Καταπίεση και απελευθέρωση
Η Πάλη των Γυναικών: Ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη - Παλεύουμε-διεκδικούμε-απεργούμε

8 Μάρτη 2019, Αθήνα. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Στις 8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών, απεργούμε και διαδηλώνουμε ενάντια στο σεξισμό και τη γυναικεία καταπίεση. Με τα συνδικάτα μπροστά και τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή, ξεσηκωνόμαστε στην Αθήνα και όλες τις πόλεις για να βροντοφωνάξουμε ότι οι επιθέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των γυναικών δεν θα περάσουν.

Δεν είναι υπερβολή ότι η κυβέρνηση της ΝΔ είναι η πιο σεξιστική κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων. Από την πρώτη στιγμή της εκλογής της, οι γυναίκες μπήκαν στο στόχαστρό της. Η πρώτη της κίνηση ήταν να μετονομάσει τη Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων σε Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας Φύλων, δείχνοντας με το καλημέρα ποια είναι η άποψή της για τη θέση των γυναικών και ποιος είναι ο θεσμός που την ενδιαφέρει να διαφυλάξει.

Ακολούθησε η εξαγγελία της υφυπουργού Εργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου για χορήγηση επιδόματος 2000 ευρώ στις γυναίκες που είναι κάτω των 30 ετών και έχουν ΑΜΚΑ για κάθε παιδί που γεννάνε, σαν μέτρο καταπολέμησης της «υπογεννητικότητας». Όλη η αντιδραστική αντίληψη για το ρόλο των νέων γυναικών σαν μηχανές αναπαραγωγής αποτυπωνόταν σε τούτη δω τη «χορηγία». Λίγους μήνες αργότερα η εξαγγελία έγινε νόμος διατηρώντας όλο το σεξιστικό, αλλά και ρατσιστικό χαρακτήρα του αφού απέκλειε από το επίδομα τις μετανάστριες και τις προσφύγισσες προφανώς στο όνομα της «προφύλαξης του έθνους». Ο ίδιος νόμος καθιέρωσης του επιδόματος «γέννας» πετσόκοβε άλλα βασικά επιδόματα όπως αυτό του παιδιού!

Το ίδιο διάστημα έκαναν την επανεμφάνισή τους όλοι εκείνοι οι συντηρητικοί θεσμοί και μηχανισμοί -εκκλησία, θρησκευτικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις, ενώσεις «πολυτέκνων» υπό την καθοδήγηση δεξιών και ακροδεξιών, κ.α- που βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση και μισούν τις γυναίκες, το κίνημα και τις κατακτήσεις τους. Η Ιερά Σύνοδος καθιέρωνε επίσημα «Ημέρα αγέννητου παιδιού» και το «Αφήστε με να ζήσω», αυτοαναβαθμισμένο σε «κίνημα», ξεκινούσε καμπάνια κατά των εκτρώσεων. Χωρίς την υποστήριξη της κυβέρνησης δεν θα έφτανε ποτέ η αφίσα του από πρωτοσέλιδο στην αθλητική εφημερίδα Sportime -που έτσι κι αλλιώς υπερασπίστηκε ανοιχτά ο Άδωνις Γεωργιάδης- να αναρτηθεί στο ΜΕΤΡΟ. Οι εκδηλώσεις του «κινήματος» σε διάφορες πόλεις γίνονται πλέον με την προστασία της αστυνομίας απέναντι στις διαδηλώτριες και τους διαδηλωτές που υπερασπίζοντα το δικαίωμα των γυναικών να ελέγχουν το σώμα τους και να αποφασίζουν οι ίδιες πότε και αν θα κάνουν παιδιά.

Πίσω από όλες αυτές τις προκλήσεις, την ενίσχυση της «οικογενειακής πολιτικής» έναντι της ισότητας, την κινδυνολογία για την «υπογεννητικότητα» και τα κροκοδείλια δάκρυα για τα «αγέννητα παιδιά», κρύβεται ο πιο χυδαίος σεξισμός που θέλει τις γυναίκες στο σπίτι να γεννάνε και να μεγαλώνουν παιδιά, να φροντίζουν τους συζύγους και τους ηλικιωμένους. Στο δόγμα «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» συμπυκνώνεται όλη η προσπάθεια να φορτωθούν οι γυναίκες τα βάρη της αναπαραγωγής της εργατικής τάξης και όχι το κράτος και τα αφεντικά. Ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης σαν τη σημερινή αυτή η προσπάθεια εντείνεται σε όλους τους τομείς.

