Διεθνή
Γενική απεργία στο Σουδάν

Με μια διήμερη πολιτική απεργία ρίχνει το βάρος της στη μάχη που διεξάγεται στο Σουδάν η εργατική τάξη της χώρας. Η απεργία έχει προκηρυχθεί για τις 28 και 29 Μάη και ήδη έχει προκαλέσει πανικό στη χούντα, αλλά και σε δυνάμεις της αντιπολίτευσης που παίζουν το παιχνίδι του διαλόγου με τους στρατιωτικούς. 

Ο υπαρχηγός της χούντας απειλεί ότι όποιος συμμετάσχει στην απεργία θα βρεθεί αυτομάτως άνεργος και μάλιστα λέει πως ήδη έχει βρεθεί το προσωπικό που θα πάρει τη θέση των απεργών. Παρά τις απειλές, η οργάνωση της απεργίας προχωράει με επιτροπές σε όλους τους τομείς της οικονομίας, δημόσιο και ιδιωτικό, από τα χωράφια μέχρι τα εργοστάσια, τα λιμάνια και τα σχολεία. Ακόμη και μέσα στα υπουργεία που βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο της χούντας υπάρχουν σημάδια ότι η απεργία θα οργανωθεί.

Η απεργία καλείται από την Ένωση Σουδανών Επαγγελματιών. Είναι το μέτωπο επαγγελματικών οργανώσεων που βρέθηκε από την αρχή στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης με τον δικτάτορα Μπασίρ και βοήθησε στην οργάνωση της αντίστασης και των μαζικών διαδηλώσεων που οδήγησαν στην ανατροπή του. Συμμετέχουν οργανώσεις δικηγόρων, εκπαιδευτικών, γιατρών αλλά και ανεξάρτητα εργατικά συνδικάτα που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο φως της ημέρας, μετά από 30 χρόνια απαγόρευσης.

Η κλιμάκωση προς την απεργία ήρθε την περασμένη βδομάδα όταν έφτασαν σε αδιέξοδο οι συνομιλίες ανάμεσα στην αντιπολίτευση και τη χούντα για τον τρόπο με τον οποίο υπόσχονται ότι θα οργανωθεί η μετάβαση προς τη δημοκρατία. Το κίνημα στους δρόμους, τα συνδικάτα και οι επαγγελματικές ενώσεις απαιτούν να περάσει άμεσα η εξουσία σε πολιτική κυβέρνηση. Η χούντα μέχρι τέλους επέμεινε ότι την πλειοψηφία στο υπουργικό συμβούλιο πρέπει να την έχουν οι στρατιωτικοί, και ότι ο πρόεδρος της χώρας πρέπει να είναι μέλος της χούντας.

Υπήρξαν τμήματα της αντιπολίτευσης που αποδέχθηκαν τους όρους της χούντας και τώρα εξαπολύουν τα βέλη τους προς τους “ανεύθυνους” που οργανώνουν απεργία. Το κόμμα “Ούμα”, του Σαντίκ αλ-Μάχντι ανακοίνωσε ότι διαφωνεί με την απεργία και καλεί τον κόσμο να μην συμμετάσχει. Ο Μάχντι ήταν ο πρωθυπουργός που πριν από 30 χρόνια ανατράπηκε από το πραξικόπημα του Μπασίρ. Όχι μόνο δεν ηγήθηκε της εξέγερσης, αλλά αποδέχθηκε τα αιτήματά της μόνο όταν οι μάχες στους δρόμους είχαν καθορίσει ότι ο Μπασίρ θα γινόταν παρελθόν. 

Πολιτική ανυπακοή

Από τη μεριά τους οι οργανώσεις της Ένωσης Σουδανών Επαγγελματιών είχαν από την αρχή προτείνει μια σειρά βημάτων κλιμάκωσης του αγώνα σε περίπτωση που οι στρατιωτικοί δεν δεχθούν να κάνουν στην άκρη. Ζητούσαν από τις οργανώσεις και τον κόσμο που έμπαινε στη μάχη να δεσμευθεί ότι θα προχωρήσει σε απεργία και σε πολιτική ανυπακοή αν χρειαστεί. Λένε πως όπως οι αγώνες επέβαλαν στον Μπασίρ να παραιτηθεί, το ίδιο θα κάνουν και στους χουντικούς. Έτσι η απεργία μετατρέπεται σε βασικό μηχανισμό ξεκαθαρίσματος γραμμών μέσα στο μπλοκ της αντιπολίτευσης.

