Ο ρόλος μας είναι να μην αφήνουμε κανέναν και καμία μόνους τους στις μάχες. Το είδαμε αυτό και με την απεργία στις 8 Μάρτη – Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Η επιμονή μας  ήταν τόσο δυνατή που καταφέραμε να κάνουμε για πρώτη φορά απεργία τη μέρα της Γυναίκας. Δεν είχε ξαναγίνει ποτέ αυτό. Και απέναντι στις χιλιάδες γυναίκες που απέργησαν και διαδήλωσαν εκείνη τη μέρα, η απάντηση της κυβέρνησης ήταν να φέρει ένα νόμο που λέει ότι βιαστής θεωρείται αυτός που απειλεί τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή μιας γυναίκας. 

Και ρωτάμε το εξής: Ένα αφεντικό ή ένας προϊστάμενος στο χώρο δουλειάς, που βάζει χέρι σε μια γυναίκα και της λέει “θα μου κάτσεις αλλιώς θα σε απολύσω”, θεωρείται βιαστής γι'αυτό το νόμο; Και η απάντηση είναι όχι. Γι'αυτό και εμείς λέμε ότι αυτό δεν πρέπει να περάσει. Είναι προκλητικό που αυτές οι αλλαγές έρχονται με τον ίδιο νόμο που πάνε να ρίξουν στα μαλακά στους χρυσαυγίτες.

Εκβιασμοί 

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η μη συναίνεση στη σεξουαλική πράξη είναι βιασμός. Αυτό αφορά τα σωματεία. Πρώτα απ' όλα γιατί στους χώρους δουλειάς γίνονται εκβιασμοί πάνω στις γυναίκες και σε όλους. Και βέβαια η αντίσταση στις επιθέσεις σε βάρος των γυναικών είναι υπόθεση όλων των εργατών. Μπορούμε να πάρουμε πρωτοβουλία απέναντι σε αυτό. Όπως πήραμε πρωτοβουλία ότι η γυναίκα έχει δικαιώματα και τα σωματεία μπήκαν μπροστά να διεκδικήσουν παιδικούς σταθμούς και άλλα αιτήματα των γυναικών, έτσι να πάρουμε πρωτοβουλία ότι βγαίνουμε απεργιακά στο δρόμο και διεκδικούμε ότι δεν θα περάσει αυτή η αλλαγή στον ποινικό κώδικα.