Κλιμακώνεται καθημερινά η ρατσιστική εκστρατεία που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη σε όλα τα επίπεδα. Προσπαθούν να επιβάλουν ότι οι πρόσφυγες χαρακτηρίζονται “λαθρομετανάστες”, ετοιμάζουν κλειστά κέντρα κράτησης-κολαστήρια σε όλη τη χώρα, θέλουν να καθιερώσουν μαζικές απελάσεις και στερούν ακόμη και τα στοιχειώδη δικαιώματα σε πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν καταφέρει να ζουν ανάμεσά μας.
Πρόκειται για τη χειρότερη ρατσιστική επίθεση σε κυβερνητικό επίπεδο από τότε που ο Σαμαράς και ο Δένδιας εξαπέλυαν τον “Ξένιο Δία” για να “ανακαταλάβουν” τις πόλεις από τους “λαθρομετανάστες”. Και έρχεται σε μια στιγμή όπου οι κυβερνητικές ευθύνες για το νέο κύμα προσφύγων από τη Μέση Ανατολή είναι κραυγαλέες.
Η κυβέρνηση μόλις υποδέχτηκε στην Αθήνα τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, την ώρα που ο Τραμπ δίνει το πράσινο φως στον Ερντογάν για να εισβάλει στις περιοχές των Κούρδων της Συρίας. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, αφού χρησιμοποίησε τους Κούρδους σαν στράτευμα για να ελέγξει τη βορειοανατολική Συρία, τώρα τους ξεπουλάει ασύστολα. Μαζί σε αυτό το έγκλημα και οι “ελληναράδες” τουρκοφάγοι πολεμοκάπηλοι, που πάντα παριστάνουν υποκριτικά τους φίλους των Κούρδων αλλά πάντα προσκυνάνε τον κάθε Πομπέο.
Στο διπλανό Ιράκ, οι κατοχικές δυνάμεις πυροβολούν στο ψαχνό τους εξεγερμένους διαδηλωτές στη Βαγδάτη και στις άλλες πόλεις. Χιλιάδες πρόσφυγες τρέχουν ξανά να σωθούν από το χάος και την καταστροφή.
Ανοίξτε τα σύνορα
Τούτη τη στιγμή, δεν είναι ώρα για να κλείνουν πιο ερμητικά τα σύνορα, αλλά για να ανοίγουν ώστε να υποδεχτούμε τους κατατρεγμένους. Δεν είναι ώρα για υποκριτικές διαπιστώσεις ότι “το πρόβλημα είναι γεωστρατηγικό”, είναι ώρα για να ξηλώσουμε κάθε ελληνική εμπλοκή στο έγκλημα, κλείνοντας τις νατοϊκές βάσεις και διώχνοντας την Φρόντεξ. Είναι ντροπή ο ΣΥΡΙΖΑ να δίνει συναίνεση στην κυβέρνηση, όπως έκανε με την επίσκεψη Πομπέο (περισσότερα στη σελίδα 7).
Ταυτόχρονα, η Νέα Δημοκρατία χρησιμοποιεί τη ρατσιστική εκστρατεία σαν εργαλείο μαζικού αποπροσανατολισμού από τις οικονομικές επιθέσεις που προωθεί. Το σχέδιο προϋπολογισμού που στέλνει στην ΕΕ για έγκριση από τους “θεσμούς” είναι ένα σφαγείο που κόβει τα διπλά από τους πολλούς για να χαρίσει “κίνητρα” στους λίγους. Ο Σταϊκούρας “υλοποιεί” τις εξαγγελίες Μητσοτάκη για φοροαπαλλαγές 1,2 δις σε “μετόχους” και “επενδυτές” κόβοντας 1,2 δις από κοινωνικές δαπάνες και δηλώνοντας ότι είναι έτοιμος να κόψει άλλο 1,2 δις αν ο ρυθμός ανάπτυξης πέσει κάτω από τις κυβερνητικές προβλέψεις.
