Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Η δίκη της ΧΑ: Δεν υπάρχουν “απλές” ανθρωποκτονίες
Χωρίς το παραμικρό σημάδι μεταμέλειας, αλλά προσπαθώντας να καλύψει τους συγκατηγορούμενούς του (σε κάποια σημεία ακόμη και την αστυνομία), ο Ρουπακιάς προκάλεσε οργή σε όλο τον κόσμο με την “απολογία” του, μια διαδικασία στην οποία το γεγονός ότι είναι αμετανόητος ναζί έβγαζε μάτι από χιλιόμετρα.
Αποκορύφωμα αλλά όχι το μόνο παράδειγμα ήταν η φράση του “μια απλή ανθρωποκτονία την κάνανε ολόκληρη ιστορία γιατί ήταν πολιτικό θέμα”. Μπορεί να ήταν η μεγαλύτερη χυδαιότητα που έχει ακουστεί στα 4 χρόνια αυτού του δικαστηρίου, αλλά δεν ήταν σε διάσταση με ό,τι έχει πει συνολικά η οργάνωση μέσω των συνηγόρων, των μαρτύρων υπεράσπισης και, τελικά, των μελών της: ότι “έγινε ολόκληρο θέμα” κάτι που κατά τα άλλα γι’ αυτούς έπρεπε να περάσει ατιμώρητο ώστε να συνεχίσουν τη δολοφονική τους δράση. Γι’ αυτό πάνε περίπατο και όλες οι κροκοδείλιες συγγνώμες που είπαν στο δικαστήριο όλοι αυτοί.
Ο Ρουπακιάς -για πρώτη φορά στη φάση των απολογιών- τοποθετεί το τάγμα εφόδου της Νίκαιας, με τη μορφή που έχει ειδωθεί και στα βίντεο της δικογραφίας (αμάξι μπροστά, μηχανάκια σε σειρά, αμάξι Ρουπακιά στο τέλος), στο Κερατσίνι. Περιγράφει ότι, αφού παρέλαβε τρικάκια από τυπογραφείο στο Περιστέρι (ισχυρισμός που εμφανίζεται πρώτη φορά) πήγε στα γραφεία της τοπικής να τα δώσει στον Καζαντζόγλου. Στη συνέχεια βρήκε λίγο πιο κάτω 8 με 10 μηχανάκια με χρυσαυγίτες που “πάνε για μάχη”, τάχα να απεγκλωβίσουν έναν “δικό τους” (τον Άγγο) από το Κερατσίνι.
Κατονομάζει
Παρόντες κατονομάζει τους Σκάλκο, Δήμου, Σταμπέλο, Κομιανό. Τους ακολούθησε και έφτασε μαζί με το άλλο αμάξι και τα μηχανάκια στο Κοράλλι συντεταγμένα. Μάλιστα αναφέρει ότι υπήρχε κάποιος επικεφαλής στην πομπή. Περιγράφει ότι κόντεψε να διαπληκτιστεί με τον Παύλο Φύσσα αρχικά έξω από το Κοράλλι και ότι λίγο αργότερα, ψάχνοντας να παρκάρει στην Π. Τσαλδάρη, τον ξανασυνάντησε και συνεχίστηκε ο διαπληκτισμός. Εκεί, λέει, ένιωσε απειλή και γι' αυτό κατέβηκε από το αυτοκίνητο κρατώντας το μαχαίρι! Η πρόεδρος ρώτησε έξαλλη και επανειλημμένα γιατί δεν έπραξε διαφορετικά και αν θα έκανε το ίδιο σήμερα. Η απάντησή του, ψυχρά, ήταν ότι δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά εκείνη τη στιγμή.
Η αντιστροφή της πραγματικότητας που επιχείρησε για το ποιος ήταν ο επιτιθέμενος, ήταν γενικευμένη: σύμφωνα με τον Ρουπακιά δεν υπήρχε άλλος χρυσαυγίτης στην Τσαλδάρη (παρόλο που είπε πως ήρθαν συντεταγμένα όλοι μαζί), οι 3-4 που ήταν μαζί με τον Παύλο Φύσσα ήταν φίλοι του, εξ ου και η αίσθηση απειλής (ενώ οι αυτόπτες μάρτυρες λένε ότι ήταν χρυσαυγίτες που κρατούσαν και χτυπούσαν τον Παύλο Φύσσα), ο Παύλος τον χτύπησε με γροθιές (ενώ η ιατροδικαστική του εξέταση δεν δείχνει το παραμικρό).
Ακόμη και την αποτελεσματικότητα της μαχαιριάς τόλμησε να μειώσει, λέγοντας ότι τον είδε όρθιο για ώρα. Η περιγραφή του, της στιγμής της δολοφονίας, προκάλεσε ρίγη. “Μάλλον έπεσε πάνω στο μαχαίρι και μάλλον τον χτύπησα στην καρδιά”. Μόνο που η έδρα επισήμανε ότι επρόκειτο για ένα αριστοτεχνικό χτύπημα που δεν το κάνει κάποιος ανοίκειος με τα μαχαίρια, όπως ισχυριζόταν ο ίδιος ότι ήταν. Η πρόεδρος επανέλαβε άλλωστε πολλές φορές ότι το ότι δέχτηκε γροθιές από τον Παύλο Φύσσα δεν προκύπτει από πουθενά.
Από την περιγραφή του για το τι ακολούθησε πρόδωσε και την οικειότητά του με την οργάνωση που φτάνει μέχρι τον Λαγό: πήρε τηλέφωνο τον πυρηνάρχη Πατέλη, να ζητήσει βοήθεια και να ρωτήσει αν θα μπορούσε να μεσολαβήσει ο Λαγός να βρεθεί κάποιος δικηγόρος. “Τίποτα δεν έχει σχέση με τη ΧΑ” απάντησε όταν τον ρώτησε η έδρα γιατί να ασχοληθεί ένας βουλευτής με το θέμα του. Πιστό σκυλί όταν έπρεπε να εκτελέσει εν ψυχρώ, είναι μέχρι και σήμερα που ετοιμάζεται να μπει ισόβια στη φυλακή.