Η καθολική συμμετοχή ήταν αυτό που χαρακτήρισε την 48ωρη απεργία των εργαζόμενων στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς στην Αθήνα και την περιφέρεια, στην ΕΡΤ, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη ΓΓΕ, την περασμένη εβδομάδα. Από την Τρίτη 8 Δεκέμβρη στις 6 το απόγευμα μέχρι την Πέμπτη 10 Δεκέμβρη την ίδια ώρα, η ενημέρωση στα συγκεκριμένα Μέσα -με μοναδική εξαίρεση αυτή του υπουργείου Υγείας για τον κορονοϊό όπως είχαν αποφασίσει οι τρεις Ομοσπονδίες που την κήρυξαν (ΠΟΕΣΥ, ΠΟΣΠΕΡΤ, ΠΟΕΠΤΥΜ)- νέκρωσε.

Η επιτυχία της απεργίας βασίστηκε στην αποφασιστικότητα των ίδιων των συναδέλφων που δεν υπέκυψαν στις γνωστές πιέσεις των καναλαρχών και δεν άφησαν περιθώρια απεργοσπασίας. Οι εργοδότες κατέφυγαν στα δικαστήρια τόσο κατά της πρώτης όσο και κατά της δεύτερης 24ωρης για να τις βγάλουν παράνομες και καταχρηστικές. Παρόλα αυτά, η απεργία δεν έσπασε. Η απόφαση του MEGA να βγάλει τον Νίκο Ευαγγελάτο ελάχιστη ώρα πριν τη λήξη της 48ωρης δεν αλλάζει αυτό το γεγονός. Ο ίδιος ο μεγαλοδημοσιογράφος, που από την αρχή είχε εκφράσει και μάλιστα «στον αέρα» την αντίθεσή του στην απεργία που τον ανάγκαζε να διακόψει την εκπομπή του, είχε παραδεχτεί ότι είναι αναγκασμένος να συμμορφωθεί.

Η απεργία θύμισε μετά από πολύ καιρό τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ στα χέρια τους. Τόσο οι μιντιάρχες όσο και η κυβέρνηση της ΝΔ που τους έχει μπουκώσει στα εκατομμύρια (βλέπε λίστες Πέτσα) για να παπαγαλίζουν την προπαγάνδα της για την πανδημία και όλα τα θέματα, βρέθηκαν χωρίς τη «φωνή» τους. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι αγωνιστές/ίστριες από το Μέτωπο για την Ανατροπή (πανελλαδικό συνδικαλιστικό σχήμα: Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στην ΕΣΗΕΑ, Ασύνταχτο Μέτωπο Αγώνα στην ΕΣΗΕΜΘ, Αριστερή Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στην ΕΣΠΗΤ, συναγωνιστές-τριες στην ΕΣΗΕΠΗΝ και την ΕΣΗΕΘΣΤΕΕ) κατέθεσαν στα ΔΣ των Ενώσεων πρόταση για συνέχιση αλλά και κλιμάκωση της απεργίας με άπλωμά της σε όλα τα Μέσα. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να αναγκάσει την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο Πέτσα για το οποίο έγινε η απεργία και το οποίο αποτελεί ένα ακόμα «δώρο» της στους καναλάρχες. Την ίδια πρόταση έκαναν με ανακοίνωσή τους οι Financial Crimes, κίνηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στον χώρο.

Η απεργία έδειξε ότι ο δρόμος του αγώνα είναι ανοιχτός και στον κλάδο μας, ακόμα και σε περιόδους όπως η σημερινή της πανδημίας. Το θέμα αυτό αποτελούσε μήνες τώρα σε πολλά ΔΣ Ενώσεων -και της ΕΣΠΗΤ- το πιο μεγάλο σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ των πλειοψηφιών και των παραπάνω παρατάξεων που συγκροτούμε το Μέτωπο για την Ανατροπή. Οι μεν, στο επιχείρημα ότι θα ήταν λάθος να στερήσουμε την ενημέρωση του κόσμου σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, έβρισκαν την καλύτερη καινούργια δικαιολογία για να συνεχίσουν να έχουν κατεβασμένα τα ρολά όπως και πριν την πανδημία. Για συγκέντρωση στο δρόμο ούτε λόγος («να παραβιάσουμε εμείς τα μέτρα της κυβέρνησης για τις συναθροίσεις;», ήταν η μόνιμη απάντηση στο ΔΣ της ΕΣΠΗΤ).

Αναγκαία

Οι δε επιμέναμε ότι οι αγώνες όχι μόνο μπορούν να γίνουν αλλά είναι και αναγκαίοι. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ δέχονταν όλους αυτούς τους μήνες τις ίδιες επιθέσεις με όλους τους εργαζόμενους με πρόφαση τον κορονοϊό (αναστολές συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, μειώσεις μισθών, απολύσεις κλπ). Η μη αγωνιστική απάντηση σε όλα αυτά απλά άνοιγε την όρεξη σε καναλάρχες και κυβέρνηση για μεγαλύτερες επιθέσεις. Το κατάπτυστο νομοσχέδιο Πέτσα ήταν η επιβεβαίωση. 

