την εργατική τάξη, γιατί δίνουν νόμιμο δικαίωμα σε οποιονδήποτε και οποιαδήποτε θέλει να κατέβει σε 24ωρη απεργία, ακόμη και αν το δικό του συνδικάτο δεν τον καλύψει.
Οι μεγάλες συνομοσπονδίες UGT και CCOO έχουν καλέσει 2ωρη στάση εργασίας ανά βάρδια μέχρι στιγμής. Δέχονται μεγάλη πίεση και κριτική από τα ίδια τους τα μέλη για αυτή τους τη στάση. Πέρσι, οι UGT και CCOO κάλεσαν 2ωρη στάση εργασίας την τελευταία στιγμή, όταν είδαν πως τα μέλη τους ήδη είχαν αποφασίσει ότι θα κατέβουν σε 24ωρη και θα πάρουν μέρος σε πρωινές και απογευματινές διαδηλώσεις. Είχαν στείλει μάλιστα και εγκύκλιο στα στελέχη τους μέσα στους εργατικούς χώρους να δώσουν μάχη να γυρίσει ο κόσμος στη δουλειά όταν συμπληρωθεί το δίωρο. Φέτος όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο προχωρημένα, γι’αυτό και έτρεξαν να βγάλουν τη στάση εργασίας από νωρίς. Ανεξάρτητα αν οι γραφειοκρατίες θα πιεστούν να επεκτείνουν την απεργία, τοπικά ή κλαδικά συνδικάτα, όπως συνδικάτα στην εκπαίδευση, παίρνουν αποφάσεις για 24ωρη.
Η περσινή 8 Μάρτη είχε στο κέντρο της τη μάχη ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Το ζήτημα παραμένει κεντρικό, αλλά η πρόκληση που έχει σημάνει η άνοδος του Vox στις εκλογές της Ανδαλουσίας και στις δημοσκοπήσεις, έχει πολιτικοποιήσει ακόμη περισσότερο τα συνθήματα και τις διεκδικήσεις. Πέρσι η 8 Μάρτη έπαιξε βασικό ρόλο στην αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης και τελικά στην πτώση του Ραχόι τρεις μήνες αργότερα. Φέτος μπορεί να προκαλέσει αντίστοιχες επιπτώσεις, μιας και καθορίζει τον τρόπο που τα δύο κόμματα της δεξιάς (Λαϊκό Κόμμα και Θιουδαδάνος) τοποθετούνται σε σχέση με τις συνεργασίες τους με το Vox ενόψει τοπικών εκλογών σε όλη τη χώρα αλλά και πιθανών εθνικών εκλογών μέσα στη χρονιά.
Ένα από τα πολιτικά προχωρήματα που καταγράφηκαν στη συνάντηση της Βαλένσιας είναι η ανάδειξη του αντιρατσισμού σε βασικό περιεχόμενο της 8 Μάρτη. Υιοθετήθηκε ως κεντρικό καθήκον η μάχη ενάντια στα κέντρα φυλάκισης μεταναστών και μεταναστριών, για το άνοιγμα των συνόρων, η σύνδεση με τις μάχες που δίνουν οι μετανάστριες εργάτριες ιδιαίτερα στην ύπαιθρο στο Νότο ενάντια στην εκμετάλλευση και την κακοποίηση που υφίστανται από τα αφεντικά.
Δεν θα πρόκειται μόνο για μια μέρα δράσης. Το κάλεσμα ενθαρρύνει τουλάχιστον μια βδομάδα “γυναικείου ξεσηκωμού” και σε διάφορα σημεία της χώρας οργανώνονται εκδηλώσεις από τις αρχές του Μάρτη. Επίσης τονίστηκε η σημασία του συντονισμού με απεργιακές πρωτοβουλίες για τις 8 Μάρτη στην υπόλοιπη Ευρώπη και τον κόσμο.