Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Στο δρόμο για τις 16 Μάρτη: Ανοίξτε τα σύνορα στον Έβρο

10/2, Ύψαλα, αντιρατσιστική συγκέντρωση στην τούρκικη πλευρά των συνόρων στον Έβρο

Λίγες μέρες αφότου Τσίπρας κι Ερντογάν, επανεπιβεβαίωναν την τήρηση της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας και συμφωνούσαν για ακόμα μεγαλύτερο κλείσιμο των συνόρων και εντατικοποίηση των απελάσεων, αγωνιστές κι αγωνίστριες από την Ελλάδα και την Τουρκία συναντιώνταν στα σύνορα για να απαιτήσουν να πέσει ο φράχτης του Έβρου, να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες, να σταματήσουν οι απελάσεις, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι δολοφονίες των προσφύγων.

Στην ελληνική πλευρά, στους Κήπους, η κινητοποίηση έγινε με πρωτοβουλία της ΚΕΕΡΦΑ και συμμετείχαν αντιρατσιστές και αντιρατσίστριες από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Δράμα, Ξάνθη, Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη. Ανάμεσά τους ο καθηγητής του ΑΠΘ Γιώργος Τσιάκαλος, ο Γιάννης Κούτρας, μέλος του ΔΣ της ΕΝΙΘ και υποψήφιος δήμαρχος με την "Ανταρσία στη Θεσσαλονίκη για την Ανατροπή", ο Γιώργος Μποτσίδης, μέλος του Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Αλεξανδρούπολης, ο αγωνιστής του κινήματος ενάντια στον εθνικισμό, Νίκος Σακελλάριος, ο Τζεμαλί Μηλιαζήμ, εκπαιδευτικός και μέλος της ΚΕΕΡΦΑ Ξάνθης κι ο Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με την "Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας".

Οι διαδηλωτές έκαναν ιδιαίτερη αναφορά στις παράνομες απελάσεις αλλά και τις δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών που λαμβάνουν χώρα από "ημικρατικές - παρακρατικές ομάδες", όπως τις χαρακτήρισαν, που δρουν στην περιοχή του Έβρου, καθώς και στα "άτυπα μικρά γκουαντάναμο", τις ανεπίσημες φυλακές προσφύγων που λειτουργούν στην περιοχή και για τις οποίες καταγγέλονται ξυλοδαρμοί και βασανιστήρια.

Στη συνέχεια αντιπροσωπεία των διαδηλωτών πέρασε τα σύνορα και ενώθηκε με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που είχαν συγκεντρωθεί στην τούρκικη πλευρά με πρωτοβουλία της καμπάνιας "Είμαστε όλοι μετανάστες - Όχι στο ρατσισμό" της κίνησης Antikapitalister και του DSiP.

Κρατώντας πικέτες και πανό με συνθήματα όπως "ανοίξτε τα σύνορα - αφήστε τα παιδιά να ζήσουν", "Οι μετανάστες είναι αδέρφια μας", "Πρόσβαση στην εκπαίδευση για τα προσφυγόπουλα", "Πες όχι στο ρατσισμό", οι διαδηλωτές κι από τις δύο χώρες κάλεσαν σε μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στις 16 Μάρτη, Διεθνή Ημέρα κατά του Ρατσισμού και του Φασισμού, σε οκτώ πόλεις της Ελλάδας, δύο πόλεις της Τουρκίας και δεκάδες ακόμα σε όλο τον κόσμο. 

Και στις δύο πλευρές των συνόρων διαβάστηκε στα ελληνικά και τα τούρκικα η Κοινή Έκκληση ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές που δολοφονούν.

Η συγκέντρωση της Κυριακής στον Έβρο, ήταν κομμάτι ενός διημέρου αντιφασιστικής κι αντιρατσιστικής δράσης της ΚΕΕΡΦΑ στη Βόρειο Ελλάδα, καθώς την προηγούμενη ημέρα προηγήθηκαν δύο ιδιαίτερα επιτυχημένες εκδηλώσεις σε Θεσσαλονίκη και Ξάνθη, εστιασμένες στη δίκη της Χρυσής Αυγής και τη μάχη για την καταδίκη της ναζιστικής συμμορίας (βλ. σελ. 7).


