Η τεράστια νίκη στην Αργεντινή ολοκληρώθηκε λίγες μέρες πριν τελειώσει το 2020. Ο νόμος για τη νομιμοποίηση της έκτρωσης πέρασε και από τη Γερουσία και είναι πλέον πραγματικότητα. Το γυναικείο και το εργατικό κίνημα στην Αργεντινή δίνουν έναν διαρκή αγώνα εδώ και χρόνια, και τώρα δικαιώνονται.
Τον Ιούνη του 2018, όταν ακόμη κυβερνούσε ο δεξιός Μαουρίσιο Μάκρι, είχε περάσει από τη Βουλή αντίστοιχος νόμος, αλλά τον είχε μπλοκάρει η Γερουσία το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς. Τότε είχε ανοίξει μια συζήτηση για το αν η ήττα στη Γερουσία θα ήταν και οριστική ήττα του κινήματος. Ο αγώνας όμως συνεχίστηκε και εντάθηκε.
Τώρα οι δρόμοι από το Μπουένος Άιρες μέχρι κάθε γωνιά της Αργεντινής γέμισαν με κόσμο που πανηγύριζε. Χοροί, τραγούδια αλλά και πολλά κλάματα από συγκίνηση για μια αλλαγή που πολλοί έλεγαν ότι δεν θα ερχόταν ποτέ. Μια ολόκληρη γενιά νέων γυναικών έχει μπει στην πολιτική μέσα από τους μαζικούς αγώνες ενάντια στη βία κατά των γυναικών και υπέρ του δικαιώματος στην έκτρωση. Η παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ήταν καθοριστική ώστε αυτό το κίνημα να έχει στο κέντρο του τους αγώνες στο δρόμο και τη σύνδεση με τους αγώνες ολόκληρης της εργατικής τάξης. Το πράσινο μαντίλι (υπέρ του δικαιώματος στη διακοπή της κύησης) μετατράπηκε σε σύμβολο του ανυποχώρητου αγώνα, του ριζοσπαστισμού, και η παρουσία μπλοκ του πράσινου μαντιλιού σε κάθε αγώνα, σε κάθε απεργία, σήμαινε εγγύηση για το ότι οι γυναίκες είναι στην πρώτη γραμμή και ότι ο αγώνας θα πάει ως το τέλος.
Η νίκη έχει διαστάσεις που ξεπερνούν τα όρια της Αργεντινής. Πρώτα σε επίπεδο Λατινικής Αμερικής. Οι δεξιές κυβερνήσεις και η συμμαχία τους με καθολικές και προτεσταντικές εκκλησίες βλέπουν το νόμο της Αργεντινής σαν πολύ μεγάλη απειλή. Η νίκη του Μάκρι στις εκλογές του 2015 ήταν η αφορμή για το βεβιασμένο συμπέρασμα ότι εξελίσσεται δεξιά στροφή στην Αργεντινή. Ακολούθησε το μεγαλύτερο πισωγύρισμα, η νίκη του Μπολσονάρο στη Βραζιλία στα τέλη του 2018 και το ακροδεξιό πραξικόπημα στη Βολιβία στα τέλη του 2019. Σε όλες τις περιπτώσεις αποδείχθηκε ότι, ακόμη και όταν το μπλοκ της αστικής τάξης συσπειρώνεται γύρω από ό,τι πιο οπισθοδρομικό, δεν εξασφαλίζεται σταθερότητα. Τώρα το κίνημα στην Αργεντινή παίρνει τη ρεβάνς γιατί πάει ακόμη πιο πέρα από ό,τι είχαν στο μυαλό τους οι από πάνω.
Η δεξιά έβλεπε την πίεση από τα κάτω και πίστευε τότε ότι μπορούσε να φτάσουν σε ένα συμβιβασμό για να λυθεί με τους δικούς τους όρους. Η κατάσταση ξέφυγε από τα χέρια τους χάρη στις ασταμάτητες διαδηλώσεις και απεργίες, στις εκατοντάδες χιλιάδες που πήραν μέρος σε αλλεπάλληλα μεγάλα ραντεβού του κινήματος. Το αντιδραστικό μπλοκ κατάφερε ορισμένες τροποποιήσεις του νόμου στην τελική ευθεία, ενώ θα προσπαθήσει να βάλει και εμπόδια μέσω των δικαστηρίων, αλλά όλοι εκτιμούν ότι έχει πολύ λίγα όπλα πλέον στη διάθεσή του.
Το γυναικείο κίνημα της Αργεντινής ήταν αυτό που το 2018 έπιασε ξανά το νήμα των απεργιών της 8 Μάρτη και από εκεί μεταδόθηκε στην Ισπανία και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι δεσμοί που έχουν χτιστεί ανάμεσα στο γυναικείο και στα υπόλοιπα κομμάτια του εργατικού κινήματος σημαίνουν πως ο ενθουσιασμός της νίκης και της όρεξης για αγώνα απλώνεται παντού.