Κραυγαλέο

Γι' αυτό και όλες οι επιθέσεις της κυβέρνησης στους εργαζόμενους χτυπάνε πρώτα από όλα τις γυναίκες. Το ξήλωμα του κράτους πρόνοιας είναι ίσως το πιο κραυγαλέο παράδειγμα. Η διάλυση της δημόσιας Υγείας με τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, υλικών και υποδομών σημαίνει ότι οι γυναίκες μετατρέπονται σε νοσοκόμες για τους αρρώστους μέσα στο σπίτι. Το κλείσιμο του παιδιατρικού τμήματος του Αγλαΐα Κυριακού στην Καλλιθέα ή της παιδοψυχιατρικής του Παίδων Πεντέλης που εξυπηρετούν χιλιάδες παιδιά, αυτό το αποτέλεσμα θα έχει.

Αντίστοιχα, το χτύπημα της δημόσιας Παιδείας με τις τεράστιες περικοπές και ελλείψεις προσωπικού σημαίνει ότι οι γυναίκες μετατρέπονται σε δασκάλες για τα παιδιά μέσα στο σπίτι. Το κλείσιμο των δημόσιων γηροκομείων ή το πετσόκομμα του προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι σημαίνει ότι επιπλέον αναλαμβάνουν και τη φροντίδα των ηλικιωμένων. Το ίδιο ισχύει για όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες και τις δομές πρόνοιας που λεηλατούνται, κλείνουν ή υπολειτουργούν, από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς μέχρι τις δομές των ΑμεΑ, των εξαρτημένων, των κακοποιημένων γυναικών κλπ.

Αντίστοιχα η επέκταση της ελαστικής εργασίας αφορά πρώτα και κύρια τις γυναίκες. Η συντριπτική πλειοψηφία των συμβασιούχων, των εργολαβικών και των εργαζόμενων σε όλες τις προσωρινές και πιο κακοπληρωμένες μορφές απασχόλησης είναι γυναίκες, που ανά πάσα στιγμή βρίσκονται αντιμέτωπες με την απειλή της απόλυσης χωρίς καμιά εξήγηση. Η κατάργηση των ΣΣΕ είναι ένα τεράστιο χτύπημα στα γυναικεία δικαιώματα όπως είναι οι άδειες μητρότητας, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί στους χώρους δουλειάς, τα οικογενειακά επιδόματα, οι δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις κλπ. Αντίστοιχα το χτύπημα του ασφαλιστικού: το πετσόκομμα των συντάξεων, η αύξηση των χρόνων δουλειάς, το χτύπημα των ασφαλιστικών ταμείων, η είσοδος των ιδιωτών στην κοινωνική ασφάλιση, φορτώνουν έξτρα βάρη στις γυναίκες. 

Η επίθεση είναι ακόμα πιο άγρια όσο αφορά τις μετανάστριες και τις προσφύγισσες που στερούνται ΑΜΚΑ, χαρτιά, στοιχειώδη δικαιώματα. Όταν οι γυναίκες της Μόρια εξεγείρονται και περιγράφουν τα στρατόπεδα ως «κόλαση», όταν διαδηλώνουν για πρόσβαση στην Υγεία και την Παιδεία για αυτές και τα παιδιά τους, έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους. Το παράδειγμα της οικογένειας από τη Συρία που βρέθηκε πρόσφατα κατηγορούμενη στα ΜΜΕ -και μαζί της βέβαια όλοι οι Σύριοι και οι πρόσφυγες- για σεξουαλική κακοποίηση του μικρού βαριά άρρωστου παιδιού της, ενώ προσπαθούσε μόνη της να του παρέχει την ιατρική φροντίδα που θα έπρεπε να του παρέχει το δημόσιο σύστημα Υγείας, δείχνει πού μπορεί να φτάσει αυτή η επίθεση.

