Σε ένα γεμάτο αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 30/5, η εκδήλωση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος για τα αποτελέσματα των εκλογών και την οργάνωση των μαχών στη συνέχεια. Τα συμπεράσματα από τις εκλογικές αναμετρήσεις της 26ης Μάη, οι στόχοι για τη νέα εκλογική μάχη της 7ης Ιούλη και οι αγώνες που ξεσπάνε ήδη στο δρόμο προς τις βουλευτικές εκλογές, ήταν τα κεντρικά θέματα συζήτησης. 

Την εκδήλωση άνοιξε ο Πάνος Γκαργκάνας, απαντώντας καταφατικά στο ερώτημα αν είναι εφικτός ο στόχος να βγει πιο δυνατή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι αναλύοντας την μετεκλογική κατάσταση πάνω σε τέσσερις άξονες. 

Πρώτον, την κατάσταση αστάθειας διεθνώς. “Κάθε συζήτηση για νέα σταθεροποίηση είναι εκτός πραγματικότητας. Η ασθενική οικονομική ανάκαμψη στηρίζεται σε μια φούσκα που θα σκάσει. Θα χρειαστούν νέες επιθέσεις, περικοπές, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις”. Δεύτερο στοιχείο είναι η πολιτική κρίση. Φέρνοντας παραδείγματα από τη Βρετανία, τη Γαλλία, την Αυστρία και τη Γερμανία, επιχειρηματολόγησε για το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίκεται στη χειρότερη κατάσταση στην ιστορία της, με τα κυρίαρχα -μέχρι πρότινος- πολιτικά κόμματα, να βρίσκονται υπό διάλυση. 

Το τρίτο στοιχείο έχει να κάνει με την εργατική τάξη. Αυτό που τη χαρακτηρίζει δεν είναι η παθητικοποίηση και η ήττα αλλά η οργή και η αγανάκτηση. Το 33% της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι ικανό να σταθεροποιήσει την κατάσταση. Το τέταρτο στοιχείο αφορά το ερώτημα γιατί η αριστερά δεν καταφέρνει να επωφεληθεί από αυτή την κατάσταση. Οι αδυναμίες της έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι δεν τολμάει να στηριχτεί στην εργατική τάξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ, που όποτε ο κόσμος συγκρουόταν με τη δεξιά (π.χ. Δημοψήφισμα, Μακεδονικό, προσφυγικό κλπ), η κυβέρνηση προσαρμοζόταν στη δεξιά ατζέντα. Ούτε το ΚΚΕ και η ΛΑΕ εμπιστεύτηκαν τους αγώνες της εργατικής τάξης. Δεν υπήρξε μία απεργία που να πρότειναν την κλιμάκωση και την ίδια στιγμή μέσω της προσπάθειας να διαφοροποιηθούν από το ΣΥΡΙΖΑ με καταγγελίες και ύβρεις δεν κατάφεραν να κερδίσουν τον κόσμο που απογοητευόταν από την πολιτική του. 

Αλλά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν πήρε τις ευκαιρίες, καθώς κόστισε ο σεχταρισμός και η διάσπαση σε Αθήνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη. “Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν κερδίζει καταγγέλοντας την υπόλοιπη αριστερά. Αντίθετα, παίρνοντας πρωτοβουλίες, παλεύοντας με όλον τον κόσμο της αριστεράς έχεις επιτυχίες. Το αντιφασιστικό κίνημα που κατάφερε να γκρεμίσει τα ποσοστά της Χ.Α, αλλά και η απεργιακή 8 Μάρτη, οι πρωτοβουλίες του Συντονιστικού Νοσοκομείων κλπ, είναι τέτοια παραδείγματα που θα χρειαστεί να τα αναδείξουμε στο δρόμο για τις 7 Ιούλη” σημείωσε ο Π.Γκαργκάνας. 

