26/6/20, Αντιρατσιστική διαδήλωση στην Αθήνα. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης
Το 2020 θα μείνει στην ιστορία για την καταδίκη και φυλάκιση της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης τον Οκτώβρη. Ήταν η μεγαλύτερη νίκη για το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα, αποτέλεσμα ενός σκληρού πολυετούς αγώνα που συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση όλη την προηγούμενη χρονιά.
Δεν ήταν καθόλου δεδομένη. Το 2019 είχε κλείσει με μια εισαγγελική πρόταση ξέπλυμα για τους δολοφόνους ναζί. Τυχόν υιοθέτησή της από το δικαστήριο απειλούσε να ξαναβγάλει τα τάγματα εφόδου στους δρόμους να χτυπούν και να δολοφονούν επανανομιμοποιημένα, ενισχυμένα επιπλέον και από την κρατική χρηματοδότηση των εκατομμυρίων ευρώ που είχε ανασταλεί λόγω της δίκης. Την ίδια ακριβώς στιγμή, η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμάκωνε τη ρατσιστική της πολιτική αποθρασύνοντας ακροδεξιούς και φασίστες. Το νομοσχέδιό της για το άσυλο έφερνε δραματικούς περιορισμούς, μαζικές απελάσεις, φυλακίσεις προσφύγων και μεταναστών σε κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αστυνομικές επιχειρήσεις-σκούπα.
Το αποτέλεσμά του ήταν οι δυο πρώτοι μήνες του 2020 να συνοδεύονται με ρατσιστικές «λαοσυνάξεις» στο Σύνταγμα παρουσία υπόδικων χρυσαυγιτών, αλλά και στα νησιά με κέντρο τη Λέσβο που συνδυάζονταν με φασιστικές επιθέσεις στη Μόρια και όλα τα κέντρα κράτησης. Αντίστοιχα την ίδια περίοδο οι χιλιάδες πρόσφυγες, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά, που έφταναν στον Έβρο, βρίσκονταν αντιμέτωποι με τις σφαίρες και τα δακρυγόνα της αστυνομίας, του στρατού και των ακροδεξιών «πολιτοφυλάκων» που συγκροτούνταν για να τους εμποδίσουν να περάσουν τα σύνορα.
Αλληλεγγύη
Το αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό κίνημα δεν άφησε καμιά από αυτές τις προκλήσεις χωρίς απάντηση. Η χρονιά ξεκίνησε με τη διαδήλωση στην επέτειο της δολοφονίας του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα καθώς και με μαζική παρουσία αντιφασιστών/τριών σε κάθε συνεδρίαση της δίκης της Χρυσής Αυγής στο πλευρό των θυμάτων και της πολιτικής αγωγής. Στη Λέσβο, οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες οργανωμένες από τα συνδικάτα και την αριστερά άρχισαν να παίρνουν κεφάλι από τις ακροδεξιές συγκεντρώσεις και να δίνουν τον τόνο όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει τα ΜΑΤ για να επιβάλλουν την αναγκαστική επίταξη της γης για τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης. «Αλληλεγγύη στην εξέγερση στα νησιά» και «Ανοίξτε τα σύνορα για τους πρόσφυγες» ήταν τα συνθήματα που άρχισαν να ακούγονται μαζικά στις διαδηλώσεις στην Αθήνα και πολλές άλλες πόλεις το ίδιο διάστημα.
Η καμπάνια της ΚΕΕΡΦΑ όλους αυτούς τους μήνες για τη Διεθνή Μέρα Δράσης Κατά του Ρατσισμού και του Φασισμού στις 21 Μάρτη, με επισκέψεις στα στρατόπεδα, με εκδηλώσεις σε εργατικούς χώρους, σχολές και γειτονιές, με μαθητικές συναυλίες και εξορμήσεις από άκρη σ' άκρη της χώρας, ένωνε όλες αυτές τις κινητοποιήσεις. Εκατοντάδες πρόσφυγες και προσφύγισσες συμμετείχαν δυναμικά μαζί με τα παιδιά τους στην απεργιακή 8 Μάρτη ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση, ενώ στην ίδια την 21 Μάρτη κυριάρχησαν τα αιτήματα: Λεφτά για μαζικές προσλήψεις στα νοσοκομεία και όχι για στρατόπεδα και ρατσιστικές επιχειρήσεις της αστυνομίας. Σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά, να κλείσουν τα στρατόπεδα - θανατοπαγίδες στα νησιά και στην ενδοχώρα. Στη φυλακή οι ναζί - Ποτέ ξανά φασισμός.