Όλα αυτά αποτελούν το υπόβαθρο πάνω στο οποίο χτίζονται οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, οι βιασμοί, οι δολοφονίες. Μια κυβέρνηση και ένα σύστημα που χτυπά με κάθε τρόπο τις γυναίκες, ενώ ταυτόχρονα αναπαράγει όλα τα στερεότυπα για τη φύση και το ρόλο τους και προβάλει ως βασική «αποστολή» τους τη δημιουργία οικογένειας και τη φροντίδα του σπιτιού, ανοίγει το δρόμο σε κάθε είδους σεξιστικές συμπεριφορές και επιθέσεις.

Όλες και όλοι

Για όλους αυτούς τους λόγους στις 8 Μάρτη θα είμαστε όλες και όλοι στους δρόμους, για να μετατρέψουμε την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών παντού σε μεγάλες απεργιακές, αντισεξιστικές και αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Για να απαιτήσουμε το σταμάτημα των διακρίσεων και των σεξιστικών επιθέσεων, για να διεκδικήσουμε προσλήψεις και μονιμοποιήσεις στην Υγεία και την Παιδεία, εδώ και τώρα ΣΣΕ με όλα τα δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις, στοπ στην ελαστική εργασία και τις ιδιωτικοποιήσεις, νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, άσυλο και στέγη στις προσφύγισσες και τους πρόσφυγες και να πούμε δυνατά κάτω τα χέρια από τα σώματά μας και το δικαίωμα στην έκτρωση, ο σεξισμός, η ομοφοβία και ο ρατσισμός δεν θα περάσουν. Δεν θα αφήσουμε καμιά κυβέρνηση να πισωγυρίσει τις γυναίκες και να τσακίσει τις κατακτήσεις μας.



Ιράκ

Σε όλο τον κόσμο 

Στις 8 Μάρτη θα είμαστε στους δρόμους με την έμπνευση του διεθνούς κινήματος που βρίσκει τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή των απεργιών και όλων των κινητοποιήσεων ενάντια στο σύστημα της φτώχειας, του πολέμου, του ρατσισμού, του σεξισμού και της καταστροφής του περιβάλλοντος. Είμαστε κομμάτι του!

Θα είμαστε στο πλευρό των γυναικών του κινήματος #metoo στις ΗΠΑ που στις 11 Μάρτη αναμένουν την ανακοίνωση της ποινής του μεγαλοπαραγωγού του Χόλυγουντ και κατά συρροή βιαστή Γουάινσταϊν. Η καταδίκη του, με τη μέγιστη των ποινών, θα είναι μια μεγάλη δικαίωση για τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο και ένα δυνατό μήνυμα ενάντια στα αφεντικά που στήνουν καριέρες και πλούτη πάνω στο σεξισμό και την καταπίεση. Η υπόθεση Γουάινσταϊν έγινε η αφορμή για εκατομμύρια γυναίκες να βγουν και να καταγγείλουν τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις των προϊσταμένων, των διευθυντάδων και των αφεντικών στους χώρους δουλειάς. Έγινε η αιχμή του δόρατος απέναντι στον Τραμπ, το πιο σεξιστή και ρατσιστή πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ, αλλά και απέναντι σε όλους τους μιμητές του στον πλανήτη.

Θα είμαστε στο πλευρό του γυναικείου κινήματος στο Μεξικό που ξεσηκώνεται ενάντια στις δολοφονίες γυναικών και ολόκληρο το σύστημα που τις καλύπτει. Για πρώτη φορά στη χώρα οι γυναικείες οργανώσεις καλούν σε απεργία στις 8 του Μάρτη. Θα είμαστε στο πλευρό των γυναικών στη Χιλή που πρωταγωνίστησαν στην πρόσφατη εξέγερση και συνεχίζουν ενάντια σε αστυνομία, μπάτσους, δικαστές, στρατό, πρόεδρο και τις σεξιστικές τους επιθέσεις. 

