Ο φωτορεπόρτερ Γιάννης Λιάκος μίλησε στον Στέλιο Μιχαηλίδη
Τα αντισυνδικαλιστικά μέτρα, οι απαγορεύσεις των διαδηλώσεων, η αστυνομική αυθαιρεσία, η λογοκρισία της Τέχνης κι ο γενικευμένος αντιδημοκρατικός κατήφορος που έχει πάρει η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε παρά να συνοδεύεται από προσπάθειες περιορισμού της ελευθερίας του Τύπου. Οι αστυνομικές επιθέσεις σε βάρος φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφους είναι κομμάτι της. Δεν πάει πολύς καιρός άλλωστε από την ανακοίνωση του νέου “δόγματος Χρυσοχοΐδη” για τις διαδηλώσεις, όπου μεταξύ άλλων οι εργαζόμενοι του Τύπου θα περιορίζονται σε ειδικό χώρο που θα καθορίζει η αστυνομία.
Οι αντιδράσεις και οι δηλώσεις απειθαρχίας, κύρια από τους φωτορεπόρτερ, απαντήθηκαν από το Χρυσοχοΐδη ότι “είναι για τη δική σας ασφάλεια”. Από ποιους κινδυνεύουν οι φωτορεπόρτερ βέβαια δεν είπε, γιατί θα έπρεπε να υποδείξει τους δικούς του πάνοπλους ματατζήδες.
Μόνο την εβδομάδα που πέρασε στην Αθήνα σημειώθηκαν τουλάχιστον τέσσερις αστυνομικές επιθέσεις σε φωτορεπόρτερ με τελευταία αυτή στον Γιάννη Λιάκο, μέλος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος και εκλεγμένο στο πειθαρχικό συμβούλιο του σωματείου. Το μεσημέρι της Τετάρτης 10/2 μπροστά από τη Βουλή, την ώρα της επίθεσης με χημικά και ξύλο εναντίον των φοιτητών/τριών, ο Γ. Λιάκος βρέθηκε στο έδαφος περικυκλωμένος και χτυπημένος από τους ματατζήδες και γλίτωσε τα χειρότερα χάρη στις διαμαρτυρίες των συναδέλφων του.
Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδος κατήγγειλε το γεγονός σημειώνοντας μεταξύ άλλων:
“Μετά απ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση οφείλει να μας ενημερώσει αν η Ελευθερία του Τύπου εξακολουθεί να υφίσταται. Καταδικάζουμε απερίφραστα αυτές τις πρακτικές οι οποίες τείνουν να γίνουν «συνήθεια». Οι φωτορεπόρτερ θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στο δρόμο και στην καρδιά των γεγονότων, θα συνεχίσουμε να είμαστε «τα μάτια του κόσμου» όσες προσπάθειες και αν γίνονται για το αντίθετο”.
Μιλήσαμε με τον Γιάννη Λιάκο μια μέρα μετά την επίθεση εναντίον του:
“Εδώ και μήνες, τουλάχιστον από τις κινητοποιήσεις του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη που έχουμε σαν ημερομηνία ορόσημο, υπάρχει μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση της αστυνομίας να τρομοκρατήσει τους φωτορεπόρτερ με επιθέσεις εις βάρος μας. Συνεχίστηκε στις 6 Δεκέμβρη, στην επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, όπου δεχτήκαμε προπηλακισμούς στην Τσαμαδού στα Εξάρχεια, αποκλειστήκαμε από το σημείο της δολοφονίας και εμείς όπως κι όλος ο κόσμος κλπ. Η αστυνομική βία εις βάρος μας συνέχισε και κλιμακωνόταν και μετέπειτα σε μικρές ή μεγαλύτερες κινητοποιήσεις. Χαρακτηριστικές οι πρόσφατες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στην απεργία πείνας του Κουφοντίνα. Στην τελευταία τέτοια κινητοποίηση είχαμε τρικλοποδιές και τζατζαρίσματα από τα ΜΑΤ προς τρεις νέους συναδέλφους που κάλυπταν τη συγκέντρωση. Πράγμα πολύ επικίνδυνο, αφού όταν τρέχει ένας φωτορεπόρτερ κουβαλώντας τον εξοπλισμό του και τρώει τρικλοποδιά από ματατζή, ισοδυναμεί με πτώση και βλάβες στη σωματική του ακεραιότητα και τον ακριβό συνήθως εξοπλισμό μας.
Όλα αυτά τα δείγματα γραφής της Ελληνικής Αστυνομίας πάνε μαζί με την οδηγία που κατέθεσε ο Χρυσοχοΐδης για τη δημοσιογραφική κάλυψη των διαδηλώσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι σχεδόν ταυτόχρονα θέσπισε ανάλογα μέτρα και η Γερμανική κυβέρνηση και είδαμε και τα παρόμοια μέτρα του Μακρόν που οδήγησαν σε μεγάλες διαδηλώσεις στη Γαλλία. Όλα αυτά συνθέτουν ένα ενορχηστρωμένο σχέδιο με προφανή στόχο τον περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου. Οι φωτορεπόρτερ, λόγω της φύσης της δουλειάς μας, είμαστε πάντα μπροστά στην είδηση. Οι πρώτοι μάρτυρες που θα την καταγράψουμε σε εικόνα και θα τη μεταδώσουμε. Αυτή τη μαρτυρία δεν την επιθυμούν οι κυβερνήσεις γιατί σε πολλές περιπτώσεις καταλήγουν εκτεθειμένες.
Εμείς πρέπει να αντιδράσουμε και να οργανωθούμε. Έχουμε στα σκαριά κάποιες συνεντεύξεις Τύπου για να αναδειχθεί το ζήτημα και να ενημερωθεί ο κόσμος. Τις ίδιες αυτές ημέρες είδαμε και το νομοσχέδιο που θέλει να περάσει η κυβέρνηση με το οποίο λογοκρίνει την Τέχνη. Είναι αλληλένδετες οι προσπάθειες λογοκρισίας του Τύπου και της Τέχνης. Χρειάζεται πλέον να αντιμετωπίσουμε αυτές τις επιθέσεις μαζικά, ως ένα κίνημα, όλοι μαζί κι όχι κατακερματισμένα”.