Συνεντεύξεις
Νίκος Χατζάρας: "Βοήθεια στο Σπίτι - όχι θάνατοι στα γηροκομεία"

27/6/18, Πανελλαδική απεργιακή διαδήλωση εργαζόμενων στο Βοήθεια στο Σπίτι. Φωτό: Αρχείο Εργατική Αλληλεγγύη

 

Νίκος Χατζάρας

 

Ο Νίκος Χατζάρας, συνδικαλιστής στο Βοήθεια στο Σπίτι στη δυτική Θεσσαλονίκη, μίλησε στον Στέλιο Μιχαηλίδη για τον αγώνα των εργαζόμενων που στηρίζουν τους ηλικιωμένους

 

Δύο γηροκομεία στη Θεσσαλονίκη χτυπήθηκαν από τον κορονοϊό με συνέπεια δεκάδες να νοσήσουν κι αρκετοί να χάσουν τη ζωή τους. Πώς φτάσαμε σε αυτό; Υπάρχουν ευθύνες;

Στο Βοήθεια στο Σπίτι όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούμε να βοηθάμε τους ηλικιωμένους στο περιβάλλον τους, ώστε να μένουν σε αυτό και να μην αναγκάζονται να μπαίνουν σε ιδρύματα. Και γιατί είναι ούτως ή άλλως καλύτερο, αλλά και γιατί έχουμε μια εικόνα των ιδρυμάτων αυτών. Εκτός από κάποια πανάκριβα, τα υπόλοιπα έχουν άθλιες συνθήκες. Τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, σε συνθήκες υγιεινής, σε γιατρούς που πρέπει να έχουν κλπ. Αυτή ήταν η κατάσταση ήδη πριν την πανδημία. Είναι σαφές ότι και μετά το ξέσπασμα του κορονοϊού, όχι μόνο δεν διόρθωσαν τίποτα από την προηγούμενη κατάσταση, αλλά την άφησαν να εξελιχθεί, χωρίς μέτρα προστασίας κι ασφάλειας κι έτσι δημιουργήθηκε όλη αυτή η αλυσίδα των κρουσμάτων. 

Η ευθύνη λοιπόν βρίσκεται στη λογική του κέρδους που διέπει αυτά τα ιδρύματα, αντί για την έγνοια του πώς θα προσφέρουν στην τρίτη ηλικία. Χαρακτηριστικό αυτού είναι το γεγονός ότι σε όλη τη Θεσσαλονίκη υπάρχει μόνο ένα δημόσιο γηροκομείο, ο Αγ.Παντελεήμονας, κι όλα τα άλλα είναι ιδιωτικά. Ο Αγ. Παντελεήμονας έχει μια ουρά αναμονής που φτάνει τα δύο με τρία χρόνια. Πολλές φορές ο άνθρωπος δεν προλαβαίνει να μπει στο γηροκομείο όταν έρθει η σειρά του. 

Παίζει όμως ρόλο και η κατάσταση του δημόσιου συστήματος Υγείας και πώς το έχουν καταντήσει οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια. Πριν 15 χρόνια είχαμε στη Θεσσαλονίκη 8 δήμοσια νοσοκομεία. Ούτε τότε καλύπτονταν όλες οι ανάγκες. Αντί να φτιάξουν παραπάνω, κλείσανε τρία νοσοκομεία. Ένα από αυτά μάλιστα ήταν το Λοιμωδών που θα μπορούσε να έχει πολύ μεγάλη συνεισφορά στην αντιμετώπιση του κορονοϊού. Τα νοσοκομεία πλέον είναι λιγότερα σε αριθμό, με μικρό αριθμό εργαζομένων σε σχέση με τις ανάγκες, εξουθενωμένο και με μεγάλες ελλείψεις σε όλα όσα χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν στην πρόκληση της πανδημίας.

Ο ρόλος του Βοήθεια στο Σπίτι, μέσα στις συνθήκες της πανδημίας είναι ακόμα μεγαλύτερος. Ποιά είναι η κατάσταση του προγράμματος;

Το Βοήθεια στο Σπίτι είναι ένα πρόγραμμα που υπάρχει σχεδόν σε κάθε δήμο της χώρας. Έχει  απλωθεί από το 2003 σε τουλάχιστον 1.000 σημεία. Όλα αυτά τα 17 - 18 χρόνια δουλεύουμε ως συμβασιούχοι, με παρατάσεις κι ανανεώσεις. Όπως είναι λογικό με τόσα χρόνια ανανεώσεων από ένα σημείο και μετά διεκδικούμε τη μονιμοποίησή μας. Είναι προφανές ότι δεν σταμάτησε, ούτε θα σταματήσει η ανάγκη του Βοήθεια στο Σπίτι. Αντίθετα σε αυτές τις συνθήκες που διανύουμε είναι πολύ πιο απαραίτητες τέτοιες υπηρεσίες. Όλο το τελευταίο διάστημα μας καλούσαν να βάλουμε πλάτη, μας λέγανε ήρωες κι άλλα τέτοια, αλλά συνεχίζουν να μας έχουν συμβασιούχους. Ήδη από το Δεκέμβρη του 2018 έχει ψηφιστεί νόμος που προκηρύσσει θέσεις για το ΒσΣ. Ενάμιση χρόνο μετά δεν είχε γίνει τίποτα. Κάτω από τις πιέσεις των κινητοποιήσεών μας έφτασαν να βγάλουν προκήρυξη τον Ιούνιο. 

