Η Αριστερά
Πολιτική εκδήλωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ 6/7: “Το αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να βάλει τη σφραγίδα στις εξελίξεις”

6/7, Ο Κ. Παπαδάκης στην εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Φωτό: Γιώργος Πίττας

Με μαζική συμμετοχή πραγματοποιήθηκε στο Πεδίο του Άρεως το απόγευμα της Δευτέρας 6 Ιούλη η εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με θέμα “Να βάλουμε τις ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους! Για να αναπνεύσει ο λαός πρέπει να νικηθεί ο καπιταλισμός”. Το λόγο πήραν εισηγητικά η Μελίνα Αλεφάντη (δημοτική σύμβουλος Αγίας Παρασκευής), ο Πάνος Γκαργκάνας, (ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ), η Βάλια Δημητρακοπούλου, (φοιτήτρια, ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ο Μιχάλης Ρίζος, (ΑΝΤΑΡΣΥΑ Υγειονομικών) ενώ παρεμβάσεις έκαναν η Αντωνία Βαφειάδου (ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ), η Έφη Γαννιάρη (πρόεδρος Β’΄ΕΛΜΕ Αθήνας), ο Κώστας Παπαδάκης (Πολιτική Αγωγή στη δίκη της Χ.Α). Παρουσιάζουμε μερικά σημεία από την ομιλία του Κώστα Παπαδάκη.


Μετά από ένα χρόνο πολυποίκιλης εσωστρέφειας είναι σήμερα ευκαιρία να βγούμε προς τα έξω. Στο μέτωπο της δίκης της Χ.Α., που βρίσκεται στο τελικό στάδιο, έχουμε πετύχει την επιτάχυνση της δίκης, και έχουμε βάλει σαν στόχο ακόμη και αν, ο μη γένοιτο, κλείσουν τα δικαστήρια ξανά λόγω καραντίνας, η δίκη να μη διακοπεί. 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει ένας σημαντικός θύλακας των κρατικών και κατασταλτικών μηχανισμών που προσπαθεί να τους αθωώσει. Η εισαγγελική πρόταση ήταν ένα καμπανάκι. Η τριχοτόμηση της Χ.Α -που βέβαια πολιτικά είναι εικονική και δεν αντιπροσωπεύει καμία διαφοροποίηση- δεν πρέπει να αφήσει να διαμορφωθεί ένα κλίμα υποβάθμισης της δίκης και μια αίσθηση ότι έχει ολοκληρωθεί ο στόχος της πολιτικής της διάλυσης. Η δίκη πρέπει να πάει μέχρι το τέλος και να ανατρέψει το πολύχρονο καθεστώς ατιμωρησίας  της ναζιστικής βίας στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα σε μια συγκυρία που έχει δημιουργηθεί, τη μια με τα περιστατικά στον Έβρο και την προσπάθεια δημιουργίας κοινωνικού εκφασισμού από την κυβέρνηση, την άλλη με τη δημιουργία ρατσιστικών περιστατικών στα νησιά.

Πρέπει να βάλουμε την σφραγίδα μας στις εξελίξεις. Τον Σεπτέμβρη στην επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα θα ετοιμαζόμαστε για την απόφαση. Αυτό σημαίνει κινητοποίηση, ψηλά στην ατζέντα το θέμα, καμιά ανοχή στις ρατσιστικές πολιτικές της ΝΔ,  καμιά ανοχή σε περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών που φέρνει το κατάπτυστο νομοσχέδιο, γιατί κάθε τέτοιου είδους ανοχή είναι βούτυρο στο ψωμί της Χ.Α.

Θέλω να μεταφέρω μια εμπειρία που με κάνει αισιόδοξο. Αυτό το μήνα σε οκτώ παρουσιάσεις του βιβλίου μου, αναδείχτηκε ένα τεράστιο ενδιαφέρον για τη δίκη της Χ.Α. Πάνω από 1000 άτομα, στην Αθήνα και στην Κρήτη μέχρι τώρα, έχουν αγκαλιάσει αυτήν την προσπάθεια κάτι που δείχνει τις δυνατότητές μας που είναι τεράστιες. Μόνο στο νομό Λασιθίου, μια συγκέντρωση στη Σητεία είχε πάνω από 150 άτομα και μια στην Ιεράπετρα πάνω από 100. Ο κόσμος διψάει, θέλει να παλέψει, θέλει να νικήσει. 

Εμπειρίες

Και δεν είναι μόνο η εμπειρία αυτών των αντιφασιστικών συγκεντρώσεων. Όλο αυτό το τετράμηνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ όχι μόνο άντεξε αλλά νίκησε. Οι υγειονομικοί της σταθήκαν μπροστά με υπευθυνότητα και πολιτική συνέπεια και βοήθησαν όλους να ξεμπλοκαριστούν από τον πανικό της καραντίνας – το ίδιο και οι εκπαιδευτικοί και οι νομικοί και οι αυτοδιοικητικοί της. Όλοι και όλες οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτρέψαμε τη ματαίωση και την κατάργηση διαδηλώσεων, πετύχαμε νίκες πολιτικές, στην περίπτωση της απάτης των βάουτσερ, τη νίκη του απεργού πείνας Δημάκη και άλλες. Πετύχαμε κάποιες προσλήψεις στα νοσοκομεία αλλά κυρίως την κατάρρευση του ιδεολογήματος του νεοφιλελευθερισμού για την ιδιωτικοποίηση της Υγείας. Και αντέξαμε όταν κάποιοι άλλοι έλεγαν “θα λογαριαστούμε μετά” και όταν κάποιοι άλλοι ανακάλυψαν σήμερα την κρίση της αριστεράς θεωρώντας ότι η δική τους πολιτική κρίση είναι σώνει και καλά κρίση όλης της Αριστεράς.   

Ωστόσο, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι είναι σήμερα πιο εύκολο να μιλάμε με αξιώσεις για την καταδίκη των ναζί της Χ.Α παρά για την ενότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - με χωριστές συγκεντρώσεις, χωριστά ψηφοδέλτια, ξεχωριστούς πολιτικούς σχεδιασμούς σε μια περίοδο κατά την οποία η ομοιογένεια είναι μεγαλύτερη καθώς κάποιοι έφυγαν. 

Τίθεται το ερώτημα: Αρκεί σήμερα να είμαστε ο εφιάλτης του Άδωνη Γεωργιάδη, που σε μια συγκέντρωση στην Αγία Παρασκευή είδε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να καθοδηγεί -και την Μελίνα επίσης που στάθηκε στο ύψος της- για να μπορέσουμε να παίξουμε τον πολιτικό ρόλο που μας αντιστοιχεί; Ή μήπως πρέπει να γίνουμε και όνειρο στην σκέψη των αγωνιστών του κινήματος; Πώς είναι δυνατόν να εμπνεύσουμε ένα όραμα ενότητας και κυρίως πολιτικής προοπτικής όταν δεν μπορούμε να αποκαταστήσουμε την ενότητα μεταξύ μας, όταν δεν μπορούμε να επικαιροποιήσουμε το μεταβατικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ -που είναι ό,τι πιο προχωρημένο υπάρχει σε όλη την Αριστερά από το 2010- όταν δεν μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα; Παρακαλώ τα όργανα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα επιτελεία των δύο μεγάλων οργανώσεων να δώσουν μια λύση.

Κώστας Παπαδάκης

 

Διαβάστε επίσης

Πολιτική εκδήλωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ 6/7: “Ας αρπάξουμε αυτή την ευκαιρία”