Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Πανελλαδική Συνέλευση και Διεθνής Συνάντηση ΚΕΕΡΦΑ: Δυνατό αντιρατσιστικό - αντιφασιστικό κίνημα

12/10, Το κατάμεστο αμφιθέατρο στη συζήτηση “Διεθνής συντονισμός”. Φωτό: Κυριάκος Μπάνος

12/10, Το πάνελ της συζήτησης “Δέκα χρόνια ΚΕΕΡΦΑ”. Φωτό: Κυριάκος Μπάνος

 

Πάνω από 700 αγωνιστές και αγωνίστριες πλημμύρισαν το Σάββατο 12 Οκτώβρη τη Νομική της Αθήνας για την Διεθνή Συνάντηση και Πανελλαδική Συνέλευση της ΚΕΕΡΦΑ. Στα δέκα χρόνια της Κίνησης και στην έβδομη κατά σειρά τέτοια συνάντηση που διοργανώνει, η αίσθηση της δύναμης του κινήματος που παλεύει το ρατσισμό και τους φασίστες στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο ήταν πιο μεγάλη από ποτέ.

Από νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου το φουαγιέ της Νομικής άρχισε να γεμίζει με κόσμο κάθε ηλικίας από όλη τη χώρα -εργαζόμενους και εργαζόμενες από πολλούς χώρους, νέους και νέες από δεκάδες πανεπιστήμια και σχολεία, συνταξιούχους, άνεργους. Ο χώρος μεταμορφώθηκε όταν έκαναν την εμφάνισή τους οι πρόσφυγες, γυναίκες και άντρες με τα παιδιά τους, από τα καμπ του Ελαιώνα και της Μαλακάσας που φέτος είχαν τη μαζικότερη παρουσία από κάθε άλλη χρονιά. Οι φωνές, τα γέλια και τα παιχνίδια των προσφυγόπουλων έδωσαν αμέσως ζωή στη σχολή. Η μικρή Χάστι, η μόνη που ήξερε ελληνικά από τον Ελαιώνα καθώς είναι από τα “τυχερά” παιδιά που πάνε στο σχολείο, είχε με μεγάλη περηφάνια αναλάβει το ρόλο της μεταφράστριας προς τους μεγάλους μέχρι να ξεκινήσουν οι συζητήσεις.

Την εικόνα συμπλήρωνε η άφιξη των εκπροσώπων αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών κινημάτων από όλο τον κόσμο, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ (Ν.Υόρκη και Ουάσιγκτον), τη Βρετανία, την Καταλωνία, τη Γερμανία, την Κύπρο. Για την υπόλοιπη μέρα, όλοι και όλες μαζί, ντόπιοι, μετανάστες, πρόσφυγες, διεθνείς προσκεκλημένοι θα συζητούσαν για την κλιμάκωση του αγώνα τόσο σε πανελλαδικό όσο και διεθνές επίπεδο.

Η διαδικασία ξεκίνησε πολύ δυνατά με τη συζήτηση “Διεθνής Συντονισμός”, σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο. Στο πάνελ βρέθηκαν ο φωτορεπόρτερ Αλέξανδρος Σταματίου, ο Φόλκαρτ Μόσλερ, από την κίνηση Ξεσηκωθείτε ενάντια στο Ρατσισμό της Γερμανίας, η Αργυρή Ερωτοκρίτου, από την Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη, ο Γιώργος Τσιάκαλος, πανεπιστημιακός στο ΑΠΘ με μια συγκλονιστική ομιλία που καθήλωσε το ακροατήριο, ο Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας “Η Ενότητα” και ο Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ και δημοτικός σύμβουλος Αθήνας.

“Ήταν πολύ όμορφα και συγκινητικά όσα άκουσα”, μας είπε αμέσως μετά η Αποστολία, φοιτήτρια στο τμήμα Πολιτισμού και Δημιουργικών Μέσων και Βιομηχανιών στο Βόλο, “Αγγίζουν ένα θέμα για το οποίο όλοι μας πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε και να παλέψουμε, γιατί όπως είπαν πολλοί πρέπει να πράξουμε και όχι να μένουμε στα λόγια. Ήρθα για αυτή τη συνάντηση από το Βόλο, για να μάθω περισσότερα πράγματα και θα προσπαθήσω να τα μεταφέρω πίσω”.

