Μέρα με τη μέρα μεγαλώνει η συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση της παγκόσμιας ημέρας των γυναικών. Με την απόφαση της ΑΔΕΔΥ που δίνει τη δυνατότητα σε εργαζόμενες και εργαζόμενους του δημοσίου σε όλη την Ελλάδα να απεργήσουν και του ΕΚΑ που δίνει πανεργατικά χαρακτηριστικά στην κινητοποίηση, η 8 Μάρτη είναι μια κεντρική εργατική μάχη για όλους και όλες. Ο χώρος των καλλιτεχνών μπαίνει δυναμικά. Το ΣΕΗ, που έχει πρωτοστατήσει στη στήριξη του κινήματος #metoo και έχει δείξει πώς μπορούν οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες να οργανωθούν και να πάρουν στα χέρια τους αυτή τη μάχη, καλεί στην απεργία. Το ίδιο και η ΠΟΘΑ.
Ο χώρος της Υγείας, που βρίσκεται στην πρωτοπορία του εργατικού κινήματος σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, μπαίνει μπροστά και στη μάχη για την απελευθέρωση των γυναικών. Καλούν η ΠΟΕΔΗΝ και η ΕΙΝΑΠ, καθώς και μια σειρά πρωτοβάθμια σωματεία από νοσοκομεία: Άγιος Σάββας, Γεννηματάς, Αμαλία Φλέμινγκ, Κρατικό Νίκαιας, Αγλαΐα Κυριακού, ενώ εκτός Αθήνας καλούν το Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης και το νοσοκομείο Ικαρίας.
Στον κλάδο των ΜΜΕ, όπου άνοιξε το κίνημα #metoo και αναδείχθηκαν, μέσα και από την εκδήλωση των Financial Crimes, οι συνθήκες επισφάλειας και μαθητείας και τα γιγάντια κέρδη και προνόμια των καναλαρχών, εκδοτών κλπ, που ευνοούν τη συγκάλυψη παρενοχλήσεων, καλούν η ΠΟΣΠΕΡΤ και η ΕΣΠΗΤ. Οι εκπαιδευτικοί και το φοιτητικό κίνημα μπαίνουν επίσης σε αυτή τη μάχη. Μέχρι στιγμής καλούν το Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Αττικής, η ΕΛΜΕ Χανίων, ο Σύλλογος Εκπαιδευτών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων και οι φοιτητικοί σύλλογοι Καλών Τεχνών, Μεταλλειολόγων Μηχανικών ΕΜΠ, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Βόλου και Αρχιτεκτονικής Βόλου.
Καλούν επίσης ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος εργαζόμενων στο Φυσικό Αέριο (ΠΣΕΦΑ), το Σωματείο εργαζόμενων ΜΕΤΡΟ (ΣΕΛΜΑ), ο Σύλλογος Εργαζόμενων Δήμου Άγιου Δημητρίου και το Σωματείο Εργαζόμενων στα Κέντρα Πρόληψης.
Το σύστημα βάζει όλες του τις δυνάμεις για να αντεπιτεθεί στο #metoo και την αλυσιδωτή αντίδραση που έχει προκαλέσει. Στις τακτικές τους ήταν εξαρχής η συγκατάβαση και η προσπάθεια καπελώματος. Ο Μητσοτάκης επιχείρησε να δείξει “ευαισθησία” για το κίνημα #metoo μιλώντας στη Βουλή στις 25 Φλεβάρη, ενώ ευλόγησε τα γένια του για την εμφάνιση του κινήματος αυτού στην Ελλάδα, ισχυριζόμενος ότι ήταν η διακυβέρνησή του αυτή που δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες! Προανήγγειλε αλλαγή του ποινικού κώδικα και αυστηροποίηση των ποινών, ενώ εγκαινίασε διαδικτυακή πλατφόρμα της κυβέρνησης με όνομα metoogreece για καταγγελίες. Μίλησε για το “διαταξικό” φαινόμενο της κακοποίησης -στη γραμμή που επικρατούσε από την καταγγελία της Μπεκατώρου: είναι όλα θέμα ατόμου.
