Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
31/10 - Όλοι στο Εφετείο, ο Μιχαλολιάκος στη φυλακή

20/4/15, Πρώτη μέρα της δίκης της ΧΑ. Απεργιακή διαδήλωση στον Κορυδαλλό. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

12/10, Συζήτηση “Δίκη-καταδίκη της Χρυσής Αυγής” στη συνάντηση της ΚΕΕΡΦΑ στη Νομική. Φωτό: Σ. Μιχαηλίδης

 

Στις 31 Οκτώβρη αναμένεται η απολογία του φύρερ της ναζιστικής οργάνωσης, Ν. Μιχαλολιάκου. Στο κάλεσμα της ΚΕΕΡΦΑ για μια μαζική και απεργιακή αντιφασιστική κινητοποίηση την ημέρα της απολογίας ανταποκρίθηκαν άμεσα η Γ’ ΕΛΜΕ, ο Σύλλογος Εργαζόμενων Νοσοκομείου Άγιος Σάββας και άλλα σωματεία. Στη συγκέντρωση στο Εφετείο 31/10 καλούν και οι φοιτητικοί σύλλογοι Μεταλλειολόγων, Γεωλογικού και ΑΣΚΤ καθώς και η ΠΕΝΕΝ. 

Στη συζήτηση «Δίκη καταδίκη της Χρυσής Αυγής» που έγινε στο πλαίσιο της Πανελλαδικής Συνέλευσης και Διεθνούς Συνάντησης της ΚΕΕΡΦΑ στις 12 Οκτώβρη συμπυκνώθηκε η εμπειρία από τις μάχες του κινήματος σε όλη τη διάρκεια της δίκης και μπήκαν οι στόχοι και οι αιχμές γύρω από τις οποίες θα πρέπει να οργανωθούν οι αγώνες μέχρι το τέλος της δίκης αλλά και αμέσως μετά. Τα κείμενα είναι βασισμένα στις εισηγήσεις των δικηγόρων πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής.


“Κρίσιμος ο ρόλος του αντιφασιστικού κινήματος”

Η Χρυσή Αυγή έχει πλέον χάσει το κοινοβουλευτικό της στάτους και αυτή την ήττα την υπέστη έξω από τα δικαστήρια. Χρειάζεται να δούμε τις μάχες που έδωσε το αντιφασιστικό κίνημα το 2015-2019, όσο διήρκησε αυτή η δίκη. Υπήρχε μια άποψη που έλεγε ότι τώρα ανέλαβε η δικαιοσύνη και ας την αφήσουμε να κάνει το έργο της. Ήταν η άποψη ότι το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να αναστείλει τη δράση του όσο διαρκεί η δίκη. Η άποψη που έλεγε ότι τα δημοτικά συμβούλια ή οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, δεν μπορούν να πάρουν απόφαση ενάντια στη ΧΑ, γιατί υπάρχει το τεκμήριο αθωότητας και δεν έχει βγει ακόμα καταδικαστική απόφαση. Το αντιφασιστικό κίνημα δεν είχε αυτή την άποψη. Αυτό ήταν παρά πολύ κρίσιμο για να φτάσουμε στην απονομιμοποίηση και την εκλογική ήττα της ΧΑ. 

Δεν πρέπει να σημάνει εφησυχασμός, δεν έχουμε τελειώσει. Μπορούμε να κοιτάξουμε την ιστορία και τα αντίστοιχα παραδείγματα φασιστικών και ναζιστικών μορφωμάτων που έχουν δεχτεί πλήγματα και ήττες που δεν σήμαναν το τέλος τους. Από το αρχέτυπο ήδη: τη δεκαετία του ’20 είχαμε την καταδίκη του Χίτλερ μετά το πραξικόπημα της μπυραρίας. Δεν τον εμπόδισε 10 χρόνια μετά να πάρει την εξουσία. Το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία τη δεκαετία του ’90 υπέστη διάσπαση και πολιτική ήττα. Τότε κάποιοι πίστευαν ότι ολοκληρώθηκε το φαινόμενο. Δεν δέχτηκε όμως ένα συντριπτικό πλήγμα στον πυρήνα του και τώρα έχει ανασυγκροτηθεί. Πέρα από τα ιστορικά παραδείγματα, μια αθώωση της ΧΑ θα σημάνει επανανομιμοποίηση και της δράσης της και επιστροφή στο κόμμα της κρατικής χρηματοδότησης, πολλά εκατομμύρια. Γι’ αυτό ο Μιχαλολιάκος επιμένει στο brand name ΧΑ.