Η χούντα στο μεταξύ προσπαθεί να οργανώσει την αντεπίθεσή της. Κάτω από την πίεση του δρόμου, αρχικά είχε βάλει φρένο στη δράση των κίτρινων συνδικάτων που ήταν μακριά χέρια του καθεστώτος. Τώρα με την απεργία ενόψει, ξαναέλυσε τα λουριά στους κρατικούς συνδικαλιστές για να μπορέσουν να κάνουν απεργοσπασία και χαφιεδισμό. Παράλληλα ο αρχηγός της χούντας, αλ-Μπουρχάν, επισκέφθηκε προ ημερών τον δικτάτορα Σίσι της Αιγύπτου. Ο Σίσι, βασικός χασάπης της αραβικής άνοιξης, υποσχέθηκε στη σουδανική χούντα όλη τη βοήθεια που χρειάζεται για να πατάξει την αντίσταση και ιδιαίτερα την απεργία. Αντίστοιχη στήριξη, με χρήμα, εξοπλισμούς και προπαγάνδα στέλνουν τα καθεστώτα του Κόλπου.

Η εμπειρία της Αιγύπτου όμως έχει προϊδεάσει και προετοιμάσει το κίνημα, γι’ αυτό και παλεύει να μην σταθεροποιήσουν την εξουσία τους οι στρατιωτικοί, όπως έκανε ο Σίσι στην Αίγυπτο για να μακελέψει στη συνέχεια την επανάσταση.

Η εργατική τάξη δεν μπαίνει για πρώτη φορά σε κίνηση με τη διήμερη απεργία. Ήδη από τις πρώτες μέρες της εξέγερσης βγήκαν σε αγώνες δείχνοντας τη στήριξή τους στα αιτήματα της εξέγερσης. Οι γιατροί και οι ειδικευόμενοι στα νοσοκομεία είχαν από την αρχή κεντρικό ρόλο στις διαδηλώσεις. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ και στα Πανεπιστήμια οργάνωσαν απεργίες. Τις επόμενες βδομάδες οι απεργίες έφτασαν στις τηλεπικοινωνίες, στα λιμάνια και στα εργοστάσια ζάχαρης και σε άλλους χώρους της βιομηχανίας τροφίμων. Οι εργαζόμενοι στην τράπεζα του Χαρτούμ έκλεισαν 30 υποκαταστήματα μετά από κάλεσμα των επαγγελματικών ενώσεων, όταν η κατάληψη δρόμου κοντά στο αρχηγείο του στρατού δέχθηκε επίθεση, ενώ και οι εργαζόμενοι στο Υπουργείο Υγείας προχώρησαν σε απεργία και έντυσαν το Υπουργείο με τα πανό της εξέγερσης.

Το διήμερο 28-29 Μάη επιχειρεί να δείξει στη χούντα από ποιον πραγματικά εξαρτάται η χώρα, από τα στρατόπεδα ή από τα εργοστάσια. Η απειλή για τους χουντικούς είναι μεγάλη γι’αυτό και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ποιον τρόπο θα αντιδράσουν. Η διπλανή επιστολή μάς καλεί να οργανώσουμε την αλληλεγγύη μας στον κόσμο του Σουδάν που δεν φοβάται να τα βάλει με τους δικτάτορες.


Κάλεσμα για   συμπαράσταση

Αγαπητέ σύντροφε-συντρόφισσα,

Οι επαναστάσεις στο Σουδάν φτάνουν σε κρίσιμο σημείο. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πάρει μέρος στις διαδηλώσεις και στις απεργίες τους τελευταίους μήνες, ανατρέποντας δικτάτορες που κυβερνούσαν επί δεκαετίες. Παρόλα αυτά, τα προτάγματα των εξεγέρσεων για πραγματική δημοκρατική αλλαγή και κοινωνική δικαιοσύνη παραμένουν εντελώς ανεκπλήρωτα, καθώς μηχανισμοί του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας των παλιών καθεστώτων επιχειρούν να κρατηθούν στην εξουσία.

Δεν πρέπει να αφήσουμε αφηρημένο το ζήτημα της αλληλεγγύης με τους αδελφούς και τις αδελφές μας που διακινδυνεύουν τα πάντα παλεύοντας για ειρήνη, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία. Κυβερνήσεις από όλο τον κόσμο έχουν ενισχύσει τις κατασταλτικές δυνατότητες των καθεστώτων, παρέχοντας όπλα και εξοπλισμό για το στρατό και την “ασφάλεια”, και μέσω συνεργασιών γύρω από τα ζητήματα της “αντι-τρομοκρατίας” και της φύλαξης των συνόρων.

