Εργατικό κίνημα
Επισιτισμός-Τουρισμός: Θέλουμε αυξήσεις και όχι “να σώσουμε ό,τι σώζεται”

29/1, Κινητοποίηση των εργαζομένων του Επισιτισμού-Τουρισμού. Φωτό: Μάνος Νικολάου

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Επισιτισμό – Τουρισμό υπέγραψε νέα Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΚΣΣΕ) με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων. Η νέα σύμβαση είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Δίνεται πλέον η δυνατότητα στους εργοδότες, ανάλογα με τον φόρτο εργασίας, να μην χορηγούν συνεχόμενα ρεπό. Επίσης, οι νεοεισερχόμενοι στη δουλειά που προσλαμβάνονται για πρώτη φορά θα αμείβονται για τους 15 πρώτους μήνες με 750 ευρώ, δηλαδή χαμηλότερα από τη σύμβαση.

Η Ομοσπονδία πανηγυρίζει ότι κατάφερε, παρά τη μεγάλη πίεση των αφεντικών και σε περίοδο τεράστιας κρίσης στον κλάδο, να μην γίνει καμία μείωση μισθών για τα επόμενα δύο χρόνια. Αυτό δεν οφείλεται στη “σκληρή” στάση των συνδικαλιστών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά στις κινητοποιήσεις του κλάδου που βρίσκεται για μήνες στον δρόμο και βάζει την πραγματική πίεση. Η Ομοσπονδία στην πλειοψηφία αυτών των κινητοποιήσεων απείχε. Αν οργάνωνε τον συντονισμό και την κλιμάκωση αυτών των αγώνων πανελλαδικά, η πίεση στα αφεντικά θα ήταν τεράστια και θα μπορούσαμε να μιλάμε για σύμβαση με αυξήσεις στους μισθούς και χωρίς υποχωρήσεις στα ρεπό.

Η κερδοφορία των ξενοδόχων τα τελευταία χρόνια με την άνθηση του τουρισμού έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη. Οι μισθοί όμως παρέμειναν σταθεροί, ενώ την ίδια στιγμή η εργασία γινόταν ακόμα πιο ελαστική και η εφαρμογή της σύμβασης ζητούμενο. Τότε δεν μοιράστηκαν τα κέρδη τους, τώρα να μην μοιραστούμε τις ζημιές τους. Το αίτημα για ΚΣΣΕ με αυξήσεις είναι ένα δίκαιο αίτημα που το παλεύουμε στο τώρα και όχι όταν ανακάμψουν τα κέρδη των ξενοδόχων.

Ούτως ή άλλως, η κυβέρνηση με το εργασιακό και συνδικαλιστικό νομοσχέδιο που προωθεί στέλνει το μήνυμα στα αφεντικά ότι μπορούν να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια κάθε συλλογική σύμβαση. Σε αντίθεση με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, το εργατικό κίνημα που ξαναφουντώνει δεν διεκδικεί να σώσει ό,τι σώζεται. Βγαίνει στην επίθεση, διεκδικώντας αυξήσεις, συλλογικές συμβάσεις που τηρούνται, προσλήψεις αντί για απολύσεις και αξιοπρεπείς όρους εργασίας.