Δυο βδομάδες έχουν μείνει μέχρι την ημερομηνία της αναγκαστικής εξόδου από την ΕΕ στις 29 Μάρτη. Κι όμως τα πράγματα παραμένουν πιο ρευστά και αβέβαια από ποτέ. Τη Δευτέρα 11 Μάρτη η Τερέζα Μέι έκανε ταξίδι αστραπή στο Στρασβούργο για να συναντηθεί με τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Επέστρεψε με ορισμένες τροποποιήσεις στη συμφωνία, τις οποίες πρέπει τώρα να τις σερβίρει στην εσωκομματική της αντιπολίτευση ως μεγάλη επιτυχία για να καταφέρει να πάρει το πράσινο φως από το κοινοβούλιο. Στα μέσα Γενάρη η Μέι είχε υποστεί τη μεγαλύτερη ήττα στα κοινοβουλευτικά χρονικά της Βρετανίας με 230 ψήφους διαφορά εναντίον της κυβερνητικής πρότασης.
Την Τρίτη 12 Μάρτη, ενώ η Εργατική Αλληλεγγύη τυπωνόταν, το Κοινοβούλιο θα ξαναψήφιζε για τις τελευταίες αλλαγές, αν και ούτε καν αυτό δεν ήταν σίγουρο, μιας και οι βουλευτές που πιέζονται να αλλάξουν στάση ζητούσαν χρόνο να “μελετήσουν” τη συμφωνία. Αν δεν καταφέρει να κάνει τη μεγάλη ανατροπή, ο εκβιασμός της Μέι έχει επόμενα στάδια. Την Τετάρτη 13 Μάρτη θα έμπαινε σε ψηφοφορία η πιθανότητα να υλοποιηθεί το “σκληρό” Μπρέξιτ στις 29 Μάρτη, δηλαδή χωρίς καμιά συμφωνία. Με το προφανές όχι σε μια τέτοια πρόταση, η Μέι θα προσπαθήσει να κερδίσει κι άλλο λίγο χρόνο, ενώ την αμέσως επόμενη μέρα θα ζητούσε την έγκριση του κοινοβουλίου για να ζητήσει από την ΕΕ μια σύντομη παράταση.
Τίποτα από αυτά δεν είναι σίγουρο, γιατί ο εκβιασμός δεν είναι μόνο εγχώριος, είναι κυρίως ευρωπαϊκός. Η ΕΕ δεν δεσμεύεται σε τίποτα και ο Γιούνκερ έστειλε μήνυμα προς τους Βρετανούς βουλευτές μετά τη συνάντηση με τη Μέι ότι αν δεν ψηφίσουν “σωστά”, η μόνη εναλλακτική είναι το Μπρέξιτ να μην γίνει ποτέ.
Συρφετός
Στο μεταξύ, οι “διορθώσεις” που κατάφερε να αποσπάσει η Μέι είναι όλες για να προσπαθήσει να καθησυχάσει τους “ενωτικούς” (δηλαδή τη φιλοβρετανική δεξιά της Βόρειας Ιρλανδίας) και πίσω από αυτούς όλο τον συρφετό του βαθέος συντηρητικού κόμματος που ονειρεύεται νεκρανάσταση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Σε μεγάλο σημείο τριβής έχει μετατραπεί το “μπάκστοπ”, δηλαδή οι εγγυήσεις που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι η έξοδος της Βρετανίας από την Ένωση δεν θα επαναφέρει σκληρά σύνορα μεταξύ Βορρά και Νότου στην Ιρλανδία. Αλλά και οι εγγυήσεις που ζητούν οι πιο σκληροί της δεξιάς του Μπρέξιτ για το ότι η Βρετανία δεν θα βρεθεί χωρίς τη θέλησή της σε μια ντε φάκτο ζώνη ελεύθερου εμπορίου με τις χώρες της ΕΕ.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν ανακοίνωσε ότι πλέον η προοπτική μιας “λαϊκής ψήφου” είναι μέσα στις πιθανές προτάσεις. Αυτό που εννοεί είναι να οργανωθεί δεύτερο, επαναληπτικό δημοψήφισμα. Παρότι η πιο δεξιά πτέρυγα των βουλευτών του Εργατικού Κόμματος αποχώρησε πρόσφατα και έφτιαξε ανεξάρτητη κοινοβουλευτική ομάδα, αυτό δεν μείωσε τις πιέσεις πάνω στην ηγεσία του κόμματος. Ένα δεύτερο δημοψήφισμα, πέρα από αντιδημοκρατική επιλογή, θα ήταν και πολιτικό αυτογκόλ, καθώς θα έδινε όλο το χώρο στην ακροδεξιά να το παίξει μόνη αντισυστημική δύναμη, ενώ θα κινδύνευε να μετατρέψει σε ισοδύναμη την επιλογή ανάμεσα σε έξοδο από την ΕΕ και αποδοχή της συμφωνίας της Μέι.
Αριστερή πολιτική δεν είναι να καθησυχάζεις τους Βρετανούς καπιταλιστές ότι με κυβέρνηση Εργατικών τα συμφέροντά τους θα λαμβάνονταν περισσότερο υπόψη. Αλλά να οργανώνεις την αντίσταση ώστε ό,τι μηχανορραφίες και να επιδιώκουν οι από πάνω, το Μπρέξιτ να γίνει πρώτο βήμα για να πάρουν οι από κάτω την κατάσταση στα χέρια τους.