Διεθνή
Αραβικά καθεστώτα: Φόβος για κοινωνική έκρηξη

Αυτό που γενικεύεται σαν εικόνα, μέσα από τις αναγνωρίσεις του Ισραήλ από αραβικά καθεστώτα είναι ο φόβος τους μπροστά σε μια πιθανή νέα κοινωνική έκρηξη. Δέκα χρόνια μετά την επανάσταση που ξεκίνησε στην Τυνησία και απλώθηκε σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, όλο και περισσότερα καθεστώτα βλέπουν σαν μόνη λύση την καταστολή. Δεν έχουν τίποτα πλέον να προσφέρουν, ούτε υποσχέσεις ανάπτυξης για το ξεπέρασμα της φτώχειας, ούτε “εθνικής υπερηφάνειας”. Αξιοποιούν τις σχέσεις με το Ισραήλ σαν κομμάτι της ένταξής τους στη διεθνή αγορά, σαν φύλλο συκής για να κρύψουν τον αντιδημοκρατικό τους κατήφορο, αλλά και για να εξασφαλίσουν πρόσβαση στους εξοπλισμούς μέσα από την ένταξή τους στο μπλοκ που διαμόρφωσε ο Τραμπ. 

Μαζί με την ανακοίνωση της αναγνώρισης της Δυτικής Σαχάρας από τις ΗΠΑ ήρθε και το πράσινο φως για την πώληση τεσσάρων σύγχρονων αμερικάνικων ντρόουν στο Μαρόκο. Πριν από μερικές βδομάδες, σαν αντάλλαγμα για την αποκατάσταση σχέσεων μεταξύ Εμιράτων και Ισραήλ, τα Εμιράτα απέκτησαν πρόσβαση στα πολυπόθητα αεροσκάφη F-35.

Το μπλοκ του Μητσοτάκη

Αυτό είναι το μπλοκ στο οποίο έχει βάλει για τα καλά και τον ελληνικό καπιταλισμό και τον ελληνικό στρατό η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Με τις συμφωνίες με τα Εμιράτα, ελληνικά στρατεύματα φτάνουν ως τον Περσικό Κόλπο, στην πρώτη γραμμή σε πιθανό πόλεμο με το Ιράν. F-16 από τα Εμιράτα και πιλότοι βρίσκονται στην Ελλάδα για εκπαίδευση. Τώρα αυτή η συμμαχία φτάνει μέχρι το Μαρόκο. Το Ισραήλ που κάποτε ήθελε να προβάλλεται σαν η “μόνη δημοκρατία” στη Μέση Ανατολή χτίζει γύρω του ένα τείχος προστασίας από τα πιο αυταρχικά καθεστώτα, από τον αιμοσταγή Σίσι και του μανιακούς δολοφόνους του σαουδαραβικού βασιλικού οίκου ως το βασιλιά Μοχάμεντ του Μαρόκου. 

Σε περιφερειακό επίπεδο όλες αυτές οι εξελίξεις αυξάνουν τις εντάσεις και την πιθανότητα νέων πολέμων. Αυτό αφορά τον Κόλπο, αλλά όχι μόνο εκεί. Τα όπλα που παρέχονται στο Μαρόκο έχουν σαν πρώτο πιθανό στόχο την Αλγερία. Η Αλγερία που ιστορικά ήταν η πολιτική βάση του μετώπου Πολισάριο βρίσκεται σε μια διαρκή πολιτική κρίση μετά την ανατροπή του δικτάτορα Μπουτεφλίκα το 2019 και η ένταση με το Μαρόκο βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.

Η αντίσταση των Παλαιστίνιων απέναντι στην ισραηλινή κατοχή ήταν πάντα απειλή για τη σταθερότητα των αραβικών καθεστώτων. Οι εξελίξεις ξεκαθαρίζουν την κατάσταση. Η άποψη που έλεγε πως η παλαιστινιακή υπόθεση περνάει μέσα από τις καλές σχέσεις με τις αραβικές ηγεσίες έχει χάσει κάθε επιχείρημα. Τα αραβικά καθεστώτα φοβούνται την έκρηξη των λαών τους, φοβούνται έναν νέο κύκλο επαναστάσεων και γι’ αυτό φοβούνται και τους Παλαιστίνιους. Στη Δυτική Σαχάρα οι Σαχαράουϊ πάντα έβλεπαν τον παλαιστινιακό αγώνα σαν δίδυμο αγώνα. Τώρα η σύνδεση δεν είναι μόνο συμβολική. 

Το μπλοκ των ισχυρών, των βασιλιάδων, των ιμπεριαλιστών και των αποικιοκρατών ενάντια στους εργάτες, τις εργάτριες, τους καταπιεσμένους και τους φτωχούς. Έχουμε κάθε λόγο να θέλουμε να τσακιστεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη μαζί με τις αντιδραστικές της συμμαχίες.