Αυτές οι μάχες προετοίμασαν το έδαφος ενάντια στις κυβερνητικές επιθέσεις με το ξέσπασμα της πανδημίας. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες μπήκαν από την πρώτη στιγμή στο στόχαστρό της ως «φορείς» του κορονοϊού, ο ρατσισμός γινόταν ο καλύτερός της σύμμαχος στην προσπάθειά της να διασπάσει το εργατικό κίνημα και να επιβάλει σιωπητήριο στους αγώνες του. Αστυνομικοί αποκλεισμοί των στρατοπέδων με απαγόρευση εξόδου ακόμα και για την προμήθεια βασικών ειδών διαβίωσης συνόδευαν την πολιτική της στα καμπ στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Το ρατσιστικό χαρτί δεν περιορίστηκε στα στρατόπεδα. Ολόκληρες περιοχές από το Εχίνο και το Δροσερό της Ξάνθης μέχρι τη Νέα Σμύρνη της Λάρισας, με μεγάλο μειονοτικό πληθυσμό και Ρομά αντίστοιχα, βρέθηκαν αντιμέτωπες με ακόμα πιο αυστηρά περιοριστικά μέτρα.
Παντού η ρατσιστική αυτή εκστρατεία συνάντησε αντίσταση. Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στα στρατόπεδα από τους πρόσφυγες, οι οργισμένες διαδηλώσεις από τη μειονότητα και τους Ρομά έγιναν καθημερινό φαινόμενο. Αντίστοιχη απάντηση έπαιρναν όλες οι επιθέσεις: Απεργίες πείνας μεταναστών και προσφύγων στα κρατητήρια, όπως στο Περιστέρι, τη Γλυφάδα, τη Βουλιαγμένη, τη Δραπετσώνα. Εξεγέρσεις στην Αμυγδαλέζα και την Κόρινθο. Απανωτές καταγγελίες για τα αστυνομικά βασανιστήρια και τις άθλιες συνθήκες στα τμήματα. Απεργίες μεταναστών εργατών γης όπως στην Ημαθία.
Παράλληλα όλους αυτούς τους μήνες δεν έλειπαν οι τοπικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις: Από το Περιστέρι ενάντια σε χρυσαυγίτικου τυπου επιθέσεις σε μετανάστες μέχρι το Γέρακα ενάντια σε φασιστοσύναξη που αντιδρούσε στη δημιουργία δομής προσφύγων στην περιοχή. Και από το Ηράκλειο Κρήτης όπου η αστυνομία μαζί με τους χρυσαυγίτες χτυπούσαν αντιφασίστες μέχρι τα Χανιά ενάντια σε αντίστοιχες απόπειρες των χρυσαυγιτών να βγουν από τις τρύπες τους αλλά και μέχρι την Έδεσσα όπου ακροδεξιοί και φασίστες προχωρούσαν σε ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια στη φιλοξενία προσφύγων.
Απεργίες
Η εργατική τάξη βρέθηκε ξανά μπροστά σε κάθε στιγμή. Τα ψηφίσματα για την καταδίκη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες από σωματεία και συλλόγους πολλαπλασιάστηκαν όλους αυτούς τους μήνες, ενώ η συμμετοχή σε κάθε αγωνιστικό ραντεβού εργαζόμενων και συλλόγων με τα πανό τους από δεκάδες χώρους ήταν μόνιμη. Απεργίες όπως αυτές στις ΜΚΟ και την Υπηρεσία Ασύλου ενάντια στην ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης σημάδεψαν επίσης αυτή την περίοδο.
