Η «εξομάλυνση» των σχέσεων Ελλάδας Τουρκίας που διακηρύσσουν οι κυβερνήσεις και των δύο χωρών δεν έχει καμιά σχέση ούτε με την ειρήνη, ούτε με την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ούτε με την ευημερία. 

Πρώτα απ’ όλα είναι μια απόπειρα εξομάλυνσης των σχέσεων ανάμεσα σε δυο χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ, σε μια περίοδο όπου οι σχέσεις ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία βρίσκονται στο ναδίρ. Είναι μια εξομάλυνση που προωθείται και από την Ουάσιγκτον και από τις Βρυξέλλες γιατί τα επιτελεία της Δύσης θέλουν στρατιωτική συνεργασία και με την Αθήνα και με την Άγκυρα. Την ίδια ώρα που ο Τσαβούσογλου ερχόταν στην Θράκη, βρισκόταν σε εξέλιξη μεγάλη αμερικανική στρατιωτική άσκηση με ελληνική συμμετοχή στην Αλβανία.

Ανταγωνισμοί

Είναι μια εξομάλυνση, για να το πούμε με διαφορετικά λόγια, που οξύνει τους στρατιωτικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή αντί να τους μειώνει. Το πιο σημαντικό και πιο άμεσο επίτευγμα της επίσκεψης Τσαβούσογλου στην Αθήνα ήταν η συμφωνία για τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που θα γίνει στις Βρυξέλλες στις 14 Ιούνη. Όποιος καταπίνει την προπαγάνδα ότι το ΝΑΤΟ είναι θεσμός διαφύλαξης της ειρήνης μάλλον ζει σε άλλο κόσμο.

Δεύτερον είναι μια εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στις βασικές χώρες που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν τη ρατσιστική συμφωνία Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης για το μεταναστευτικό. Η ελληνική προπαγάνδα κάνει λόγο για «εργαλειοποίηση  του μεταναστευτικού» από την κυβέρνηση του Ερντογάν –πράγμα που είναι απλά συνώνυμο με τη φράση «η κυβέρνηση της Τουρκίας δεν κάνει όλα όσα έχει συμφωνήσει με την Ευρωπαϊκή Ένωση για να εμποδίζει τους πρόσφυγες να φτάνουν στα ελληνικά παράλια». Είναι, για να το πούμε και πάλι με διαφορετικά λόγια, μια εξομάλυνση που κλιμακώνει την ρατσιστική και απάνθρωπη σε βάρος των προσφύγων επιτήρηση του Αιγαίου. 

Στην πορεία αυτή προς τον «διάλογο» και την «εξομάλυνση» καμιά από τις δυο πλευρές δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει από τις «πάγιες» επιδιώξεις της. Ούτε από την εθνικιστική της προπαγάνδα. 

Τον Απρίλιο ο Δένδιας είχε δυναμιτίσει την κοινή συνέντευξη τύπου με τον Τσαβούσογλου στην Άγκυρα με μια λεκτική επίθεση σε βάρος της Τουρκίας -για όλα σχεδόν τα ζητήματα που προβάλλει ο ελληνικός καπιταλισμός. Ο Τσαβούσογλου «απάντησε» τώρα προκαταβολικά με μια «ιδιωτική επίσκεψη» στη Δυτική Θράκη λίγες ώρες πριν από το επίσημο γεύμα «με θέα την Ακρόπολη» με τον Δένδια. Η επίσκεψη αυτή, οι συναντήσεις του με τους Μουφτήδες που η κυβέρνηση αποκαλεί «ψευτομουφτήδες» και οι αναφορές του στην «Τουρκική μειονότητα»  έγιναν όλες αυτές τις μέρες το κυρίαρχο θέμα σε όλα τα «πατριωτικά» ΜΜΕ στην Ελλάδα. «Μπαράζ ανιστόρητων προκλήσεων» έγραφε στο πρωτοσέλιδο ο Ελεύθερος Τύπος. «Ανεπιθύμητος στα Πομακοχώρια, περαστικός στην Αθήνα» Τα Νέα. «Τσιφλίκι των Τούρκων η Θράκη» η Δημοκρατία. «Ανεπιθύμητος ο Τσαβούσογλου» η Εστία.

Η κυβέρνηση απάντησε επίσημα στις «προκλητικές» δηλώσεις του Τσαβούσογλου με μια δήλωση του Αλέξανδρου Παπαϊωάννου, του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών. 