Μέτωπα

Ακολούθησαν τέσσερις παράλληλες συζητήσεις που εξειδίκευαν τα μέτωπα πάλης. Η αίθουσα στη “Δίκη-Καταδίκη της Χρυσής Αυγής” με ομιλητές τον Θανάση Καμπαγιάννη και τον Κώστα Παπαδάκη από την Πολιτική Αγωγή στη δίκη της ΧΑ (περισσότερα στις σελίδες 10-11), τον Γιώργο Τσιμουρή πανεπιστημιακό στο Πάντειο και τον Γκόρντον Μπίφερμαν από την κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και το Φασισμό της Νέας Υόρκης, γέμισε ασφυκτικά.

Με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας των προσφύγων που διεκδικούν ανοιχτά σύνορα, να κλείσουν τα στρατόπεδα και να έρθουν στις πόλεις, όλα τα προσφυγόπουλα να πάνε στα σχολεία, όλοι να έχουν ΑΜΚΑ για περίθαλψη, έγινε η συζήτηση “Άσυλο και στέγη τους πρόσφυγες”. Τη συζήτηση άνοιξαν ο Νίκος Κουραχάνης, πανεπιστημιακός στο Πάντειο, η Εύα Ηλιάδη, εργαζόμενη σε δομές προσφύγων, η Μαρίνα Μοράντε, από την κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Φασισμό της Βαρκελώνης και ο Μαρκ Γκουτκάμπ από το Συνασπισμό δράσης για τους πρόσφυγες της Αυστραλίας.

Η συζήτηση “Πάλη ενάντια στο σεξισμό και τον ρατσισμό” με ομιλητές τους Κώστα Τορπουζίδη από την ΚΕΕΡΦΑ Θεσσαλονίκης, Φαίη Φραγκισκάτου, εργαζόμενη στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση και μέλος του απερχόμενου ΣΕΜ Αθήνας, Άννα Στάμου, από τη Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας και Βαγγέλη Χατζηνικολάου, μέλος των Proud Seniors Greece, ανέδειξε τη σχέση ρατσιστικών και σεξιστικών επιθέσεων και την απάντηση που χρειάζεται να πάρουν ενωμένα από το αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό, εργατικό, γυναικείο, ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα.

“Τα ερεθίσματα που δόθηκαν ήταν πολύ καλά, μακάρι να υπήρχει περισσότερος χρόνος να αναπτυχθεί το θέμα”, μας είπε αμέσως μετά την κουβέντα η Σοφία, συντονίστρια στην εκπαίδευση προσφύγων. “Γενικά, μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον αυτό που γίνεται εδώ σήμερα. Υπάρχει ένα επίπεδο γλώσσας προσιτό, δεν έχει το χάος των ακαδημαϊκών συνεδρίων που δεν καταλήγουν ποτέ σε κάποιο πρόταγμα συγκεκριμένο του τι μπορεί να γίνει. Οι τοποθετήσεις των πρώτων συνέδρων ήταν επίσης πολύ σημαντικές, όπως και το γεγονός ότι βλέπει κανείς ανθρώπους που είναι επί χρόνια σε αυτό το κίνημα όπως ο σύντροφος από τη Γερμανία. Έρχομαι πρώτη φορά σε τέτοια συνάντηση της ΚΕΕΡΦΑ αν και έχω συμμετάσχει παλιότερα στις πορείες του Μαρτίου, για το ζήτημα της ιθαγένειας κλπ. Μοναδική έλλειψη που θα ήθελα να την πω είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο πάνελ για τα παιδιά και ειδικά για την εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων ή όσων βρίσκονται σε δυσχερή κοινωνική κατάσταση”.

