Γράμματα και σχόλια
Π.Ο.Υ: Επίσημη ομολογία αποτυχίας στην αντιμετώπιση της πανδημίας

30/11/20, κινητοποίηση υγειονομικών στην Καλιφόρνια

Δεκαεπτά μήνες μετά, η πανδημία συνεχίζει (αμείωτη) να θερίζει. Μέχρι τώρα 3.400.000 άνθρωποι, σε όλο τον κόσμο, έχουν χάσει τη ζωή τους. Είναι μία τραγωδία δίχως (ορατό) τέλος.

Οι πρόσφατες εικόνες από την Ινδία του (ινδού Τραμπ) Μόντι είναι σοκαριστικές. Πτώματα ξεβράζονται στις όχθες του Γάγγη, τα αποτεφρωτήρια έχουν κορεστεί και υπάρχουν ελλείψεις στις προμήθειες ξύλων για την καύση των νεκρών. Ο απολογισμός των θυμάτων του νέου κορονοϊού (το ινδικό παραλλαγμένο στέλεχος, B.1.617) έχει φθάσει (επίσημα) τους 274.390. Καθημερινά πεθαίνουν πάνω από 4.000 άτομα. Οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι οι πραγματικοί αριθμοί μπορεί να είναι από πενταπλάσιοι ως δεκαπλάσιοι. Η Γιάμινι Μίσρα, διευθύντρια για την περιοχή Ασίας - Ειρηνικού της Διεθνούς Αμνηστίας, δηλώνει ότι: «Ο ιός εξαπλώνεται και περνάει τα σύνορα με τρομακτική ταχύτητα και θα συνεχίσει να πλήττει τους πιο περιθωριοποιημένους πληθυσμούς της περιοχής σκληρότερα από όλους».

Και όμως, «η κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί». Αυτό είναι το συμπέρασμα της πρόσφατης Έκθεσης με τίτλο: «Covid-19: Ας είναι η τελευταία πανδημία» που δημοσιεύθηκε ολόκληρη στο Guardian. 

Η Έκθεση που ανατέθηκε από τον Γενικό Διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) σε μία ανεξάρτητη επιτροπή ειδικών υπό την προεδρία των Έλεν Κλαρκ, πρώην πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας και Έλεν Τζόνσον Σίρλιφ, πρώην προέδρου της Λιβερίας, είναι κόλαφος για τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς και ανατρέπει όλα τα ψέμματα που ακούγαμε, από αυτούς, από την αυγή της πανδημίας. 

Απροετοίμαστοι

Επισημαίνει ότι: «η έλλειψη παγκόσμιας συνεργασίας, εξαιτίας των γεωπολιτικών εντάσεων και εθνικισμών, είχε ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση ενός πολυπαραγοντικού συστήματος που θα επέτρεπε να διατηρηθούν οι άνθρωποι ασφαλείς...Υπάρχουν πολλές μελέτες για προηγούμενες κρίσεις υγείας που περιλαμβάνουν λογικές συστάσεις. Ωστόσο, κάθονται και πιάνουν σκόνη στα υπόγεια του ΟΗΕ και στα ράφια των κυβερνήσεων… οι περισσότερες χώρες του κόσμου απλά δεν ήταν προετοιμασμένες για μία πανδημία... όταν ανατρέχουμε σε εκείνη την περίοδο, στα τέλη Δεκεμβρίου του 2019, οι κλινικοί γιατροί στη Γουχάν ενήργησαν γρήγορα... ο ΠΟΥ θα έπρεπε να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης έως τις 22 Ιανουαρίου... οι χώρες θα έπρεπε να προετοιμαστούν... ωστόσο κάποιες χώρες υποτίμησαν την επιστήμη και αρνήθηκαν τη σοβαρότητα της νόσου με θανατηφόρες συνέπειες». 

Αναφέρει τον Φεβρουάριο του 2020 ως «έναν μήνα χαμένης ευκαιρίας για να αποτρέψει την πανδημία, καθώς πολλές χώρες επέλεξαν να περιμένουν και να δουν... για μερικούς, μόλις οι κλίνες ΜΕΘ των νοσοκομείων άρχισαν να γεμίζουν τότε αντιλήφθηκαν ότι χρειάζεται περισσότερη δράση και τότε ήταν πολύ αργά για να αποφευχθεί η επιδημία... σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας δοκιμάστηκαν στα όριά τους και τα ποσοστά μόλυνσης, ασθένειας και θανάτου αυξήθηκαν και συνεχίζουν να αυξάνονται».

Η Έκθεση επιβεβαιώνει ότι το ίδιο το σύστημα (και οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν) είναι ένοχο για την παταγώδη αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Είναι ένα (ακόμα) δυνατό επιχειρήμα για την αντικαπιταλιστική αριστερά. Ζητάει από τις πλούσιες χώρες να προσφέρουν περισσότερες από 2 δισ δόσεις εμβολίων σε 92 χώρες με μικρό ή μεσαίο εισόδημα (ο πλήρης εμβολιασμός είναι μέχρι σήμερα στο 2%) και καλεί τον ΠΟΥ και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) να «καλέσουν τις κυβερνήσεις και τις φαρμακοβιομηχανίες για να καταλήξουν σε μια συμφωνία εθελοντικής άρσης των πατεντών των εμβολίων και μοιράσματος των τεχνολογικών γνώσεων για την παραγωγή τους προκειμένου να αυξηθεί η παρασκευή εμβολίων κατά της Covid-19. Αν δεν μπορέσει να επιτευχθεί συμφωνία μέσα σε τρεις μήνες, τότε θα πρέπει να αρθούν αμέσως οι πατέντες των εμβολίων».

Όμως, ούτε ο ΠΟΥ, ούτε (πολύ περισσότερο) ο ΠΟΕ δεν μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο. Χρηματοδοτούνται, στηρίζονται και εξυπηρετούν τα συμφέροντα αυτού του συστήματος. Η μόνη δύναμη που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα είναι οι αγώνες της εργατικής τάξης.