Στην τελική ευθεία, η 8 Μάρτη μετατρέπεται σε Πανεργατική Απεργία. Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ ακολουθώντας τα δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία και την ΑΔΕΔΥ αποφάσισε να κηρύξει στάση εργασίας 1μμ-3μμ και να διευκολύνει έτσι τη συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 2μμ.
Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για μια επιτυχία για όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται και ιδιαίτερα για την Κίνηση για απεργιακή 8 Μάρτη και για τον Συντονισμό Ενάντια στα Μνημόνια που ξεκίνησαν και στήριξαν αυτή την καμπάνια εδώ και καιρό. Όσο πιο μεγάλη θα είναι η κινητοποίηση αυτή την Παρασκευή, τόσο πιο πολύ ανοίγει ο δρόμος για να τσακίσουμε όλες τις επιθέσεις που χτυπούν καθημερινά τις ζωές των γυναικών. Και για να αποκτήσει ξανά αυτή η μέρα το νόημα που της έδωσαν οι επαναστάτριες, η Κλάρα Τσέτκιν, η Αλεξάνδρα Κολοντάι, η Ελίζαμπεθ Γκέρλεϊ Φλυν και τόσες άλλες που την καθιέρωσαν σαν μέρα μάχης για τις εργάτριες για να απαιτούν “Ψωμί και τριαντάφυλλα”.
Άμεσες απαιτήσεις
Δεν πρόκειται για κάποιο συμβολικό γιορτασμό, γιατί οι απαιτήσεις για να χρησιμοποιήσουμε εδώ και τώρα τη δύναμη της τάξης μας ενάντια στις σεξιστικές διακρίσεις είναι άμεσες. Οι καθαρίστριες που απεργούν ενάντια στις απολύσεις στα Νοσοκομεία με αιχμή τη μάχη στον Άγιο Σάββα δεν μπορούν να περιμένουν. Το ίδιο ισχύει για τις δασκάλες και τις καθηγήτριες που τρέχουν εδώ και χρόνια από την μια άκρη ως την άλλη της χώρας για να καλύψουν τα κενά στα σχολεία και τώρα το υπουργείο τους δείχνει την πόρτα. Αυτό που απαιτούν χιλιάδες γυναίκες δεν είναι ωραία λογύδρια και ένα λουλούδι που θα μαραθεί όταν περάσει η προεκλογική περίοδος, αλλά συνέχεια και κλιμάκωση της πάλης για την απελευθέρωση.
Αυτή η προοπτική παίρνει δύναμη από το γεγονός ότι στις 8 Μάρτη θα έχουμε στο πλευρό μας τις κινητοποιήσεις σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις του πλανήτη. Οι γυναίκες στην Ισπανία άνοιξαν το δρόμο για να είναι η 8 Μάρτη απεργιακή ξανά και το κίνημα απλώνεται. Άμεση συνέχεια θα είναι οι αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές διαδηλώσεις στις 16 Μάρτη και εδώ αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Η ακροδεξιά απειλή βάζει στο στόχαστρο πρώτες τις γυναίκες, από τον Τραμπ και τον Μπολσονάρο στις ΗΠΑ και στη Βραζιλία μέχρι τους Όρμπαν και τους Σαλβίνι της Ευρώπης.
Είναι τραγικό στην Ελλάδα της “πρώτη φορά αριστεράς” να μένουν γυναίκες της προσφυγιάς αβοήθητες να γεννήσουν τα παιδιά τους μέσα σε άθλιες συνθήκες “camps”. Έχουμε τόσες και τόσες άμεσες μάχες να δώσουμε, εμπρός να οργανώσουμε τη δύναμη της εργατικής τάξης για να αποτινάξουμε το ζυγό της καταπίεσης.