Διεθνή
Μαρξισμός στο Λονδίνο

Στιγμιότυπο από το φεστιβάλ Μαρξισμός στην Αγγλία

Έναν πολύ δυνατό Μαρξισμό οργάνωσαν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του SWP στο Ανατολικό Λονδίνο την περασμένη βδομάδα. Το ετήσιο ραντεβού για χιλιάδες σοσιαλιστές της Βρετανίας είχε φέτος μεγαλύτερη συμμετοχή από πέρσι, και ήταν ανανεωμένο με νέο κόσμο που έχει έρθει σε επαφή ή έχει οργανωθεί στο SWP το τελευταίο διάστημα. Το βιβλιοπωλείο Bookmarks που συνδέεται με το SWP, έκανε φέτος ρεκόρ πωλήσεων τις τέσσερις μέρες του Μαρξισμού. Οι συζητήσεις ήταν όπως πάντα πολλές, περισσότερες από 110, και για κάθε ζήτημα που αφορά τη θεωρία και την πράξη της αντίστασης στο σύστημα. Παράλληλα βρίσκονταν σε εξέλιξη διαρκώς καλλιτεχνικά γεγονότα στο "πολιτιστικό κιόσκι", από χιπ-χοπ και μαθήματα παλαιστινιακών χορών μέχρι απαγγελία ποιημάτων του Μπρεχτ.

 Όμως τα βασικά ζητήματα που διέτρεχαν το τετραήμερο και συγκέντρωναν τα πιο μαζικά ακροατήρια ήταν η πολιτική κατάσταση στη Βρετανία ενόψει του Μπρέξιτ, η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες και το κίνημα ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Μαθητές που οργανώνουν καταλήψεις στα σχολεία τους ενάντια στην κλιματική αλλαγή πήραν μέρος και στην εναρκτήρια εκδήλωση και στο κλείσιμο, και ξεσήκωσαν τον κόσμο που έδωσε ραντεβού για τις 20 Σεπτέμβρη. Είναι η μέρα που το κίνημα διεθνώς καλεί σε συναγερμό για το κλίμα και στη Βρετανία οι μαθητές καλούν τον κόσμο να βγει σε απεργία. “Θέλουμε η Βρετανία να ζήσει κάτι που δεν έχει ζήσει από το 1926. Γενική Απεργία”, είπε ο Σάιρους, από το Δίκτυο Μαθητών για το Κλίμα.

Ο Μιγκέλ Ρολντάν, πυροσβέστης από τη Σεβίλλη, που βρίσκεται αντιμέτωπος με δικαστική δίωξη από την Ιταλία του Σαλβίνι επειδή έσωζε πρόσφυγες από τον πνιγμό στα ανοιχτά της Λαμπεντούζας, έκανε το ακροατήριο να βράζει με θυμό ενάντια στο ρατσισμό της ΕΕ. Περιέγραψε τι σημαίνει να παλεύεις με τα κύματα για να σώσεις κόσμο “και να μετατρέπεσαι σε δικαστή, διαλέγοντας ποιον από όλους θα σώσεις και ποιον θα αφήσεις”. Η Μέλανι Στρίκλαντ, που μίλησε μαζί με τον Μιγκέλ, διώκεται κι αυτή για την αντιρατσιστική της δράση. Είναι μέλος της κίνησης που μπλόκαρε στο αεροδρόμιο του Στάνστεντ πτήσεις που απέλαυναν μετανάστες.

Πάνω από 700 άτομα συμμετείχαν στη συζήτηση για το μέλλον του “φαινόμενου Κόρμπιν”, όπου συμμετείχε ως “καλεσμένος έκπληξη” ο Κρις Γουΐλιαμσον, ο βουλευτής του Εργατικού Κόμματος που διαγράφηκε με κατηγορίες για “αντισημιτισμό”, χωρίς καμία βάση. Η κατηγορία του “αντισημιτισμού” είναι ένα από τα εργαλεία που έχει επιστρατεύσει η δεξιά πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος, σε συνεργασία με τον δεξιό Τύπο, για να απομονώσει την αριστερή πτέρυγα του κόμματος και να καταλαγιάσουν τον ριζοσπαστισμό που έφερε αρχικά η άνοδος του Κόρμπιν στην ηγεσία. Πάνω από όλα επιχειρούν να επιτεθούν στα κινήματα που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό, που συμπαραστέκονται στην Παλαιστίνη. Έχουν το θράσος να αξιοποιούν τις πιο δεξιές και ρατσιστικές φυλλάδες για να επιτεθούν σε αγωνιστές, πολλές φορές και εβραϊκής καταγωγής αποκαλώντας τους αντισημίτες. Ο Κρις Γουΐλιαμσον έγινε δεκτός με ενθουσιασμό, και ο Τσάρλι Κίμπερ από το SWP που ήταν μαζί του στο πάνελ πέρα από τη δήλωση συμπαράστασης τόνισε πως “Ο αντισημιτισμός είναι υπαρκτό και σοβαρό ζήτημα. Και σε αυτή τη χώρα έχουμε ένα κόμμα που είναι θεσμική έκφραση του ρατσισμού και του μίσους. Είναι οι Συντηρητικοί”.

Από το Σουδάν

Στο Μαρξισμό πήραν μέρος αγωνιστές από το Σουδάν και από την Αλγερία, είτε στα πάνελ είτε στο κοινό, και μαζί τους η εμπειρία της επανάστασης μπήκε στις αίθουσες. Η Σάρα Αμπντελγκαλίλ, επικεφαλής των Σουδανών γιατρών στη Βρετανία έχει άμεση επικοινωνία και συντονισμό με τις οργανώσεις που βρίσκονται επικεφαλής της εξέγερσης στο Σουδάν και μοιράστηκε πολλές εμπειρίες, προβλέποντας ότι παρά την κακή συμφωνία με το στρατό την περασμένη βδομάδα, τίποτα δεν έχει τελειώσει. “Οι επιτροπές πρέπει και θα παραμείνουν ενεργές.” Η Βένους, πρόσφυγας από το Σουδάν, μίλησε στην εναρκτήρια εκδήλωση. Με δυσκολία κρατούσε τα δάκρυά της, όχι μόνο για τους νεκρούς στους δρόμους του Χαρτούμ, αλλά για “τις σπουδαίες γυναίκες του Σουδάν που μπήκαν στην πρώτη γραμμή της επανάστασης. Για τα παιδιά που μπροστά στους στρατιώτες άνοιγαν τα πουκάμισά τους και ριχνόντουσαν στη μάχη, να δεχτούν σφαίρες. Είναι μια επανάσταση που ξέσπασε από ελπίδα, θυμό και αποφασιστικότητα. Χαιρετίζω τους επαναστάτες και τις επαναστάτριες στην Αλγερία αλλά και στο Χονγκ Κονγκ που παλεύουν μαζί μας για έναν κόσμο ελευθερίας.”