Εργατικό κίνημα
Εργάτες της Τέχνης: Η συλλογική πάλη είναι η ασπίδα μας

11/2, Αθήνα. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Οι εργάτες και οι εργάτριες της Τέχνης με τα σωματεία τους, οι σπουδαστές δραματικών σχολών και σχολών χορού μαζί με χιλιάδες νεολαίους καλλιτέχνες και συγκροτήματα, δημιούργησαν ένα οργισμένο παγκαλλιτεχνικό ποτάμι που πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας την Πέμπτη 11/2, πρώτη μέρα του “αυστηρότερου λοκντάουν”. 

Οι μάχες για τα επιδόματα σε όλους τους άνεργους καλλιτέχνες και για συλλογικές συμβάσεις ενάντια στην εργασιακή επισφάλεια, για να ανοίξουν οι καλλιτεχνικές σχολές, για να πάρουν πίσω το νομοσχέδιο-τρομονόμο του Λιβάνιου που θα λογοκρίνει την Τέχνη, μαζί με την οργή για τις σεξιστικές επιθέσεις που έχουν αποκαλυφθεί τις τελευταίες μέρες στον καλλιτεχνικό χώρο, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν τόλμησε να εφαρμόσει οποιαδήποτε απαγόρευση, αλλά έσπευσε να τροποποιήσει το άρθρο 8 της “Απαγόρευσης υποκίνησης σε βία ή μίσος” αφαιρώντας το επίμαχο σημείο για παρακίνηση σε τρομοκρατικές ενέργειες. Τη νίκη αυτή την υποδέχτηκαν οι διαδηλωτές με πανηγυρισμούς. 

Η πορεία ξεκίνησε από τα Προπύλαια, σταθηκε στο Υπουργείο Εργασίας και βάδισε προς τη Βουλή. “Ρατσισμός, σεξισμός και λογοκρισία, κάτω η Νέα Δημοκρατία” ήταν το σύνθημα που ένωνε όλους. Συμμετείχαν με πανό η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος-Ακροάματος (ΠΟΘΑ), ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ),  ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Θεατρολόγων (ΠΕΣΥΘ), το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, το Σωματείο Εργαζομένων στο Χώρο του Χορού (ΣΕΧΩΧΟ), η Ένωση Τεχνικών Ιδιωτικής Τηλεόρασης Αττικής (ΕΤΙΤΑ), ο Σύλλογος Σπουδαστών Σχολών Χορού, Θεάτρου και Κινηματογράφου, οι Σπουδαστές Αθηναϊκής Σκηνής και ο Σύλλογος Φοιτητών Εθνικού Θεάτρου.

Η “Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών” είχε δυναμική παρουσία στην κινητοποίηση μοιράζοντας προκήρυξη για την απεργία στις 8 Μάρτη για να ξηλωθούν από τον κλάδο οι σεξιστές και οι πλούσιοι φίλοι τους και καλούσε στη διαδικτυακή εκδήλωση που οργανώνει ενάντια στους ντόπιους Weinstein και την κυβέρνησή τους. Στο πανό της έγραφε “Η Τέχνη και τα κορμιά μας δεν είναι εμπορεύματα – Συλλογικές Συμβάσεις, Δίχτυ προστασίας όλων – 8 Μάρτη απεργούμε όλες και όλοι”.

“Μας προκαλούν με το να ψηφίζουν συνέχεια εν μέσω μιας πανδημίας, νόμους που είναι εναντίον μας”, μας είπε η Ειρήνη, ηθοποιός, μέλος του ΣΕΗ. “Είναι απαράδεκτα αυτά που κάνουν στην Υγεία και στην Παιδεία, που θέλουν να καταργήσουν τελείως τις συμβάσεις και να δουλεύουμε χωρίς ρεπό και χωρίς ωράρια με απλήρωτες υπερωρίες ακόμα και την Κυριακή. Κατά τ' άλλα τους ενοχλεί που βγαίνουμε στο δρόμο να φωνάξουμε. Μπράβο σε όλες και όλους που βγήκαν να μιλήσουν για τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις ενάντια σε ένα σύστημα που έχουν φτιάξει για να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Η εργασιακή ανασφάλεια είναι το πρώτο που ευθύνεται για όλα αυτά γιατί μπορεί κανείς να χάσει τη δουλειά του. Οι μάχες που δίνουμε για τα εργασιακά είναι και ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις”.

Να βγούμε μπροστά

“Πολλοί ακόμα συνάδελφοί μας έχουν πρόβλημα επιβίωσης και η απόδοση των επιδομάτων είναι αυθαίρετη”, μας είπε ο Αντώνης Αντωνάκος, ηθοποιός, μέλος του ΣΕΗ. “Σήμερα είχε πάρα πολύ κόσμο, οι σπουδαστές έχουν βγει μπροστά και αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Είναι μια περίοδος που έγινε πολύ καθαρό ότι όποιος έχει εξουσία μπορεί να σε διαλύσει σε επίπεδο εργασιακό, καλλιτεχνικό και με σεξουαλικούς εκβιασμούς. Γι' αυτό επιμένουμε εδώ και καιρό για τη σύμβαση εργασίας. Τώρα είναι ευκαιρία με αφορμή τις αποκαλύψεις να βγούμε μπροστά για να τα διεκδικήσουμε τα εργασιακά δικαιώματά μας. Στις 8 Μάρτη πρέπει να κατέβουμε όλοι και όλες”.

