Με απύθμενο θράσος η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διεκδικεί αντιφασιστικές δάφνες την ώρα που δεν χάνει ούτε στιγμή για νέες επιθέσεις στο κίνημα και στην Αριστερά. Με την ίδια ορμή που πλημμυρίσαμε τους δρόμους για να πάει η εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής στη φυλακή, συνεχίζουμε για να τσακίσουμε τις προκλήσεις του Μητσοτάκη.
Όλοι θυμόμαστε τη συνεργασία της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή στα μαύρα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό. Ακόμα πιο πρόσφατη είναι η συνεργασία τους στον Έβρο ενάντια στους πρόσφυγες που ζητούσαν να περάσουν. Ο Μητσοτάκης ενορχήστρωνε τις επιθέσεις στρατού και αστυνομίας και ο Λαγός τους παρακρατικούς “εθελοντές”. Τα ίδια στη Μυτιλήνη.
Δεν είναι, όμως, μόνο το μαύρο παρελθόν της δεξιάς πολυκατοικίας που μας αηδιάζει. Είναι κύρια η απόπειρα να φορέσουν “δημοκρατικό” μανδύα στις επιθέσεις που προωθούν. Οι νεοναζί μέσα στο δικαστήριο μιλούσαν για “ξυπόλητους” που διαδηλώνουν μπροστά στο Εφετείο και ο Χρυσοχοΐδης προσπαθούσε ταυτόχρονα να πνίξει το πλήθος στα δακρυγόνα. Ο Σαμαράς ακόμα και στην “αντιφασιστική” συνέντευξή του στην ΕφΣυν πριν την απόφαση φρόντιζε να επαναφέρει τη “θεωρία των δυο άκρων” και άνοιγε την πόρτα για τις συκοφαντίες του Βελόπουλου περί Μαρφίν.
Τρέμουν
Η κυβέρνηση τρέμει στη σκέψη ότι η λαοθάλασσα της λεωφόρου Αλεξάνδρας θα επαναληφθεί ενάντια στα αντεργατικά μέτρα που προωθεί. Η Τρόικα επιστρέφει με αφορμή τα κονδύλια του λεγόμενου Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ. Μητσοτάκης και Τρόικα παρέα ετοιμάζουν “κορονο-μνημόνια” και φοβούνται ότι οι Πλατείες ξανάρχονται όπως το 2011-12. Γι' αυτό λυσσομανούν ότι τάχα οι Πλατείες έθρεψαν τη Χρυσή Αυγή. Ξέρουν ότι οι Πλατείες κορυφώθηκαν με την Πανεργατική απεργία που γκρέμισε την συγκυβέρνηση Παπαδήμου και τσάκισε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Εμπρός να επιβεβαιώσουμε τους φόβους τους. Η απεργία της Πέμπτης 15 Οκτώβρη είναι ένα άμεσο βήμα με τον αέρα της ιστορικής 7 Οκτώβρη. Ξεκίνησε σαν απεργία στα Νοσοκομεία και απλώθηκε στα Σχολεία, στους Δήμους, στις Συγκοινωνίες. Η επιτυχία της μπορεί να πυροδοτήσει πανεργατικό απεργιακό κύμα ενάντια στα σχέδια του Μητσοτάκη και να τα τσακίσει.
Για να πάμε προς τα εκεί, χρειάζεται ξεκάθαρη αντιμετώπιση από τα αριστερά. Είναι καιρός εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσουν τα διαρκή αυτογκόλ. Πρώτα αγκαλιάζονται με τον Μητσοτάκη και τον Σαμαρά ως “δημοκρατικό τείχος” μέσα από τις σελίδες της ΕφΣυν και ύστερα θυμούνται από την Αυγή ότι Μητσοτάκης και Σαμαράς “δεν είναι αθώοι”. Ο Τσίπρας έχει διαλέξει το δρόμο των συναινέσεων με την κυβέρνηση και στην πανδημία και στην οικονομία και στα ελληνοτουρκικά- καιρός είναι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ να σπάσει αυτές τις δεξιές επιλογές.
Είναι επίσης καιρός για την ηγεσία του ΚΚΕ να εγκαταλείψει τους ανόητους σεχταρισμούς. Το ΠΑΜΕ αντί να δίνει τις δυνάμεις του για πανεργατική απεργία στις 15 Οκτώβρη, καλεί απογευματινή διαδήλωση δυο μέρες νωρίτερα. Στις 7 Οκτώβρη η επιτυχία ήρθε γιατί ήμασταν όλοι μαζί, αυτός είναι ο δρόμος για να συνεχίσουμε.
Μπορούμε και πρέπει να πετάξουμε τον Μητσοτάκη στα σκουπίδια, όπως βάλαμε τέλος στη Χρυσή Αυγή. Με την επαναστατική Αριστερά μπροστά να ανοίγει αυτή την προοπτική σταθερά και ενωτικά.