Ο Λυκουρέζος παρέα με τον… πρίγκηπα Νικόλαο
Αυτό που προκαλεί έκπληξη στην υπόθεση του Αλέξανδρου Λυκουρέζου και του Θεόδωρου Παναγόπουλου δεν είναι η ίδια η σύλληψή τους: το πραγματικό σοκ, η πρόκληση, είναι ότι κυκλοφορούσαν μέχρι τώρα ελεύθεροι.
Ο Λυκουρέζος και ο Παναγόπουλος δεν είναι “ψιλικατζήδες”. Με το μικρο-έγκλημα ούτε έχουν, ούτε θέλουν να έχουν καμιά σχέση. Τους πορτοφολάδες και τα πρεζόνια δεν θέλουν να τα βλέπουν ούτε από μακρυά – όπως και όλους τους φτωχούς, άλλωστε, όποια δουλειά και αν κάνουν. Η σεβαστή τους πελατεία είχε πάντα “επίπεδο”. Και τα αντίστοιχα χρήματα φυσικά -για να μπορεί να πληρώνει δικηγόρους του διαμετρήματός τους.
Ο Λυκουρέζος και ο Παναγόπουλος δεν είναι οι πρώτοι μεγαλοδικηγόροι που συλλαμβάνονται για τις σχέσεις τους με τη “μαφία των φυλακών”. Και προφανώς ούτε και οι τελευταίοι. Προηγήθηκαν οι συλλήψεις του Γιώργου Αντωνόπουλου και της Χρύσας Κιουμουρτζή στις αρχές του μήνα. Και ακολουθούν δίχως αμφιβολία και άλλες.
Υπεξαιρέσεις, ληστείες, δολοφονίες
Η υπόθεση της “μαφίας των φυλακών” συνδέεται με χίλια νήματα με μια σειρά από τις μεγάλες σκοτεινές υποθέσεις που έχουν απασχολήσει τη δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια: την δολοφονία του δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου στο γραφείο του, τη δολοφονία του “Αλβανού κακοποιού” Αλμπέρ Μπάκο από δυο συγκρατούμενούς του στις φυλακές Κορυδαλλού, την απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του ίδιου του Γιώργου Αντωνόπουλου τον Νοέμβριο του 2014. Αλλά το κουβάρι έχει μια αρχή. Και η αρχή αυτή ονομάζεται “σκάνδαλο Energa“ - μια από τις μεγαλύτερες απάτες που έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα. Το ποσό και μόνο που υπεξαίρεσε η Energa από το δημόσιο (εισέπραττε το χαράτσι που είχε επιβάλλει η Τρόικα στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος χωρίς να το αποδίδει ποτέ) προκαλεί ίλιγγο: 256 εκατομμύρια Ευρώ. Ο μέσος εργαζόμενος των 900 Ευρώ το μήνα θα έπρεπε να δουλεύει χωρίς να καταναλώνει ούτε μια δεκάρα για 24 χιλιάδες χρόνια για να αποταμιεύσει ένα τέτοιο ποσό. Για τον Άρη Φλώρο, όμως, τον νέο, δυναμικό, σύγχρονο επιχειρηματία που ήταν στο τιμόνι της Energa έφταναν μερικοί μήνες. Το επιχειρηματικό δαιμόνιο κάνει, όπως είναι γνωστό, θαύματα...
Ο Φλώρος καταδικάστηκε τελικά το 2016 σε κάθειρξη 21 ετών για την υπεξαίρεση. Και ένα κομμάτι από αυτά τα 256 εκατομμύρια επέστρεψε στα δημόσια ταμεία. Αλλά ένα κομμάτι μόνο. Ο Φλώρος συνέχισε (και συνεχίζει παρόλο που βρίσκεται στη φυλακή) να έχει “τον τρόπο του”. Τον περασμένο Αύγουστο αποφυλακίστηκε “λόγω αναπηρίας 67%” με πλαστές ιατρικές γνωματεύσεις – ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα πλήρωσε για αυτές. Το πάρτι, βέβαια, δεν κράτησε -ο κόσμος ξεσηκώθηκε και ο Φλώρος γύρισε γρήγορα κι άδοξα στο κελί του.
