Κι άλλα βήματα επιστροφής στους δρόμους έκανε ο κόσμος στο Σουδάν αυτή τη βδομάδα. Παρά το κλίμα στρατοκρατίας που προσπαθεί να επιβάλει η χούντα ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα Χαρτούμ, οργανώθηκε ένα κύμα διαδηλώσεων και απεργιών σε όλη τη χώρα. Τη Δευτέρα 24 Ιούνη για πρώτη φορά μετά την αιματηρή καταστολή της 3ης του Ιούνη, ο κόσμος ξαναβγήκε σε πρωινή διαδήλωση στο Χαρτούμ. Την περασμένη βδομάδα οι διαδηλώσεις συνεχίζονταν, αλλά μόνο νυχτερινές. Την Πέμπτη είχαν προηγηθεί στάσεις εργασίας σε χώρους δουλειάς, υπουργεία, τράπεζες και εργοστάσια. Έγιναν διαδηλώσεις στο αεροδρόμιο, στο οδοντιατρικό νοσοκομείο και στο κτηνιατρικό κέντρο. Στην Κάσαλα του Ανατολικού Σουδάν και στο Ομπέιντ στο κέντρο της χώρας βγήκαν σε διαδηλώσεις οι γιατροί, οι εκπαιδευτικοί και οι δικηγόροι. Στο Χαρτούμ το σπάσιμο των πρωινών περιορισμών ξεκίνησε με διαδηλώσεις από τα Πανεπιστήμια, όπου υποτίθεται θα γίνονταν εξετάσεις.

Τώρα το κίνημα οργανώνεται για να επιστρέψει συντονισμένο στους δρόμους την Κυριακή 30 του μήνα. Είναι μια σημαδιακή ημερομηνία γιατί κλείνουν 30 χρόνια από το πραξικόπημα που έφερε τον Ομάρ Μπασίρ στην εξουσία. Ο Μπασίρ δεν κατάφερε να κλείσει 30 χρόνια γιατί τον έριξε η επανάσταση στις 11 του Απρίλη. Αλλά ο κόσμος συνεχίζει τη μάχη γιατί η χούντα που έχει πάρει την εξουσία στα χέρια της επιχειρεί να κρατήσει όρθιο όλο το καθεστώς του Μπασίρ χωρίς τον Μπασίρ.

Οι εξελίξεις αυτή τη βδομάδα επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν έχει λήξει. Η χούντα και η “διεθνής κοινότητα” είχαν πιέσει την αντιπολίτευση να ξανακαθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων παρά την σφαγή της 3ης του Ιούνη. Η συμμαχία της αντιπολίτευσης αποδέχθηκε επισήμως την πρόταση της Αιθιοπίας που έκανε την διαμεσολάβηση. Η πρόταση προέβλεπε μεταβατική κυβέρνηση με εφτά πολιτικούς και εφτά στρατιωτικούς, με επιπλέον έναν όγδοο πολιτικό που θα είναι κοινής αποδοχής. Η ίδια η χούντα που διαφήμιζε την αιθιοπική παρέμβαση τώρα δεν δέχεται την πρόταση. Προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, τον οποίο τους δίνει άπλετα η “διεθνής κοινότητα”. Η χούντα πήρε μέρος στην Συνάντηση της “Τρόικας” στο Βερολίνο (ΗΠΑ, Βρετανία, Νορβηγία). Δίπλα στη μεγάλη Τρόικα ήταν καλεσμένη και η “μικρή Τρόικα” (Σαουδική Αραβία, Εμιράτα, Αίγυπτος) που στηρίζουν ανοιχτά τη χούντα και κάνουν το παν για να τσακιστεί το κίνημα. Στο μεταξύ η χώρα συνεχίζει χωρίς ίντερνετ, με σκοπό να μπουν εμπόδια στο συντονισμό της αντιπολίτευσης και του κινήματος, αλλά η κατάσταση έχει συνέπειες και στην οικονομία.

Όμως, τα μπρος-πίσω αποκαλύπτουν όλο και περισσότερο τις εσωτερικές συγκρούσεις της ίδιας της χούντας. Κάποιοι κάνουν λόγο για διαρκή εσωτερικά πραξικοπήματα μέσα στο πραξικόπημα. Ο Χεμέντι, ο αρχηγός της βασικής πολιτοφυλακής που καταστέλλει στο Χαρτούμ, δέχεται τα πυρά των στρατηγών που τον κατηγορούν ότι προσπαθεί να συγκεντρώσει την εξουσία πάνω του. Ο ίδιος κρύβεται πίσω από τη στήριξη της Σαουδικής Αραβίας αλλά και της ΕΕ που του έχει άτυπα αναθέσει το κλείσιμο των συνόρων ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Υπάρχουν στρατηγοί που φοβούνται πως η σκληρή καταστολή θα κλείσει κάθε ελπίδα για συμφωνία με την αντιπολίτευση και πως ο σουδανικός στρατός δεν είναι σε θέση να αναλάβει από μόνος του την εξουσία. Φοβούνται ακόμη περισσότερο ότι οι απλοί φαντάροι θα ξεσηκωθούν αν συνεχιστεί η βία. Τα σημάδια συναδέλφωσης με τους διαδηλωτές ξεκίνησαν από την πρώτη μέρα και δεν έχουν σταματήσει.

Τα αιτήματα των διαδηλώσεων παντού είναι πολύ πιο προχωρημένα από το μίνιμουμ πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει η αντιπολίτευση. Ο κόσμος ζητάει πολιτική κυβέρνηση χωρίς καμιά συμμετοχή του στρατού, να γίνει ανεξάρτητη έρευνα, να τιμωρηθούν οι εγκληματίες της 3ης του Ιούνη και να φύγουν από τους δρόμους.

Στο μεταξύ, και πηγαίνοντας προς τις 30 του Ιούνη, η σουδανική διασπορά συνεχίζει να βρίσκεται σε κινητοποίηση σε ολόκληρο τον κόσμο. Την περασμένη βδομάδα έγιναν διαδηλώσεις από την Γκάνα και την Κένυα ως τη Γερμανία, την Ιρλανδία, τη Σουηδία, την Ολλανδία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία.

Δύο φορές το κίνημα στο Σουδάν έδειξε πώς πολλαπλασιάζεται η δύναμή του όταν οι δρόμοι συντονίζονται με τις απεργίες. Οι πολιτοφυλακές του Χεμέντι δεν μπορούν να πάνε πουθενά χωρίς τρένα, χωρίς βενζίνη, χωρίς ρεύμα. Και όλα αυτά περνάνε από τα χέρια των εργατριών και των εργατών του Σουδάν. Από εκεί θα κριθεί αν θα βγει νικήτρια η καταστολή ή η εξέγερση το επόμενο διάστημα.