Αντιπολεμικό κίνημα
Οι λαοί της Μ. Ανατολής δίνουν την απάντηση

Η πολιορκία της αμερικάνικης πρεσβείας στη Βαγδάτη

“Οι ΗΠΑ είναι ο πρώτος τρομοκράτης” λέει το σύνθημα, και επιβεβαιώθηκε με τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί. Μια κρατικά οργανωμένη δολοφονία, συμφωνημένη μεταξύ Λευκού Οίκου, αμερικάνικου Πεντάγωνου και Στέιτ Ντιπάρτμεντ, απειλεί να πολλαπλασιάσει την ένταση, το θάνατο και την καταστροφή σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Τα ΜΜΕ κάνουν υποθέσεις για τα σημεία που το Ιράν πιθανά να επιλέξει για να πάρει την “εκδίκησή” του, λες και πρόκειται για παιχνίδι εντυπώσεων. Στο μεταξύ, ο Τραμπ απειλεί με όρους μαφιόζου: “Το χτύπημα ας μετατραπεί σε ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ότι αν το Ιράν χτυπήσει οποιοδήποτε Αμερικανό ή αμερικανικά συμφέροντα, έχουμε στοχοποιήσει 52 σημεία στο Ιράν (που συμβολίζουν τους 52 Αμερικανούς ομήρους που έπιασε το Ιράν πριν από πολλά χρόνια), κάποια πολύ υψηλού επιπέδου και σημασίας για το Ιράν και τον ιρανικό πολιτισμό, και αυτοί οι στόχοι, και το ίδιο το Ιράν, ΘΑ ΧΤΥΠΗΘΟΥΝ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΑ”.

Ας θυμηθούμε ότι πριν από 20 χρόνια, όταν οι ΗΠΑ ξεκινούσαν στο Αφγανιστάν τον κύκλο των επεμβάσεων που έφερε τη σημερινή κατάσταση, μία από τις δικαιολογίες ήταν ότι οι Ταλιμπάν είχαν γκρεμίσει ένα από τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο, δυο πελώρια αγάλματα του Βούδα. 20 χρόνια αργότερα, ο “πλανητάρχης” είναι αυτός που απειλεί με βομβαρδισμό την πολιτιστική κληρονομιά και τα μνημεία του Ιράν. Αυτός είναι ο ξεπεσμός της παγκόσμιας υπερδύναμης.

Η δολοφονία του Σουλεϊμανί είναι κομμάτι αυτού του ξεπεσμού. Μια σπασμωδική κίνηση που μπορεί να γίνει αφορμή για γενικευμένο πόλεμο, που έρχεται σαν αποτέλεσμα της στριμωγμένης θέσης στην οποία έχουν βρεθεί οι ΗΠΑ στην περιοχή.

Την περασμένη βδομάδα η αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη σχεδόν λεηλατήθηκε από διαδηλωτές. Δυο δεκαετίες πολέμου, δισεκατομμυρίων που έχουν πέσει για την “ανοικοδόμηση”, τη “σταθεροποίηση” και τον έλεχο του Ιράκ, και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια των διπλωματών τους μέσα στην Πράσινη ζώνη, το πιο βαριά ασφυκτικά φυλασσόμενο σημείο σημείο της χώρας. Η εφημερίδα Ουάσινγκτον Ποστ περιγράφει ως εξής: “Οι διαδηλωτές κατάφεραν και έφτασαν με έφοδο μέχρι τους πιο καλά φυλασσόμενους χώρους υποδοχής, ρίχνοντας θωρακισμένες πόρτες και αλεξίσφαιρα τζάμια προτού βάλουν φωτιά στην αίθουσα. Οι Αμερικάνοι φρουροί μέσα στην πρεσβεία έριξαν δακρυγόνα για να τους απομακρύνουν, ενώ αμερικάνικα στρατεύματα ήταν ορατά σε κοντινή απόσταση και πάνω σε ταράτσες με τα όπλα σε θέση πυρός… Οι διαδηλωτές έσπασαν τις κάμερες ασφαλείας, έβαλαν φωτιά σε δύο φυλάκια και έκαψαν λάστιχα αυτοκινήτου. Άναψαν μια μεγάλη φωτιά με ένα σωρό έγγραφα και έτοιμα γεύματα για τους στρατιωτικούς που βρήκαν μέσα στην πρεσβεία, εκεί όπου οι φρουροί συνήθως ελέγχουν και περνάνε από ακτίνες Χ τους επισκέπτες”.