“Στη Θεσσαλονίκη τα προηγούμενα χρόνια με αφορμή το Μακεδονικό είδαμε μια μεγάλη έξαρση του εθνικιστικού λόγου, που έδινε αέρα στην ακροδεξιά και τους φασίστες”, μας είπε ο Νίκος Κοκκίνης, από την ΚΕΕΡΦΑ Θεσσαλονίκης που παρακολούθησε τη συζήτηση “Ενάντια στον εθνικισμό και τις μειονοτικές διακρίσεις”. Και συνέχισε: “Ο κύριος λόγος που βρέθηκα σε αυτή την κουβέντα ήταν γιατί ήθελα να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το πώς αντιμετωπίζουμε την καταπίεση των μειονοτήτων. Όπως αναδείχτηκε, χρειάζεται να σταθούμε στο πλευρό της μειονότητας στη Θράκη, των ντόπιων της Δυτ. Μακεδονίας, των Ρομά, αλλά και κάθε καταπιεσμένης μειονότητας, αναγνωρίζοντας το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό. Είναι ανάγκη το αντιρατσιστικό και το αντιφασιστικό κίνημα να μην επιτρέψει το διαχωρισμό των ανθρώπων ανάλογα με την εθνική καταγωγή, τη γλώσσα ή τη θρησκεία”. Την συζήτηση είχαν ανοίξει ο Δημήτρης Χριστόπουλος, πανεπιστημιακός στο Πάντειο και πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο Τζεμαλί Μηλιαζήμ, δάσκαλος από την Ξάνθη και ο Ευκλείδης Μακρόγλου, δικηγόρος από τη Θεσσαλονίκη.

Με το κείμενο της Πρωτοβουλίας Πολιτών και Εργαζόμενων στο χώρο της Υγείας “Δωρεάν Υγεία για Όλους” που διάβασε ο Χάρης Μαραμενίδης, τεχνολόγος-ακτινολόγος στο Κρατικό της Νίκαιας, ξεκίνησε η τελευταία συζήτηση με τίτλο “Δέκα χρόνια ΚΕΕΡΦΑ”. Ο Γιώργος Πίττας, δημοσιογράφος στην Εργατική Αλληλεγγύη, ο Προκόπης Παπαστράτης, πανεπιστημιακός στο Πάντειο, ο Γουέιμαν Μπένετ, από την κίνηση Ξεσηκωθείτε Ενάντια στο Ρατσισμό της Βρετανίας (η ομιλία του στη σελίδα 12), ο Δημήτρης Ζώτος, από την Πολιτική Αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο Θανάσης Διαβολάκης, δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, ο Κώστας Καταραχιάς, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Άγιος Σάββας και η Κατερίνα Θωίδου, δημοτική σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη ενέπνευσαν όλους και όλες με τις ομιλίες τους.

Σίγουρα, η πιο έντονη στιγμή της συνάντησης ήταν αυτή του αποχαιρετισμού των προσφύγων και των παιδιών τους, όταν κατέβηκαν στο πάνελ δίπλα στους ομιλητές για μια τελευταία ομιλία. Ολόκληρο το αμφιθέατρο σηκώθηκε μπροστά τους χειροκροτώντας και φωνάζοντας “Πες το δυνατά, πες το καθαρά, σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά!”, οι περισσότεροι και οι περισσότερες κλαίγοντας συγκινημένοι με τα λόγια του Ρεζά, από το στρατόπεδο της Μαλακάσας.

“Ήταν μια μέρα που μας έδωσε θάρρος, που έδειξε ότι υπάρχει κόσμος που παλεύει και μπορεί να έχει νίκες”, μας είπε στο τέλος η Κατερίνα, από την Ξάνθη, “Μας έδωσε δύναμη και κουράγιο για έργο, να βγούμε να ενημερώσουμε τον κόσμο να έρθει μαζί μας”, συμπλήρωσε η Έλενα, επίσης από την Ξάνθη.

Ήταν μια εξαιρετική διοργάνωση από όλες τις απόψεις. Δυο πολύχρωμα γιγαντοπανό στην είσοδο της Νομικής υποδέχονταν όλη μέρα τον κόσμο, ενώ και οι τοίχοι του φουαγιέ ήταν διακοσμημένοι με μεγάλες εκθέσεις φωτογραφιών από τις αναρίθμητες αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές μάχες τα δέκα χρόνια ύπαρξης της ΚΕΕΡΦΑ. Σε όλες τις αίθουσες, μεγάλα πανό θύμιζαν κάποια από τα πιο αιχμηρά συνθήματα και αιτήματα του κινήματος. Σε όλες τις συζητήσεις, γίνονταν ταυτόχρονες μεταφράσεις στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα φαρσί και τα νταρί για το κοινό, ενώ τις μεταφράσεις στις ομιλίες των διεθνών προσκεκλημένων ανέλαβαν οι Σωτήρης Κοντογιάννης, Γιάννης Χαρατσής και Κώστας Τόδουλος.