Δεύτερος γύρος

Η εισήγηση έκλεισε με το ζήτημα του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών. “Πάρα πολύς κόσμος λέει, ‘το σιχαίνομαι το Μητσοτακέικο, αλλά δε μου πάει το χέρι τώρα να ψηφίσω τη Δούρου -αν είναι δυνατόν- ή τον Ηλιόπουλο'... Και υπάρχουν και κάποιοι που λένε 'ούτε τον Πελετίδη'... Χρειάζεται να την κάνουμε αυτή την κουβέντα συντροφικά. Είναι φοβερό λάθος. Στην Πάτρα τον Πελετίδη τον θέλουμε δήμαρχο. Διότι δείχνει τα όρια της στρατηγικής του ΚΚΕ. Διαχειρίζεται το Δήμο μέσα στα όρια που έχουνε βάλει οι κυβερνήσεις. Δεν τα σπάει αυτά τα όρια. Αυτό είναι μια εμπειρία για έναν ολόκληρο κόσμο. Τη θέλουμε αυτή την εμπειρία. Με μια τέτοια συλλογιστική δεν είμαστε ουδέτεροι εκεί που στο β’ γύρο υπάρχει αντιπαράθεση ανάμεσα σε αριστερούς και δεξιούς υποψήφιους”. 

Στη συζήτηση που ακολούθησε πρώτη πήρε το λόγο η Νίκη Αργύρη, υποψήφια με την Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας. “Σήμερα πήγαμε για εξόρμηση με την Εργατική Αλληλεγγύη στο δήμο της Αθήνας. Από τη συζήτηση που άνοιγε με τους εργαζόμενους βγάλαμε τα εξής συμπεράσματα. Πρώτον, ότι δεν φταίει ο κόσμος για το εκλογικό αποτέλεσμα. Δεύτερον, ότι δεν είναι δεδομένο τί θα γίνει στις βουλευτικές εκλογές και τρίτον, υπάρχει μεγάλη αναγνώριση του ρόλου που έπαιξε η ΚΕΕΡΦΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την πτώση των ποσοστών της Χ.Α”.

Από τον Πειραιά, η Τιάνα Ανδρέου, μετέφερε ότι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες αισθάνονται διπλή ικανοποίηση από τα αποτελέσματα. Αφενός γιατί η Ανταρσία στο Λιμάνι εκλέχθηκε στο δημοτικό συμβούλιο κι ανέβηκε σε ψήφους, ενώ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές έλαβε πάνω από το γενικό μέσο όρο των ποσοστών της, αλλά και γιατί οι φασίστες είχαν μεγάλη πτώση. 

“Η μετεκλογική συζήτηση θα είναι θυελλώδης και πρέπει να την καθορίσουμε” τόνισε η Λίλιαν Μπουρίτη από το Περιστέρι. “Η ουσία όλης της συζήτησης είναι αν η εργατική τάξη έχει τη δύναμη. Προεκλογικά τα μέλη του ΣΕΚ, στηρίζοντας την Αριστερή Κίνηση Περιστερίου, κάναμε την επιλογή να ρίξουμε το βάρος της καμπάνιας στους εργατικούς χώρους. Από τους τρεις εργατικούς χώρους που παρεμβαίνουμε συνήθως στη γειτονιά ξεπεράσαμε τους δέκα. Η Εργατική Αλληλεγγύη είναι πολύτιμο εργαλείο σε αυτή την προσπάθεια”.

Την εικόνα μιας περιόδου που παρότι προεκλογικής είναι γεμάτη εργατικούς αγώνες έφεραν ο Κώστας Πολύδωρος, μέλος του Δ.Σ στο Σωματείο Ιδιωτικών Κλινικών Αθήνας, ο Βασίλης Συλαϊδής, μέλος του Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας κι ο Κώστας Καταραχιάς, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στο νοσοκομείο Αγ.Σάββας. Ο Κ.Καταραχιάς έφερε την εικόνα μιας προεκλογικής περιόδου στο νοσοκομείο όπου παίχτηκε μια ταυτόχρονη μάχη ενάντια στην απόλυση ανάπηρου συναδέλφου που τελικά δεν πέρασε. Ο Κ.Πολύδωρος αναφέρθηκε στην απεργία του κλάδου στις 11 Ιούνη και το σχεδόν ταυτόχρονο λοκ άουτ των εργοδοτών, υπογραμμίζοντας ότι η καλύτερη απάντηση στα αφεντικά είναι η οργάνωση της απεργίας και το κέρδισμα των συναδέλφων στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο Β.Συλαϊδής μίλησε για τις απεργίες στη ΔΕΠΑ και την Τράπεζα Πειραιώς, ενώ για την προεκλογική μάχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τόνισε ότι “έχει σημασία να βγούμε ενωμένοι κι ενισχυμένοι. Να κοντράρουμε το επιχείρημα της χαμένης ψήφου. Οι εργατικοί αγώνες συνεχίζονται και μπορούν να βάλουν τη σφραγίδα τους στην προεκλογική περίοδο”. 