Πρέπει να γίνει κατανοητή η σημασία της δίκης της Χ.Α, γιατί έχουμε εμπειρίες από αντίστοιχες δίκες ναζιστών στις προηγούμενες δεκαετίες. Οι δίκες ενάντια στους ναζί μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν μια πολύ συγκεκριμένη πορεία. Η πρώτη δίκη είναι η δίκη της Νυρεμβέργης. Ήρθε μετά την ύψωση της κόκκινης σημαίας στο Ράιχσταγκ στο Βερολίνο και την παράδοση της Γερμανίας ως κράτος στο Πότσνταμ, για να καταδικάσει τον ναζισμό ως μια ιδεολογία η οποία αναγκαστικά οδηγεί σε εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα. Ήταν η δίκη που τέλειωσε με καταδίκες κι απαγχονισμούς. Η δεύτερη δίκη που έπαιξε σημαντικό ρόλο είναι η δίκη του Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ. Έδειξε στον κόσμο ότι ο ναζισμός ως ιδεολογία οδηγεί σε εγκλήματα και δεν έχει καμία σχέση με τον ανθρώπινο πολιτισμό. Οι δίκες που ακολούθησαν όμως προσπάθησαν να αλλάξουν το κλίμα. 

Χαρακτηριστική ήταν η αλλαγή στη δίκη του Άουσβιτς που έγινε στη Φρανκφούρτη τη δεκαετία του '60. Καταρχήν όσον αφορά τις συνθήκες. Η δίκη της Νυρεμβέργης διεξήχθη έτσι ώστε όλοι να ασχολούνται καθημερινά με αυτή. Η δίκη του Άουσβιτς όμως θεωρήθηκε μια δίκη όπως όλες οι υπόλοιπες. Παρότι δικάζονταν οι ίδιοι οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου και αυτουργοί των εγκλημάτων εκεί. Κύριο χαρακτηριστικό ήταν η προσπάθεια των υπερασπιστών των εγκληματιών να απαξιώσουν πλήρως τους μάρτυρες. Μέχρι που να κατηγορούν ως συνυπεύθυνο και να ζητούν από τον εισαγγελέα τη σύλληψή του εβραίου που κατέθετε ότι τον είχαν αναγκάσει να κουβαλάει τη στάχτη των συγκρατούμενών του. Η τακτική αυτή, της απαξίωσης των μαρτύρων, ακολουθήθηκε σε όλες τις δίκες μετέπειτα. Με αποτέλεσμα κάποιος ο οποίος ήταν υπεύθυνος για 30.000 εκτελέσεις να καταδικάζεται σε 3 χρόνια φυλάκισης. 

Η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι μια δίκη που μια ναζιστική οργάνωση κατηγορείται ότι διαπράττει εγκλήματα. Κι εμείς καλούμαστε να αποδείξουμε αυτό που είχε αποφανθεί το δικαστήριο στη Νυρεμβέργη ως πρώτη απόφασή του, ότι το ναζιστικό κόμμα, εξαιτίας της ιδεολογίας και του προγράμματός του, άπαξ και γίνεται οργάνωση, είναι πλέον εγκληματική οργάνωση και οδηγεί σε εγκληματική δράση. Καλούμαστε να αποδείξουμε ξανά μετά από τόσα χρόνια, αυτό που αποδείχτηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1946. Αν τυχών χάσουμε αυτή τη δίκη είναι σαν να χάνουμε όλα αυτά που πέτυχαν άλλοι πολύ παλιότερα. Γι'αυτό θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική η δίκη και η καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Και το επόμενο διάστημα θα πρέπει να δώσουμε πολλές μάχες που να αποδεικνύουν την εγκληματική φύση του ναζισμού, παράλληλα με τη μάχη που δίνουν οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής μέσα στο δικαστήριο. 

