Λιγότερες από δέκα αγορεύσεις μένουν για να ολοκληρωθεί η ακροαματική διαδικασία της δίκης της Χρυσής Αυγής. Στις 15, 16 και 17 Ιούλη έγιναν οι αγορεύσεις που αφορούν τους πρώην βουλευτές (και αποχωρήσαντες από τη ΧΑ) Λαγό και Μίχο, που έχουν ήδη καταδικαστεί ως ηθικοί αυτουργοί για την επίθεση στο Συνεργείο το 2013. Στη δίκη για το Συνεργείο, που ολοκληρώθηκε πέρσι, αποδείχθηκε η λειτουργία της εγκληματικής οργάνωσης.
Ούτε η παραληρηματική αγόρευση του συνήγορου του Λαγού με χυδαίους λιβέλους προς πάσα κατεύθυνση, ούτε οι αποστάσεις που επιχείρησε να κρατήσει ο συνήγορος του Μίχου μπόρεσαν να τα καλύψουν αυτά, καθώς και τις υπόλοιπες κατηγορίες που τους βαραίνουν. Η δίκη συνεχίζεται με 5 ακόμα δικάσιμες μέσα στον Ιούλη, ενώ σύμφωνα με τα όσα είπε η πρόεδρος στις 17/7 ενδέχεται να ξεκινήσει ξανά μετά τις διακοπές την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου.
Δημοσιεύουμε εδώ το δεύτερο μέρος του άρθρου του Πάνου Γκαργκάνα στο τούρκικο περιοδικό Enternational Sosyalizm, για τις μάχες του αντιφασιστικού κινήματος που κατόρθωσε να στείλει τη Χρυσή Αυγή στο δικαστήριο και παλεύει για την καταδίκη της.
Όπως εξηγούσε σε ανακοίνωσή της η Κεντρική Επιτροπή του ΣΕΚ στις 28 Σεπτέμβρη 2013:
“Η σύλληψη του Μιχαλολιάκου είναι μόνο η αρχή! Να ξηλώσουμε όλο τον νεοναζιστικό δολοφονικό μηχανισμό και τους προστάτες τους!
1. Η σύλληψη του Μιχαλολιάκου, του Κασιδιάρη και των άλλων ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής είναι μια νίκη για το μεγαλειώδες αντιφασιστικό κίνημα που βγήκε στους δρόμους μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Σπάει επιτέλους η προκλητική ασυλία των νεοναζί δολοφόνων και αυτοί που τους προστάτευαν αναγκάζονται να παριστάνουν τους όψιμους διώκτες τους. Πανηγυρίζουμε για αυτή την εξέλιξη και οργανώνουμε τη συνέχεια.
2. Το πρώτο μας αίτημα είναι να επεκτείνουμε το ξήλωμα σε όλο το πλάτος και το βάθος των δολοφονικών μηχανισμών. Οι φονιάδες και οι καθοδηγητές τους δεν είναι μόνο 34. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο παντού όπου λειτούργησαν γραφεία της Χρυσής Αυγής, απαιτούμε να ξηλωθούν αυτά τα κυκλώματα. Αυτή η αντιφασιστική κάθαρση πρέπει να συμπεριλάβει τα στελέχη της ΕΛΑΣ που έδιναν απλόχερα τη συνεργασία τους, τους εισαγγελείς που παραβίαζαν τα καθήκοντά τους, τους χρηματοδότες που πρόσφεραν τα μέσα για τη λειτουργία των δολοφονικών συμμοριών.
3. Ταυτόχρονα απαιτούμε την παραίτηση των πολιτικών προϊσταμένων που έχουν την ευθύνη για την εξάπλωση των διασυνδέσεων των νεοναζί με τους κρατικούς μηχανισμούς. Ποιος επανέφερε στην ΕΥΠ τον εξάδελφο του Χρυσαυγίτη βουλευτή στην θέση από την οποία είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο των απαγωγών των Πακιστανών επί Βουλγαράκη το 2005, αν όχι ο ίδιος ο Σαμαράς; Ποιος καθοδηγούσε την αστυνομία αν όχι ο Δένδιας; Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αντί να παριστάνει την ηγεσία του «συνταγματικού τόξου», οφείλει να υποβάλει την παραίτησή της. Όχι μόνο για την άμεση εμπλοκή της στην προστασία των νεοναζί αλλά και γιατί τους έστρωσε το δρόμο σπέρνοντας τη φτώχεια με τα Μνημόνια και παίζοντας το χαρτί του ρατσισμού. Είναι η κυβέρνηση που κλείνει σχολεία και νοσοκομεία και ανοίγει στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι ώρα να φύγει.