Να γιατί χρειάζεται να κλιμακώσουμε την αντίσταση των εργατών και της νεολαίας σε όλα τα μέτωπα. Η πανεργατική απεργία της 2 Οκτώβρη, η δεύτερη μέσα σε μια βδομάδα, πρέπει να έχει συνέχεια. Η απεργία που ετοιμάζουν οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία για τις 23 Οκτώβρη μπορεί και πρέπει να απλωθεί και στους άλλους κλάδους που αντιστέκονται στις απολύσεις και στις περικοπές.
Και δίπλα στις απεργίες πρέπει να κλιμακώσουμε την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Να μπλοκάρουμε το νομοσχέδιο με τα ρατσιστικά μέτρα που ετοιμάζει ο Μητσοτάκης. Να είμαστε όλοι και όλες στα δικαστήρια του Κορυδαλλού στις 22 Οκτώβρη όταν απολογείται ο Μιχαλολιάκος κλείνοντας τον κύκλο των χρυσαυγιτών δολοφόνων.
Αυτά είναι βήματα που μπορούμε και πρέπει να τα κάνουμε συντονισμένα με το κίνημα σε διεθνή κλίμακα. Η ΕΕ-φρούριο είναι διεθνές πρόβλημα. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είναι διεθνές πρόβλημα. Η διεθνής συνάντηση που καλεί η ΚΕΕΡΦΑ αυτό το Σάββατο 12 Οκτώβρη είναι ευκαιρία για να πάμε προς τα εκεί και να εξασφαλίσουμε μεγαλύτερη δύναμη στον αγώνα για να σταματήσουμε όλες τις επιθέσεις της κυβέρνησης εδώ.
Ξεκάθαρο ΟΧΙ!
(και όχι στήριξη όπως ΣΥΡΙΖΑ)
Η επίσκεψη Πομπέο στην Αθήνα άφησε πίσω της πολλαπλά μηνύματα για τα αδιέξοδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη μέσα κι έξω από τη χώρα.
Στο εσωτερικό, ο τίτλος που ταιριάζει στο χειρισμό της επίσκεψης είναι το κλασικό “ο έρωτας που ντρέπεται να πει το όνομά του”. Παρά την ανοιχτή συναίνεση από την αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών του Τραμπ δεν προβλήθηκε παρά μόνο εκ των υστέρων. Μέχρι το Σάββατο που ήταν προγραμματισμένες οι διαδηλώσεις ενάντια στην “αμυντική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ”, η επίσκεψη απουσίαζε από τα ΜΜΕ ακόμη και όταν ο Πομπέο είχε προσγειωθεί στο Ελ. Βενιζέλος. Και βέβαια το Σάββατο σιδερόφρακτος αποκλεισμός με κλούβες και ΜΑΤ. Τόσο σίγουρη αισθάνεται η κυβέρνηση για τις επιλογές της τρεις μήνες μετά τις εκλογές.
Ταυτόχρονα, υπάρχει άλλος ένας τίτλος που ταιριάζει στην κυβερνητική εξωτερική πολιτική: “όποιος φτιάχνει πολλούς άξονες στο τέλος κάθεται στον άξονα”. Οι προσδοκίες ότι ο ελληνικός καπιταλισμός θα έχει ενεργητική στήριξη από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό για τις φιλοδοξίες του στην Ανατολική Μεσόγειο διαψεύδονται. Την ώρα που ο Ερντογάν προχωράει ξανά σε γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, η δήλωση Πομπέο ότι η κατάσταση αντιμετωπίζεται δια της διπλωματικής οδού είναι μια ψυχρολουσία για τα γεράκια σε Αθήνα και Λευκωσία. Η προδοσία των Κούρδων του Κομπάνι από τις αμερικανικές δυνάμεις την ώρα που ο τουρκικός στρατός μπαίνει στις περιοχές τους επιβεβαιώνει την εικόνα.