Για τον πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης που έχει επιτεθεί τόσο σκληρά στις γυναίκες αυτά και μόνο θα αρκούσαν για να μιλήσουμε για υποκρισία και πρόκληση. Ο κόσμος της εργατικής τάξης ξέρει ότι η μόνη συνεισφορά της διακυβέρνησης ΝΔ στο να φτάσει το κίνημα #metoo στην Ελλάδα είναι η οργή που προκάλεσε στις γυναίκες και τα θύματα παρενόχλησης και βιασμών. Αλλά η κυβέρνηση και όλος ο εσμός γύρω της δεν μένει στα καπελώματα. Την 1η Μάρτη ο Β' αντιπρόεδρος της Βουλής και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης με τη ΝΔ του Σαμαρά, Χαράλαμπος Αθανασίου, σχολιάζοντας τοποθέτηση της Σίας Αναγνωστοπούλου σχετικά με την υπόθεση Λιγνάδη, είπε: “φταίει και η νομοθεσία, κυρία Αναγνωστοπούλου, η πολιτεία, τα νομοθετήματα που έχει περάσει κατά διαστήματα, που έχουν επιτείνει τα φαινόμενα αυτά, όπως παραδείγματος χάριν –μιλάμε γενικότερα τώρα, δεν μιλάμε επί της ουσίας του θέματος– το ότι καταργήθηκε η παρά φύση ασέλγεια”. Γενικότερα, από το συντηρητικό και ακροδεξιό κομμάτι δεν έχει λείψει η σύνδεση των παιδοβιασμών με μια υποτιθέμενη “υπερβολική” ελευθερία που υπάρχει γύρω από τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένης της νομικής αναγνώρισης ταυτότητας φύλου στα 15.
Την ίδια ώρα ο Κούγιας, συνήγορος του Λιγνάδη, προχωρά σε μια επιθετική γραμμή απειλών σε βάρος των καταγγελόντων σε συνδυασμό με χυδαία ψέματα και ομοφοβικές δηλώσεις για “επαγγελματίες ομοφυλόφιλους”, που είναι η πιο γνωστή -αλλά όχι η μόνη- αθλιότητα του Κούγια. Ακόμα πιο ενδεικτικό όμως της τακτικής τους είναι το πέσιμο του Λιγνάδη στον Σπ. Μπιμπίλα και το ΣΕΗ -μιλώντας για σκευωρία του ΣΕΗ, όσο και για έλλειψη “αξιοκρατίας” μέσα στο σωματείο. Κι αυτό, τη χρονιά που το σωματείο έχει μεγαλώσει ραγδαία και έχει αποτελέσει έναν πραγματικό πόλο έλξης για τους/τις ηθοποιούς που αγωνίζονται για τις ζωές τους.
Η Μενδώνη συνεχίζει να μη βλέπει τον λόγο να παραιτηθεί και η κυβέρνηση τής κάνει πλάτες. Τα συστημικά ΜΜΕ συνεχίζουν να προσπαθούν να ξεπλύνουν τον Λιγνάδη, με ρεπορτάζ συμπάθειας τύπου “τί έφαγε” και “ποιο μυθιστόρημα πήρε μαζί του στο κελί”. Στον αντίποδα, το κίνημα έχει ήδη καταφέρει να μη γίνει δεκτή η αίτηση αποφυλάκισης του Λιγνάδη (παρά την αμέριστη στήριξη που εμφανέστατα έχει στον κρατικό μηχανισμό). Έχει συνεχίσει τη μάχη στο Εθνικό Θέατρο, καταγγέλλοντας τον καθηγητή Λιβαθινό για αυταρχική συμπεριφορά και “μειωτικά, απαξιωτικά και ομοφοβικά σχόλια”, οδηγώντας τον στην παραίτηση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρ. Ταραντίλης επίσης παραιτήθηκε. Όλη αυτή τη ραδιενεργή βρώμα που βγάζει ο βόθρος τους μπορεί να τη διαλύσει μόνο το απεργιακό ποτάμι που θα βγει ορμητικό στις 8 Μάρτη σε όλη την Ελλάδα -και η συνέχεια που θα δώσουμε με τους αγώνες μας μετά.