Το Πεντάγωνο χρειάστηκε να κινητοποιήσει Πεζοναύτες από το Κουβέιτ για να γλυτώσει τα χειρότερα. Οι μονάδες αυτές των Πεζοναυτών που έχουν αποστολή να προστατεύουν το διπλωματικό προσωπικό των ΗΠΑ σε περίπτωση επιθέσεων μέσα σε πρεσβείες δημιουργήθηκαν το 2012, μετά το φιάσκο της αμερικάνικης διπλωματίας στη Λιβύη, όταν δολοφονήθηκε ο πρέσβης και άλλοι αξιωματούχοι. Τότε Υπουργός Εξωτερικών ήταν η Κλίντον, και ο Τραμπ είχε κάνει σημαία του εναντίον της εκείνο το ρεζίλεμα. Τώρα όμως στην πρεσβεία στη Βαγδάτη ο αντίκτυπος από έναν νεκρό διπλωμάτη θα ήταν πολλαπλάσιος.

Τον περασμένο Ιούνη οι ΗΠΑ κατηγόρησαν το Ιράν ότι κατέρριψε αμερικάνικο drone. Μπήκαν μπρος οι προετοιμασίες για πολεμικό χτύπημα, αλλά ο Τραμπ σταμάτησε την εντολή για επίθεση την τελευταία στιγμή. Λίγους μήνες αργότερα, το Σεπτέμβρη, οι σημαντικότερες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του κόσμου, στη Σαουδική Αραβία, δέχτηκαν χτύπημα που τις έβγαλε προσωρινά εκτός λειτουργίας και το πετρέλαιο πετάχτηκε στα 70 δολάρια σε μια μέρα. Οι ΗΠΑ κατηγόρησαν το Ιράν, αλλά πάλι δεν προχώρησαν σε χτύπημα. Η κατάληψη στην πρεσβεία τρίτωσε τα σημάδια της αμερικάνικης αναποφασιστικότητας. Η δολοφονία του Σουλεϊμανί, και μαζί των άλλων στρατιωτικών στελεχών του Ιράκ, ήθελε να θυμίσει ότι οι ΗΠΑ συνεχίζουν να έχουν το ασύγκριτο πλεονέκτημα στη δυνατότητα να σπείρουν το θάνατο όπου επιλέξουν.

Εμπρηστής

Ο Τραμπ είναι ο εμπρηστής αυτής της νέας κλιμάκωσης. Το 2018 απέσυρε τις ΗΠΑ από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, την οποία ο Ομπάμα μαζί με την ΕΕ θεωρούσαν ένα από τα πιο σημαντικά κατορθώματά τους. Με τη συμφωνία αυτή, το Ιράν είχε δεχθεί να βάλει κάτω από ασφυκτικό έλεγχο την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας ώστε να εξασφαλιστεί ότι δεν έχει σχεδιασμό για πυρηνικά όπλα. Σε αντάλλαγμα, έπαιρνε εμπορικές και διπλωματικές συμφωνίες που έδιναν ανάσα στην, πολιορκημένη από το αμερικάνικο εμπάργκο, οικονομία του. Ο Τραμπ όχι μόνο τίναξε στον αέρα τη συμφωνία, αλλά και πολλαπλασίασε τις κυρώσεις. Το κόστος το πληρώνει ο απλός κόσμος στο Ιράν. Ο πληθωρισμός τινάχτηκε από το 9% στο 36%. Η τιμή του κρέατος έχει υπερδιπλασιαστεί μέσα σε ένα χρόνο. Το πετρέλαιο της χώρας μένει απούλητο.

