Η Αριστερά
Νέο τεύχος Σοσιαλισμός από τα Κάτω: Οδηγός για τις μάχες μετά τις εκλογές

Με ένα ακόμα “προκλητικό” εξώφυλλο κυκλοφορεί, αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιούλη, το περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω (Νο 135, Ιούλης-Αύγουστος 2019). Πώς γίνεται, ενώ η ΝΔ έχει μόλις κερδίσει την κυβέρνηση από το ΣΥΡΙΖΑ, ο Μητσοτάκης να παρουσιάζεται στο χείλος του γκρεμού; Πού πατάει αυτή η εκτίμηση, όταν όλοι ερμηνεύουν το εκλογικό αποτέλεσμα και την επιστροφή της δεξιάς ως συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος;

Τα περισσότερα άρθρα του περιοδικού αποτελούν μια καθαρή απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα -και πολλά περισσότερα που ανοίγονται στον κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς μετά τις εκλογές. «Η σταθερότητα δεν είναι θέμα αριθμών, ιδιαίτερα σε μια περίοδο αστάθειας όπως η σημερινή», εξηγεί ήδη από την εισαγωγή για «Τα αποτελέσματα των εκλογών» το νέο τεύχος, «Το εξώφυλλο του ΣΑΚ δείχνει παραστατικά αυτή την εικόνα. Επιφανειακά “πανίσχυροι” ηγέτες κατρακυλάνε μπροστά στην οργή του κόσμου μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα... Ο Μητσοτάκης μοιάζει να έχει περισσότερο συναίσθηση των κινδύνων από τους εκλογολόγους-αναλυτές. Το βράδυ των εκλογών συνιστούσε στα στελέχη του να αποφύγουν τους πανηγυρισμούς και την αλαζονεία, συμβούλευε να εμφανίζονται σεμνοί και ενωτικοί».

Αυτή την εικόνα της αστάθειας, των φόβων και των κινδύνων που αντιμετωπίζουν η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της διεθνώς, έρχεται να ξεδιπλώσει αναλυτικά, σημείο προς σημείο, το άρθρο «Μπορούμε να ανατρέψουμε τις προσδοκίες τους» που υπογράφει ο Πάνος Γκαργκάνας. Από τις οικονομικές εξελίξεις που πουθενά δεν επιβεβαιώνουν τις υποσχέσεις για ανάπτυξη και καλύτερες μέρες μέχρι τις πολιτικές που παντού δείχνουν κρίση των παραδοσιακών κομμάτων της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας, τα προβλήματα για τους καπιταλιστές μεγαλώνουν. Ενώ κόντρα σε όσους μιλάνε για δεξιά στροφή και παθητικοποίηση μετά το ΣΥΡΙΖΑ, το άρθρο αναδεικνύει τις εμπειρίες, τα προχωρήματα και τους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας που έχουν τη δύναμη, με τη στήριξη και τη συμβολή της αντικαπιταλιστής αριστεράς, να ρίξουν (και) το Μητσοτάκη στο γκρεμό μαζί με τους πολιτικούς του φίλους. Είναι μια ανάλυση που κάθε αγωνιστής και αγωνίστρια πρέπει να διαβάσει μπροστά στις συγκρούσεις και τις μάχες που έρχονται.

Το ίδιο ισχύει για το άρθρο «Τι φταίει για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ;» που υπογράφει η Μαρία Στύλλου. Πώς έφτασε ένα κόμμα που «το Γενάρη του 2015 έστειλε στα ουράνια όσους και όσες πίστεψαν ότι βρέθηκε επιτέλους η νέα Αριστερά» να συμβιβάζεται σε όλα τα μέτωπα με τους καπιταλιστές, τους μηχανισμούς τους, το κράτος τους, ανοίγοντας τελικά το δρόμο στο Μητσοτάκη; Η απάντηση, όπως εξηγεί η αρθρογράφος, βρίσκεται στην ρεφορμιστική στρατηγική του: μια στρατηγική πολύ παλιά μέσα στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά που προτάσσει τις μεταρρυθμίσεις και τον κοινοβουλευτικό δρόμο έναντι της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας. Διαβάζοντας το άρθρο, καταλαβαίνει κανείς γιατί αυτός είναι ένας δρόμος αδιέξοδος, γεμάτος συμβιβασμούς και απογοητεύσεις. Και γιατί οι επόμενες μάχες χρειάζεται και μπορούν να έχουν στο κέντρο τους την επαναστατική αριστερά και την προοπτική όχι της διαχείρισης του συστήματος αλλά της ανατροπής του.

