Στην περίοδο της πανδημίας, η καταστροφική διαχείριση της κυβέρνησης που τα χαρίζει όλα στα αφεντικά, έχει γεμίσει οργή τον κόσμο που πλημμυρίζει ξανά τους δρόμους. Οι εργαζόμενοι του Επισιτισμού – Τουρισμού είναι ένας από τους βασικούς κλάδους που όλο αυτό το διάστημα βρέθηκε στην κόντρα με την κυβέρνηση.
Η σίτιση και η στέγαση στα χέρια των εργατών και των εργατριών του επισιτισμού και του τουρισμού χρειάζεται να μπει σαν βασικό αίτημα του κλάδου, καθώς μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της κοινωνίας και ταυτόχρονα να δώσει δουλειά σταματώντας την ανεργία και τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας στον κλάδο.
Άμεση Λύση
Κατ’ αρχάς μπορεί να δώσει άμεση λύση σε φτωχούς, άστεγους, πρόσφυγες στα στρατόπεδα για μια αξιοπρεπή διαβίωση με ποιοτικό φαγητό και στέγη που θα τους προστατεύει από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες.
Δεύτερον, η δημόσια σίτιση σε κάθε χώρο εργασίας μπορεί να απαλλάξει σε μεγάλο βαθμό τις εργατικές οικογένειες από τα βάρη του νοικοκυριού. Πιο παλιά υπήρχε σε μεγάλους χώρους εργασίας και φοίτησης, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, κτλ. Σήμερα όπου υπάρχει, έχει αντικατασταθεί με εταιρίες catering με τις καταγγελίες να πέφτουν βροχή σε όλα τα επίπεδα. Από οικονομικά σκάνδαλα και ποιότητα φαγητού, μέχρι άθλιους όρους και συνθήκες εργασίας με μισθούς πείνας για τους εργαζόμενους. Η μοναδική εναλλακτική που μένει είναι το delivery που θα πρέπει να χρυσοπληρώσεις, με αντίστοιχα προβλήματα εργασιακά και ποιότητας.
Επέκταση της δημόσιας σίτισης σε όλους τους χώρους, όπως στα σχολεία, στα εργοστάσια, στις υπηρεσίες, αλλά και στις γειτονιές, θα σημάνει ανακούφιση για τις ίδιες τις γυναίκες μέσα στην εργατική οικογένεια, δίνοντάς τους ελεύθερο χρόνο για πολιτική, ξεκούραση, για ό,τι θέλουν να κάνουν. Το κίνημα ενάντια στον σεξισμό που θα κορυφωθεί στην απεργία στις 8 Μάρτη βάζει αυτή την προοπτική, γι’ αυτό είναι σημαντική η συμμετοχή του κλάδου στην απεργία εκείνης της μέρας.
Είναι εφικτή μια τέτοια προοπτική; Ο κλάδος του επισιτισμού δεν είναι μόνο μαγαζάκια, αλλά ολόκληρες μονάδες παραγωγής με εξοπλισμό και καταρτισμένους επαγγελματίες που μπορούν να βάλουν μπροστά την παραγωγή και να θρέψουν πολύ περισσότερο κόσμο από τον πληθυσμό της χώρας. Το ίδιο και στα ξενοδοχεία με τα χιλιάδες κλειστά δωμάτια. Έχουμε και τη δύναμη να το επιβάλουμε. Να απλώσουμε την οργάνωση των μαχών σε όλους αυτούς τους χώρους κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει τον συνδικαλισμό και να μας διασπάσει.
Το αίτημα για κρατικοποίηση της σίτισης με εργατικό έλεγχο χρειάζεται να μπει δίπλα στα αιτήματα των εκπαιδευτικών για λιγότερους μαθητές ανά τάξη, των νοσοκομειακών για ενίσχυση της δημοσίας Υγείας και επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, όλων των εργαζόμενων που ζητούν Συλλογικές Συμβάσεις με αξιοπρεπή μισθό. Αιτήματα που ανέδειξε το κίνημα όχι μόνο για την πανδημία, αλλά σαν εργατική εναλλακτική απέναντι στον καταστροφικό καπιταλισμό.