Μάχες για να γίνει απεργιακή
Η 8 Μάρτη είναι για τρίτη φορά στην Ελλάδα μια ημέρα απεργίας. Αυτό είναι αποτέλεσμα μιας ολόκληρης δεκαετίας εργατικών μαχών στις οποίες οι γυναίκες ήταν το πλειοψηφικό και πιο μαχητικό κομμάτι. Η άρχουσα τάξη προσπαθώντας να ρίξει στους εργάτες και τις εργάτριες τα βάρη της κρίσης χτύπησε άγρια το κοινωνικό κράτος και τα εργασιακά δικαιώματα, φτωχαίνοντας βαθιά τις γυναίκες και σπρώχνοντάς τις μαζικά σε επισφαλείς θέσεις εργασίας. Οι γυναίκες οργάνωναν συχνά μάχες και αντιστάσεις για να μη χάσουν τις δουλειές τους όποτε έληγαν οι συμβάσεις ή όποτε γίνονταν περικοπές στον κλάδο τους. Στον ιδιωτικό τομέα πάλευαν για να μην καταπατηθούν τα δικαιώματά τους, να μη χειροτερεύσουν οι συνθήκες εργασίας και να μη διαλυθεί η στήριξη της μητρότητας, να μην περάσει η εργάσιμη Κυριακή στο εμπόριο κλπ.
Όμως η αναβάθμιση της 8 Μάρτη σε απεργιακή μάχη στηρίχτηκε και σε συνειδητές πρωτοβουλίες. “Εκεί που έχει φτάσει το γυναικείο κίνημα, πρέπει να διεκδικήσουμε από τα συνδικάτα να μπουν μπροστά και στις 8 Μάρτη 2019 να κηρύξουν απεργία”, έλεγε η Μαρία Στύλλου στην παρουσίαση του βιβλίου της “Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών” στις 29 Νοέμβρη 2018, στην ΕΣΗΕΑ. “Να κάνουν τη μέρα των γυναικών μέρα για τις διεκδικήσεις των γυναικών σε όλους τους εργατικούς χώρους… Θα είναι πολύ πιο δυνατό το εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα, και είναι δυνατό να γίνει, να κηρύξουν εκείνη τη μέρα απεργία και μια κεντρική διαδήλωση με αίτημα ισότητα, όχι στις σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Το πέτυχαν στην Ισπανία, μπορούμε και εδώ. Να αρχίσουμε να το δουλεύουμε από τώρα. Έτσι έρχεται η ενότητα, η συλλογικότητα, η δύναμη”.
Ξεκίνησε μια τεράστια καμπάνια συζητήσεων και εκδηλώσεων με κέντρο το βιβλίο αυτό, που άνοιξε μια αποκαλυπτική συζήτηση για τη μάχη για τη γυναικεία απελευθέρωση στους χώρους εργασίας. Σε κάθε χώρο που παρουσιάστηκε, το βιβλίο συνάντησε μεγάλη ανταπόκριση, με δεκάδες εργαζόμενες και εργαζόμενους να μπαίνουν στη συζήτηση και σωματεία να προαγοράζουν πολλά αντίτυπα για τα μέλη τους. Αμαξοστάσιο Δήμου Αθήνας, ΕΡΤ, νοσοκομεία, ήταν μερικοί από τους δεκάδες χώρους που προχώρησαν στη διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων με πολύ μεγάλη συμμετοχή. Το αίτημα να κηρύξουν τα συνδικάτα και οι ομοσπονδίες απεργία για τις 8 Μάρτη άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Τον Γενάρη του 2019 μια σειρά πρωτοβάθμια σωματεία είχαν ήδη πάρει απεργιακές αποφάσεις, ανάμεσά τους το νοσοκομείο Άγιος Σάββας, το νοσοκομείο Γεννηματάς ο Σύλλογος Υπαλλήλων Γενικών Γραμματειών Βιομηχανίας και Ενέργειας. Την ίδια περίοδο ξεκινούν εκδηλώσεις παρουσίασης του βιβλίου και σε γειτονιές και σχολές, όπου επίσης συναντούν μεγάλη ανταπόκριση και ενθουσιασμό.