Στο δεύτερο μισό της παρέμβασής μου θέλω να πώ τα εξής: Μιλάμε για βία. Τη βία που ασκήθηκε στους Αιγύπτιους ψαράδες, στον Λουκμάν, στο Φύσσα. Μην ξεχνάμε κάτι. Ότι τα χρόνια που ακολούθησαν έχουν δολοφονηθεί πάρα πολλοί Λουκμάν. Μιλάω για τους ανθρώπους που πέθαναν προσπαθώντας να μπουν σε αυτή τη χώρα και να ζητήσουν προστασία και άσυλο. Μπορεί καμιά φορά να τις θεωρούμε διαφορετικές μάχες αλλά είναι το ίδιο πράγμα. Το ένα είναι συνέχεια του άλλου. Η κινητοποίηση αύριο στον Έβρο είναι η συνέχεια της εκδήλωσης για τη δίκη της Χ.Α σήμερα. Τι συμβαίνει στον Έβρο;

Μιλάμε για ανοιχτά σύνορα και συχνά μας ρωτάνε “σύνορα είναι, πώς είναι δυνατόν να είναι ανοιχτά;”. Το θέμα δεν είναι να συζητήσουμε γενικώς περί συνόρων. Ανοιχτά σύνορα σημαίνει ότι δίνεται δυνατότητα σε κάποιον να τα περάσει με ασφάλεια. Είναι γεγονός ότι και η δικιά μας χώρα συμφώνησε στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών, ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται ότι διώκονται, ότι κινδυνεύει η αξιοπρέπειά τους, η ζωή τους κλπ, θα πρέπει να έχουν ασφαλείς διόδους για να πάνε κάπου και να ζητήσουν άσυλο. Αυτό είναι κάτι δεδομένο και συμφωνημένο. 

Φράχτης

Κι όμως, η δική μας χώρα δεν δίνει αυτή τη δυνατότητα. Παλιότερα, κάποιος που ήθελε να έρθει μέσω Τουρκίας και να ζητήσει άσυλο, έπρεπε να περπατήσει στα κρυφά 11 χιλιόμετρα στις Καστανιές του Έβρου, να ξεφύγει από τους φρουρούς της άλλης μεριάς και να μπει πλέον σε ελληνικό έδαφος και να ζητήσει άσυλο. Ήμασταν η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που έκανε φράχτη, ξεκαθαρίζοντας στους πρόσφυγες ότι “δεν θα έρχεστε πλέον από δω, θα πρέπει να πάτε από το Αιγαίο”. Και μάλιστα τους έλεγε ότι “να ξέρετε ότι οι πιθανότητα να επιβιώσετε δεν είναι σίγουρη. Μπορεί και να πεθάνετε”. Και στη συνέχεια αναπτύσσουν κι ολόκληρο στόλο του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και ξαναστρέφουν τους πρόσφυγες στο μονοπάτι του Έβρου. Αλλά πλέον χερσαία δίοδος δεν υπάρχει. “Θα πρέπει να περνάτε από τα νερά. Και τότε οι περισσότεροι θα πνίγεστε” τους λένε. Ασφαλής δίοδος δεν υπάρχει και δεν υπάρχει συνειδητά. Είναι ένα δικαίωμα που καταπατείται.

Πριν λίγο καιρό είδαμε πρόσφυγες που ήρθαν κι έκαναν κατάληψη στην πλατεία Αριστοτέλους. Κι έλεγαν ότι είμαστε εδώ για να έρθει η αστυνομία και να μας καταγράψει. Γιατί το έκαναν αυτό; Το έκαναν γιατί κατά κανόνα οι άνθρωποι που περνούν όχι μόνο δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αίτηση ασύλου, αλλά συλλαμβάνονται κι επαναπροωθούνται πάλι πίσω στην Τουρκία. Και για να μπορέσουν αυτοί που τη γλίτωσαν να πουν ότι “εδώ είμαστε, θέλουμε να κάνουμε αίτηση ασύλου”, χρειάστηκε να κάνουν κατάληψη στην πλατεία Αριστοτέλους. 

Στις επαναπροωθήσεις υπάρχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Η Ελλάδα έχει από παλιά καταδικαστεί γιατί ο στρατός και η αστυνομία έκαναν παράνομες επαναπροωθήσεις. Και μάλιστα τόσο ο στρατός όσο και η αστυνομία έλεγαν ότι “δεν κάνουμε εμείς τέτοια πράγματα”. Το αρνούνταν. Υπάρχει χειρότερο πράγμα από ένα κράτος που κάνει απελάσεις στα κρυφά και παράνομα; Ναι υπάρχει και χειρότερο. 