Στο μεσημεριανό διάλειμμα, η Κοινωνική Κουζίνα “Ο Άλλος Άνθρωπος” πρόσφερε φαγητό στους πρόσφυγες και όσους το επιθυμούσαν. Το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο ήταν εκεί με μια μεγάλη έκθεση αντιρατσιστικού-αντιφασιστικού βιβλίου και όχι μόνο, όπως και το περιοδικο Σοσιαλισμός από τα Κάτω που πρότεινε μια σειρά σχετικά άρθρα σε παλιότερα και πιο πρόσφατα τεύχη του. Τα νέα αυτοκόλλητα και κονκάρδες της ΚΕΕΡΦΑ έγιναν ανάρπαστα, όπως και τα πολύχρωμα μπλουζάκια με το σύνθημα “Καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες”.

Η Συνάντηση έκλεισε με τις ψηφοφορίες πάνω στο σχέδιο απόφασης και το νέο πανελλαδικό συντονιστικό της ΚΕΕΡΦΑ (βλέπε σελίδα 13). Και τα δύο ψηφίστηκαν ομόφωνα μέσα σε χειροκροτήματα και συνθήματα.

Λένα Βερδέ

Ο λόγος στους πρόσφυγες

Εδώ είναι η πρώτη φορά που κάποιος με κοιτάει σαν άνθρωπο. Όταν ήμουν φοιτητής στο πανεπιστήμιο άκουσα πολλά για την ελληνική ιστορία. Σκεφτόμουν πώς θα ήταν όταν πάω στη γη της φιλοσοφίας και της ιατρικής. 

Είμαι δεκαοχτώ μήνες σε διαφορετικά στρατόπεδα. Πιστέψτε με, έχω ξεχάσει πώς είναι ένα σπίτι. Πιστέψτε με, πολλές φορές το παιδί μου είναι άρρωστο και δεν μπορώ να βρω ένα φάρμακο να του δώσω. Όλοι σας έχετε παιδιά. Ξέρετε ότι οι πατεράδες είναι ήρωες για τα παιδιά τους. Όπως κι εσείς είστε ήρωες για τα παιδιά σας. Μπορείτε να φανταστείτε το παιδί σας να είναι άρρωστο και να μην υπάρχει γιατρός ή ασθενοφόρο και να ψάχνετε τι να κάνετε και να μην βρίσκετε. Σας ευχαριστώ πολύ, όλους εσάς και όσους πρόσφεραν αυτό το συνέδριο. Σας παρακαλώ, δεχτείτε τη συγνώμη μου εκ μέρους αυτών των ανθρώπων που είμαστε εδώ. Σας αγαπάμε. Αγαπάμε τον ελληνικό λαό. Και ξέρουμε ότι έχετε ένα Θεό φιλοξενίας. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα το ξεχάσετε ποτέ. Να είστε καλά.

Ρεζά
πρόσφυγας στο στρατόπεδο της Μαλακάσας

 

Είμαι από το Αφγανιστάν και ζω στο καμπ του Ελαιώνα. Από τη στιγμή που πήγε η κόρη μου στο σχολείο, κάποιοι πέρασαν το βράδυ και άφησαν ένα κομμάτι κρέας απ’ έξω και είπαν στο διευθυντή και τους δασκάλους ή να κλείσει το σχολείο που παίρνει προσφυγόπουλα ή θα τα κάνουμε όλα τα παιδιά όπως αυτό το κρέας, θα τα κάνουμε κομμάτια. 