Η πρόταση για απεργιακή 8 Μάρτη κατατέθηκε στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ στις 16 Γενάρη, από τη Μαρία Χαρχαρίδου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζόμενων στο νοσοκομείο Γεννηματάς. Παράλληλα, ο Συντονισμός Ενάντια στα Μνημόνια αφιερώνει μια ολόκληρη συζήτηση στο πλαίσιο της πανελλαδικής συνέλευσής του, βάζοντας στόχο να απλώσει την οργάνωση απεργίας για τις 8 Μάρτη σε όσο περισσότερους χώρους γίνεται.
Στις 4 Φλεβάρη οργανώνεται ανοιχτή σύσκεψη με τη συμμετοχή σωματείων της Υγείας, της Εκπαίδευσης, των δήμων, των ΔΕΚΟ. Συμμετείχαν επίσης η Ομάδα Γυναικών ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ LGBTQI+, οι Proud Seniors με χαιρετισμό και απόφαση συμμετοχής, αγωνίστρια από το ΣΥΔ, φοιτητικοί σύλλογοι. Σκοπός της σύσκεψης ήταν να συσπειρώσει όλους τους χώρους που είχαν μπει στη μάχη της οργάνωσης της απεργίας αυτής και να οργανώσει μια μεγάλη καμπάνια. Έτσι γεννήθηκε η “Κίνηση για μια Απεργιακή 8 Μάρτη”.
Μέσα στον Φλεβάρη, η ΑΔΕΔΥ κήρυξε πανελλαδική στάση εργασίας κάνοντας την 8 Μάρτη για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας απεργιακή. Στην τελική ευθεία για την απεργία, πριν συμπληρώσει 4 μήνες κυκλοφορίας, το βιβλίο “Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών” εξαντλήθηκε και βγήκε σε δεύτερη έκδοση, με τις εκδηλώσεις παρουσίασης να συνεχίζονται αμείωτα σε δεκάδες εργατικούς χώρους, γειτονιές σε όλη την Ελλάδα και σχολές. Την εβδομάδα πριν την 8 Μάρτη, ενώ κορυφώνονταν οι προετοιμασίες, και στον μεγάλο κατάλογο σωματείων που καλούσαν σε απεργία προστίθονταν και σωματεία του ιδιωτικού τομέα, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ κήρυξε στάση εργασίας 1μμ-3μμ, κάνοντας την απεργία πανεργατική.
Σεξιστικές επιθέσεις
Το 2020, με την κυβέρνηση της ΝΔ να έχει ξεκινήσει τις σεξιστικές επιθέσεις με το καλημέρα, το εργατικό κίνημα έπιασε το νήμα της προηγούμενης χρονιάς και συνέχισε αυτή τη μάχη με πιο αναβαθμισμένους όρους. “Μετά την επιτυχημένη οργάνωση της περσινής 8 Μάρτη και στο Δήμο της Αθήνας που εργάζομαι, με αφορμή και τη συμπλήρωση των 110 χρόνων από την καθιέρωση αυτής της ημερομηνίας ως παγκόσμια μέρα των γυναικών -κι εδώ πρέπει να μνημονεύσουμε την Κλάρα Τσέτκιν- καλούμε και φέτος όλες τις γυναίκες σε αγώνες και διεκδικήσεις”, είχε δηλώσει η Μαρία Αμπελιώτη στη Συνέλευση του Συντονισμού στις 19 Γενάρη 2020. Εκείνες τις ημέρες είχαν αναρτηθεί οι αφίσες ενάντια στην έκτρωση στο Μετρό της Αθήνας ανάμεσα στα μπράβο του Γεωργιάδη. Μέσα στην κατακραυγή και την οργή για τον σεξισμό της ΝΔ οι αφίσες κατέβηκαν άρον άρον, ενώ για τον επόμενο 1,5 μήνα η “Κίνηση για μια Απεργιακή 8 Μάρτη” οργάνωσε ξανά μια μεγάλη καμπάνια εκδηλώσεων που συσπείρωσαν τα κομμάτια της εργατικής τάξης που έδιναν όλες αυτές τις μάχες ενάντια στη ΝΔ.
