Εκπαίδευση
ΣΕΚ στις σχολές: Λεφτά για την Υγεία - Λεφτά για την Παιδεία - Όχι για τις τράπεζες και την αστυνομία

Η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα συσπειρώνοντας όλο το συρφετό από κανάλια και μίντια καυχιέται για την επιτυχία των μέτρων που πηρέ για τη καταπολέμηση της εξάπλωσης του ιού, αλλά και για το ποσό πολύ συμφωνούν οι πολίτες με την εφαρμογή τους. Τις αντιστάσεις του κόσμου τις περιγράφουν ως ανευθυνότητα και για το μόνο που ενδιαφέρονται αυτή τη στιγμή ή για την επόμενη μέρα είναι το πως θα σώσουν τις επιχειρήσεις , τις τράπεζες με το λιγότερο δυνατόν κόστος για την επιβίωση της τάξης μας. 

Η λύση τους αντί να είναι η χρηματοδότηση της δημοσίας υγείας, η πρόσληψη προσωπικού, η επίταξη ιδιωτικών κλινικών, είναι ουσιαστικά η απαγόρευση κυκλοφορίας, αστυνόμευση παντού, και δώρα στους επιχειρηματίες και τις ιδιωτικές κλινικές. Τα τόσα χρονιά κρίσης και η διάλυση του ΕΣΥ έχουν οδηγήσει τα νοσοκομεία να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες μας τόσο πριν την πανδημία ποσό μάλλον στο τώρα. 

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιδείνωση της μακρόσυρτης κρίσης του Καπιταλισμού. Σε αυτές τις συνθήκες η εργατική τάξη διεθνώς βγαίνει και διεκδικεί μέτρα προστασίας, να μην γίνει καμία απόλυση, προσλήψεις κ.α Οι απεργίες και οι αγώνες δεν μπαίνουν καραντίνα, κλιμακώνονται μέσα σε συνθήκες ταξικής και πολιτικής πόλωσης.

Από τα πρώτα μέτρα που λήφθηκαν ήταν το κλείσιμο των σχολών. Έπειτα η υπουργός μας υποσχόταν πως η εκπαιδευτική διαδικασία θα αποκατασταθεί με ηλεκτρονική διδασκαλία, κάτι που εμείς σαν φοιτητές βλέπουμε ότι δεν λειτουργεί. Τα "τηλεμαθήματα" δεν είναι κανονικές διαλέξεις και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη φυσική παρουσία, δεν υπάρχει πραγματική διάδραση και επικοινωνία. Τα τηλεμαθήματα παράγουν ταξικούς αποκλεισμούς.

Ακόμα και η ίδια η πρόσβαση δεν είναι δεδομένη για όλους τους φοιτητές, πόσο μάλλον από τα φτωχότερα στρώματα όπου μπορεί να μην υπάρχει σύνδεση στο διαδίκτυο, συσκευή. 

Αν σκεφτούμε και την απόφαση του Υπουργείου να εκκενώσει τις εστίες και να αφήσει στο δρόμο χιλιάδες φοιτητές που δεν μπορούσαν να γυρίσουν στα σπίτια τους, είτε επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα είτε επειδή οι ίδιοι είναι ευπαθείς ομάδες είτε οι οικογένειες τους, είτε γιατί πολύ απλά αυτό είναι το σπίτι τους, βλέπουμε πόσο νοιάζεται στην πραγματικότητα το υπουργείο για τους φοιτητές. Το θέμα του χώρου προκύπτει ακόμα και για αυτούς που θεωρητικά έχουν σπίτι. Δεν είναι λίγοι αυτοί που μοιράζονται το χώρο, το διαδίκτυο και τον εξοπλισμό με τα αδέρφια ή άλλα μέλη της οικογένειας τους που μπορεί να κάνουν ταυτόχρονα τηλεμαθήματα ή τηλεργασία. Δεν εμπιστευόμαστε καθόλου αυτή τη μέθοδο "διδασκαλίας" αφού παραβιάζει κάθε μορφή ιδιωτικότητας και ελευθερίας που έχουμε στις αίθουσες αφού κάθε μορφή συζήτησης , ανταλλαγής απόψεων και επικοινωνίας διαπερνάται από το διαδίκτυο, χωρίς να μας διαβεβαιώνει κανένας ότι το κράτος δεν μπορεί να παρέμβει, να αξιολογήσει, να καταγράψει αυτό που θέλουν να ονομάσουν εκπαιδευτική διαδικασία. 

Ακόμα, το Υπουργείο ρίχνει βολές στους "ανειδίκευτους" εκπαιδευτικούς πού δεν είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν τα τηλεμαθηματα, χρίζοντας τους μη επαρκείς και επιστρέφοντας την προπαγάνδα το μοντέλο του "τεμπέλη' δημοσίου υπάλληλου την ώρα που ετοιμάζονται να κόψουν πάλι τους μισθούς. Προφανώς οι ίδιοι δεν φέρουν καμία ευθύνη στην νέα απαίτηση του Υπουργείου που έρχεται χωρίς τις κατάλληλες υποδομές ή την κατάλληλη επιμόρφωση. Ταυτόχρονα οι συνθήκες εργασίας τους εντατικοποιούνται και γίνονται πιο ελαστικές καθώς χάνεται το σταθερό ωράριο με τους ιδίους να πρέπει να καλύψουν κι άλλες ανάγκες με εξτρά εργασία(πχ e-mails, επανάληψη τηλεμαθηματοτος λόγω περιορισμένου αριθμού φοιτητών στις εφαρμογές, σαββατοκύριακα, διακοπές Πάσχα) κάτι για το οποίο ισχύει και για τους φοιτητές, που αλλάζει τα όρια μεταξύ ελευθέρου χρόνου και φοίτησης. Τεράστιο πρόβλημα αποτελεί ακόμα το πρακτικό κομμάτι των μαθήματων σε σχολές με εργαστήρια.

Η Κεραμέως ζητά την κατανόηση από φοιτητές και καθηγητές για τη "νέα ασύγχρονη μέθοδο εκπαίδευσης", αλλά τι ποια είναι η κατανόηση του Υπουργείου για εμάς? Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν κανονικές συνθήκες μαθήματος δεν μπορούμε να μιλάμε για κανονικές εξεταστικές, ποσό μάλλον για ολοκλήρωση φοίτησης στα ν+2 έτη. Η πραγματικότητα της πανδημίας αναδεικνύει την ταξικότητα αυτού του μέτρου που στοχεύει να πετάξει έξω από τα πανεπιστήμια μεγάλη μερίδα φοιτητών.

Αυτή τη στιγμή διακυβεύονται πολλά περισσότερα από το αν θα περάσουμε εάν μάθημα. Ήδη από την αρχή της χρονιάς το φοιτητικό κίνημα ήταν στο δρόμο ενάντια στην όλη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Τώρα είναι πιο κρίσιμο από ποτέ να αντιταχθούμε σε αυτές τις επιθέσεις ποσό μάλλον να ενωθούμε