Ο Αντωνόπουλος εκπροσωπούσε τα συμφέροντα του δημοσίου στη υπόθεση της Energa. Σύμφωνα με τις δική του εκδοχή, ο Φλώρος του είχε προτείνει κάποιο συμβιβασμό -να επιστρέψει κάποια από τα χρήματα στο δημόσιο με αντάλλαγμα την παύση της ποινικής δίωξης. Ο Αντωνόπουλος φέρεται να αρνήθηκε. Τον Νοέμβρη του 2014 δέχτηκε επίθεση, την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του από δυο αγνώστους: αφού τον λήστεψαν -του πήραν το ευτελές ποσό των 30 χιλιάδων Ευρώ το οποίο είχε, όπως ο κάθε ένας από εμάς, στο πορτοφόλι του- τον πυροβόλησαν στον λαιμό και τράπηκαν σε φυγή. “Αν και βαριά τραυματισμένος”, διαβάζουμε στις εφημερίδες εκείνων των ημερών, “κατάφερε να σηκωθεί, να μπει στο αυτοκίνητό του και να φτάσει στο νοσοκομείο”. Τους φυσικούς αυτουργούς δεν τους αναγνώρισε ο Αντωνόπουλος αμέσως. Τον ηθικό αυτουργό, όμως, δεν δίστασε ούτε ένα λεπτό να τον κατονομάσει: ήταν ο Άρης Φλώρος. Λίγους μήνες αργότερα η αστυνομία συνέλαβε δυο “Αλβανούς κακοποιούς” ως υπεύθυνους για την απόπειρα: τον Όλτι Ντούλτσε και τον Αλμπέρ Μπάκο. Το δικαστήριο καταδίκασε, πρωτόδικα και τους τρεις σε βαριές ποινές: 13 χρόνια (με αναστολή) για τον Φλώρο (ήταν ήδη στη φυλακή για το σκάνδαλο της Energa), 22 χρόνια (χωρίς αναστολή) για τον Ντούλτσε, 23 χρόνια (και πάλι χωρίς αναστολή) για τον Μπάκο.
Εκβιασμός
Τα στοιχεία που έχουν βγει όμως τώρα στη δημοσιότητα δείχνουν και μια άλλη εκδοχή: πρώτον, όπως αποδείχτηκε, ο Αντωνόπουλος είχε από παλιά επικοινωνία με το κύκλωμα της “Αλβανικής μαφίας” - το κύκλωμα που οργάνωσε την επίθεση σε βάρος του. Δεύτερον, όπως αποκαλύφθηκε και πάλι από συνομιλίες που έχουν υποκλέψει οι μυστικές υπηρεσίες και έχουν επιβεβαιώσει κάποιοι μάρτυρες η “μαφία” είχε προτείνει στον Φλώρο να απαλύνει τις καταθέσεις τόσο των φυσικών αυτουργών της επίθεσης σε βάρος του Αντωνόπουλου, όσο και του ίδιου του Αντωνόπουλου έτσι ώστε, στο εφετείο, να πέσει “στα μαλακά” -με το αζημίωτο φυσικά: τις διαπραγματεύσεις αυτές, τον εκβιασμό για να πούμε τα πράγματα με το αληθινό τους όνομα, τον έκαναν ο Λυκουρέζος και ο Παναγόπουλος. Το τίμημα που ζήτησαν ήταν για τον Φλώρο των 256 εκατομμυρίων σχετικά μικρό: δυο εκατομμυριάκα. Τί ψυχή έχουν μπροστά στα 13 χρόνια της κάθειρξης;
Τα στοιχεία είναι απ' ότι φαίνεται συντριπτικά. “Εμείς ελέγχουμε τους Αλβανούς στις φυλακές, δώσε τα λεφτά και θα φροντίσουμε να αλλάξουμε τις καταθέσεις τους”, φέρεται να διαμηνύει ο Λυκουρέζος στον Φλώρο. Ο κρίκος μέσα από τον οποίο φαίνεται ότι έφταναν τα μηνύματα στον Φλώρο ήταν ο Ζαφειρόπουλος – ο δολοφονημένος δικηγόρος του. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν βγει μέχρι τώρα στην επιφάνεια η δολοφονία του ήταν “ατύχημα” -οι δράστες ήθελαν να τον τρομοκρατήσουν για να σταματήσει να αντιστέκεται στον εκβιασμό και όχι να τον σκοτώσουν.