Και πάλι όμως αντί να πάρουν παραπάνω κόσμο μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι του προγράμματος μειώνονται. Από 4.500 το 2010, πλέον είμαστε 3.000 εργαζόμενοι. Είναι μια τεράστια μείωση. Αυτό έγινε γιατί πολλοί συνάδελφοι δικαιολογημένα δεν μπορούσαν να αντέξουν την απληρωσιά που συχνά πυκνά αντιμετωπίζουμε, ή γιατί πολλοί έφταναν να βγαίνουν στη σύνταξη και λόγω της απαγόρευσης προσλήψεων δεν αναπληρώνονταν. Ως αποτέλεσμα τα προγράμματα ΒσΣ έμεναν με όλο και λιγότερους εργαζόμενους. Σε πολλές περιπτώσεις λόγω ελλείψεων, ένας εργαζόμενος καλείται να κάνει τη δουλειά του κοινωνικού λειτουργού, του νοσηλευτή και του οικογενειακού βοηθού, από σπίτι σε σπίτι.

Λιγότερος κόσμος καλείται να καλύψει αυξημένες ανάγκες. Αν πάρουμε υπόψη και το γεγονός ότι πολύς περισσότερος ηλικιωμένος κόσμος μένει μόνος του, γιατί τα παιδιά φεύγουν στο εξωτερικό ή σε άλλες πόλεις για να βρουν δουλειά, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα της ανεργίας, καταλαβαίνει ο καθένας τις αυξημένες ανάγκες. Στο δήμο Αμπελοκήπων – Μενεμένης που δουλεύω εγώ, εξυπηρετούμε 150 άτομα και οι πραγματικές ανάγκες ξεπερνούν τους χίλιους.

Οι εργαζόμενοι του Βοήθεια στο Σπίτι είχατε σειρά κινητοποιήσεων το προηγούμενο διάστημα. Πως σκοπεύετε να συνεχίσετε;

Η συζήτηση για τη συνέχεια είναι ξεκινημένη. Στόχος μας τώρα είναι η εξασφάλιση των συναδέλφων που θα μείνουν εκτός προκήρυξης. Μπορεί να προκηρύχθηκαν οι θέσεις αλλά ένα 15% - 20% των συναδέλφων θα μείνουν απ' έξω. Διεκδικούμε λοιπόν ότι κανείς και καμία από αυτούς δεν θα χάσει τη δουλειά του και θα μπουν σε μόνιμες θέσεις. Δεν μένουμε εκεί. Διεκδικούμε αύξηση της χρηματοδότησης για να έχουμε τον εξοπλισμό που χρειαζόμαστε και νέες μαζικές προσλήψεις για να μπορέσουμε να καλύψουμε όλες τις ανάγκες, είτε με πανδημία είτε χωρίς. 

Είμαστε μπροστά σε ένα διήμερο εργατικών κινητοποιήσεων στη Θεσσαλονίκη, στις 11 και 12 Σεπτέμβρη. Ποιά είναι η σημασία του;

Πράγματι, την Παρασκευή 11 Σεπτέμβρη βγαίνουν στο δρόμο οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία και το Σάββατο 12 Σεπτέμβρη όλοι οι εργατικοί κλάδοι μαζί, ενάντια στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη. Είναι ένα σημαντικό διήμερο που έχουμε ξεκινήσει να οργανώνουμε. Αφορά ιδιαίτερα και τους εργαζόμενους στους δήμους. Το τελευταίο διάστημα έχουμε δει πολλές ξεχωριστές κινητοποιήσεις στους ΟΤΑ. Για τα ΒΑΕ, για την καθαριότητα, για τους παιδικούς σταθμούς, για τα ΚΔΑΠ που απήργησαν τη Δευτέρα ενάντια στις απολύσεις. Οι κινητοποιήσεις 11 και 12 Σεπτέμβρη είναι μια καλή αφορμή για να ενωθούν οι αντιστάσεις των συναδέλφων στους ΟΤΑ και να συντονιστούν με τους εργαζόμενους στην Υγεία, στην εκπαίδευση και όλα τα εργατικά κομμάτια που βλέπουμε να βγαίνουν σε αγώνες τη φετινή χρονιά. 

Θα είναι η καλύτερη απάντηση στην κυβέρνηση την ώρα που θα βγαίνει να αναγγείλει το πώς θα φορτώσει στις πλάτες μας τόσο την αποτυχία της για τον κορονοϊό, όσο και τα σπασμένα της οικονομικής κρίσης. Ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης μαζί με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του Συντονιστικού Νοσοκομείων δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις στην επιτυχία του διημέρου.