Η Κατερίνα Θωίδου, επανεκλεγμένη δημοτική σύμβουλος με την Ανταρσία στην Κοκκινιά σημείωσε ότι πολύς κόσμος μοίρασε την ψήφο του στις τρεις κάλπες σε διάφορα κομμάτια της αριστεράς. “Δεν σεχτάρουμε, είμαστε σε επικοινωνία με αυτόν τον κόσμο. Παίρνουμε ενιαιομετωπικές πρωτοβουλίες και τον κινητοποιούμε. Έτσι είχαμε το ανοδικό αποτέλεσμα στη Νίκαια. Σε συνοικίες που παίξαμε ρόλο για να ανοίξουν μεγάλες μάχες το προηγούμενο διάστημα φτάσαμε ακόμα και το 5%”. Ο Πέτρος Κωνσταντίνου, εκλεγμένος για τρίτη φορά ως δημοτικός σύμβουλος με την Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας, επεσήμανε ότι “υπάρχει αμφισβήτηση της ρεφορμιστικής στρατηγικής κι όπου κατεβήκαμε το πιάσαμε αυτό. Είναι ώρα να ανοιχτούμε. Υπάρχει χιλιάδες κόσμος εκεί έξω”.

Στην πρώτη γραμμή

Την εικόνα από το βόρειο τομέα της Αθήνας, μετέφερε η Αλεξάνδρα Μαρτίνη, όπου έλαβαν έδρα στα δημοτικά συμβούλια οι 4 από τους 6 συνδυασμούς της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ενώ και οι άλλοι δύο είχαν θετικά αποτελέσματα, καθώς και την υψηλή θέση στη σταυροδοσία των αγωνιστών κι αγωνιστριών του ΣΕΚ “όχι γιατί είναι παράγοντες, αλλά γιατί είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων”. Το στόχο να μην μπει καν στη Βουλή η Χρυσή Αυγή έθεσε για τις 7 Ιούλη ο Δημήτρης Στεφανάκης και η Αφροδίτη Φράγκου θύμισε ότι στο δρόμο για τις βουλευτικές εκλογές υπάρχει ο μεγάλος κινηματικός σταθμός του Pride.

“Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε γιατί έχασε τα κοινωνικά στηρίγματα που τον ανέδειξαν. Έχασε την εργατική τάξη. Η ζωή της δεν έγινε καλύτερη αυτά τα 5 χρόνια. Κι αυτά τα στηρίγματα δεν υποκαθίστανται από άλλα όπως ο Κόκκαλης” υπογράμμισε ο Θανάσης Καμπαγιάννης και συνέχισε μεταξύ άλλων: “ΝΔ θα σημαίνει επιθέσεις. Αλλά αυτή η ΝΔ είναι γεμάτη βαρίδια. Βαρίδι είναι η συμμαχία των νεοφιλελεύθερων με τους ακροδεξιούς, η διαχείριση της Συμφωνίας των Πρεσπών κλπ. Χρειάζεται πολιτικό νεύρο αντίστασης στη ΝΔ κι αυτό σημαίνει ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όσον αφορά τη Χ.Α, μετά την πτώση της να ολοκληρώσουμε τη δουλειά και με την καταδίκη της”.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο χάρτης έγινε μπλε θύμισε ο Γιώργος Πίττας. “Και το 1990 έγινε μπλε. Τότε ήταν η απογοήτευση από τη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Πολύ γρήγορα αυτό το μπλε κατέρρευσε μέσα από τις κόντρες της εργατικής τάξης. Η ενιαιομετωπική αντιμετώπιση του κόσμου που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις μάχες που θα έρθουν, θα είναι καθοριστικός παράγοντας”.