Η Άποψή μας
Να βάλουμε σε καραντίνα την κυβέρνηση

Απεργιακή 8 Μάρτη 2020. Φωτό: Κυριάκος Μπάνος

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη τρικλίζει από αποτυχία σε αποτυχία, αλλά επιμένει να προσπαθεί να φορτώσει το κόστος στις πλάτες μας.

Όλο το φθινόπωρο, διακηρυγμένος στόχος της ήταν να αποφύγει ένα δεύτερο λοκντάουν και το τεράστιο κόστος που έχει για την οικονομία. Άφησε το δεύτερο κύμα της πανδημίας να εκτυλίσσεται, ελπίζοντας ότι αυτό θα ανακοπεί χωρίς δραστικά μέτρα. Και τελικά προχώρησε στη νέα καραντίνα μέσα σε συνθήκες πανικού. Τη μια μέρα ο Μητσοτάκης με ένα από τα συνεχή διαγγέλματά του επέμενε στην τακτική των ημίμετρων και μέσα σε δυο μέρες γύρισε τούμπα προχωρώντας στο νέο λοκντάουν.

Εκτός από τραγική υγειονομική αποτυχία, πρόκειται και για πλήρη πολιτική αποτυχία. Η ήττα του Τραμπ στις αμερικάνικες εκλογές και τα προβλήματα του Τζόνσον στη Βρετανία δείχνουν τι παθαίνουν οι κυβερνήσεις που παίζουν παιχνίδια σε βάρος της υγείας των πολλών για χάρη της απρόσκοπτης κερδοφορίας των λίγων.

Αν στο πρώτο κύμα η κυβέρνηση μπορούσε να ποντάρει στον φόβο από την πρωτόγνωρη επέλαση του κορονοϊού, σήμερα το κυρίαρχο στοιχείο δεν είναι ο φόβος αλλά η οργή. Οργή για την απάτη ότι τα κρούσματα θα μειωθούν κυνηγώντας την “ανεύθυνη” νεολαία στις πλατείες. Οργή για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία που δεν έχουν καλυφθεί ύστερα από τόσους μήνες. Οργή για την υποκρισία των εκκλήσεων για “ατομική ευθύνη” την ώρα που ο συνωστισμός στις συγκοινωνίες και στους χώρους δουλειάς παραμένει προκλητικός. Οργή συνολικά ότι η κυβέρνηση “μας δουλεύει”.

Εργατική αγανάκτηση

Αλλά δεν είναι “μόνο” οι χειρισμοί της πανδημίας που προκαλούν την εργατική αγανάκτηση. Είναι και η κυνική επιμονή της κυβέρνησης να προωθεί αντεργατικές επιθέσεις παριστάνοντας ότι δεν βλέπει τις αποτυχίες της. Κορυφαίο παράδειγμα το δίδυμο Κεραμέως-Βρούτση. Η υπουργός Παιδείας κήρυξε πόλεμο στον συνδικαλισμό των εκπαιδευτικών επιμένοντας ότι οι εκλογές εκπροσώπων στα υπηρεσιακά συμβούλια θα γίνουν με τους δικούς της όρους παρά την απόφαση των συνδικάτων για αποχή. Έφτασε μάλιστα να δηλώσει ότι σε αυτές τις κάλπες θα μετρηθεί η επιρροή της κάθε πλευράς. Τελικά η αποχή ξεπέρασε το 90% δείχνοντας τη γύμνια της Κεραμέως.

Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση επιμένει με τον υπουργό Εργασίας ότι θα φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο που χτυπάει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Πάει γυρεύοντας για ένα νέο πανεργατικό χαστούκι που της έρχεται με απεργία στις 26 Νοέμβρη. Πριν από αυτό, όμως, έρχεται η αναμέτρηση για την πορεία του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο Χρυσοχοΐδης δηλώνουν ότι η πορεία δεν θα γίνει “για λόγους δημόσιας υγείας”, όπως δεν έγιναν οι παρελάσεις για την 25η Μαρτίου και για την 28η Οκτωβρίου. Παριστάνουν ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις στρατιωτικές παρελάσεις και στις εργατικές διαδηλώσεις. Κούνια που τους κούναγε. Οι αστυνομικές επιθέσεις του Χρυσοχοΐδη, του υπουργού που είχε το θράσος να χτυπήσει την αντιφασιστική λαοθάλασσα της 7 Οκτώβρη, είναι ένας ακόμη λόγος γιατί θα βγούμε μαζικά στους δρόμους στην επέτειο της εξέγερσης.

Όσο πιο πολύ παραπατάνε ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του, τόσο πιο αποφασιστικά κλιμακώνουμε τις κινητοποιήσεις μας για όλα τα άμεσα αιτήματα των εργατών και της νεολαίας. Στις πύλες των νοσοκομείων αυτήν την Πέμπτη για μαζικές προσλήψεις και ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας με επίταξη των ιδιωτικών κλινικών. Με απεργίες για να μην μείνει κανένας και καμιά χωρίς επίδομα ίσο με τον μισθό μέσα σε συνθήκες που η ανεργία καλπάζει. Με την απαίτηση να δοθούν λεφτά, όχι για περισσότερη αστυνομία και πολεμικούς εξοπλισμούς, αλλά για τα σχολεία και τις σχολές, όπου το σύστημα “τηλεκπαίδευσης” κατάρρευσε αποκαλύπτοντας άλλο ένα φιάσκο της Κεραμέως.

Όσο πιο πολύ δυναμώσουμε τους αγώνες για όλα αυτά, τόσο πιο αποφασιστικά ανοίγουμε το δρόμο για τη συνολική εργατική εναλλακτική λύση. Για να βάλουμε σε καραντίνα την κυβέρνηση του Μητσοτάκη και την τάξη των αρπακτικών που υπηρετεί, για να πάρει τον έλεγχο η τάξη που παράγει τον πλούτο και μπορεί να δώσει διέξοδο από το σημερινό χάος.