Στις 28 Αυγούστου, στην αγόρευσή του στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο Ν. Μιχαλόλιας από τους συνηγόρους υπεράσπισης μίλησε λίγο πολύ για “στημένους” μάρτυρες κατηγορίας, αναφέροντας ανάμεσα σε άλλα ονόματα και το δικό σου. Πώς το σχολιάζεις; 

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό μόλις πληροφορήθηκα το γεγονός ήταν μια βαθιά ικανοποίηση, γιατί δείχνει ότι και η δική μου κατάθεσή ενόχλησε τους φασίστες. Στην ουσία ο Μιχαλόλιας προσπάθησε να υποστηρίξει ότι είμαι μία αναξιόπιστη μάρτυρας γιατί την περίοδο της δράσης της Χρυσής Αυγής ήμουν δημοσιογράφος της Εργατικής Αλληλεγγύης και, μαζί με τον Γιώργο Πίττα, συγγραφέας του βιβλίου «Φάκελος Χρυσή Αυγή - Τα εγκλήματα των Νεοναζί και πώς να τους σταματήσουμε», που εκδόθηκε από το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο το 2013, μετά τη δολοφονία Φύσσα. 

Στις σελίδες της Εργατικής Αλληλεγγύης υπήρχε πάντα, από τη δεκαετία του ‘90 μια συστηματική καταγραφή της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής σε όλη την Ελλάδα. Ειδικά από το 2011 μέχρι και τη δολοφονία Φύσσα η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής κλιμακώθηκε. Υπήρχαν εκατοντάδες μετανάστες και ντόπιοι που έδωσαν περιγραφές αυτών των επιθέσεων είτε ως θύματα είτε ως μάρτυρες. Από εισβολές σε σπίτια μεταναστών, μέχρι ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα στους δρόμους, στα λεωφορεία, στα τζαμιά. Εκατοντάδες τέτοιες καταγγελίες έφταναν στην Εργατική Αλληλεγγύη από μέλη της Πακιστανικής Κοινότητας, της ΚΕΕΡΦΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, από αντιφασίστες/στριες από δεκάδες πόλεις και γειτονιές, που αγνόησαν το φόβο και αντιλήφθηκαν τη δύναμη της αποκάλυψης.  

Η συντακτική ομάδα της Εργατικής Αλληλεγγύης έδινε «φωνή» σε όλα τα θύματα που δεν είχαν μέχρι τότε «φωνή», αφού η συντριπτική πλειοψηφία ήταν μετανάστες χωρίς χαρτιά και διώκονταν ως “λαθρομετανάστες” όταν τολμούσαν να καταγγείλουν αυτές τις επιθέσεις στην αστυνομία, ενώ οι επίσημοι κρατικοί μηχανισμοί και τα περισσότερα ΜΜΕ έκαναν πως δεν υπήρχαν. 

Όταν έγινε η δολοφονία Φύσσα, το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο προχώρησε στην έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου, που στην ουσία βασίστηκε σε ένα πολύτιμο αρχείο που είχε συλλεχθεί από τη συστηματική καταγραφή αυτών των επιθέσεων αλλά και των μαζικών αντιφασιστικών απαντήσεων, που προβλήθηκαν μέσα από τις σελίδες της Εργατικής Αλληλεγγύης. Όλα αυτά τα περιστατικά από μόνα τους «φώναζαν» για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής και για τη συγκάλυψή της. Στην ουσία ένας μικρός μόνο αριθμός αυτών των επιθέσεων έχουν συμπεριληφθεί στις υποθέσεις που εκδικάζονται στη Δίκη της Χρυσής Αυγής.  