Σύγκρουση
Αποδεικνύονται προφητικά τα λόγια της Μαρίας Στύλλου στο περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω που κυκλοφορεί:
“Ο Μητσοτάκης έχει βάλει πλώρη να ολοκληρώσει την πολιτική Τσίπρα στην περιοχή και στις διεθνείς συμμαχίες. Αφού κατάπιε τη διαφωνία με τη Συμφωνία των Πρεσπών, τώρα θέλει να καλύψει το κενό που έχει αφήσει στην περιοχή η κρίση στη σχέση των ΗΠΑ με την Τουρκία. Δεν είναι μόνο οι διαφωνίες για το ρόλο της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και τις ΑΟΖ, αλλά και η σύγκρουση γύρω από το ρόλο του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ποιος θα μπορέσει να λειτουργήσει σαν αντίβαρο στην αντιφατική συμμαχία που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε Ιράν, Τουρκία, Συρία και Ρωσία.
Ο Πομπέο τρέχει να οργανώσει και να διευρύνει τα στηρίγματα των ΗΠΑ και η Ελλάδα είναι πρόθυμη να παίξει αυτόν το ρόλο. Και νέες φρεγάτες, και κινητοποίηση για να μη μπει ιρανικό πλοίο στα «ελληνικά ύδατα» και επίσκεψη Πομπέο τον Οκτώβρη στην Ελλάδα. Όμως κι αυτά τα σχέδια είναι εστίες αβεβαιότητας, γιατί οι διεθνείς ανταγωνισμοί και τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα δεν είναι τόσο σταθερά. Ο Τραμπ στη σύνοδο των G7 ζήτησε να γίνει η Ρωσία ξανά το 8ο μέλος (ήταν και παλιά αλλά την απέκλεισαν μετά την επέμβαση στην Κριμαία). Επίσης, στο τέλος της συνόδου των G7 έκανε δηλώσεις ότι δέχεται τη μεσολάβηση του Μακρόν για συνάντηση με τον πρόεδρο του Ιράν Ρουχανί.
Ο Μητσοτάκης μπορεί να τα δώσει όλα στον Πομπέο και στο τέλος να δει τον Τραμπ αγκαλιά με τον Πούτιν και τον Ερντογάν”.
Όντως Μητσοτάκης-Δένδιας τα έδωσαν όλα: και την Αλεξανδρούπολη και το Στεφανοβίκειο και τη διάρκεια της Συμφωνίας. Και όντως έχουν τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλωμένη ανοιχτά με συνεντεύξεις του Κατρούγκαλου στην ΕφΣυν του Σαββάτου και του Αποστολάκη στην Καθημερινή της Κυριακής. Ο πρώτος δηλώνει ότι “και στην εξωτερική πολιτική η κυβέρνηση τρώει από τα έτοιμα” δηλαδή συνεχίζει στο δρόμο που έστρωσε η κυβέρνηση Τσίπρα. Και ο δεύτερος τονίζει ότι “είμαστε το κράτος που μπορεί να παίξει τον κύριο ρόλο προάσπισης των ενεργειακών συμφερόντων στην Ανατ. Μεσόγειο” και ότι “όταν οι αμερικανικές δυνάμεις είναι στην Ελλάδα και σε όσο μεγαλύτερη έκταση γίνεται (!), μεταδίδουν ασφάλεια”.
Η μόνη ασφάλεια που μπορούμε να έχουμε απέναντι σε αυτά τα σχέδια είναι αυτή που “μεταδίδουν” οι διαδηλωτές του Σαββάτου και μαζί τους όλο το κίνημα που απαιτεί: Κλείστε τις βάσεις, αγκαλιάστε τους πρόσφυγες, σταματήστε τις εξορύξεις. Δεν θα πολεμήσουμε ούτε για τον Τραμπ, ούτε για την Exxon, ούτε για τον Λάτση, ούτε για τα γεράκια που ονειρεύονται ελληνικές φρεγάτες μέχρι την Αίγυπτο και το Ισραήλ.