4. Η Αριστερά έχει την υποχρέωση να βρεθεί στην πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων, συνδέοντας την εργατική αντίσταση στα Μνημόνια, στις απολύσεις, τα κλεισίματα και τις ιδιωτικοποιήσεις με την αντιφασιστική πάλη. Χτίζοντας ένα δυνατό εργατικό κίνημα ενάντια στις Τρόικες ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ που μαζί με τους ντόπιους καπιταλιστές αποτελούν το διευθυντήριο του συστήματος που γεννάει κρίσεις, φτώχεια, ρατσισμό και νεοναζί. Τα βήματα που έγιναν αυτές τις μέρες με τις απεργίες να συνδυάζονται με τα αντιφασιστικά συλλαλητήρια έδειξαν ότι χιλιάδες αγωνιστές προσανατολίζονται σε ένα τέτοιο κίνημα. Χαιρετίζουμε τον πρωτοπόρο ρόλο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τόσο στο απεργιακό μέτωπο όσο και στο αντιφασιστικό ξέσπασμα αυτών των ημερών και καλούμε για συσπείρωση στις γραμμές της ΚΕΕΡΦΑ που άνοιξε το δρόμο για να φτάσει το αντιφασιστικό κίνημα εδώ. Η Πανελλαδική Συνέλευση και η Διεθνής Αντιφασιστική Συνάντηση τις 5-6 Οκτώβρη είναι ένας σταθμός για να οργανώσουμε τη συνέχεια μέχρι τη νίκη”.
Αυτό που ακολούθησε όμως δεν ήταν μια ομαλή πορεία. Χρειάστηκε να οργανώσουμε την παρέμβαση αντιφασιστών δικηγόρων για να διασφαλίσουμε ότι η δίωξη της Χρυσής Αυγής θα ήταν κατάλληλα τεκμηριωμένη και ότι όλα τα αποδεικτικά στοιχεία θα γίνονταν δεκτά από το δικαστήριο. Δεν ήταν εύκολο καθήκον. Ο Νίκος Βούτσης, ηγετικό στέλεχος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που θα γινόταν πρόεδρος του ελληνικού κοινοβουλίου το 2015, έλεγε το 2014 ότι “τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει το ελληνικό κράτος ενάντια στη Χρυσή Αυγή είναι γελοιωδώς ανεπαρκή και δεν θα έχουν καμία τύχη στο δικαστήριο”.
Υπήρξε μια μαζική στροφή στα αριστερά όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του Γενάρη του 2015. Όπως σημείωνα τότε “μετά τις εκλογές η μετατόπιση προς τα αριστερά συνεχίζεται και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της δεξιάς πάνω από 20 μονάδες -η ΝΔ είναι κάτω από 20% ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνάει το 40%. Οι εκλογές προχώρησαν κι άλλο τη ριζοσπαστικοποίηση”.
Ωστόσο η πρώτη πρόεδρος του κοινοβουλίου, με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει κερδίσει τις εκλογές, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, “δημιούργησε οργή στις 24 Φλεβάρη, όταν ανέβαλε την ψηφοφορία για την άρση της βουλευτικής ασυλίας του βουλευτή της ΝΔ Άδωνη Γεωργιάδη με την αιτιολογία ότι οι φυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής δεν μπορούσαν να ψηφίσουν. Στις 5 Μάρτη υποστήριξε ότι το κοινοβούλιο λειτουργούσε παράνομα τους προηγούμενους μήνες επειδή απουσίαζαν οι φυλακισμένοι βουλευτές. Την ίδια μέρα δήλωσε σε συνέντευξη στην ERT Open ότι η εγκληματική συμπεριφορά κάποιων δεν σήμαινε 'ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα αποδεκτό κόμμα. Το ότι υπάρχουν ενδείξεις ναζιστικής ιδεολογίας δεν σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε εκπτώσεις στη δημοκρατία'”.
Πρόκληση
Αργότερα “σε συνεδρίαση του εθνικού συμβουλίου εξωτερικής πολιτικής για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το κυπριακό, περιλαμβανόταν στους προσκεκλημένους και η Χρυσή Αυγή -που έχει ανοιχτά καλέσει τον ελληνικό στρατό να εισβάλει στην Ισταμπούλ! Ο Κοτζιάς που προέδρευε αυτής της συνεδρίασης δικαιολόγησε την παρουσία της Χρυσής Αυγής αναφερόμενος στις ενέργειες της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Όπως τόνισε η ΚΕΕΡΦΑ, καταδικάζοντας αυτή την πρόκληση σε βάρος των συλλογικών ελευθεριών: 'η πρόσκληση αυτή είναι μια πισώπλατη μαχαιριά στο αντιφασιστικό κίνημα που παλεύει για να κάτσει στο σκαμνί την εγκληματική ναζιστική οργάνωση και να καταδικάσει τους δολοφόνους των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής'”.