Όλες αυτές οι κινητοποιήσεις και το κλίμα που δημιουργούσαν έφεραν τις κοινότητες των μεταναστών και τους πρόσφυγες στο κέντρο της Πρωτομαγιάς και της μάχης ενάντια στις εξώσεις από τα καμπ. Χιλιάδες βρέθηκαν, εν μέσω πανδημίας, υπό την απειλή να μείνουν στο δρόμο, μια επίθεση που ανατράπηκε με συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, με συνεντεύξεις τύπου της ΚΕΕΡΦΑ στα στρατόπεδα, με διαμαρτυρίες σε δημοτικά συμβούλια, όπως της Αθήνας.
Σταθμός σε αυτή την πορεία ήταν το αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό συλλαλητήριο στις 26 Ιούνη στο Σύνταγμα. Το κίνημα Black Lives Matter στις ΗΠΑ είχε ήδη φέρει παγκόσμια έμπνευση και είχε ξεσηκώσει μαζικές διαδηλώσεις αλληλεγγύης. Εκείνη τη μέρα χιλιάδες μετανάστες από τις κοινότητες του Μπανγκλαντές, του Πακιστάν, του Καμερούν, του Κογκό, της Ακτής Ελεφαντοστού, της Μπουρκίνα Φάσο, της Σενεγάλης πλημμύρισαν τους δρόμους, μαζί με σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, τοπικές επιτροπές της ΚΕΕΡΦΑ από τις γειτονιές. Μαζί τους βρέθηκαν Αφγανοί, Σύριοι και άλλοι πρόσφυγες από τα καμπς του Ελαιώνα, του Σχιστού, της Μαλακάσας και της Κορίνθου. Ενώ παρών δήλωσε και το Σωματείο Αλβανών Μεταναστών στην Ελλάδα.Το σύνθημά τους Black Lives Matter, Refugee Lives Matter, Immigrant Lives Matter!
Με αυτή την ορμή συνεχίστηκαν οι αγώνες όλο το καλοκαίρι, καθώς τα σκάνδαλα της κυβέρνησης για τις παράνομες επαναπροωθήσεις στον Έβρο, τους εμβολισμούς βαρκών στο Αιγαίο, τη στοχοποίηση αντιρατσιστών ακόμα και για αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως του δασκάλου της μειονότητας Τζεμαλή Μηλιαζή στην Ξάνθη, διαδέχονταν το ένα το άλλο. Και κλιμακώθηκαν το Σεπτέμβρη όταν έγινε γνωστή η ημερομηνία ανακοίνωσης της απόφασης στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Ήταν ένας μήνας φοβερού ξεσηκωμού, με εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, αναρτήσεις πανό και κάθε είδους δράσεις σε όλη τη χώρα. Ο γύρος των συζητήσεων της ΚΕΕΡΦΑ σε δεκάδες γειτονιές της Αττικής και σε πολλές πόλεις συγκέντρωσε χιλιάδες. Οι διαδηλώσεις για την επέτειο των επτά χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα καθώς και των δυο χρόνων από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου ήταν οι κορυφώσεις πριν την ίδια την 7η Οκτώβρη. Ενώ για άλλη μια φορά ο αντιφασιστικός αγώνας δενόταν με τον αντιρατσιστικό καθώς η πυρκαγιά στη Μόρια οδηγούσε χιλιάδες πρόσφυγες να διεκδικούν «Ελευθερία» ενάντια στον εγκλεισμό τους στο νέο κολαστήριο στο Καρά Τεπέ.
Έτσι έφτασε στις 7 Οκτώβρη το Εφετείο να είναι περικυκλωμένο από δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές απαιτώντας «οι ναζί στη φυλακή» -με την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου να αποδεικνύει τη δύναμη του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος που δεν σταμάτησε λεπτό τον αγώνα του. Με αυτή τη δύναμη θα συνεχίσει τη νέα χρονιά για να τσακίσει οριστικά τις ρατσιστικές πολιτικές και τη φασιστική απειλή.