Η Αριστερά
ΣΥΡΙΖΑ: Ένα βήμα μπρός πόσα βήματα πίσω;

6/5, Εργατική Πρωτομαγιά στην Αθήνα

Με οργανωμένο μπλοκ συμμετείχε ο ΣΥΡΙΖΑ στην απεργιακή συγκέντρωση της 6ης Μάη, μετά από πολύ καιρό απουσίας  από τους δρόμους.  

Πρόκειται για μια εξέλιξη ενδεικτική των πιέσεων που εδώ και καιρό μπαίνουν στην ηγεσία από τα μηνύματα που έρχονται από τους χώρους εργασίας και την νεολαία: Με τη ΝΔ να μπαίνει σε κρίση αλλά τον ΣΥΡΙΖΑ να μην μπορεί να επωφεληθεί από την φθορά, εγκλωβισμένος εδώ και δύο χρόνια σε μια αντιπολιτευτική γραμμή απουσίας από τους δρόμους, «ρεαλιστικής εποικοδομητικής κριτικής» και προσφοράς απλόχερης συναίνεσης.

Είναι θετική η παρουσία των μελών, ψηφοφόρων και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο, ιδιαίτερα όταν μπροστά μας υπάρχει η επίθεση Χατζηδάκη, όπως και η παρουσία του κόσμου του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25 και κάθε κομματιού της Αριστεράς και της εργασίας. Όμως η «μητέρα των μαχών» θα κερδηθεί με απεργιακή κλιμάκωση τώρα και ενωτική δράση όλης της εργατικής τάξης μέσα από τα συνδικάτα -που βρίσκονται στο κέντρο της επίθεσης- για να μην κατέβει καν το νομοσχέδιο. Δεν αρκούν υποσχέσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει το νόμο Χατζηδάκη αν γίνει κυβέρνηση. Για να το πούμε ωμά, είναι καταστροφική η γραμμή του «περιμένουμε να καρπωθούμε τη δυσαρέσκεια στις εκλογές» αφήνοντας το νομοσχέδιο να ψηφιστεί.

Ψευδαισθήσεις από τα πάνω

Την επαύριο της 6ης Μάη αντί να πάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία σε αυτήν την κατεύθυνση, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει εστιάσει στην «επιβεβαίωση» του Τσίπρα από τον Μπάιντεν όσον αφορά στην πρόταση για την πατέντα των εμβολίων. «Για πρώτη φορά έπειτα από τέσσερις δεκαετίες, η κυριαρχία του νεοφιλελεύθερου δόγματος το οποίο στηρίχθηκε στις ιδέες της Δεξιάς, αμφισβητείται με τόσο ξεκάθαρο τρόπο» υποστήριξε σε άρθρο του στην Καθημερινή ο ίδιος ο Τσίπρας. «Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ φαίνεται αποφασισμένος να δώσει αποτελεσματική απάντηση στο θέμα των ανισοτήτων. Ο πρόεδρος Μπάιντεν έφερε τη συζήτηση στο έδαφος της κοινής λογικής. Δυστυχώς στη χώρα μας, η κυβέρνηση υπερασπίζεται τον παλιό κόσμο. Το πρόβλημα με τη στρατηγική του κ. Μητσοτάκη δεν είναι ότι ανήκει στη Δεξιά. Είναι ότι υπερασπίζεται με σθένος τις αρχές ενός κόσμου που δείχνει να έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο. Είναι εθνικά αναγκαίο σε αυτή την ιστορική καμπή η χώρα να βρεθεί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Αυτό όμως απαιτεί μια άλλη, προοδευτική κυβέρνηση». 

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ ως εκφραστή ενός νέου «αριστερού ατλαντισμού» που κατακτά την Ευρώπη. «Η πρώτη μικρή ελπίδα έρχεται από τις ΗΠΑ, η δεύτερη μικρή ελπίδα έρχεται από τη Γερμανία, και την άνοδο σε βαθμό κυβερνησιμότητας του κόμματος των Πρασίνων του οποίου η πρόεδρος Αναλένα Μπέρμποκ προκρίνεται (σε όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις) ως η καταλληλότερη διάδοχος της κ. Μέρκελ στην καγκελαρία» γράφει ο Νίκος Τσαγκής στην Αυγή.

First we take Manhattan, then we take Berlin. Πρόκειται πραγματικά για όνειρα θερινής νυκτός. Η επιχειρούμενη στροφή στη διαχείριση του Μπάιντεν δεν τον κάνει ούτε σοσιαλιστή, ούτε αριστερό, ούτε καν έναν νέο Ρούζβελτ. Είναι ο ηγέτης του μεγαλύτερου ιμπεριαλισμού σε μια εποχή που ο παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος -και όχι μόνο- οξύνεται.

Η ασταμάτητη δεξιόστροφη πολιτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς συνεχίζεται. Σπέρνοντας νέες αυταπάτες για διεθνείς συμμαχίες και «πλατιά μέτωπα» με τους χειρότερους ιμπεριαλιστές. Η επιλογή δε των Πρασίνων ως το νέο όχημα αλλαγής στην  Γερμανία και στην Ευρώπη με «κριτήρια κυβερνησιμότητας» αναπόφευκτα φέρνει στο νου τους βομβαρδισμούς της Σερβίας το 1999 από την κυβέρνηση Κλίντον με τη συμμετοχή της Γερμανίας στο πλευρό των ΗΠΑ, με τους Πράσινους να συμμετέχουν στην τότε κυβέρνηση.