Εκπαίδευση και νεολαία
Κοινό μέτωπο απέναντι στην Κεραμέως

30/4, Συγκέντρωση στη Βουλή ενάντια στο νόμο Κεραμέως. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Θέλω να ξεκινήσω σχολιάζοντας τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά. Η συμμετοχή ξεπέρασε και τους πιο αισιόδοξους από εμάς. Η εργατική τάξη έδειξε τη δύναμή της. Και την είχε δείξει από την αρχή της καραντίνας. Θυμίζω τις 7 Απρίλη όπου οι εκπαιδευτικοί συμμετείχαμε στις κινητοποιήσεις των υγειονομικών έξω από τα νοσοκομεία και δεν σταματήσαμε να στηρίζουμε όλα τα κομμάτια που έβγαιναν στον αγώνα, όπως στον επισιτισμό, την Υπ. Ασύλου κλπ. Το μπαράζ των διαδηλώσεων του κλάδου μας τις τελευταίες δύο βδομάδες ήταν αποτέλεσμα μιας τάξης που δεν σταμάτησε να παλεύει ποτέ. Χρειάζεται να έχουμε αυτή την εικόνα για να οργανώσουμε τη συνέχεια των αντιστάσεων.

Πρώτο άμεσο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι την Τετάρτη 6/5 όπου καλούμαστε στα σχολεία για να προετοιμάσουμε το άνοιγμά τους. Να δώσω μια εικόνα από το δικό μου σχολείο. Από τις δέκα αίθουσες οι δύο είναι λυόμενα στο προαύλιο, άλλες δύο είναι διάδρομοι που τις έχουν κλείσει με γυψοσανίδες και τις έχουν μετατρέψει σε αίθουσες. Έχουμε μια καθαρίστρια με προβλήματα υγείας που καθαρίζει μια φορά την ημέρα για ένα ξεροκόμματο. Το σχολείο λόγω των ελλείψεων ξεκίνησε να λειτουργεί κανονικά το Δεκέμβρη. 

Αρνούμαστε να επιστρέψουμε σε τέτοια σχολεία, που δεν μπορούν να διασφαλίσουν την υγεία των μαθητών μας και τη δική μας, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουμε τα κέρδη των ιδιωτών της Παιδείας. Η ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια θα πρέπει να είναι κυρίαρχο αίτημά μας.

Γεωργία Κόφφα,
Γ' ΕΛΜΕ Αθήνας


Από την αρχή τα μέτρα για τον κορονοϊό, σήμαναν επιθέσεις και ταξικούς αποκλεισμούς στους φοιτητές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι από τα πρώτα μέτρα ήταν το κλείσιμο των φοιτητικών εστιών. Την ώρα που μας λέγανε να μείνουμε σπίτι, ξεσπίτωναν χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες. 

Είδαμε επίσης ότι η υποκατάσταση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με τηλεμαθήματα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Από μόνη της είναι μια διαδικασία ταξικών αποκλεισμών καθώς φτωχώτεροι φοιτητές και φοιτήτριες χωρίς πρόσβαση στο ίντερνετ δεν μπορούν να συμμετέχουν, ή αντίστοιχα σε σπίτια που δυο και τρία παιδιά θα πρέπει να παρακολουθούν διαφορετικά τηλεμαθήματα από έναν υπολογιστή, τον ίδιο που οι γονείς χρησιμοποιούν για τηλεργασία κλπ.

Το νομοσχέδιο της Κεραμέως είναι το κερασάκι στην τούρτα. 

Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, συνεχίζει αυτό που είχε ξεκινήσει με την αξιολόγηση των σχολών βάσει της σύνδεσής τους με την αγορά και την ανάλογη χρηματοδότησή τους, γεγονός που σημαίνει περικοπές, ακόμα και κλείσιμο πολλών σχολών, όπως οι ανθρωπιστικές, φιλοσοφικές, καλλιτεχνικές σχολές κλπ. Τώρα το ν/σ μιλάει για την “εξωστρέφεια”, που σημαίνει τον ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο της αγοράς πάνω στις σχολές μας.

Παρόμοιο σφαγείο επιχειρείται και στις άλλες βαθμίδες με την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και τους εκπαιδευτικού, την επαναφορά της βάσης του 10 και της τράπεζας θεμάτων κλπ.

Γι' αυτό και είναι μονόδρομος ένα κοινό μέτωπο φοιτητών /τριών, εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών με κοινές κινητοποιήσεις που να σταματήσουμε τις επιθέσεις, αλλά και να παλέψουμε για την κατάργηση των εξετάσεων κι όλων των φραγμών που μας βάζουν.

Βάσια Τσώνη,
φοιτήτρια Φιλοσοφική Αθήνας


 

Η πανδημία χρησιμοποιήθηκε συνολικά από την κυβέρνηση και τους εργοδότες, ως ευκαιρία για αντεργατικά μέτρα. Στην Ιδιωτική Εκπαίδευση, από την πρώτη στιγμή τα αφεντικά έτρεξαν να κερδοσκοπήσουν. 