Τη φετινή Πρωτομαγιά συνδικαλιστές δέχθηκαν επίθεση με δακρυγόνα από την αστυνομία στο Αλγέρι καθώς προσπαθούσαν να βγουν σε πορεία. Στο Σουδάν, ο υπαρχηγός της στρατιωτικής χούντας, Μοχάμεντ Νταγκαλό της διαβόητης πολιτοφυλακής των Δυνάμεων Ταχείας Επικουρίας, δηλώνει πως οι ειρηνικοί διαδηλωτές, στους οποίους περιλαμβάνονται τα μέλη των ανεξάρτητων συνδικάτων που συνδέονται με την Ένωση Σουδανών Επαγγελματιών προκαλούν “χάος” το οποίο δεν θα γίνεται πλέον ανεκτό.

Οι εργατικές οργανώσεις αντεπιτίθενται. Στην Αλγερία, ομοσπονδίες ανεξάρτητων συνδικάτων κάλεσαν σε γενική απεργία την πρώτη μέρα του Ραμαζανιού (7 Μάη). Οι Σουδανοί γιατροί έχουν κλιμακώσει την απεργιακή δράση, οι εργάτες στο Πορτ Σουδάν και άλλες ομάδες εργατών συντάσσονται με τις κινητοποιήσεις και διακηρύσσουν την υποστήριξή τους στην επανάσταση κάθε μέρα.

Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σου. Σε καλούμε όλοι μαζί:

• να στείλουμε χαιρετισμούς στους συνδικαλιστές στην Αλγερία και το Σουδάν που κινητοποιούνται για τα αιτήματα των λαϊκών εξεγέρσεων με απεργίες, διαμαρτυρίες και καταλήψεις, και παλεύουν για τη δημιουργία δημοκρατικών, ανεξάρτητων συνδικάτων και για να σπάσουν τον έλεγχο των υποστηρικτών του καθεστώτος πάνω στις εργατικές και επαγγελματικές ενώσεις.

• να καλέσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα σε όλο τον κόσμο να κινητοποιηθεί σε αλληλεγγύη με τις καταλήψεις, τις απεργίες και τις διαδηλώσεις στο Σουδάν και την Αλγερία.

Να κινητοποιηθούμε ενάντια στις συνεργασίες (σε επίπεδο ασφάλειας και στρατιωτικό) με τα παλιά καθεστώτα (και με άλλα πρόσωπα και ομάδες υπεύθυνες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων). Να αντισταθούμε στην παροχή όπλων και κατασταλτικού εξοπλισμού από τις κυβερνήσεις μας.

Να διακηρύξουμε την αλληλεγγύη μας με τον αγώνα για πραγματική δημοκρατία στο Σουδάν και την Αλγερία, και την αντίθεσή μας σε κάθε μορφή στρατιωτικής κυβέρνησης.

Στις αρχικές υπογραφές περιλαμβάνονται:
 