Όπως ανέφερε η ανακοίνωση του Μετώπου, με το νομοσχέδιο οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ «οι οποίοι έχουν ήδη πληγεί βίαια από την προηγούμενη κρίση και την αναδιάρθρωση που πυροδότησε –με λουκέτα, μαζικές απολύσεις, μειώσεις μισθών, πολύμηνες καθυστερήσεις πληρωμών, δημιουργία Μέσων που μοιάζουν με κάτεργα, πλήρη απαξίωση της ενημέρωσης, συστηματική προσπάθεια εξαφάνισης της ερευνητικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας και υποκατάστασής της με την συστημική προπαγάνδα– ετοιμάζονται τώρα να δεχτούν τη χαριστική βολή. 

Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Από την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων; Από την παραβίαση ακόμη και του «οχυρού» των 400 κατ’ ελάχιστο θέσεων εργασίας ανά κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας; Από τη δυνατότητα που δίνεται στους ιδιοκτήτες στον παραπάνω αριθμό να συνυπολογίζουν μπλοκάκια, συμβάσεις έργου, ακόμη και εργολαβίες, που μπορούν να φτάνουν μέχρι και το 30%, ήτοι 120 εργαζόμενους; Από τη μείωση στα 20 έναντι 25 των ενσήμων κάθε μήνα ως ελάχιστο όριο πλήρους απασχόλησης; 

Μήπως από το χάρισμα στους καναλάρχες μίας ετήσιας δόσης της τάξης των 3,5 εκατ. ευρώ και την παραγραφή των προστίμων που τους έχει επιβάλει το ΕΣΡ μετά από μία τριετία; Ή από τις επιπλέον φορολογικές απαλλαγές και την αναβίωση του προκλητικού καθεστώτος της διαπλοκής και του πάρε-δώσε με τις διαφημιστικές εταιρείες;».

Παρότι η επίθεση είχε γίνει γνωστό εδώ και καιρό ότι θα έρθει, οι ηγεσίες των Ενώσεων επέλεξαν ξανά την αναμονή, τις εκκλήσεις και τα παζάρια. Οι ευκαιρίες για να μην τολμήσει καν ο υπουργός να το ανακοινώσει -πόσο μάλλον να το βάλει προκλητικά σε δημόσια διαβούλευση μιας βδομάδας- ήταν πολλές. Οι κινητοποιήσεις για το Πολυτεχνείο ή η πανεργατική απεργία στις 26 Νοέμβρη που οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΜΜΕ την περιόρισαν σε μόλις μια δίωρη στάση, ήταν κάποιες από αυτές που θα μπορούσαν να στείλουν το μήνυμα ότι δεν θα επιτρέψουμε τη νέα επίθεση.

Αλλά και όταν η επίθεση ήρθε, οι ηγεσίες κινήθηκαν διστακτικά, μεταθέτοντας την έναρξη της απεργίας κατά μια ημέρα λόγω «διαπραγματεύσεων» με τον Πέτσα και τους καναλάρχες. Και όταν τελικά την ξεκίνησαν, πιεσμένοι τόσο από το γεγονός ότι δεν υπήρχε βήμα πίσω από την άλλη πλευρά όσο και από την οργή της βάσης των εργαζόμενων που ζητούσε την απόσυρση του νομοσχεδίου, δεν έβλεπαν την ώρα να την κλείσουν.

Εκεί οφείλεται και η προσωρινή αναστολή της απεργίας και όχι στην αδυναμία, όπως είπαν οι ίδιες ηγεσίες, να κρατηθεί ο αγώνας για περισσότερο χρόνο με την ίδια επιτυχία. Αυτό θα μπορούσε να εξασφαλιστεί αν η απεργία απλωνόταν σε όλα τα Μέσα, αν συνδυαζόταν με απεργιακές συγκεντρώσεις και βέβαια με μαζικές περιφρουρήσεις στα μαγαζιά. Η αναβολή κατάθεσης του νομοσχεδίου, που ανακοινώθηκε τη Δευτέρα 14/12 μετά τη νέα συνάντηση με τον Πέτσα, είναι αποτέλεσμα της πίεσης που άσκησε η απεργία. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η απεργία πρέπει να συνεχιστεί, να γίνει όλων των ΜΜΕ και να οργανωθεί με όλους αυτούς τους τρόπους που μπορούν να φέρουν την οριστική απόσυρση του νόμου και τη νίκη των εργαζομένων.

Λένα Βερδέ
Αριστερή Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στην ΕΣΠΗΤ