Η 8 Μάρτη του 2020 ήταν, εκτός από μια μαζική εργατική κινητοποίηση, και ένα αντιρατσιστικό ποτάμι: έγινε μια βδομάδα μετά την επίθεση της κυβέρνησης στα σύνορα σε βάρος των προσφύγων και δυο βδομάδες μετά την επίθεση των ΜΑΤ στα νησιά για το χτίσιμο στρατοπέδων συγκέντρωσης. Με πρωτοβουλία της ΚΕΕΡΦΑ έγιναν μαζικές εξορμήσεις στα στρατόπεδα του λεκανοπεδίου και χιλιάδες προσφύγισσες και πρόσφυγες διαδήλωσαν στις 8 Μάρτη μαζί με τις ντόπιες εργάτριες και ντόπιους εργάτες ενάντια σε αυτό το δολοφονικό σύστημα -που μόλις είχε αρχίσει να μας βυθίζει και στην πανδημία.
Παγκόσμια μέρα
ΤΟΥΡΚΙΑ
Οκτώ εβδομάδες έχουν περάσει από τότε που ο Ερντογάν διόρισε τον νέο πρύτανη του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου, κάτι το οποίο δέχτηκε κριτικές ως μια αντιδημοκρατική κίνηση με σκοπό να χειραγωγήσει τον πανεπιστημιακό κόσμο. Οι παράνομες κρατήσεις, οι συλλήψεις και τα εντάλματα σύλληψης φοιτητών/τριών και συμπαραστατών/τριών μέσα απ' τα σπίτια τους αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Παρά τις αντιδημοκρατικές συλλήψεις και την πίεση, καθηγητές/τριες, φοιτητές/τριες, απόφοιτοι/ες και εργαζόμενοι/ες του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου συνεχίζουν να παλεύουν ενάντια στον διορισμό του πρύτανη.
Πέρα από αυτές τις διαδηλώσεις, οι γυναίκες στην Τουρκία έχουν ξεκινήσει τις ετοιμασίες για τη διεθνή ημέρα των γυναικών στις 8 Μάρτη. Στις 8 Μάρτη θα υπάρξουν νυχτερινές διαδηλώσεις σε μια σειρά πόλεις στην Τουρκία, στις οποίες θα συμμετάσχουν μόνο γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙΑ+. Η νυχτερινή διαδήλωση θα διοργανωθεί φέτος για 19η φορά στην Ισταμπούλ, ενώ στην πρωτεύουσα Άγκυρα θα γίνει για 15η φορά. Οι γυναίκες θα βγουν στους δρόμους ενάντια σε ένα σύστημα που διαρκώς ψάχνει τρόπους να εκμεταλλευτεί την εργασία τους, τη σεξουαλικότητά τους και το σώμα τους, σπρώχνοντας όλη την εργασία για τη φροντίδα πάνω τους, προσπαθώντας να ελέγξει την αναπαραγωγή, βάζοντάς τις σε άνισες υλικές και ηθικές θέσεις, παριστάνοντας ότι υπάρχει μόνο ένας σεξουαλικός προσανατολισμός και μόνο δυο ταυτότητες φύλου. Οι γυναίκες θα βγουν στους δρόμους φέτος για να διαμαρτυρηθούν για το ανδροκρατούμενο σύστημα που τις αποκλείει από τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων και τις σπρώχνει σε έναν τρόπο ζωής που δεν τον θέλουν.
Παρότι η επίσημη αντιπολίτευση κάνει διαρκώς υποχωρήσεις στις εθνικιστικές πολιτικές της κυβέρνησης, συντάσσεται με εκδηλώσεις μνημόνευσης πολιτικών της δεκαετίας του '90 όπως ο Ερμπακάν και ετοιμάζεται για χωρίς αρχές συμμαχίες με άλλα κομμάτια της δεξιάς, υπάρχει αναβρασμός σε πλατιά στρώματα της κοινωνίας και κινήματα σαν αυτό του πανεπιστημίου του Βοσπόρου και των γυναικών δίνουν χώρο στην αντικαπιταλιστική Αριστερά να χτίσει την προοπτική της πάλης ενάντια στο σύστημα στο σύνολό του.
