Το τέλος της δίκης της Χρυσής Αυγής σηματοδοτεί μια καμπή για τους αγώνες της εργατικής τάξης. Φτάσαμε στην απόφαση του δικαστήριου μέσα σε κλίμα γενικευμένης αντιφασιστικής οργής και κινητοποίησης. Ούτε ένας κοινωνικός φορέας δεν τόλμησε να στηρίξει την εισαγγελική πρόταση περί αθωότητας της εγκληματικής οργάνωσης. Η τελική ευθεία κυριαρχήθηκε από την απαίτηση του αντιφασιστικού κινήματος για καταδίκη των νεοναζί.
Ακόμη και από το κυβερνητικό στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας αναγκάστηκαν να υποκλιθούν σε αυτό το ρεύμα. Ο Σαμαράς που ενορχήστρωσε την κοινή ρατσιστική εκστρατεία ΕΛΑΣ-Χρυσής Αυγής τώρα δηλώνει αντιφασίστας. Ο Μητσοτάκης που ευλογούσε τα συλλαλητήρια των Μακεδονοφάγων παρέα με τη Χρυσή Αυγή τώρα διεκδικεί αντιφασιστικά τρόπαια. Οι Βορίδηδες και οι Γεωργιάδηδες που θα ήθελαν να απαλλαγούν από το “ηθικό πλεονέκτημα” της Αριστεράς αναγκάζονται να καταπιούν τη γλώσσα τους την ώρα που αυτό το πλεονέκτημα επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά σαρωτικά: η Αριστερά και μάλιστα η επαναστατική Αριστερά μπήκε μπροστά για να φτάσουμε στη γενικευμένη κατακραυγή κατά των νεοναζί.
Τριγμοί στην κυβέρνηση
Όλα αυτά δεν είναι δωρεάν για την κυβέρνηση. Ακόμα και τα φιλικά της ΜΜΕ ομολογούν ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση: γράφει, παραδείγματος χάρη, το in.gr
“Δεκαπέντε μήνες μετά τη μεγάλη νίκη της ΝΔ στις εκλογές και την ανάληψη της εξουσίας, οι πρώτοι τριγμοί, γκρίνιες και προβληματικές συμπεριφορές έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Θα έλεγε κανείς ότι «έχει κάτσει η βάρκα»... Η κρίση του κοροναϊού που είναι σε πλήρη εξέλιξη, οι πρώτες ενδείξεις για σοβαρά προβλήματα στην οικονομία, τα ελληνοτουρκικά που έτσι κι αλλιώς είναι πάντα στην επικαιρότητα αλλά και οι καταλήψεις σχολείων, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ για την κυβέρνηση”.
Η πραγματικότητα πίσω από αυτές τις διατυπώσεις είναι πολύ πιο σκληρή. Η αποτυχία των κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν την πανδημία κοστίζει απέραντη δυστυχία στον απλό κόσμο αλλά και πολιτική φθορά για τους κυβερνήτες, όπως δείχνει το παράδειγμα του Τραμπ. Ο Μητσοτάκης δεν εξαιρείται.
Στην οικονομία τα πράγματα είναι πολύ πιο άγρια. Η κυβέρνηση, παρέα με το Eurogroup και τον διαβόητο Κλάους Ρέγκλιγκ, βάζουν στόχο να εξαφανίσουν το τεράστιο πρωτογενές έλλειμμα του φετινού προϋπολογισμού τον επόμενο χρόνο. Τέτοιας έκτασης δημοσιονομική προσαρμογή έχει να γίνει από 2010-11, τότε που διαλύθηκε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Τα ήδη ρημαγμένα σχολεία, νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία, κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων αντιμετωπίζουν νέα σφαγή.
Τώρα είναι η στιγμή για κλιμάκωση των αγώνων ενάντια στην κυβέρνηση της φτώχειας και του ρατσισμού. Το μαζικό ρεύμα υπέρ της καταδίκης των νεοναζί είναι δύναμη για να κλιμακώσουμε σε όλα τα μέτωπα. Η απεργία στα Νοσοκομεία στις 15 Οκτώβρη μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε πανεργατική μετά την απόφαση της ΑΔΕΔΥ που καλεί όλο το δημόσιο να απεργήσει. Οι μαθητές που συνδυάζουν τις αποφάσεις για καταλήψεις στα σχολεία με αντιφασιστική παρουσία στις 7 Οκτώβρη δείχνουν πόσο ρεαλιστικός είναι αυτός ο συνδυασμός για όλους. Αυτό το ρεύμα μπορεί να κάψει το χαρτί του ρατσισμού οργανώνοντας την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Η ΚΕΕΡΦΑ δείχνει το δρόμο για αυτή τη συνέχεια με το διήμερο στις 17-18 Οκτώβρη.
Τώρα δεν είναι ώρα για να δίνει συγχωροχάρτι η κοινοβουλευτική αριστερά στον Μητσοτάκη στο όνομα του “δημοκρατικού τόξου”. Να δυναμώσουμε την επαναστατική αριστερά που βάζει στόχο να αξιοποιήσει τη δυναμική της τάξης μας μέχρι τη νίκη.