Από την Κυριακή 2 Φλεβάρη, η παιδική σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος έχει ανεβάσει το έργο του Λούντβιχ Φόλκερ «Μια γιορτή στου Αλ-Νουρί». Το έργο, σε μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία του Βασίλη Κουκαλάνι, παίζεται στο Βασιλικό Θέατρο.
Η παράσταση είναι απολαυστική και το θέμα της ιδιαίτερα επίκαιρο: ο Τάκης Παπαδάκης πηγαίνει σε κάμπινγκ με τα δύο παιδιά του, στο μέρος όμως όπου κατασκηνώνει τα τελευταία δέκα χρόνια έχει στήσει τη σκηνή του ένας Σύρος πρόσφυγας, ο Αλ-Νουρί, με το γιο του. Η αρχική αντίδρασή του είναι αρνητική. Ψάχνει να βρει τρόπους να τους διώξει, αναπαράγοντας όλα τα ρατσιστικά στερεότυπα για τους ξένους. Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν κάνει την εμφάνισή της η νεαρή Πακιστανή καθαρίστρια. Όμως σιγά σιγά η κατάσταση αλλάζει. Πρώτα τα παιδιά και μετά οι μεγάλοι ανακαλύπτουν τη σημασία όχι μόνο της συνύπαρξης αλλά και της αλληλεγγύης, των κοινών αγώνων. Ο Παπαδάκης με τον Αλ-Νουρί δεν δίνουν μόνο ραντεβού για την επόμενη βδομάδα στο κάμπινγκ αλλά και για την επόμενη μέρα στο εργοστάσιο. «Δεν θα μας βρούνε χωριστά» τραγουδούν όλες και όλοι μαζί στο τέλος μιας παράστασης που προσφέρει άφθονο γέλιο και διακρίνεται από βαθιά νοήματα που εκφέρονται με απλό τρόπο.
Μετά το τέλος της γενικής πρόβας που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 1 Φλεβάρη, ακολούθησε συζήτηση των ηθοποιών και του σκηνοθέτη με το κοινό, στην οποία πήρε μέρος και ο συγγραφέας του έργου. Ο Λούντβιχ Φόλκερ μας είπε ότι το έργο ανέβηκε το 1971 στη Γερμανία με τίτλο «Μια γιορτή στου Παπαδάκη», καθώς εκεί ο «ξένος» ήταν Έλληνας μετανάστης. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία. Ήταν μια συνειδητή προσπάθεια του φοιτητικού κινήματος που τότε βρισκόταν σε άνοδο στη Δυτική Γερμανία, να βάλει την προοπτική, όχι μόνο της συνύπαρξης μεταξύ ανθρώπων διαφόρων πολιτισμών, αλλά και της ταξικής αλληλεγγύης και των κοινών αγώνων απέναντι στα αφεντικά.
Στη συζήτηση συμμετείχαν πολλές δασκάλες και δάσκαλοι, που ενθουσιάστηκαν με το έργο, μίλησαν για τις δικές τους εμπειρίες στην τάξη με παιδιά από άλλες χώρες και είπαν ότι θα έρθουν ξανά με τα σχολεία τους. Το λόγο πήραν όμως και παιδιά του Δημοτικού για να πουν με απλά λόγια ότι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Πάρτε τα παιδιά σας και πηγαίνετε να απολαύσετε αυτήν την παράσταση. Όπως είπε και ο Βασίλης Κουκαλάνι, «είναι μια παράσταση για μεγάλους, που την καταλαβαίνουν όμως καλύτερα τα παιδιά»!