Nursen Guckan
ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Η 8 Μάρτη στο ισπανικό κράτος θα είναι η επιβεβαίωση ότι τα κλειδιά των εξελίξεων τα κρατάνε οι απλοί άνθρωποι και οι αγώνες τους, με πρώτες τις γυναίκες. Πέρασαν ολόκληροι μήνες την πανδημίας, την οποία η χώρα έχει πληρώσει με 70 χιλιάδες νεκρούς, με τη Δεξιά και την ακροδεξιά να κατηγορούν το γυναικείο κίνημα ότι είναι υπεύθυνο για τους θανάτους. Όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις έπεσαν να κατασπαράξουν τις 8 Μάρτη, λέγοντας πως η περσινή επιτυχία με τις μαζικές διαδηλώσεις ήταν το γεγονός που διέσπειρε τον ιό. Το ποιος νίκησε μετά από αυτή την προπαγανδιστική εκστρατεία είναι ξεκάθαρο. Η Δεξιά δεν μπορεί πλέον να πει κουβέντα, την ώρα που σε ολόκληρη τη χώρα συνελεύσεις, πρωτοβουλίες, δίκτυα και συνδικάτα οργανώνουν χωρίς κανένα φόβο τις 8 Μάρτη.
Οι εξελίξεις στη Βαρκελώνη, με τις καθημερινές διαδηλώσεις και συγκρούσεις ενάντια στη φυλάκιση του ράπερ Πάμπλο Χασέλ, επιβεβαιώνουν πως υπάρχει ένα πολύ μαζικό δυναμικό ανθρώπων που δεν είναι διατεθειμένο να σέβεται για πολύ ακόμη τους περιορισμούς στις διαδηλώσεις στο όνομα της προστασίας από τον ιό. Η εικόνα της μαζικής διάθεσης για να βγει ο κόσμος ξανά στους δρόμους έχει φτάσει και στην κυβέρνηση, γι’ αυτό και την τελευταία βδομάδα είναι πλέον η ίδια η κεντροαριστερή κυβέρνηση που ασκεί πιέσεις στο γυναικείο κίνημα να μην βγει μαζικά στους δρόμους όχι μόνο λόγω του ιού, αλλά και για να μην… ρίξει νερό στο μύλο των φασιστών. Την ίδια στιγμή η δεξιά κυβέρνηση της περιφέρειας της Μαδρίτης έχει απαγορεύσει τις διαδηλώσεις με περισσότερους από 500 συμμετέχοντες, και η απάντηση του κινήματος εκεί είναι να προχωρήσει στην οργάνωση πολλών τοπικών κινητοποιήσεων με 500 άτομα. Στην Ανδαλουσία, η δεξιά-ακροδεξιά κυβέρνηση επιχείρησε ακόμη και να μετατρέψει τις 8 Μάρτη, σε μέρα μνήμης των θυμάτων της πανδημίας. Φυσικά δεν της πέρασε. Αντίθετα, εξόργισε και έβαλε σε κίνηση ακόμη πιο πολλές γυναικείες πρωτοβουλίες.
Η επιτυχία της 8 Μάρτη του 2019 στοιχειώνει ακόμη το πολιτικό σύστημα στην Ισπανία. Τα ποτάμια των γυναικών που δεν άφησαν ούτε το μικρότερο χωριό χωρίς διαδήλωση και συγκλόνισαν τον συνδικαλισμό από τη βάση μέχρι την κορυφή με το εύρος της απεργίας ήταν το κορυφαίο γεγονός που επισφράγισε την ήττα της δεξιάς στις εκλογές του Απρίλη και ξανά τον Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς. Η Δεξιά εκφράζει ανοιχτή εκδικητικότητα απέναντι στο γυναικείο κίνημα. Πέρσι, ο ερχομός της κοινοβουλευτικής Αριστεράς στην κυβέρνηση λειτούργησε σαν φρένο απέναντι στην επανάληψη της απεργίας, με τη λογική ότι πλέον τα αιτήματα του κινήματος τα προωθούν οι “συντρόφισσες υπουργοί”. Η πανδημία, η κρίση και η ορατή αδυναμία της κυβέρνησης να σταθεί απέναντι στους αντιδημοκρατικούς θεσμούς του κράτους κάνει τις γυναίκες λιγότερο πρόθυμες να δεχτούν τέτοιου είδους δικαιολογίες. Η 8 Μάρτη θα είναι επίσημη επιστροφή στους δρόμους για χιλιάδες οργισμένο κόσμο, γυναίκες και άντρες.
Νίκος Λούντος
8 Μάρτη 2020, Ισπανικό κράτος