Είχαμε λοιπόν να δράσουμε μέσα σε ένα πλαίσιο που ο κόσμος μετακινήθηκε προς τα αριστερά αλλά το κόμμα που επωφελήθηκε από αυτή την μετακίνηση και πήρε την κυβέρνηση εφάρμοζε πολιτικές που πήγαιναν ενάντια στις λαϊκές ελπίδες και προσδοκίες. Χρειάστηκε να κινητοποιηθούμε μαζί με ανθρώπους που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ αλλά ταυτόχρονα ήταν αντίθετοι με τις επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο που συσπειρώνει επαναστάτες και ρεφορμιστές δεν είναι μια ομαλή διαδικασία που προχωράει γραμμικά προς τα εμπρός. Αυτή η εμπειρία ήταν ένα καμπανάκι για να αποφευχθεί η αυταπάτη ότι οι εκλογές είναι ένα πιο σύντομο μονοπάτι για να νικήσουμε τους φασίστες. Πολλοί φοβήθηκαν ότι η κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ θα ωφελήσει τη Χρυσή Αυγή. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πόνταρε ανοιχτά σε αυτούς τους φόβους λέγοντας ότι αν αποτύχει η κυβέρνηση αυτή, κερδισμένοι θα βγουν οι φασίστες: “Μην απεργείτε, μη διαδηλώνετε ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης, το μόνο που καταφέρνετε είναι να δυναμώνετε τους νεοναζί”.
Μέρος της αριστεράς εξοργίστηκε τόσο με αυτή τη στάση που έφτασαν στο σημείο να συμπεραίνουν ότι δεν υπάρχει χώρος για αγωνιστές/τριες του ΣΥΡΙΖΑ στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Ο σεχταρισμός έγινε ένα υπαρκτό πρόβλημα, δίπλα στις άλλες λανθασμένες στρατηγικές. Κάποιοι αναρχικοί στράφηκαν στον μαχητικό αντιφασισμό -χτυπήστε τους φασίστες της γειτονιάς σας οργανώνοντας μια περισσότερο ή λιγότερο νόμιμη ομάδα αποφασισμένων αγωνιστών. Νεο-σταλινικοί γύρισαν σε πολιτικές “τρίτης περιόδου”, ξεχνώντας τα μαθήματα της ήττας της γερμανικής εργατικής τάξης τη δεκαετία του '30. Παρά τα προβλήματα αυτά, το αντιφασιστικό κίνημα με την ΚΕΕΡΦΑ στην πρώτη γραμμή κατόρθωσαν να κάνουν τη Χρυσή Αυγή να οπισθοχωρήσει.
Η δίκη συνεχίστηκε παρά τις καθυστερήσεις και αποτέλεσε ένα συνεχές σφυροκόπημα για την ηγεσία των νεοναζί. Ο Μιχαλολιάκος παραπονιόταν ότι αντιμετωπίζουν μπαράζ κατηγοριών. Τα γραφεία των τοπικών οργανώσεων της ΧΑ άρχισαν να κλείνουν καθώς όλο και περισσότερος κόσμος καταλάβαινε ότι στην πραγματικότητα ήταν ορμητήρια στα οποία οι ναζί εγκληματίες μαζεύονταν για να οργανώσουν τις επιθέσεις τους. Ένα μεγάλο χτύπημα ήρθε όταν, στις εκλογές του Ιούλη του 2019, η Χρυσή Αυγή απέτυχε να εκλέξει βουλευτές. Από τότε γίνονται διασπάσεις και αποστασίες, ενώ ταυτόχρονα η δίκη πλησιάζει προς το τέλος της. Τα αποδεικτικά στοιχεία είναι τόσα πολλά που η μόνη ανοιχτή ερώτηση είναι πόσο βαριές θα είναι οι ποινές.
Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί. Και υπάρχει και ένα ακόμα ακροδεξιό μόρφωμα, η “Ελληνική Λύση” που μπήκε στο κοινοβούλιο. Δεν διαθέτει τις οργανωμένες φασιστικές συμμορίες που είχε χτίσει η Χρυσή Αυγή, αλλά δεν υπάρχει λόγος επιείκειας. Οι αντιφασίστες/τριες στην Ελλάδα μπορούν να είναι περήφανοι/ες για τις προσπάθειές τους, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται διεθνής συντονισμός για να τελειώσουμε με την φασιστική απειλή παντού.
Διαβάστε επίσης