Αυτό που βλέπουμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο είναι το εξής: Πρόσφυγες φτάνουν, η αστυνομία δεν τους καταγράφει καν και τους συλλαμβάνουν άνθρωποι με κουκούλες και στολές στρατιωτικού τύπου, τους πηγαίνουν σε διάφορους στάβλους στις όχθες του Έβρου, τους δέρνουν τρεις τέσσερις μέρες, τους κλέβουν ο,τι έχουν, τους παίρνουν ακόμα και τα ρούχα, τους βάζουν σε βάρκες και τους στέλνουν στην άλλη μεριά. Είχαμε περιπτώσεις ανθρώπων που, αφού τους γδύσανε και τους έστειλαν πίσω με τη βάρκα, πάγωσαν και πέθαναν από το κρύο πριν προλάβει να τους βρει η τούρκικη αστυνομία. Το γνωρίζουμε αυτό. Έχουμε καταγράψει τέτοιες περιπτώσεις. Έχουμε πολλά ντοκουμέντα. Στην ερώτηση περί τίνος πρόκειται, η απάντηση από τη μεριά του κράτους δεν είναι πλέον η άρνηση “εμείς δεν τα κάνουμε αυτά”. Αλλά “αυτά δεν γίνονται” καν. 

Αυτό που έχουμε στην πραγματικότητα είναι ημικρατικές – παρακρατικές οργανώσεις που δεν επαναπροωθούν απλά. Σκοτώνουν. Και καμιά φορά ρωτάω φίλους κυβερνητικούς, αυτοί που σκοτώνουν στον Έβρο, με την κάλυψη που έχουν, νομίζετε ότι θα μείνουν να σκοτώνουν μόνο πρόσφυγες στον Έβρο; 

Μας ρωτούν στοιχεία έχετε; Θα αναφέρω ένα. Στις 4 Ιουνίου πέρασε ο Άχμεντ, του οποίου γνωρίζω τη γυναίκα και τα παιδιά του που είναι στην Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος είχε πολιτικό άσυλο στη Γερμανία και ήρθε προσπαθώντας να φέρει και την οικογένειά του. Στις 18:45 εκείνης της ημέρας ήταν η τελευταία του επικοινωνία. Χάθηκε. Εξαφανίστηκε. Στην Τουρκία δεν τον περάσανε. Ψάξαμε κάθε ενδεχόμενο τέτοιο. Ιατροδικαστής δεν τον βρήκε ανάμεσα στους νεκρούς πρόσφυγες. Τι μπορεί να συνέβη; Η εφημερίδα Το Ποντίκι έγραψε για τα μυστικά κρυμμένα γκουαντάναμο του Έβρου, όπου άνθρωποι βασανίζονται, κακοποιούνται κλπ. Φοβάμαι ότι δεν ζει ο Άχμεντ. Και πιάνω τον εαυτό μου να “ελπίζει” να υπάρχουν τα μυστικά κρυμμένα γκουαντάναμο, γιατί είναι το μόνο ενδεχόμενο να είναι ζωντανός. Όταν φτάνουμε σε αυτό το σημείο σημαίνει ότι η αντίστασή μας θα πρέπει να είναι πολύ δυνατή για να υπερασπιστούμε την ανθρωπιά και τον πολιτισμό όπως τον γνωρίσαμε.

Γιώργος Τσιάκαλος
Ομιλία στις 9/2, στην εκδήλωση της ΚΕΕΡΦΑ για τη δίκη της Χ.Α στη Θεσσαλονίκη
 
 

Ήρθαμε σήμερα στα Ύψαλα, στα ελληνοτουρκικά σύνορα, για να διαμαρτηρηθούμε για την κατάσταση που επικρατεί σε σχέση με τους πρόσφυγες και στις δύο πλευρές των συνόρων. 