Πρέπει να απορρίψουμε τις απλουστευτικές αντιλήψεις είτε ότι θα αθωωθούν γιατί αυτό κάνουν τα δικαστήρια, είτε ότι δεν έχει σημασία η καταδίκη γιατί όλη η ΧΑ τώρα πια είναι στη ΝΔ. Θέλουμε την καταδίκη της ΧΑ και χρειάζεται να επιμείνουμε με στοχοπροσήλωση. Καταδίκη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης, του Μιχαλολιάκου ως διευθυντή και όλης της ηγετικής ομάδας, επιστροφή του Μιχαλολιάκου στη φυλακή το 2020. 

Είμαστε στη φάση των απολογιών. Έρχονται οι κατηγορούμενοι και λένε το ποίημά τους. Αυτή τη στιγμή μάλιστα έχουν και την αβάντα ότι δεν έχουν τη βάσανο της πολιτικής αγωγής γιατί το δικαστήριο αποφάσισε ότι η πολιτική αγωγή σε αυτή τη φάση δεν μπορεί να κάνει ερωτήματα. Βέβαια αυτή η απόφαση δεν μπορεί να σβήσει το στίγμα της πολιτικής αγωγής και της αποδεικτικής διαδικασίας με το υλικό και τη δουλειά που έχει γίνει ήδη από τη φάση της ανάκρισης. Έρχεται επίσης ένας δύσκολος κάβος: οι απολογίες Λαγού και Μιχαλολιάκου. Εκεί θα χρειαστεί να πουν για το αν ο Λαγός ενημερώθηκε από την τοπική της Νίκαιας και αν ενημέρωσε τον Μιχαλολιάκο για τις εγκληματικές ενέργειες. Ο Μιχαλολιάκος θα χρειαστεί να αποφασίσει αν θα «δείξει» τον Λαγό ως υπεύθυνο. 

Υπάρχουν μπροστά μας πολλές ευκαιρίες κινητοποίησης: οι απολογίες Κασιδιάρη, Λαγού, Μιχαλολιάκου. Η εισαγγελική πρόταση. Η εισαγγελέας θα ζητήσει ένα χρονικό διάστημα, περίπου δυο μήνες. Άρα τον Γενάρη πλέον θα υπάρξει το άνοιγμα των χαρτιών του κράτους. Ανάμεσα στην πρόταση και την απόφαση θα μεσολαβήσουν κι άλλοι μήνες, κατά τους οποίους θα γίνονται οι αγορεύσεις της πολιτικής αγωγής και της υπεράσπισης. Θα υπάρξει χρόνος παρέμβασης από την πλευρά του κινήματος. Είναι σημαντικό να δώσουμε την εικόνα ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε επανανομιμοποίηση της ΧΑ και τάγματα εφόδου ξανά στο δρόμο. 

Μετά την αγόρευση η πολιτική αγωγή δεν θα έχει πια τη δυνατότητα να ακούγεται στο δικαστήριο. Δεν θα τοποθετηθεί στα ζητήματα της ενοχής, της ποινής και των ελαφρυντικών. Το ρόλο της πολιτικής αγωγής εκεί θα τον αναλάβει το αντιφασιστικό κίνημα που με την παρουσία του μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου και με χιλιάδες κόσμου έξω από την αίθουσα θα στείλει το μήνυμα στη δικαστική εξουσία ότι ένα μόνο μπορεί να είναι το τέρμα αυτής της υπόθεσης: η καταδίκη της οργάνωσης και των διευθυντικών στελεχών της.