Ποια ακόμα στοιχεία κατέθεσες στο δικαστήριο; 

Ταυτόχρονα εκείνη την περίοδο ήμουν συντονίστρια της ΚΕΕΡΦΑ Νίκαιας που ιδρύθηκε από το 2009 και δραστηριοποιούνταν στην πόλη όπου δρούσε ο πιο δολοφονικός πυρήνας της Χρυσής Αυγής. Οι σύντροφοι/ισσες της τοπικής ΚΕΕΡΦΑ είχαμε προσωπική εικόνα για το πώς οι φασίστες με τις πλάτες της αστυνομίας λειτούργησαν ως στρατός κατοχής, τρομοκράτησαν μια ολόκληρη πόλη με προσφυγική ιστορία και έντονη παρουσία μεταναστών. Μη ξεχνάμε ότι μέσα στα γραφεία του πυρήνα της Χρυσής Αυγής Νίκαιας, ο πυρηνάρχης Πατέλης είχε δώσει την εντολή “ό,τι κινείται σφάζεται”.       

Η κατάθεσή μου στη δίκη επικεντρώθηκε σε συγκεκριμένα περιστατικά επιθέσεων που έγιναν από το Νοέμβρη του 2011 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2013, για τα οποία είχα προσωπικές περιγραφές από τα ίδια τα θύματα αλλά και από μάρτυρες, από απλό κόσμο της γειτονιάς. 

Σαν ΚΕΕΡΦΑ Νίκαιας παίζαμε το ρόλο της δημοσιοποίησης των εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής αλλά και της οργάνωσης μαζικών απαντήσεων που  συσπείρωναν όλους τους αντιφασίστες. Τα σωματεία, τους φορείς, τους μετανάστες, την Αριστερά. Έτσι φτάσαμε από πολύ νωρίς, πριν από τη δολοφονία Φύσσα και ενώ η Χρυσή Αυγή ήταν πλέον στη Βουλή, να διοργανώνουμε συλλαλητήρια με χιλιάδες κόσμο, να κερδίζουμε αποφάσεις στα δημοτικά συμβούλια που να απαγορεύουν διανομή τροφίμων “μόνο για Έλληνες”, να οργανώνουμε αντιφασιστικές συγκεντρώσεις κάθε φορά που οι Χρυσαυγίτες έκαναν ρατσιστικές συνάξεις μίσους περιφρουρημένοι από την αστυνομία. Όλα αυτά ήταν κομμάτι της κατάθεσής μου στο δικαστήριο, μαζί φυσικά με όσα γνώριζα για την υπόθεση της επίθεσης στους Αιγύπτιους αλιεργάτες αλλά και την κινητοποίηση των κατοίκων Περάματος στο πλευρό των θυμάτων.      

Γιατί καταφεύγει σε αυτές τις επιθέσεις στους μάρτυρες η υπεράσπιση της Χρυσής Αυγής; 

Η πάγια τακτική των φασιστών είναι να αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Η Χρυσή Αυγή μέσα στο δικαστήριο χρησιμοποιεί το επιχείρημα της πολιτικής δίωξης, ότι δηλαδή αυτή η δίκη είναι αποτέλεσμα συνωμοσίας των διωκτικών αρχών εναντίον της. Στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το ανάποδο. Τα εγκλήματά τους συγκαλύπτονταν για χρόνια. 

Η Χρυσή Αυγή προσπάθησε να παίξει το χαρτί του δήθεν αντισυστημικού κόμματος και να κερδίσει από την αγανάκτηση του κόσμου την περίοδο των μνημονίων. Όμως τα συντριπτικά στοιχεία της δικογραφίας που αναδείχθηκαν μέσα στη δίκη και οι καταθέσεις όλων των μαρτύρων κατηγορίας, ανέδειξαν ότι η κάλυψη που είχαν από στελέχη της κυβέρνησης Σαμαρά μέχρι διοικητές αστυνομικών τμημάτων και μεγάλη μερίδα αστυνομικών, ήταν σκανδαλώδης. 

Το γεγονός ότι το αντιφασιστικό κίνημα δεν τους έχει αφήσει περιθώριο να εμφανίζονται στους δρόμους και να τρομοκρατούν ως τάγματα εφόδου, δημιούργησε βαθιά κρίση στη Χρυσή Αυγή. Η υπερασπιστική γραμμή μέσα στη δίκη είναι αντανάκλαση αυτής της κρίσης.   