Η τούρκικη και η ελληνική κυβέρνηση συνεργάζονται με στόχο να τους κάνουν τη ζωή δυσκολότερη, εμποδίζοντάς τους να περνούν τα σύνορα, κλείνοντάς τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στέλνοντάς τους πίσω στη Συρία. Συγκεντρωθήκαμε λοιπόν και από τις δύο πλευρές διεκδικώντας από τις κυβερνήσεις μας να ανοίξουν τα σύνορα, να φτιαχτεί μια ασφαλής δίοδος για τους πρόσφυγες. Στην Τουρκία βρισκόμαστε μπροστά στις τοπικές εκλογές που θα γίνουν σε δυο μήνες και τα κόμματα της άρχουσας τάξης χρησιμοποιούν το ζήτημα των προσφύγων για να τροφοδοτήσουν τον εθνικισμό στην προεκλογική πολιτική ατζέντα. Απαιτούμε από όλα τα κόμματα να σταματήσουν να παίζουν τέτοια παιχνίδια στις πλάτες των προσφύγων. Χτίζουμε ένα κίνημα που θα επιβάλει αυτές τις διεκδικήσεις. Στις 16 Μάρτη θα διαδηλώσουμε στην Ισταμπούλ και τη Σμύρνη, ενώνοντας κι εμείς τη φωνή μας με το διεθνές κίνημα ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. 

Οζάν Τεκίν
DSiP, Τουρκία
 
 

Οι φράχτες ποτέ δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τα κύματα των προσφύγων. Οι άνθρωποι δεν φεύγουν από τον τόπο τους για άλλο λόγο, αλλά γιατί τους διώχνει ο πόλεμος και η πείνα. Δουλειά μας είναι να βοηθήσουμε και να προστατέψουμε αυτούς τους ανθρώπους. 

Μας λένε ότι “ανοιχτά σύνορα είναι μπάτε σκύλοι αλέστε”. Τους απαντάμε ότι με τη σημερινή κατάσταση ο κόσμος σκοτώνεται. Με τα κλειστά σύνορα και τους φράχτες το μόνο που καταφέρνουν είναι να βγάζουν περισσότερα λεφτά οι διακινητές και τα κυκλώματα και τελικά να πνίγουν τον κόσμο που προσπαθεί να περάσει. Στο Αιγαίο της ειρήνης, όπως προσπαθούν να το ονομάσουν, χιλιάδες άνθρωποι έχουν πνιγεί προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους πολέμους. Το να μην πνίγονται αυτοί οι άνθρωποι, αυτό σημαίνει ανοιχτά σύνορα. 

Γιώργος Μποτσίδης
μέλος ΔΣ Εργατικό Κέντρο Αλεξανδρούπολης
 
 

Διαδηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και διεκδικούμε να σταματήσουν πια οι θάνατοι στα σύνορα. Θάνατοι καθημερινοί που προκαλούνται από τις καταδιώξεις της αστυνομίας στην Εγνατία Οδό με αποτέλεσμα να χάνονται ζωές προσφύγων σε τροχαία. Θάνατοι που προκαλούνται επειδή, ελλείψει άλλου περάσματος, άνθρωποι πνίγονται στο νερά του Έβρου ή πεθαίνουν από το κρύο στην προσπάθειά τους να βρουν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Θάνατοι – δολοφονίες από παρακρατικές συμμορίες, με ύποπτες σχέσεις με το στρατό και την αστυνομία. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του φράχτη, των κλειστών συνόρων και της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.

Η κινητοποίησή μας στον Έβρο, τόσο η δικιά μας όσο και των συντρόφων από την άλλη μεριά, είναι προπομπός της παγκόσμιας κινητοποίησης κατά του ρατσισμού και του φασισμού στις 16 Μάρτη. Καλούμε όλες και όλους να πλαισιώσουν τις διαδηλώσεις αυτής της ημέρας ώστε να αποτελέσει ένα σταθμό που θα βάλει τη σφραγίδα της και στη συνέχεια. Οι ρατσιστικές πολιτικές ανοίγουν το δρόμο στους φασίστες και την άκρα δεξιά σε διεθνές επίπεδο κι απειλούν ότι αυτό θα το καταγράψουν με άνοδο και στις ευρωεκλογές δυο μήνες μετά. Στις 16 Μάρτη βγαίνουμε παντού στο δρόμο για να καθορίσουμε ότι αυτό δεν θα τους περάσει. Ότι η οργή του κόσμου ενισχύει την αριστερά και όχι την ξενοφοβία, την ισλαμοφοβία και το ρατσισμό.