Η αυτοπεποίθησή μας δεν προκύπτει από πίστη στο δικαστικό σύστημα, αλλά επειδή δώσαμε και κερδίσαμε κάποιες μάχες: ότι ήρθαν οι μάρτυρες κατηγορίες, ότι υποδείξαμε στο δικαστήριο τα αναγνωστέα έγγραφα που έπρεπε να αναδειχθούν, ότι καταφέραμε και εξετάσαμε μάρτυρες πολιτικής αγωγής. Χτίστηκε ένας κοινωνικός συσχετισμός μέσα από αυτή τη διαδικασία. Θα πρέπει το κράτος να νιώσει το βάρος αυτού του συσχετισμού, ότι δεν θα πάει σε μια κατάσταση ομαλότητας αν η πρόταση της εισαγγελέως είναι η καταδίκη μόνο των φυσικών αυτουργών. Ακόμα και αν το κράτος αποδεχθεί την καταδίκη της ΧΑ συνολικά, θα χρειαστεί να αξιοποιήσουμε αυτόν τον συσχετισμό για να εκτελέσουμε την καταδικαστική απόφαση. Δεν θα πάει ένας δικαστικός επιμελητής να κλείσει τα γραφεία της ΧΑ επειδή θα υπάρχει η απόφαση. Θα τα κλείσουμε εμείς. Με όπλο την καταδικαστική απόφαση θα διαλύσουμε τον πυρήνα της οργάνωσης.

Θανάσης Καμπαγιάννης

“Καμία επανάπαυση” 

Είναι η πέμπτη διεθνής συνάντηση της ΚΕΕΡΦΑ στην οποία μιλάμε για τη δίκη της ΧΑ. Στην επόμενη θα μιλάμε για την καταδίκη της. Μια καταδίκη που θα στείλει τη ΧΑ στη φυλακή και την πολιτική τους, που αυτή τη στιγμή φιλοξενείται από τον Βελόπουλο και τη ΝΔ, στα αζήτητα της ιστορίας. 

Θα κάνω μια σύντομη αναδρομή τη χρονιά που πέρασε και θα εκθέσω κάποιους προβληματισμούς για το τώρα. Τον τελευταίο χρόνο καταφέραμε την επιτάχυνση της δίκης και τη μεταφορά της σχεδόν καθ ολοκληρία στο Εφετείο. Μπορέσαμε μέσα από τις συνεχείς εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα της ΚΕΕΡΦΑ και άλλων φορέων, μέσα από τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών να διαμορφώσουμε μια δυναμική δημοσιοποίησης της δίκης. 

Η πολιτική αγωγή, η ΚΕΕΡΦΑ και άλλοι φορείς αναδείξαμε έγκαιρα τις ρυθμίσεις του νέου ποινικού κώδικα για τα πολλά δώρα που κάνει στη ΧΑ με κυριότερη τη μείωση των ορίων ποινής για τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Επιχειρήθηκε να γίνει ανάμεσα σε 5 και 10 χρόνια ταυτίζοντας τον διευθυντή της εγκληματικής οργάνωσης με το απλό μέλος. Τελικά η ποινή έγινε 5 έως 15 χρόνια. Αυτή η μικρή νίκη οφείλεται στις κινητοποιήσεις μας.

Η πολιτική πίεση που ασκήθηκε στη ΧΑ ήταν τεράστια και οδήγησε στη δυσχέρεια συγκρότησης ψηφοδελτίων στις εκλογές, τις αποχωρήσεις ευρωβουλευτών, βουλευτών, αυτοδιοικητικών παραγόντων, στελεχών. Έγιναν κλεισίματα γραφείων και πολλαπλές καταγγελίες από τους αποχωρήσαντες. Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η εκπαραθύρωσή τους από τη βουλή, κάτι το οποίο είχαμε διατυπώσει σαν στόχο και μας έλεγαν ότι αποκλείεται να γίνει. Η ΧΑ έχασε το σημαντικότερό της επιχείρημα: ότι είναι μια οργάνωση που έχει έρεισμα και λόγω αυτού το κατεστημένο τη διώκει πολιτικά και τη χτυπάει ανελέητα. Την εκπαραθύρωσή της την ακολούθησε η αποσύνθεση της οργάνωσης, ηθική και πολιτική. Είναι και ηθική η αποσύνθεση γιατί αν ανατρέξει κανείς στα κείμενα των αποχωρούντων δε θα βρει ούτε λέξη για τα εγκλήματα. Το μόνο παράπονο που εκφράζουν είναι τα λεφτά: ποιος διορίζει συμβούλους, ποιος παίρνει προμήθειες από τους μισθούς τους και τι τα κάνει. Όπως όλες οι μαφίες, τσακώνονται για τη μοιρασιά της λείας και μόνο.