Βιδάλ Αραγονές, μέλος του καταλανικού κοινοβουλίου
Σαφάκ Αϊχάν, (Συνδικάτο Εκπαιδευτικών, τμήμα Egitim Sen Bursa/Yenisehir, Τουρκία)
Πάτρικ Μπόντ, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Πανεπιστήμιο Βιτβάτερσραντ, Γιοχάνεσμπουργκ, Νότια Αφρική
Ρίτσαρντ Μπόιντ Μπάρετ, Βουλευτής, Ιρλανδία
Κριστίνε Μπούχολτς, μέλος του γερμανικού κοινοβουλίου 
Μαρία Καρβάλιο Ντάντας, μέλος του ισπανικού κοινοβουλίου
Τζέρι Κάρολ, βουλευτής Μπέλφαστ στο βορειοιρλανδικό κοινοβούλιο
Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος Αθήνας
Μερβέ Ντιλτεμίζ, διωκόμενη από το κράτος πανεπιστημιακός, συνδικάτο εκπαιδευτικών Egitim Sen, Άγκυρα, Τουρκία
Γιανγκ Ντονγκ-γκιου, αντιπρόεδρος της Συνοσπονδίας Συνδικάτων KCTU, Νότια Κορέα
Κάρολιν Ίγκαν, πρόεδρος του τοπικού τμήματος Τορόντο του συνδικάτου μετάλλου, Καναδάς
Αργυρή Ερωτοκρίτου, μέλος γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ
Οϊάνα Ετσεμπαριέτα, μέλος του βασκικού κοινοβουλίου με το EH Bildu
Σάρα Βιλά Γκαλάν, μέλος ισπανικής Γερουσίας
Πάνος Γκαργκάνας, διευθυντής εφημερίδας Εργατική Αλληλεγγύη
Ορέστης Ηλίας, δημοτικός σύμβουλος Βριλησσίων
Κιμ Γιονγκ-χουν, βουλευτής του κόμματος Μιντζούνγκ, Νότια Κορέα
Ρόνι Κάσριλς, πρώην υπουργός, Νότια Αφρική
Σενόλ Καρακάς, συμπρόεδρος DSiP, Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, Τουρκία
Κώστας Καταραχιάς, πρόεδρος συλλόγου εργαζομένων νοσοκομείου Αγ. Σάββας
Άλεξ Κένι, εκτελεστική επιτροπή συνδικάτου εκπαιδευτικών NEU, Βρετανία
Τζίνο Κένι, βουλευτής, Ιρλανδία
Φερντά Κεσκίν, πανεπιστημιακός, συνδικάτο Sosyal-Is, Πανεπιστήμιο Μπιλγκί, Ιστανμπούλ
Ζαννέτα Λυσικάτου, μέλος γενικού συμβουλίου ΟΕΝΓΕ
Τίνα Μακβέι, δημοτική σύμβουλος, Δουβλίνο, Ιρλανδία
Κώστας Μανταίος, πρόεδρος ΣΦΕΑ
Έιμον ΜακΚαν, δημοτικός σύμβουλος, Βόρεια Ιρλανδία
Ράσιγκα Μαχάρτζ, Πανεπιστήμιο Στέλενμπος, Νότια Αφρική
Όσκαρ Ματούτε, βουλευτής του EH Bildu, Ισπανία
Τζον Μόλινιου, εκδότης Irish Marxist Review
Γιλντίζ Ονέν, Πρωτοβουλία “Όχι στο ρατσισμό, είμαστε όλοι πρόσφυγες”, Τουρκία
Τσαγλά Οφλάς, Αντικαπιταλιστική πλατφόρμα, Τουρκία
Μελτέμ Οράλ, συμπρόεδρος DSiP, Τουρκία
Τζαν Ιρμάκ Οζινανίρ, διωκόμενος πανεπιστημιακός, συνδικάτο εκπαιδευτικών Egitim Sen, Άγκυρα, Τουρκία
Προκόπης Παπαστράτης, ομ. καθηγητής τμήματος Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Κατερίνα Πατρικίου, δημοτική σύμβουλος Πετρούπολης
Ελένη Πορτάλιου, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής, ΕΜΠ
Σεραφείμ Ρίζος, δημοτικός σύμβουλος Χανίων
Σιντ Ράιαν, πρώτη πρόεδρος Εργατικής Ομοσπονδίας Οντάριο
Σαντίκ Σαχίν, συνδικάτο εκπαιδευτικών Egitim Sen, Ιστανμπούλ, Τουρκία
Νίτα Σαντκέρα, αντιπρόεδρος συνδικάτου UCU, Βρετανία
Χαν Σανγκ-γκιουν, πρώην πρόεδρος εργατικής συνομοσπονδίας KCTU, Νότια Κορέα
Γου Σεκ-κιουν, αντιπρόσωπος κορεατικής ομοσπονδίας ιατρικών οργανώσεων για δικαιώματα υγείας, Νότια Κορέα
Μπριντ Σμιθ, βουλευτής, Ιρλανδία
Βασίλης Συλαϊδής, Εργατικό Κέντρο Αθήνας
Οζάν Τεκίν, υπεύθυνος καθημερινής ιστοσελίδας marksist.org, Τουρκία
Κατερίνα Θωίδου, δημοτική σύμβουλος Νίκαιας
Κίρι Τανκς, πρόεδρος συνδικάτου εκπαιδευτικών NEU, Βρετανία
Μπαχά Ουζμπιλέκ, συνδικάτο εργαζομένων στην υγεία SES, Σμύρνη, Τουρκία
Σαλίμ Βάλι, καθηγητής τμήματος Εκπαίδευσης, πανεπιστήμιο Γιοχάνεσμπουργκ, Νότια Αφρική