Τζεμαλί Μηλιαζίμ
εκπαιδευτικός, ΚΕΕΡΦΑ Ξάνθης
ΚΟΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Ξεφεύγοντας από τον πόλεμο και τη φτώχεια, εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες προσπαθούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο και το Αιγαίο για να φτάσουν σε μια αξιοπρεπή ζωή στην Ευρώπη. Χιλιάδες από αυτούς πεθαίνουν κάθε χρόνο σε αυτή τη διαδρομή.

Από τις αρχές του 2016, η Τουρκία έκλεισε τα σύνορά της στη συριακή πλευρά. Η Τουρκία εφάρμοσε επίσης μια πολύ σκληρή πολιτική στα δυτικά σύνορα και στο Αιγαίο για να σταματήσει τους πρόσφυγες μετά τη συμφωνία που δεσμεύτηκε με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η διαδρομή του ποταμού Έβρου έγινε προτιμότερη για τους μετανάστες. Ωστόσο, οι δυνάμεις ασφαλείας της Τουρκίας και της Ελλάδας χρησιμοποιούν κάθε μέτρο για να τους εμποδίσουν να περάσουν.

Οι Έλληνες στρατιώτες στα σύνορα απωθούν πίσω εκείνους που κατάφεραν να φτάσουν στην άλλη πλευρά των συνόρων. Υπάρχουν πολλές αναφορές ότι χρησιμοποιούν βία ενώ κάνουν κάτι τέτοιο.

Και όταν η ελληνική ασφάλεια έχει διώξει πίσω τους πρόσφυγες, η Τουρκία τους συλλέγει για να σταλούν στα κέντρα απέλασης σε πόλεις κοντά στα συριακά σύνορα. Πολλοί από αυτούς απελαύνονται στη Συρία.

Παρά τις κλιμακούμενες εθνικιστικές εντάσεις που απευθύνονται στην εσωτερική τους πολιτική, οι ελληνικές και τουρκικές κυβερνήσεις συνεργάζονται πολύ αποτελεσματικά στα σύνορά τους.

Εμείς, οι αντιρατσιστές από την Τουρκία και την Ελλάδα, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να διαμαρτυρηθούμε για τις ενέργειες που έλαβαν και τα δύο κράτη και για να δείξουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας στους μετανάστες.

Σε όλο τον κόσμο εξαπλώνονται αυταρχικές πολιτικές τάσεις, τα κόμματα της φασιστικής και λαϊκιστικής ρατσιστικής δεξιάς βρίσκονται σε άνοδο. Αυτά τα ρεύματα ενθαρρύνουν το μίσος, το φόβο και την προκατάληψη κατά των προσφύγων σε κάθε χώρα.

Ωστόσο υπάρχουν και αντιστάσεις. Είμαστε μέρος ενός διεθνούς κινήματος που ξεσηκώνεται ενάντια στους Τραμπ, Μπολσονάρο, Όρμπαν και άλλους παρόμοιους.

Μια ημέρα δράσης εναντίον του ρατσισμού έχει καλεστεί σε ολόκληρο τον κόσμο να συμπέσει με την επέτειο της Ημέρας του ΟΗΕ κατά του Ρατσισμού. Αυτό έχει γίνει μια παράδοση για τους αντιρατσιστές τα τελευταία χρόνια.

Φέτος θα βγούμε όλοι στους δρόμους σε πολλές χώρες στις 16 Μαρτίου.

Πιστεύουμε ότι αυτή είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία να δείξουμε τη δύναμή μας.

Έτσι, ενώ αφενός καλούμε τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας να αλλάξουν τη στάση τους απέναντι στους πρόσφυγες και να σταματήσουν την καταστολή εναντίον τους, καλούμε επίσης όλες τις δυνάμεις που παλεύουν για την απελευθέρωση και τη δημοκρατία και στις δύο πλευρές του Αιγαίου να υποστηρίξουν την έκκληση για τη # M16 και να ενωθούν μαζί μας στον αγώνα κατά του ρατσισμού.

Κήποι Έβρου - Ύψαλα, 10 Φλεβάρη 2019