Τη χρονιά αυτή είχαμε και πάρα πολλές καταδίκες για τη ΧΑ σε επιμέρους υποθέσεις. Κυριότερες ήταν το Εφετείο των δολοφόνων του Λουκμάν, καταδίκες για τον Άγιο Παντελεήμονα, τελεσίδικη καταδίκη του Κουκούτση για τη συκοφάντηση του Πέτρου Κωνσταντίνου, τελεσίδικη καταδίκη για τους πυροβολισμούς στην κηδεία του Ντερτιλή, εμβληματική καταδίκη στην υπόθεση του Συνεργείου παρά την αθωωτική εισαγγελική πρόταση και την αισχρή κυβερνητική παρέμβαση που επιχείρησε να προκαταλάβει την αθώωση των κατηγορούμενων για να τη φορτώσει στον νέο ποινικό κώδικα.

Πρέπει τώρα να αποφύγουμε δυο λάθη: το πρώτο είναι η αίσθηση επανάπαυσης, ότι τελειώσαμε με τη ΧΑ και η καταδίκη είναι μονόδρομος. Είναι πολύ μεγάλο λάθος γιατί εμπεριέχει την αυταπάτη ότι τα αστικά δικαστήρια είναι δίκαια. Το διαψεύδει η ογδοντάχρονη ατιμωρησία της φασιστικής βίας στην Ελλάδα και η ίδια η συμπεριφορά του δικαστικού συστήματος μέχρι το 2013 και όχι μόνο, απέναντι στη ΧΑ.

Το δεύτερο λάθος είναι η αίσθηση επιείκειας, ότι δηλαδή βγήκε από τη Βουλή, τι άλλο θέλετε, ας τους αφήσουμε να πάνε από κει που ήρθαν. Είναι παραδοχή ότι η δίκη ήταν κόλπο για να βγουν από τη Βουλή και ότι είναι στον αέρα το αν διέπραξαν τα εγκλήματα που τους αποδίδονται. Θα ξαναβγούν στο δρόμο και θα πάρουν αναδρομικά τα χρήματα της κρατικής επιχορήγησης που σταμάτησαν να παίρνουν το 2014. Η καταδίκη δεν είναι ζήτημα εκδίκησης, αλλά ζήτημα κατάκτησης της έννομης προστασίας που απαιτεί το κίνημα και ζήτημα επιβολής των δικαιωμάτων του κινήματος στο κράτος.

Αυτό δεν υπηρετείται από τη φίμωση της Πολιτικής Αγωγής τον τελευταίο μήνα στο δικαστήριο. Λίγο πριν την έναρξη των απολογιών των πρώην βουλευτών το δικαστήριο απαγόρευσε στην πολιτική αγωγή να υποβάλει ερωτήσεις με ένα σκεπτικό αντιφατικό. Δεν ασκεί καμία πίεση πάνω στους κατηγορούμενους, δεν επισημαίνει το αποδεικτικό υλικό, δεν επισημαίνει τις αντιφάσεις τους, δεν κάνει όλες τις ερωτήσεις που πρέπει, δεν τους στριμώχνει όσο πρέπει.

Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη και γι’ αυτό είμαι εκεί. Η δίκη τελειώνει αλλά η δική μας προσπάθεια θα πρέπει να ενταθεί και να πάρει σοβαρά υπόψη να αντιπαλέψει την επανάπαυση και την επιείκεια. Δεν συμψηφίζονται οι δολοφονίες με τα εκλογικά αποτελέσματα. Η υπεράσπιση θα παίξει τα ρέστα της στο εξής και εμείς δεν πρέπει να είμαστε απόντες. Όχι μόνο με την κινητοποίηση στην απολογία του Μιχαλολιάκου αλλά σε όλο το διάστημα μέχρι την έκδοση της απόφασης. Δεν πρέπει να σβήσουν οι προβολείς της δημοσιότητας και δεν πρέπει να πέσουν τα αντανακλαστικά του κινήματος. Χρειαζόμαστε εκδηλώσεις, αποτίμηση της δίκης, ένταση της πίεσης να μην τολμήσουν να τους ρίξουν στα μαλακά, συνέχιση του αγώνα να καλοδεχτούμε τους πρόσφυγες.

Κώστας Παπαδάκης