Θα είμαστε στο πλευρό των γυναικών στην Ισπανία που άνοιξαν το δρόμο για να γίνει η 8 Μάρτη ημέρα απεργίας. Τα τελευταία δυο χρόνια στη χώρα, πάνω από πέντε και έξι εκατομμύρια ήταν οι απεργοί που απαίτησαν να μπει τέλος στο σεξισμό σε όλες τις μορφές του. Θα είμαστε στο πλευρό των γυναικών στη Γαλλία που πρωτοστατούν στις απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στην «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» και όλα τα μέτρα του Μακρόν. Οι μπαλαρίνες της Όπερας του Παρισιού που έδωσαν τη διάσημη παράσταση μπροστά στους απεργούς παραμονή των Χριστουγέννων και απαίτησαν σύνταξη στα 42 όπως ίσχυε μέχρι τώρα, έκφρασαν με τον πιο δυνατό τρόπο τη ριζοσπαστικοποίηση που αγγίζει όλα τα κομμάτια.

Θα είμαστε στο πλευρό όλων των γυναικών στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Από το Σουδάν μέχρι το Λίβανο και από την Αλγερία μέχρι το Ιράν και το Ιράκ, η συμμετοχή τους στις εξεγέρσεις και τις διαδηλώσεις που έριξαν δικτατορικά καθεστώτα και ανέτρεψαν κυβερνήσεις ήταν πρωτοφανής. Χωρίς αυτή τη συμμετοχή, δεν υπήρχαν οι νίκες των κινημάτων σε αυτές τις χώρες `ούτε βέβαια η συνέχειά τους. Οι γυναίκες του Ιράκ που πριν λίγες μέρες βγήκαν κατά χιλιάδες στους δρόμους όλων των πόλεων ενάντια στην κρατική βία και καταστολή, αλλά και την απόπειρα της νέας κυβέρνησης να τις γυρίσει σπίτι και να διασπάσει την ενότητα του κινήματος που δεν έχει σταματήσει, είναι παράδειγμα.

Ιαπωνία

Θα είμαστε στο πλευρό των γυναικών στην άλλη πλευρά του πλανήτη, την Ιαπωνία. Το κίνημά τους, το #kutoo, εμπνευσμένο από το #metoo, άνοιξε τη μάχη με τον έλεγχο των αφεντικών πάνω στις γυναίκες στους χώρους δουλειάς. Το αίτημά του, ενάντια στην απαίτηση να φοράνε οι γυναίκες ψηλοτάκουνα στη δουλειά, έδειξε πώς σπάει όλο το σύστημα που εμπορευματοποιεί το γυναικείο σώμα και θέλει τη γυναίκα «τέλεια» είτε δουλεύει στις πιο άθλιες συνθήκες είτε μαγειρεύει και κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Και απλώθηκε σε όλα τα ζητήματα, από το δικαίωμα στο συνδικαλισμό μέχρι τις διακρίσεις στους μισθούς.

Σε αυτή τη δύναμη του παγκόσμιου κινήματος θα συμβάλουμε στις 8 του Μάρτη. Η πρωτοβουλία για να μετατραπεί η περσινή Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών για πρώτη φορά σε απεργία στην Ελλάδα ήταν μια τεράστια κατάκτηση και ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός. Το ότι οι γυναικείες διεκδικήσεις έγιναν υπόθεση των συνδικάτων και όλου του εργατικού κινήματος, άνοιξε νέους δρόμους στην πάλη για τη γυναικεία απελευθέρωση και δυνάμωσε τους αγώνες των γυναικών και όλων των εργατών παντού. Η φετινή απεργιακή κινητοποίηση, που έφτασε σε ακόμα περισσότερους εργατικούς χώρους, σχολές και γειτονιές, και άνοιξε ακόμα πιο πλατιά και βαθιά τη συζήτηση για τη μάχη ενάντια στο σεξισμό και τη γυναικεία καταπίεση, θα είναι ένα ακόμα βήμα μπροστά σε αυτή τη μάχη διεθνώς.


