“Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις επιπτώσεις της πανδημίας, έχοντας σταθερή προσήλωση στην περαιτέρω βελτίωση των δεικτών βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους”.
Τάδε έφη ο Χρήστος Σταϊκούρας, ο Υπουργός Οικονομικών του Μητσοτάκη. Αυτό που ξέχασε να αναφέρει ο κύριος υπουργός ήταν ότι επί των ημερών του όλοι οι “δείκτες βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους” έχουν ξεφύγει από κάθε όριο.
Το πρωτογενές πλεόνασμα -αυτός ο προκλητικός δείκτης που θα έπρεπε, σύμφωνα με τις μνημονιακές ρυθμίσεις, να βρίσκεται σταθερά πάνω από το 3,5% του ΑΕΠ- έχει μετατραπεί σε ένα θηριώδες έλλειμμα: το 2019, η χρονιά που ανέλαβε την εξουσία η κυβέρνηση του Μητσοτάκη, έκλεισε με πρωτογενές πλεόνασμα 5,01 δισεκατομμυρίων. Το 2020 με έλλειμμα 18,2 δις.
Όσο για το ίδιο το χρέος, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους έκλεισε τον Νοέμβρη στα 340 δις. Πρόκειται για μια ακόμα πρωτιά της κυβέρνησης του Μητσοτάκη: είναι το μεγαλύτερο χρέος που έχει καταγράψει η χώρα από την επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα. Σαν ποσοστό του ΑΕΠ το χρέος αυτό ξεπερνάει το 200%.
Η κυβέρνηση επικαλείται την πανδημία για να δικαιολογήσει αυτή την εκτροπή: τη μείωση των φορολογικών εσόδων από τη μια, λόγω της κατάρρευσης της οικονομίας (η ύφεση ξεπέρασε το 10% μέσα στο 2020) και την εκτίναξη των δαπανών στα ουράνια λόγω των μέτρων στήριξης που αναγκάστηκε να πάρει η κυβέρνηση. Η ύφεση, όμως, είχε χτυπήσει την οικονομία πριν ακόμα κάνει την εμφάνισή του ο κορονοϊός στην μακρινή Κίνα. Η πανδημία την έκανε μεγάλη.
Χρεοκοπία
Το 2010 η “επίθεση” των “οίκων αξιολόγησης” (Moody's, Fitch, S&P κλπ), των “εταίρων μας” της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ οδήγησαν την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στην επιβολή των αιματηρών μνημονίων. Και αυτό επαναλήφθηκε για μια φορά ακόμα το 2015 όταν ο ελληνικός λαός έκανε το “έγκλημα” να ψηφίσει την Αριστερά στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου και το “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Τώρα όλοι αυτοί τηρούν σιγή ιχθύος. Όσο για την ΕΚΤ -που το 2015 είχε κλείσει τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και είχε οδηγήσει στα capital controls- φέτος έχει τροφοδοτήσει με πάνω από 40 δις τις “συστημικές τράπεζες” χωρίς να βγάλει ούτε ένα κιχ για τα “σκουπίδια” του δημοσίου χρέους.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη. Αυτοί που πριν δέκα χρόνια έλεγαν ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο με κριτήριο το ποσοστό του χρέους σε σύγκριση με το ΑΕΠ, τώρα λένε ότι αυτό το κριτήριο δεν ισχύει. Τώρα το κριτήριο είναι το επιτόκιο δανεισμού, και άρα αφού τα επιτόκια είναι χαμηλά το χρέος έχει γίνει «βιώσιμο» έστω κι αν έχει ξεπεράσει τα επίπεδα του 2010!
Αυτή η δραματική αλλαγή στάσης, όμως, καμιά σχέση δεν έχει με την “εμπιστοσύνη” που υποτίθεται ότι δείχνουν οι επενδυτές και οι διεθνείς οργανισμοί απέναντι στη “νέα” ελληνική κυβέρνηση. Οφείλεται στην ίδια την αποτυχία της πολιτικής που είχαν εφαρμόσει οι κυβερνήσεις των ισχυρών χωρών και οι κεντρικές τους τράπεζες στην προηγούμενη κρίση -που τους αναγκάζει τώρα σε μια δραματική στροφή 180 μοιρών.
Η “παγκοσμιοποίηση” της ύφεσης και του χρέους είναι που δίνει τα περιθώρια στον Σταϊκούρα να κοκορεύεται για την “σταθερή προσήλωση” της κυβέρνησης στη βιωσιμότητα του χρέους. Και είναι μια αυταπάτη. Γιατί τα επιτόκια δεν θα μείνουν για πάντα σε αρνητικά επίπεδα και όταν έρθει η ώρα οι επενδυτές να ζητήσουν πίσω τα λεφτά που σκορπάει τώρα η κυβέρνηση σε Ραφάλ και ημετέρους, το ποιος θα κληθεί να ξεπληρώσει αυτά τα δις ευρώ δεν χρειάζεται να το προβλέψουμε.