Αυτός ο στραγγαλισμός της οικονομίας ονομάστηκε πολιτική της “μέγιστης πίεσης” από τον Τραμπ. Μια τεράστια αντίφαση όμως ήταν πως την ίδια στιγμή που στο διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο εφαρμοζόταν η “μέγιστη πίεση”, στο στρατιωτικό επίπεδο οι ΗΠΑ έστελναν ανοιχτά μηνύματα υποχώρησης και αποχώρησης. Όχι μόνο δεν απάντησαν σε αυτό που οι ίδιες ονόμαζαν “ιρανικές προκλήσεις”, αλλά χωρίς περιστροφές απέσυραν στρατεύματα από τη Συρία, δίνοντας το πράσινο φως για την τουρκική εισβολή. Ο Τραμπ δεν έχει βαρεθεί να επαναλαμβάνει τη λέξη “φεύγουμε” (από τη Μέση Ανατολή).

Η ρίζα αυτής της τάσης φυγής βρίσκεται στο σοκ που αποτέλεσε για τις ΗΠΑ η τεράστια αποτυχία της κατοχής στο Ιράκ. Και εκεί, το 2006, πίστευαν ότι σκοτώνοντας το Σαντάμ Χουσεΐν, θα άνοιγε ο δρόμος για να “οικοδομήσουν” μια χώρα όπως την ονειρευόταν το Πεντάγωνο. Όμως γρήγορα παραδέχθηκαν την ήττα, εγκατέλειψαν την προσπάθεια, και τελικά για να αποφύγουν το χάος, παρέδωσαν τα ηνία σε πολιτικά κόμματα που σύμφωνα με τις ίδιες τις ΗΠΑ ήταν “πράκτορες του Ιράν”. Όμως το χάος δεν το απέφυγαν. Σαν αποτέλεσμα των διασπαστικών παιχνιδιών της αμερικάνικης κατοχής ήρθε το ISIS (“Ισλαμικό Κράτος”). Ο ιρακινός στρατός κατέρρευσε και το το έβαλε στα πόδια το 2014. Το ISIS έφτασε να καταλάβει όχι κάποια απομονωμένη επαρχία, αλλά τη Μοσούλη. Οι ΗΠΑ χρειάστηκαν ξανά να εμπιστευτούν τον “διάβολο” (κατά τις ίδιες). Όχι μόνο συμμάχησαν με τους Κούρδους, στέλνοντας όπλα και χρήματα, αλλά αποδέχθηκαν και τον ηγετικό ρόλο του Ιράν στη δημιουργία της “συμμαχίας κατά του ISIS”. Ο δολοφονημένος στρατηγός Σουλεϊμανί είχε κομβικό ρόλο για τη συγκρότηση και κινητοποίηση των πολιτοφυλακών που στην πράξη αντικατέστησαν τον ιρακινό στρατό που είχε παραδοθεί αμαχητί.

Όμως, η κρίση της αμερικάνικης ηγεμονίας στη Μέση Ανατολή σημαίνει πως πρέπει να φτύνουν σήμερα εκεί που έγλειφαν χθες και αντίστροφα, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να καθορίσουν αποτελεσματικά πού πάνε τα πράγματα. Έτσι, οι Κούρδοι πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων και μάλιστα κατηγορήθηκαν από τον Τραμπ ότι “δίνουν πετρέλαιο στο Ιράν” και τώρα δολοφονούν τον Σουλεϊμανί. Η πολιορκία της πρεσβείας από τους διαδηλωτές στη Βαγδάτη, εξάλλου, ήρθε σαν απάντηση σε προηγούμενο αμερικάνικο χτύπημα με 25 τουλάχιστον νεκρά μέλη των “Μονάδων Λαϊκής Κινητοποίησης”, του συνασπισμού των πολιτοφυλακών του Ιράκ. Ενώ, μαζί με τον Σουλεϊμανί νεκρός έπεσε και το νο2 των πολιτοφυλακών, Αμπουμάχντι, “ο μηχανικός”.