Γυναίκες εργάτριες στη Ρώσικη Επανάσταση το 1917

Κίνημα ανατροπής

Στις 8 Μάρτη θα είμαστε στους δρόμους για να τιμήσουμε μια μεγάλη επέτειο: τη συμπλήρωση 110 χρόνων από την καθιέρωσή της ως Παγκόσμιας Ημέρας Γυναικών, ως ημέρας αγώνα και διεκδικήσεων ενάντια στη σεξιστική καταπίεση, ως ημέρας πάλης των γυναικών για να αλλάξουν την κοινωνία.

Ήταν το 1910 όταν η γερμανίδα επαναστάτρια Κλάρα Τσέτκιν μαζί με την Αλεξάνδρα Κολλοντάι και άλλες σοσιαλίστριες της εποχής πρότειναν την ανακήρυξη της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών. Η ημερομηνία ήταν εμπνευσμένη από μια διαδήλωση γυναικών στη Νέα Υόρκη δυο χρόνια νωρίτερα. Η ιδέα της καθιέρωσής της ωστόσο πατούσε πάνω στους σκληρούς αγώνες των εργατριών που εξελίσσονταν εκείνη την περίοδο σε όλο τον κόσμο -από τις ΗΠΑ μέχρι τη Βρετανία και από τη Γερμανία μέχρι την Ελλάδα- για όλα τα ζητήματα: από το δικαίωμα της ένταξης στα συνδικάτα και του συνδικαλισμού στους χώρους δουλειάς μέχρι την ισότητα στους μισθούς και από το δικαίωμα της ψήφου και της πολιτικής οργάνωσης μέχρι τη σύγκρουση με όλες τις αντιδραστικές κυρίαρχες ιδέες που ήθελαν τις γυναίκες «κατώτερες» και στο σπίτι. 

Η Κλάρα Τσέτκιν και οι συντρόφισσές πρωτοστατούσαν σε όλες αυτές τις μάχες και με αυτό τον τρόπο χάραζαν μια μεγάλη τομή μέσα στο γυναικείο κίνημα της εποχής. Κόντρα σε απόψεις που είχαν σαν αφετηρία ότι η καταπίεση οφείλεται στη σύγκρουση ανάμεσα στα δύο φύλα, οι επαναστάτριες, με τη δράση αλλά και το θεωρητικό τους έργο, επέμεναν στις ταξικές ρίζες της γυναικείας καταπίεσης, «έδειχναν» το σύστημα ως υπεύθυνο για το σεξισμό και τις διακρίσεις. Και, κόντρα στη διάσπαση του εργατικού κινήματος, απαντούσαν στο ερώτημα για το πώς θα απαλλαγούμε από την σεξιστική καταπίεση, προβάλλοντας την κοινή πάλη εργατών και εργατριών για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού.

Στρατηγική

Αυτή τη στρατηγική έκφραζε η ίδια η 8 Μάρτη. Και ήταν μια απόφαση-σταθμός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στους αγώνες των γυναικών τα επόμενα χρόνια. Ο πρώτος εορτασμός της γιορτάστηκε από εκατομμύρια γυναίκες –και όχι μόνο- σε όλο τον κόσμο. Στην ίδια τη Γερμανία ένα εκατομμύριο βγήκε στους δρόμους με συνθήματα όπως «ψήφο σε όλους/ες – τέρμα στην ανισότητα, στους χαμηλούς μισθούς και τις διακρίσεις». Μεγάλες κινητοποιήσεις ακολούθησαν όλα τα επόμενα χρόνια μέχρι την έναρξη του Α’ΠΠ αλλά και στη διάρκειά του.

Το 1917, η 8 Μάρτη και η απόφαση των εργατριών στη Ρωσία να την τιμήσουν αποτέλεσε το ξεκίνημα της Ρώσικης Επανάστασης, της μεγαλύτερης εφόδου της εργατικής τάξης στην ιστορία. Από στρατηγική, η απελευθέρωση των γυναικών γινόταν πραγματικότητα σε μια νέα κοινωνία χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς και αφεντικά. Οι κατακτήσεις των γυναικών στα πρώτα χρόνια της επανάστασης σε όλες τις πλευρές της ζωής τους παραμένουν μέχρι σήμερα πρωτόγνωρες.