Πολλά ιδ. σχολεία παρότι συνέχιζαν να παίρνουν δίδακτρα από τους γονείς και έκαναν τηλεκπαίδευση, δήλωναν ότι το σχολείο είναι κλειστό για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι από το 800άρι επίδομα. Αυτή η προσπάθεια των εργοδοτών αντιμετωπίστηκε με απεργιακές κινητοποιήσεις σε δύο ιδ.σχολεία, όπου οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν να τους καταβληθεί κανονικά ο μισθός τους και κέρδισαν. Πάρτυ μαύρης εργασίας και εκμετάλλευσης επιχειρήθηκε σε φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών. Οι εργαζόμενοι δείξαμε ότι παρά τις δύσκολες συνθήκες μπορούμε να αντισταθούμε. 

Η ίδια η τηλεκπαίδευση ανοίγει μεγάλα ζητήματα, της αλλαγής προς το χειρότερο των όρων εργασίας των εκπαιδευτικών και την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία.

Σε σχέση με το άνοιγμα των σχολείων, όλοι μπορούμε να φανταστούμε τις πιέσεις από μεριάς των σχολαρχών για ξεκίνημα των μαθημάτων, παρά το γεγονός ότι δεν πληρούνται οι υγειονομικές προϋποθέσεις, βάζοντας σε κίνδυνο γονείς, παιδιά και εκπαιδευτικούς.

Κάθετα αντίθετοι θα πρέπει να είμαστε και με την αναμετάδοση του μαθήματος από την αίθουσα στο διαδίκτυο.

Η μεταρρύθμιση της Κεραμέως έρχεται να βάλει ακόμα περισσότερους φραγμούς στη μόρφωση και να λειτουργήσει σαν δημιουργός πελατείας για τα ιδιωτικά κολλέγια και τους κερδοσκόπους της εκπαίδευσης. 

Κορυφαίο ζήτημα είναι η αύξηση των μαθητών ανά τάξη. Θα επηρρεάσει προς το χειρότερο τόσο την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και θα μειώσει τις θέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών. Χρειαζόμαστε ριζική μείωση των μαθητών ανά τάξη και σε αυτό μπορούμε να έχουμε και όλη την κοινωνία μαζί μας.

Δεύτερον, το ζήτημα της Τράπεζας Θεμάτων. Όποιος μπαίνει σε τάξη ξέρει ότι η Τράπεζα Θεμάτων θα μετατρέψει την εκπαιδευτική διαδικασία σε απλή αναπαραγωγή απαντήσεων σε συγκεκριμένες ερωτήσεις. 

Χρειάζεται να απαντήσουμε με κοινή απεργιακή σύγκρουση των εργαζόμενων και όσων φοιτούν στη δημόσια και ιδιωτική Παιδεία.

Θανάσης Διαβολάκης,
μέλος Δ.Σ ΟΙΕΛΕ


Τα σχολεία δέχονται μεγάλο χτύπημα από το νέο νομοσχέδιο. Έχει φτιαχτεί για να εξυπηρετήσει την εικόνα της κυβέρνησης και όχι τους μαθητές, που κομβικό σημείο στη ζωή τους είναι οι πανελλαδικές εξετάσεις. Ειδικά φέτος με την πανδημία είναι πάρα πολύ δύσκολο να προτετοιμαστούν γι' αυτές. Η τηλεκπαίδευση δεν βοηθάει. Έχουμε μαρτυρίες για σχολεία που μόλις το 5% μπόρεσε να παρακολουθήσει τηλεκπαίδευση. Μόνο περισσότερο άγχος προσφέρει. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το νομοσχέδιο φέρνει ακόμα περισσότερες εξετάσεις.

Εδώ και δεκαετίες παλεύουμε στα σχολεία για καλύτερα μαθήματα και λιγότερες εξετάσεις. Μόνο έτσι μπορούμε να μάθουμε πραγματικά. Οι εξετάσεις μας ωθούν στην παπαγαλία κι όχι στην κατανόηση της διδακτέας ύλης. Επαναφέρει την Τράπεζα Θεμάτων που την είχαμε σταματήσει στο παρελθόν. Προσπαθεί να εξαφανίσει τα ΕΠΑΛ καθώς δεν επιτρέπει την πρόσβαση σε αυτά σε παιδιά άνω των 17 ετών, παρότι αποτελούν το 30% - 40% των μαθητών ΕΠΑΛ. Ταυτόχρονα μειώνει και το ποσοστό που από τα ΕΠΑΛ θα πηγαίνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η κυβέρνηση αδιαφορεί για τα ΕΠΑΛ γιατί τα θεωρεί κατώτερη εκπαιδευτική δομή. Πολλά μαθήματα δεν γίνονται καθόλου λόγω ελλείψεων ή πληρώνουν οι γονείς για την κάλυψή τους.

Βγαίνοντας στους δρόμους αλλά και μιλώντας με συμμαθητές, γονείς και καθηγητές, χρειάζεται να συνεχίσουμε τον αγώνα για να σταματήσουμε το νομοσχέδιο.

Κωνσταντίνα Φρυδά,
μαθήτρια σε ΕΠΑΛ, μαθητές/τριες Αnticapitalista