Με μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους “υποδέχτηκε” η Βρετανία την περασμένη εβδομάδα τον νέο της πρωθυπουργό, τον Μπόρις Τζόνσον. Πάνω από πέντε χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν την Τετάρτη, την ίδια ημέρα που αναλάμβανε τυπικά την εξουσία, στο κέντρο του Λονδίνου για να δηλώσουν ότι ο Τζόνσον, ένας ακροδεξιός ρατσιστής και μιμητής του Τραμπ, πρέπει να φύγει.
Τον Τζόνσον δεν τον ψήφισε ο λαός της Βρετανίας για πρωθυπουργό: τον ψήφισαν απλά τα μέλη του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος. Η αναρρίχησή του στην εξουσία οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην πολιτική κρίση που μαστίζει τη Βρετανία από το δημοψήφισμα για το Brexit μέχρι σήμερα. Η Τερέζα Μέι, η προκάτοχός του, δεν κατάφερε να παρουσιάσει ένα σχέδιο “οργανωμένης εξόδου” από την Ευρωπαϊκή Ένωση το οποίο θα είχε την στήριξη τόσο των Βρυξελλών όσο και του ίδιου του βρετανικού κοινοβουλίου. Ούτε την στήριξη του ίδιου της του κόμματος δεν κατάφερε να κερδίσει.
Ο Τζόνσον είναι οπαδός της “άγριας εξόδου” χωρίς καμιά συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. “Στις 31 Οκτώβρη το Brexit θα έχει ολοκληρωθεί” είπε στην πρώτη του δήλωση σαν πρωθυπουργός. Και συνέχισε με ένα εθνικιστικό παραλήρημα που θύμιζε τις κραυγές “να κάνουμε την Αμερική ξανά μεγάλη” του Ντόναλντ Τραμπ.
Οι πιθανότητες, όμως, να πετύχει εκεί όπου απέτυχε η Μέι είναι στην πραγματικότητα ελάχιστες. Πρώτα απ' όλα για τυπικούς λόγους: το Συντηρητικό Κόμμα έχει πλέον μια ελάχιστη μόνο πλειοψηφία 3 εδρών στο κοινοβούλιο των 700 βουλευτών. Ακόμα χειρότερα το κόμμα εξακολουθεί να είναι βαθιά διαιρεμένο. Η Μέι έχασε όλες τις ψηφοφορίες για το Brexit γιατί οι βουλευτές “της” αρνιόνταν απλά να τις στηρίξουν.
Δεύτερον -και πιο σημαντικό- για ουσιαστικούς λόγους. Το Brexit, δεν ήταν επιλογή της άρχουσας τάξης της Βρετανίας: ήταν πολιτικό ατύχημα. Ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο τότε πρωθυπουργός, κάλεσε το δημοψήφισμα με την βεβαιότητα ότι το “ναι” στην παραμονή στην ΕΕ θα επικρατούσε. Ο στόχος του ήταν να περιθωριοποιήσει την ακροδεξιά αντιπολίτευση μέσα (τον Τζόνσον δηλαδή) και έξω από το κόμμα του (το Ukip του Φάρατζ). Αλλά επικράτησε η έξοδος. Το αποτέλεσμα έχει ρίξει έκτοτε το Συντηρητικό Κόμμα σε μια βαθιά κρίση από την οποία δεν υπάρχει καμιά ορατή διέξοδος: το κόμμα της άρχουσας τάξης στρέφεται τώρα, εγκλωβισμένο στη δική του κρίση, ενάντια στα συμφέροντα του Βρετανικού καπιταλισμού, τον οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπεί.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Βρετανίας. Ένα άγριο Brexit θα είναι καταστροφή για τις βρετανικές τράπεζες και επιχειρήσεις. Η λίρα πέφτει συνεχώς από το 2016 μέχρι σήμερα, από τότε που ο Κάμερον έχασε το δημοψήφισμα για την παραμονή στην ΕΕ. Ο Τζόνσον μπορεί να υπόσχεται ότι θα αναστηλώσει τώρα, μέσα από την έξοδο, το παλιό μεγαλείο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (με τον ρατσισμό του, τον μιλιταρισμό του και όλα τ' άλλα του) αλλά είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να κάνει έστω και ένα μικρό βήμα προς αυτή την (έτσι και αλλιώς ουτοπική) κατεύθυνση.
Το μεγαλύτερό του εμπόδιο, όμως, θα είναι η οργή και η αντίσταση του ίδιου του κόσμου. Και αυτό φάνηκε με το “καλημέρα” με τη μεγάλη διαδήλωση και πορεία προς την πρωθυπουργική κατοικία την Τετάρτη. Και ο ουρανός είναι γεμάτος από νέες καταιγίδες.