Κάθε άλλο παρά “έλεγχο” επιβάλλουν οι ΗΠΑ με τέτοιου τύπου μαφιόζικες δολοφονίες. Το πετρέλαιο ξανατινάχτηκε στα 70 δολάρια. Το Ιράν ανακοινώνει ότι σταματάει να σέβεται τα όρια εμπλουτισμού στον πυρηνικό του σχεδιασμό. 

Το ιρακινό κοινοβούλιο πέρασε ψήφισμα που απαιτεί την αποχώρηση όλων των αμερικάνικων στρατευμάτων. Οι περιφερειακές δυνάμεις, ακόμη και αυτές που θέλουν την αποδυνάμωση του Ιράν, βλέπουν με ανησυχία την προοπτική μιας σύγκρουσης, που ακόμη κι αν δεν φτάσει σε εισβολή (είναι περιορισμένες οι δυνατότητες των ΗΠΑ για κάτι τέτοιο), μπορεί να τυλίξει όλη την περιοχή στις φλόγες. Πίσω από τις συνωμοσιολογικές θεωρίες των ΜΜΕ για τα “πλοκάμια του Ιράν” σε όλο τον κόσμο, βρίσκεται η πραγματικότητα της αντιπαράθεσης τοπικών και μεγαλύτερων δυνάμεων σε μια σειρά σημεία, πάνω στο κενό που έχει αφήσει η αμερικάνικη υποχώρηση. Από τη Λιβύη, όπου οι παρεμβάσεις της Σαουδικής Αραβίας, των Εμιράτων και της Αιγύπτου διακλαδώνονται με τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, μέχρι την Υεμένη που την έχουν μετατρέψει σε μαζικό τάφο. Και από το Σουδάν, όπου έκαναν το παν για να μην βγουν εκτός παιχνιδιού λόγω της επανάστασης, μέχρι το Κατάρ και τον Περσικό Κόλπο όπου αμφιταλαντεύονται μεταξύ συνεργασίας και αντιπαράθεσης με το Ιράν. 

Μόνο ο Νετανιάχου και το Ισραήλ πανηγυρίζουν στην προοπτική πολέμου. Οι ανταγωνισμοί είναι ακόμη ευρύτεροι. Την περασμένη βδομάδα η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν έκαναν κοινά γυμνάσια στον Κόλπο του Ομάν -εκεί που παλιότερα ούτε θα το σκεφτόταν κάποια άλλη δύναμη πλην των ΗΠΑ να στείλει το ναυτικό της.

Διαδηλώσεις

Οι ΗΠΑ κάνουν σκέτη προπαγάνδα όταν λένε πως “ο κόσμος στο Ιράκ” πανηγυρίζει τη δολοφονία του Σουλεϊμανί ή ότι στέκονται αλληλέγγυες στον ξεσηκωμό του λαού του Ιράν. Ο κόσμος στο νότιο Ιράκ διαδηλώνει μαζικά εδώ και μήνες -και ενάντια στις ιρανικές παρεμβάσεις- αλλά ξέρει πως η αμερικάνικη παρέμβαση, ο πόλεμος και η κατοχή υπήρξε ο βασικός παράγοντας που προκάλεσε διάλυση, πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς, και τελικά έδωσε το χώρο σε κάθε καλοθελητή να παρέμβει στη χώρα. Και στο Ιράν, ο κόσμος ψωμί και ελευθερία ζητάει στις διαδηλώσεις του, όχι αμερικάνικες βόμβες.

Το αντιπολεμικό κίνημα είναι η πραγματική ασπίδα για τον κόσμο που παλεύει. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη που πάει αγκαλιά με τον Τραμπ και το Ισραήλ, είναι η ίδια κυβέρνηση που αγκαλιάζει τον Χάφταρ στη Λιβύη και τους φίλους του, τον Σίσι στην Αίγυπτο, τους Σαουδάραβες και τα Εμιράτα, τους σφαγείς δηλαδή της αραβικής Άνοιξης. Το 2019 ήταν η χρονιά της επανάστασης στο Σουδάν και την Αλγερία. Το 2020 ολόκληρη η Μέση Ανατολή μπορεί να ξεσηκωθεί. Δεν θα αφήσουμε να πνίξουν στις βόμβες αυτήν την προοπτική.