Που βρίσκεται η αλήθεια και που το ψέμα -αυτό μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η υπόθεση θυμίζει το Οριάν Εξπρές της Αγκάθα Κρίστι, όπου στο τέλος αποδεικνύεται ότι ήταν όλοι ένοχοι για τη δολοφονία του θύματος -ενός καθάρματος που είχε απαγάγει και δολοφονήσει ένα κοριτσάκι λίγα χρόνια πριν. Μόνο που στην περίπτωση αυτή δεν είναι ούτε ένα το θύμα, ούτε ένα το κάθαρμα. Είναι όλοι.
Η κυβέρνηση δηλώνει “ικανοποιημένη” από την αποκάλυψη των σκανδάλων και την παραπομπή των υπευθύνων στη δικαιοσύνη -είτε μιλάμε για τον Λυκουρέζο και τη “μαφία των φυλακών”, είτε για τους Κουτσολιούτσους, τα Folli Follie και τα ανύπαρκτα εμβάσματα του κυρίου Πουτσίδη. Αλλά είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι η κοινωνία μπορεί να γίνει καλύτερη απλά και μόνο με την πάταξη της “διαφθοράς”.
Πρώτον, η διαφθορά είναι συνυφασμένη, εξ' ορισμού, με τον καπιταλισμό: η οικονομία της αγοράς είναι ένα ανταγωνιστικό σύστημα, ένα σύστημα όπου η ζωή της μιας επιχείρησης είναι ο θάνατος της άλλης. Αυτός ο αγώνας δρόμου δεν στηρίζεται στην “ευγενή άμιλλα” και τα αθλητικά ιδεώδη: στηρίζεται σε κάθε μέσο που είναι διαθέσιμο. Οι καπιταλιστές θα βρίσκουν συνέχεια νέα “κόλπα” για να την “φέρνουν” ο ένας στον άλλο και νέα παραθυράκια για να ξεπερνάνε τους περιορισμούς του νόμου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλες οι μεγάλες, επιτυχημένες επιχειρήσεις έχουν βουτηχτεί και ξαναβουτηχτεί πολλές φορές σε σκάνδαλα. Ποια να πρωτοθυμηθούμε; Την Volkswagen με τις εκπομπές καυσαερίων; Τις τράπεζες με το “φιξάρισμα” του Libor; Το καρτέλ της αγοράς των κρατικών ομολόγων; Την Siemens;
Δεύτερον, η διαφθορά είναι ένα τίποτα μπροστά στη “νόμιμη απάτη”, τα θεσμοθετημένα προνόμια της άρχουσας τάξης. Το παράδειγμα είναι οι εφοπλιστές στην Ελλάδα -που εξαιρούνται από την φορολογία όχι γιατί κρύβουν τα εισοδήματά τους αλλά γιατί το ίδιο το σύνταγμα τους απαλλάσσει από τους φόρους.
Τρίτον, οι πλούσιοι και οι ισχυροί θα έχουν, όσο διαρκεί αυτό το σύστημα, πολύ περισσότερες δυνατότητες να αποφεύγουν το νόμο απ' ότι οι εργάτες και οι φτωχοί. Ένας εργάτης δεν μπορεί να περάσει ούτε καν από την πόρτα ενός Κούγια ή ενός Λυκουρέζου. Και οι απλοί δικηγόροι μπορεί να είναι επιστημονικά δεκάδες φορές καλύτεροι από τα “μεγάλα κεφάλια” -δεν έχουν όμως τις διασυνδέσεις που έχουν οι μεγαλοδικηγόροι. Ούτε τις υλικές διασυνδέσεις -για να θυμηθούμε το παραδικαστικό κύκλωμα. Ούτε τις “φυσικές διασυνδέσεις” -τις δεξιώσεις στα σαλόνια της καλής κοινωνίας, τα πάρτι “της χρονιάς” στην έπαυλη των Κουτσολιούτσων στις Σπέτσες ή τις κοσμικές συναντήσεις στη Μύκονο.
Ο καπιταλισμός δεν θέλει κάθαρση. Θέλει ανατροπή.