Η πρόταση της εισαγγελέως Α. Οικονόμου στη δίκη της Χρυσής Αυγής είναι μια επίθεση απέναντι σε όλη την κοινωνία και ξεσήκωσε κύμα αντιδράσεων ήδη από τις πρώτες της ώρες, πριν ακόμη ολοκληρωθεί. Στη διάρκεια των πάνω από 7,5 ωρών της 400ής συνεδρίασης (στις 18/12/19) η εισαγγελέας εξαπέλυσε έναν κυριολεκτικό οχετό. Μια απροκάλυπτη υιοθέτηση όλων των υπερασπιστικών ισχυρισμών, με μόνες εξαιρέσεις όποιους ισχυρισμούς κατηγορούμενων ενοχοποιούσαν κάποιον συγκατηγορούμενό τους –αφού θέλησε να τους βγάλει όλους λάδι. Σε ένα από τα διαλείμματα της συνεδρίασης η Μάγδα Φύσσα απηύθυνε το λόγο στην εισαγγελέα: «Σήμερα 18 του μηνός ο Παύλος κλείνει 75 μήνες νεκρός. Τώρα τον ξαναμαχαιρώνετε;»
Η εισαγγελέας έκρινε ότι δεν υπάρχει εγκληματική οργάνωση, επομένως πρότεινε την απαλλαγή όλων των κατηγορούμενων (και του Ρουπακιά) από το αδίκημα της ένταξης, ενώ πρότεινε επιπλέον την απαλλαγή των πρώην βουλευτών, της ηγεσίας της ΧΑ, από το αδίκημα της διεύθυνσης. Για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα έκρινε ένοχο μόνο τον Ρουπακιά, ο οποίος κατά τη γνώμη της έδρασε ανεξάρτητα από όλους τους συγκατηγορούμενούς του –οι υπόλοιποι βρέθηκαν εκεί «συμπτωματικά». Για τις επιθέσεις στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ πρότεινε αλλαγή των κατηγοριών από απόπειρα ανθρωποκτονίας σε ελαφρύτερα αδικήματα. Σε καμία από τις τρεις υποθέσεις δεν είδε εμπλοκή της Χρυσής Αυγής.
Μέσα σε αυτή τη δίκη τα τελευταία 4,5 χρόνια έχουν περάσει πάνω από 140 μάρτυρες κατηγορίας, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων κατέθεσε τη σχέση της Χρυσής Αυγής όχι μόνο με αυτές τις επιθέσεις αλλά και με δεκάδες έως εκατοντάδες ακόμα –κατέθεσαν είτε ως θύματα, είτε ως αυτόπτες μάρτυρες, είτε ως πρώην μέλη που συμμετείχαν σε επιθέσεις, είτε ως ερευνητές. Έχουν διαβαστεί οι δεκάδες καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος στελεχών της Χρυσής Αυγής συμπληρώνοντας το παζλ της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης: επιθέσεις που έχουν ίδια χαρακτηριστικά με αυτές της μεγάλης δίκης και δράστες ενεργά μέλη της ηγεσίας ή/και πρώην βουλευτές.
Εγκληματική δράση
Έχουν αναγνωστεί τα έγγραφα του κατηγορητηρίου καθώς και τα έγγραφα που προσκόμισε η πολιτική αγωγή που δείχνουν την οργανωτική δομή, την ναζιστική ιδεολογία, την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής πέρα από κάθε αμφιβολία. Στα έγγραφα αυτά υπάρχουν οι τηλεφωνικές επικοινωνίες του τάγματος εφόδου της Νίκαιας και της ηγεσίας το βράδυ της δολοφονίας που δείχνουν πόσο απροκάλυπτα ψέματα λέει η εισαγγελέας όταν ισχυρίζεται ότι ο Ρουπακιάς έδρασε ανεξάρτητα από την ηγεσία. Ακόμη και μερικοί από τους ίδιους χρυσαυγίτες του τάγματος εφόδου της Νίκαιας στις απολογίες τους κατέθεσαν ότι δεν βρέθηκαν εκεί συμπτωματικά, αλλά είτε μετά το sms Πατέλη και ακολουθώντας τον Ρουπακιά, είτε ανταποκρινόμενοι σε τηλέφωνα.
Τίποτα από αυτά δεν απασχόλησε την εισαγγελέα. Δικαίωσε όσο μπορούσε καλύτερα το παρατσούκλι που της έχει δοθεί σχεδόν από την αρχή της δίκης: «εισαγγελέας υπεράσπισης». Ο συνήγορος του Πατέλη είχε μαλώσει τον πελάτη του στο δικαστήριο εν μέσω της απολογίας του επειδή δεν κάρφωσε αρκετά καθαρά τον Άγγο. Ο Τσακανίκας είχε καρφώσει επιπλέον τους Πατέλη, Τσαλίκη, Καλαρίτη. Ο Κασιδιάρης και ο Παναγιώταρος είχαν θάψει όλο το τάγμα εφόδου της Νίκαιας. Ο Μιχαλολιάκος τους “έδωσε” όλους ανεξαιρέτως σε ρυθμό πολυβόλου. Και ο κατάλογος των αλληλοκαρφωμάτων και των αντιφάσεων δεν είχε τέλος. Η πρόταση της εισαγγελέως όμως ήταν μια θεαματική υπέρβαση όλης αυτής της ξεφτίλας.
Αυτό που είδαν εκατοντάδες χιλιάδες πρώην ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής και την εγκατέλειψαν, αφήνοντάς την έξω από τη Βουλή μετά από 7 χρόνια, αυτό που είδε η εργατική τάξη της Ελλάδας και με διαρκείς μάχες έκλεισε τα «γραφεία»-ορμητήρια της ΧΑ γειτονιά τη γειτονιά, αυτό που είδαν εκατομμύρια αντιφασίστες σε όλη την Ευρώπη που δίνουν τη μάχη στις χώρες τους ενάντια στην φασιστική απειλή και κοιτούν με αγωνία και ελπίδα προς την Ελλάδα, η εισαγγελέας «δεν το είδε».
Το κράτος έδειξε τα νύχια του: σχεδιάζει την επανανομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής. Από το τσάκισμα των συλλογικών αντιστάσεων μέχρι την ιδεολογική αντεπίθεση σε ένα κίνημα που έχει καταφέρει να επιβάλει τόσα πολλά από τα αιτήματά του, το κράτος θεωρεί ότι οι ναζί θα του φανούν χρήσιμοι στο μέλλον. Όμως δεν θα εξασφαλιστεί καμία «ομαλότητα» έτσι. Ο πανελλαδικός ξεσηκωμός του Σεπτέμβρη του 2013 που οδήγησε στην δίωξη της ηγεσίας της ΧΑ θα μοιάζει με περίπατο μπροστά σε αυτό που περιμένει το κράτος και την κυβέρνηση εάν αποφασίσουν ότι τα τάγματα εφόδου μπορούν να ξαναγυρίσουν στους δρόμους. Η δουλειά του αντιφασιστικού κινήματος είναι να το κάνει τώρα αυτό τόσο καθαρό που να αναγκάσει κάθε τέτοια σκέψη να διαλυθεί.