“Χαίρομαι ιδιαίτερα που σήμερα είμαστε μαζί με τους σπουδαστές και χιλιάδες νεολαίους”, σημείωσε η Ειρήνη Μ., εικαστικός εκπαιδευτικός. “Πρέπει να μπει ένα όριο σε αυτά που κάνει η κυβέρνηση. Και αυτό το όριο θα το βάλουμε εμείς με τη δική μας παρέμβαση. Αν δεν θέλουν τη βία όπως λέει κι ο νόμος, τότε το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να φύγει η αστυνομία με τα όπλα τους και την καταστολή τους. Θέλουμε ελευθερία και στην Τέχνη και στις κινητοποιήσεις μας. Αυτοί που έχουν την εξουσία πάντα θέλουν να επιβάλονται στους άλλους, ακόμα και τις σεξουαλικές ορέξεις τους. Τα σωματεία πρέπει να βγουν μπροστά για να προστατέψουν τα μέλη τους”. 

“Αν περάσει αυτός ο νόμος θα πάμε πάρα πολύ πίσω. Επειδή έχω πολιτικό στίχο, μπορεί να μ' έπαιρνε και μένα η μπάλα με τον “τρομονόμο” της τέχνης”, δήλωσε ο Γιώργος, ράπερ. “Δεν είναι τυχαίο ότι θέλουν να το περάσουν σε μια τέτοια περίοδο. Βλέπεις τι γίνεται και με τους φοιτητές. Δίνουν στα Πανεπιστήμια ενενήντα εκατομμύρια ευρώ συνολικά και μόνο για την αστυνομία θέλουν να δώσουν ακόμα πενήντα για την πρώτη χρονιά και άλλα είκοσι κάθε χρόνο. Αυτά είναι γελοία πράγματα. Οι καλλιτέχνες επηρεάζονται από αυτά που συμβαίνουν και από τα κινήματα που βγαίνουν. Για να νικήσουμε χρειάζονται οι κινητοποιήσεις, οργάνωση, κανείς να μην είναι μόνος του, να βγάλουμε μια κοινή στρατηγική”.

Δυναμική παρουσία είχαν και οι σπουδαστές της Αθηναϊκής Σκηνής. “Διεκδικούμε να ανοίξουν οι σχολές μας και να πάρει το υπουργείο τα κατάλληλα μέτρα. Τώρα είναι η εποχή να διεκδικήσουμε όλα μας τα δικαιώματα, να ανοίξουμε τα στόματά μας και να φωνάξουμε ενωμένοι για όλους όσους το έχουν ανάγκη. Είναι πολύ ωραίο που σήμερα είμαστε όλοι μαζί, σπουδαστές και εργαζόμενοι στην Τέχνη, γιατί μόνο συλλογικά μπορούμε να νικήσουμε. Όλοι είμαστε στην ίδια κατάσταση ενάντια στην κυβέρνηση που εκμετταλεύεται την πανδημία για να περνάει αυτά που θέλει”, δήλωσε η Ιωάννα Οικονόμου, ενώ η Ελίνα μας είπε: “Κάνουμε επανάσταση ενάντια στην τρομοκρατία της πραγματικότητας. Στις 8 Μάρτη θα είμαστε πάλι εδώ, όλοι και όλες μαζί ενάντια στον σεξισμό”.

Μάνος Νικολάου

“Δεν μπορούν να μας εμποδίζουν να εκφράζουμε τις απόψεις μας ελεύθερα. Εμείς κάνουμε κοινωνικοπολιτικό ραπ”, τόνισε ο Μήτσος Α.Τ. από τους Αφύπνιση Crew, μαθητής από το 4ο ΓΕΛ Χαλανδρίου. 

“Θέλουν να χτυπήσουν γενικότερα τη νεολαία και τους ανθρώπους που πιστεύουν σε τέτοιες ιδέες. Δεν θέλουμε να έχουμε την αστυνομία στις σχολές, στα σχολεία, στους δρόμους, πουθενά. Θέλουμε να μπορούμε να κάνουμε καταλήψη στο σχολείο μας με τα αιτηματά μας, όπως είναι ο αποκλεισμός μας από τα μαθήματα λόγω της τηλεκπαίδευσης. Τώρα με τις βάσεις μάς κόβουν και από τις σχολές. Μαθητές που δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες λόγω εξοπλισμού για να συνδεθούν από το σπίτι τους ή που μπορεί να χρειάζεται να δουλεύουν θίγονται από τέτοια μέτρα. Και δεν είναι λίγοι στην Ελλάδα”. 


“Είναι πολύ σημαντικό ότι ο κόσμος δεν φοβάται, δεν υποκύπτει στην τρομοκρατία που δημιουργούν και κατεβαίνει στο δρόμο. Αν και δεν εξεπλάγην, σοκαρίστηκα με τις αποκαλύψεις για τις σεξουλικές παρενοχλήσεις και την εργοδοτική βία στον χώρο της Τέχνης. 

Έχω την ελπίδα όμως ότι έχει ξεκινήσει μια διαδικασία για να πάψει να είναι ένας χώρος όπου όλα επιτρέπονται. Σήμερα δεν κατεβήκαμε μόνο για τον νόμο που ψηφίζεται. Για αυτή τη μαζικότητα έπαιξε σίγουρα ρόλο ότι ο κόσμος είναι σε μεγάλο αναβρασμό με όλα αυτά που καταγγέλονται. Επίσης, έχουμε τη μάχη να ανοίξουν οι σχολές μας. Μετά από πολύ άγχος και πολύμηνη προετοιμασία να περάσουμε τις εξετάσεις, μπαίνουμε στη σχολή και είμαστε στο zoom, χωρίς να ξέρουμε και πότε αυτό θα τελειώσει. Μέσα στο σπίτι δεν μπορείς να αποδώσεις όσο και να θες”.

Μαρία,
σπουδάστρια στη δραματική σχολή “Δήλος”