Αυτή τη στρατηγική εκφράζει η 8 Μάρτη μέχρι σήμερα και αυτή τη στρατηγική έχει στο κέντρο της η Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη. Όπως ανέφερε το ψήφισμά της που διακινήθηκε μαζικά στους εργατικούς χώρους κι υιοθετήθηκε από δεκάδες συνδικάτα: «Οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, δείχνοντας με τον πιο καθαρό τρόπο ότι το “μισό του ουρανού” παραμένει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να αλλάξουμε την κοινωνία». Με τις φετινές κινητοποιήσεις θα ανοίξουμε το δρόμο ξανά, όπως 110 χρόνια πριν, σε αυτή την προοπτική.


Πανελλαδική 8 Μάρτη

Η συγκέντρωση της 8 Μάρτη στην Αθήνα θα γίνει στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Κλαυθμώνος και θα ξεκινήσει με καλλιτεχνικά δρώμενα και συναυλία Συμμετέχουν οι «Αδέσποτες Σκύλες» με ένα νούμερο ειδικά αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών, οι Ορίζοντες, οι Εξ Απροόπτου, η GingerEla. Θα ακολουθήσει πορεία στο Σύνταγμα. 

Συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις θα γίνουν ακόμα σε:

Θεσσαλονίκη - Άγαλμα Βενιζέλου 12μ
Γιάννενα - Περιφέρεια 12μ
Ξάνθη - Κεντρική Πλατεία 12μ
Πάτρα - Πλατεία Γεωργίου 12μ
Βόλος - Άγιος Νικόλαος 12μ
Χανιά - Αγορά 12μ
Ηράκλειο - Λιοντάρια 12μ
Ρόδος - Πλατεία Κύπρου

Και στη Ρόδο

Στον κατάλογο των διαδηλώσεων προστίθεται και η Ρόδος! Όπως μας είπε η Αγγελική, μαθήτρια στο Μουσικό Λύκειο Ρόδου: «Έμαθα για την 8η Μάρτη από το facebook, επειδή ακολουθώ κάποιες σελίδες με τέτοιο περιεχόμενο. Αποφασίσαμε λοιπόν με μια ομάδα παιδιών να κάνουμε κι εμείς κάτι. Πιστεύουμε πως αυτό το θέμα μας αφορά όλους. Στο νησί μας ειδικά, όπου δολοφονήθηκε η φοιτήτρια Ελένη Τοπαλούδη, χρειάζεται να αναδειχτεί πιο πολύ σαν ζήτημα. Θέλουμε να ενημερώσουμε όλο τον κόσμο, να δείξουμε ότι είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Ο σεξισμός και η βία κατά των γυναικών υπάρχουν. Να δείξουμε επίσης ότι από εμάς, από όλους μας, περνάει η αλλαγή για όλο αυτό.

Πρέπει να το παλέψουμε όσο πιο πολύ μπορούμε. Μπορεί να μας δυσκολέψει, μπορεί να μην εξαφανιστούν όλα τα προβλήματα από την αρχή. Αλλά πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα και γι’ αυτό αξίζει ο αγώνας. Γι’ αυτό το λόγο επικοινώνησα με την Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη. Με σκοπό να προμηθευτούμε υλικά, που μας έφτασαν τη Δευτέρα, και να ενημερωθούμε για το τι οργανώνεται στις άλλες πόλεις και να πάρουμε ιδέες!

Από την Τρίτη σκοπεύουμε να βάλουμε αφίσες στο σχολείο μας, έξω από μεγάλα καταστήματα που περνάει πολύς κόσμος και να φτιάξουμε πανό. Θέλουμε να υπάρξει κάλεσμα από την ΕΛΜΕ και τους καθηγητές, αλλά ακόμα κι αν δεν προλάβουμε, είμαστε ήδη μια ομάδα μαθητών/τριών με έναν καθηγητή μας που ετοιμαζόμαστε να βγούμε την Κυριακή 8 Μάρτη στην πλατεία Κύπρου. Θα παίξουμε μουσική και θα μοιράζουμε το υλικό στους περαστικούς, με στόχο να ευαισθητοποιήσουμε όσους περισσότερους μπορούμε. Η Ρόδος μπαίνει κι αυτή στον χάρτη του παγκόσμιου ξεσηκωμού ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση!».