Δικαίωση

Σίγουρα το πιο ευχάριστο γεγονός των βουλευτικών εκλογών ήταν η πτώση της Χρυσής Αυγής και η έξοδός της από τη Βουλή. Όλοι όσοι έδωσαν την αντιφασιστική μάχη τα τελευταία χρόνια ένιωσαν δικαιωμένοι και πιο δυνατοί για να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι να στείλουν τη ναζιστική συμμορία στη φυλακή και να τη τσακίσουν οριστικά. Το άρθρο «Για ένα συντριπτικό χτύπημα στη Χρυσή Αυγή» που υπογράφει ο Γιώργος Πίττας θυμίζει την πορεία του αντιφασιστικού κινήματος, κάθε “μικρή” και μεγάλη μάχη που οδήγησε τη ΧΑ εκτός Βουλής. Χωρίς να ξεχνά τις πολιτικές δυνάμεις, όπως η ΚΕΕΡΦΑ, που με τις πολιτικές τους επιλογές, όπως η σύνδεση του αντιφασισμού και του αντιρατσισμού, έπαιξαν κρίσιμο ρόλο σε αυτό το αποτέλεσμα. Είναι ένα άρθρο για το πρόσφατο παρελθόν με στόχο το άμεσο μέλλον, την οριστική δηλαδή συντριβή της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης.

Αν η λέξη επανάσταση είναι για τις κυρίαρχες απόψεις από απαγορευμένη μέχρι ουτοπική, οι πρόσφατες εξεγέρσεις στο Σουδάν και την Αλγερία, που ανέτρεψαν δικτάτορες δεκαετιών και θύμισαν τις αντίστοιχες εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία λίγα χρόνια νωρίτερα, την επανέφεραν στην ημερήσια διάταξη. Στο άρθρο του «Η επιστροφή της Αραβικής Άνοιξης», ο Νίκος Λούντος όχι μόνο περιγράφει τα γεγονότα που πέρασαν στα ψιλά των δικών μας ΜΜΕ αλλά και εξηγεί την πολιτική τους σημασία τόσο για τον αραβικό όσο και για όλο τον κόσμο. Και μας προτρέπει «να στηρίξουμε, να απλώσουμε και να συνδεθούμε με το μήνυμα της επανάστασης που μας ξανάρχεται από το Νότο».

Τα ιστορικά άρθρα αυτού του τεύχους είναι αφιερωμένα στο 1989. Στο πρώτο, «1989 – Εργάτες ενάντια στον κρατικό καπιταλισμό», ο Λέανδρος Μπόλαρης εστιάζει στην Πολωνία και στις μεγάλες κόντρες που έδωσε το εργατικό κίνημα της χώρας ενάντια στο σταλινικό καθεστώς. Αφορμή είναι η «Ανοιχτή επιστολή στο Πολωνικό Εργατικό Κόμμα» που γράφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του '60 από τους Γιάσεκ Κουρόν και Κάρολ Μοτζελέφσκι, «ενός κειμένου ορόσημου αυτής της πορείας», που εκδίδει αυτές τις μέρες το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο. Στο δεύτερο, «Το ελληνικό 1989», ο Κώστας Πίττας θυμίζει την πικρή εμπειρία της συγκυβέρνησης της Αριστεράς πρώτα με τη ΝΔ και μετά με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τα διδάγματα είναι πολύτιμα σήμερα. Όπως γράφει: «Το φιάσκο του '89 ανέδειξε με εκκωφαντικό τρόπο τα όρια της ρεφορμιστικής αριστεράς, μιας Αριστεράς που δεν εμπιστεύεται την εργατική τάξη και τους αγώνες της».

Το άρθρο «100 χρόνια Bauhaus» είναι κι αυτό μια απόδειξη για τις μεγάλες ανατροπές που φέρνουν σε κάθε πλευρά της ζωής οι επαναστάσεις. Πρόκειται για τη σχολή εφαρμοσμένων τεχνών και αρχιτεκτονικής που άνθισε μετά τη Γερμανική Επανάσταση του 1918-19 και που, όπως γράφει ο Δημήτρης Στεφανάκης, «επηρέασε ίσως όσο καμία άλλη το μοντέρνο κίνημα, από τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη γραφιστική και τα σπίτια που κατοικούμε, μέχρι τις καρέκλες, τα φωτιστικά και τον βιομηχανικό εξοπλισμό».

Στις βιβλιοκριτικές, ο Μιχάλης Λυμπεράτος, συγγραφέας μαζί με το Θωμά Πρόφη του βιβλίου «Ο ένοπλος δωσιλογισμός και η “αναίμακτη” απελευθέρωση» μιλά για τη νέα έκδοση, ο Σωτήρης Κοντογιάννης σχολιάζει το βιβλίο του Σωτήρη Βαλντέν «Η Αριστερά στην κυβέρνηση, “Πρέσπες, Ευρώπη – 50+κείμενα για μια περιπετειώδη πενταετία» και ο Πέτρος Κωνσταντίνου παρουσιάζει το βιβλίο του Σπύρου Καράβα «Οι Μακεδονίες των άλλων – Το μαχαίρι της ιστορίας και οι νομοτέλειες της γεωγραφίας: Μικρό ανθολόγιο 1912-1922».