Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Δανία: Οργή για τις απειλές απελάσεων στη Συρία

Συγκέντρωση στην Κοπεγχάγη ενάντια στις απελάσεις Σύριων προσφύγων. Φωτo: Charlie Lywood

Δαμασκός, ασφαλής προορισμός. Έτσι αποφάσισε η Υπηρεσία εξέτασης αιτήσεων ασύλου της Δανίας το περασμένο καλοκαίρι. Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες άδειες παραμονής Σύριων προσφύγων οι οποίοι προέρχονται από τη συγκεκριμένη περιοχή ανακαλούνται ή δεν ανανεώνονται δημιουργώντας τεράστια ανασφάλεια και πανικό.

Σύμφωνα με τη Λένε Γιούνκερ, μέλος της Πρωτοβουλίας κατά του Ρατσισμού και των Διακρίσεων, ο Υπουργός Μετανάστευσης Ματίας Τεσφάγια, αποδέχεται πως “η περιοχή της Δαμασκού είναι ασφαλής τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει κλείσει την πρεσβεία της εκεί διότι υπάρχει έλλειψη ασφάλειας! Η Δανία δεν συνεργάζεται με το καθεστώς του Ασάντ. Αυτό σημαίνει ότι προς το παρόν δεν μπορούν να γίνουν απελάσεις. Όσοι πρόσφυγες δεν διαθέτουν άδεια παραμονής και δεν εγκαταλείπουν οικειοθελώς τη χώρα, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μπουν σε «κέντρα απελάσεων». Το όνειρο του Τεσφάγιε είναι να μη μπορεί κανένας πρόσφυγας να ζητήσει άσυλο”.

Η αρχή για αυτή την απάνθρωπη ρατσιστική πολιτική της δανέζικης κυβέρνησης είχε γίνει το 2019, όταν το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα συμμάχησε με την ακροδεξιά για να ψηφιστεί η συγκεκριμένη νομοθεσία με βάση την οποία παραχωρούνται αποκλειστικά άδειες παραμονής ορισμένου χρόνου και επανεξετάζονται συνεχώς οι χώρες που θεωρούνται ασφαλείς προορισμοί.

189 πρόσφυγες από την περιοχή της Δαμασκού έχουν έως τώρα ειδοποιηθεί για την “επιστροφή” τους, ενώ εξετάζεται το καθεστώς ασυλίας τουλάχιστον άλλων 500. Τριάντα από αυτούς άσκησαν έφεση αλλά απορρίφθηκε.

“Υπάρχουν αντιδράσεις από οργανώσεις, ΜΚΟ και κόμματα της Αριστεράς” μας είπε η Λένε Γιούνκερ. Το επόμενο βήμα τώρα να είναι να κερδίσουμε τη στήριξη συνδικάτων όπως το FOA (η αντίστοιχη ΑΔΕΔΥ) και το 3F (Ενωμένη Ομοσπονδία Εργατών). Στο παρελθόν έχουμε δει μεγάλες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες και τις εθνοτικές μειονότητες. Και το 2015 όταν οι πρόσφυγες ήρθαν περπατώντας, και το 2018. Αλλά και το 2020 με τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ πολλοί νέοι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους ενάντια στον ρατσισμό στη Δανία.

Εάν θέλουμε να κερδίσουμε, πρέπει να χτίσουμε ένα μαζικό κίνημα. Πρέπει επίσης να αναπτύξουμε μορφές δράσης και αγώνα προς την κατεύθυνση μαζικών διαδηλώσεων και απεργιών. Οι απελάσεις των προσφύγων από τη Συρία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν καταλύτες για την ευρύτερη κοινωνική δυσαρέσκεια. Θα μπορούσαμε να εμπνευστούμε από τις σχολικές απεργίες που είχαν ξεκινήσει με την Γκρέτα Τούνμπεργκ και να ξεκινήσουν σχολικές απεργίες αλληλεγγύης προς τους Σύριους πρόσφυγες”.