Ποια πρέπει να είναι η απάντηση του κινήματος;

Έχουμε μπροστά μας την απόφαση σε μία ιστορική δίκη, που το αποτέλεσμά της θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις του επόμενου διαστήματος. Μπορεί η Χρυσή Αυγή να είναι αυτή τη στιγμή μία διαλυμένη οργάνωση, αλλά η ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ συνεχίζεται και κλιμακώνεται μέσα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης που βαθαίνει. Η κυβέρνηση της ΝΔ παίζει ταυτόχρονα το χαρτί του εθνικισμού ως αποτέλεσμα της κλιμάκωσης του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Αυτός ο συνδυασμός ρατσισμού και σοβινισμού δίνει αέρα στα πανιά σε κάθε λογής φασιστικά κυκλώματα να ξαναβγούν στο προσκήνιο. 

Γι’ αυτό πρέπει το αποτέλεσμα της δίκης να είναι η καταδίκη και η φυλάκιση όλων των κατηγορούμενων, είτε παραμένουν στη Χρυσή Αυγή είτε έχουν αποχωρήσει. Αυτό είναι το νόημα της κινητοποίησης τώρα που φτάνουμε στην απόφαση. Αν το καλοκαίρι του 2012 που έμπαινε η Χρυσή Αυγή στη Βουλή, έκανε κάποιος την πρόβλεψη ότι σε μερικά χρόνια θα ήταν διαλυμένη και η ηγεσία της θα καθόταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου σίγουρα θα τον έλεγαν τρελό. Το ότι φτάσαμε μέχρι εδώ ήταν αποτέλεσμα μία συνεπούς και τολμηρής δράσης και οργάνωσης των αντιφασιστικών μαχών σε κάθε πόλη και γειτονιά και τώρα χρειάζεται να το πάμε μέχρι το τέλος.

Χρειάζεται να φτάσουμε να περικυκλώσουμε στις 7 Οκτώβρη το Εφετείο. Θέλουμε τα σωματεία των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών, οι καλλιτέχνες, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, να αποφασίσουν απεργία εκείνη την ημέρα. Χρειάζεται οι μαθητές να κάνουν αποχή και να κατέβουν έξω από το Εφετείο. Οι φοιτητές να κατέβουν οργανωμένα με τα πανό τους. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες να είναι εκεί για να φωνάξουμε όλοι μαζί “οι ζωές των προσφύγων-μεταναστών έχουν σημασία”. Διεκδικούμε από τα δημοτικά συμβούλια να απαιτήσουν  την καταδίκη των φασιστών και να καλέσουν τον κόσμο από τις γειτονιές να είναι εκεί.

Η σύνδεση είναι άμεση. Δεν θα αφήσουμε αυτή την κυβέρνηση που παίζει με τις ζωές μας, που μέσα στην έξαρση του κορονοϊού αντί να χρηματοδοτεί τα μέτρα ασφαλείας και τα τεστ δίνει δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς και την αστυνομία, να ρίξει τους φασίστες στα μαλακά για να ξαναστήσουν τα τάγματα εφόδου και να τρομοκρατούν την εργατική τάξη και τη νεολαία που αντιστέκεται σε αυτή τη δολοφονική πολιτική.

Αυτό το ρόλο παίζουν οι εκδηλώσεις της ΚΕΕΡΦΑ σε όλες τις γειτονιές. Εμείς στη Νίκαια επιλέξαμε να κάνουμε ανοιχτή εκδήλωση στις 15 Σεπτεμβρη, στην πλατεία Αγίου Νικολάου, στο σημείο που πριν 8 χρόνια (Ιούλιος 2012) χιλιάδες αντιφασίστες έσπασαν την τρομοκρατία της Χρυσής Αυγής, οργανώνοντας την πρώτη αντιφασιστική συγκέντρωση μετά την εκλογή της στη Βουλή, δίνοντας απάντηση στο επιχείρημα ότι δήθεν έγιναν νόμιμο πολιτικό κόμμα. Για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου της Νίκαιας και όλης της Β’ Πειραιά ήταν, είναι και θα είναι μία εγκληματική οργάνωση και η απαίτηση είναι στις 7 Οκτώβρη, το δικαστήριο να ακούσει επιτέλους τη φωνή μας.