Τί νομίζετε εσείς ότι είμαι; Οικονομική μετανάστης; Πρόσφυγας; Να σας πω για το καμπ που μένουμε. Κάποιες γυναίκες μένουν εκεί μόνες τους με τα παιδιά τους, οι συζυγοί τους βρίσκονται σε νησιά. Εχουμε προσφυγόπουλα τεσσάρων και πέντε χρονών που οι γονείς τους είναι μακριά. Στο καμπ μένουμε σε κοντέινερ με τρύπες και κατσαρίδες, ακόμα και στο μπάνιο. Δεν υπάρχει γιατρός να πάμε τα παιδάκια μας όταν αρρωσταίνουν για να ρωτήσουμε τι έχουν και τι πρέπει να κάνουμε. Δυστυχώς, αυτές είναι οι συνθήκες ζωής εδώ. Στη χώρα μας είχαμε ένα σπίτι και κάποια βασικά πράγματα. Εδώ δεν έχουμε ούτε σπίτι, ούτε τίποτα, ούτε πρώτες βοήθειες. Παλεύουμε μόνοι μας και σας ζητάμε να παλέψουμε μαζί να υπάρχουν δικαιώματα. Θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι εδώ. Αναγκαστήκαμε να φύγουμε από τη χώρα μας λόγω του πολέμου.

Χακιμά
πρόσφυγας στον Ελαιώνα

“Στις 5 αφίξεις ένας νεκρός”

Αυτή τη στιγμή περπατούν πάνω από 100 χιλιάδες άτομα. Πολλά είναι μωρά που τα κουβαλούν για ώρες. Περπατούν με την ελπίδα ότι θα βρουν σήμερα ένα μέρος όπου θα είναι σε ασφάλεια. Εννοώ τους ανθρώπους που φεύγουν από τη Συρία γιατί εκεί βομβαρδίζονται. Είναι κατά κανόνα γυναίκες με μικρά παιδιά...

Στο δρόμο πολλοί/ές θα χάσουν τη ζωή τους. Το γνωρίζουμε από τις διεθνείς στατιστικές και τις εμπειρίες μας. Σήμερα κιόλας μετρούν πόσες εκατοντάδες είναι οι νεκροί ανάμεσα στους πολίτες. Άλλοι μιλούν για 357 άτομα, άλλοι για 800. Αν όμως κάποιοι/ες καταφέρουν να περπατήσουν δυόμιση χιλιάδες χιλιόμετρα και φτάσουν στα δικά μας παράλια στον Έβρο; Θα έχουν αποβάλλει σταδιακά το προσφυγικό προφίλ και φτάνοντας εδώ θα έχουν αποκτήσει ένα μεταναστευτικό προφίλ και συνεπώς δεν θα έχουν δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο, να ζήσουν σε ασφαλές μέρος και θα βρεθούν σε κλειστά στρατόπεδα; Αυτό το ερώτημα έχουμε μπροστά μας.

Πράξη

Κάθε λεπτό που αφιερώνουμε σε συζήτηση, είναι πολυτέλεια, το κλέβουμε από το αναγκαίο καθήκον μας, την πράξη. Αλληλεγγύη είναι πράξη. Αυτή μπορεί να σώσει ανθρώπινες ζωές... Πρόπερσι στην Ιταλία σε κάθε 34 αφίξεις αναλογούσε ένας νεκρός. Πέρσι στις 14 αφίξεις, ένας νεκρός. Φέτος στις 5 αφίξεις, ένας νεκρός. Το 20% των ανθρώπων χάνει τη ζωή του πιο μπροστά...

Στον Έβρο δεν υπάρχουν πια πρόσφυγες. Ακόμα και όσοι καταφέρνουν να περάσουν τις θερμικές κάμερες, τις μηχανές που ανιχνεύουν το διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέει κάποιος ή πιάνουν τους καρδιακούς παλμούς ακόμα και μέσα σε φορτηγό, δεν καταγράφονται καν. Τους παραδίδουν στους μασκοφόρους, τους κρατικούς παρακρατικούς που τους πιάνουν, τους γδύνουν, τους παίρνουν όλα τα υπάρχοντα, τους δέρνουν για να ξέρουν ότι στη χώρα της Νεφέλης -της θεάς της φιλοξενίας, της σημαντικότερης αξίας των Ελλήνων- ούτε αίτηση ασύλου μπορούν να κάνουν, ούτε να μείνουν, αλλά θα τους περάσουν στην άλλη μεριά...

Σε αυτή τη χώρα οι άνθρωποι με ανθρωπιά είναι πολλοί περισσότεροι όπως φάνηκε το '15 και το '16 εξαφανίζοντας ό,τι ακροδεξιό υπάρχει. Χρειάζεται κάθε άνθρωπος να μπορεί να τηλεφωνεί σε ένα νούμερο και να λέει εδώ είμαι, αυτά είναι τα στοιχεία μου. Δεν είναι δύσκολο ή παράνομο. Πρέπει να το κάνουμε κι ας λένε ότι βοηθάμε διακινητές. Αυτό να είναι το μήνυμά μας σήμερα από εδώ. Ο Έβρος θα είναι της Νεφέλης.

Γιώργος Τσιάκαλος
καθηγητής ΑΠΘ

Το Συντονιστικό των Νοσοκομείων έχει πρωτοστατήσει στις μάχες ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. Όταν την άνοιξη του 2013, στρατόπεδα όπως η Αμυγδαλέζα ήταν φρούρια με συρματοπλέγματα που δεν έμπαινε κουνούπι, εμείς καταφέραμε μαζί με την ΕΙΝΑΠ, την ΚΕΕΡΦΑ και την Πακιστανική Κοινότητα να σπάμε την απαγόρευση, να μπαίνουμε μέσα και να πηγαίνουμε κόσμο στα νοσοκομεία. 

Πρέπει να υπάρξει απόφαση από τα συνδικάτα μας ότι τα νοσοκομεία είναι ανοιχτά για όλους, μετανάστες, πρόσφυγες, ανασφάλιστους. Επίσης το έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν. Χρειάζεται να ανοίγουμε τη συζήτηση παντού. Την Παρασκευή οργανώσαμε αντιρατσιστική εκδήλωση στον Άγιο Σάββα με μεγάλη επιτυχία. Ο κόσμος του 2015 υπάρχει ακόμα, δεν έχει εξαφανιστεί, πρέπει με τις πρωτοβουλίες μας να ενεργοποιηθεί, να συζητήσει και να οργανώσει. Την Πέμπτη, σε περιοδεία μας στο νοσοκομείο, η πλειοψηφία συνέδεε την απεργιακή σύγκρουση ενάντια στη ΝΔ με την αντιρατσιστική ατζέντα. Στα νοσοκομεία έχουμε πανελλαδική απεργία στις 23 Οκτώβρη που θα την μπολιάσουμε με τη μάχη για ανοιχτά νοσοκομεία σε πρόσφυγες και μετανάστες. Έχουμε τη δυνατότητα να κερδίσουμε. Το κίνημά μας είναι πιο έμπειρο και πιο δυνατό.

Κώστας Καταραχιάς
πρόεδρος Συλλόγου Εργαζόμενων Νοσοκομείου Άγιος Σάββας

Η Ελλάδα είναι ένα κράτος που αναζωογονήθηκε πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά από πρόσφυγες. Είναι μια κοινωνία μεταναστών. Γι' αυτό προκαλεί μεγάλη απορία γιατί όλοι ξεχνούν αυτό το γεγονός. Η ΚΕΕΡΦΑ λειτουργεί ουσιαστικά ως η συνείδηση αυτής της κοινωνίας προσφύγων και μεταναστών που είναι η ελληνική κοινωνία. 

Σε μια περίοδο μάλιστα που οι συνέπειες της κρίσης, όπως ξέρουμε, τείνουν να αμβλύνουν την οφειλόμενη εγρήγορση για μια σειρά θεμελιωδών δικαιωμάτων. Την κατάφωρη παραβίαση αυτών των δικαιωμάτων, τη θεσμική αυθαιρεσία και βία που τη συνοδεύει, η ελληνική κοινωνία την έχει υποστεί επανειλημμένα στην πρόσφατη ιστορία της, όπως επίσης και τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής που προσπάθησε να επιβάλει η φασιστική απειλή από την εγκληματική οργάνωση που βρίσκεται τώρα στα πρόθυρα της καταδίκης της. Σε αυτά τα δέκα πρώτα χρόνια, η ΚΕΕΡΦΑ δυνάμωσε με συνεχείς αγώνες και συνεχίζει να ευαισθητοποιεί, να κινητοποιεί, να προβάλλει, να διεκδικεί και να πετυχαίνει νίκες. Το γεγονός ότι ο πολιτικός ορίζοντας συντηρητικοποιείται ακόμα περισσότερο και ακόμα πιο επικίνδυνα, μας συσπειρώνει για νέους αγώνες.

Προκόπης Παπαστράτης
καθηγητής Πάντειο Πανεπιστήμιο