«Η Ελλάδα, κράτος δικαίου, παραμένει σταθερά προσηλωμένη στο Διεθνές Δίκαιο και στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εφαρμόζει πλήρως τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία αναφέρεται ρητά και ξεκάθαρα σε Μουσουλμανική Μειονότητα στην Θράκη. Η Μουσουλμανική Μειονότητα στην Θράκη, αριθμεί περίπου 120.000 Έλληνες κατοίκους. Οι συνεχείς προσπάθειες διαστρέβλωσης της πραγματικότητας αυτής από την Τουρκία, καθώς και οι αιτιάσεις περί δήθεν μη προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών αυτών, ή περί δήθεν διακριτικής μεταχείρισης είναι αβάσιμες και απορρίπτονται στο σύνολό τους».

Διακρίσεις

Πρόκειται για ένα μνημείο ψεύδους, κυνισμού και υποκρισίας. Η Θράκη είναι η φτωχότερη περιφέρεια της Ελλάδας. Το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι περίπου το μισό από ότι είναι στην Αττική. Στις κοινότητες των μουσουλμάνων η φτώχεια είναι προκλητική. Η εθνικιστική προπαγάνδα λέει ότι η φτώχεια δεν οφείλεται στις διακρίσεις αλλά στα επαγγέλματα που κάνουν – στο γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι είναι φτωχοί αγρότες και κτηνοτρόφοι. Αλλά ακόμα και αν είναι έτσι (που δεν είναι) η προπαγάνδα «ξεχνάει» να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους η πλειοψηφία  είναι καταδικασμένη στα φτωχότερα επαγγέλματα. Τον Δεκέμβρη του 2017 ακόμα και το χυδαίο Protagon αναγκαζόταν να παραδεχθεί ότι,

“Η αλήθεια είναι ότι η μουσουλμανική μειονότητα καταπιεζόταν για πολλά χρόνια. Δεν είχαν τη δυνατότητα να εκδίδουν οικοδομικές άδειες, ή να μεταβιβάζουν ελεύθερα ακίνητα, αυτοκίνητα, γεωργικούς ελκυστήρες κλπ. Οι περιορισμοί ήταν όντως ασφυκτικοί. Απαγορευόταν η μεταβίβαση από Χριστιανό σε Μουσουλμάνο. Προκειμένου οι Μουσουλμάνοι να μεταβιβάσουν εμπράγματη και κινητή περιουσία τους, περνούσαν από Επιτροπή που αποτελούνταν από εκπροσώπους των υπουργείων Γεωργίας, Οικονομικών και Εθνικής Άμυνας. Η κατάργηση όλων των περιορισμών ανακοινώθηκε το 1991…”.

Από τότε έχουν περάσει τριάντα ολόκληρα χρόνια, αλλά οι διακρίσεις σε βάρος της μειονότητας δεν έχουν σταματήσει. Με κάθε αφορμή μπαίνει στο στόχαστρο ως υποκινούμενη από την Τουρκία.

Η ίδια η αναφορά στους «ψευτομουφτήδες» είναι μια ανοιχτή ομολογία της καταπίεσης της μειονότητας. Τον Δεκέμβρη του 1990 η τότε κυβέρνηση, με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου «Περί Μουσουλμάνων Θρησκευτικών Λειτουργών» μετέφερε την αρμοδιότητα εκλογής των Μουφτήδων από τις κοινότητες στο κράτος. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν από τότε μέχρι σήμερα οι επίσημοι μουφτήδες, που είναι διορισμένοι από το κράτος και οι «ψευτομουφτήδες» που εκλέγονται από τους ίδιους τους πιστούς στα τζαμιά. Το 1994 το δικαστήριο της Θεσσαλονίκης καταδίκασε τον Ιμπραήμ Σερίφ, τον «ψευτομουφτή» της Ροδόπης  για «αντιποίηση αρχής». Η υπόθεση κατέληξε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το οποίο καταδίκασε την Ελλάδα.

Δικαίωμα

Η «Συνθήκη της Λωζάνης» κάνει πράγματι λόγο για «Μουσουλμανική» και όχι «Τουρκική» μειονότητα στην Θράκη. Αλλά το ζήτημα της εθνικότητας είναι ζήτημα συνείδησης και όχι διεθνών συμβάσεων. Οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης μιλάνε τουρκικά, για να το πούμε και πάλι με διαφορετικά λόγια. Δεν μιλάνε «μουσουλμανικά». Και έχουν το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι, ό,τι και αν λέει η Συνθήκη της Λωζάνης, ο Δένδιας, ο Μητσοτάκης ή η Εστία και το Πρώτο Θέμα.

Η θέση μας, η θέση της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος είναι στο πλευρό των διαδηλωτών της  Ξάνθης που ενώθηκαν πάνω από θρησκείες και εθνικούς ανταγωνισμούς για να συμπαρασταθούν στην Παλαιστίνη και όχι στο πλευρό του Δένδια και του Τσαβούσογλου που αγκαλιάστηκαν στο δείπνο πολυτελείας απέναντι από την Ακρόπολη για τα μάτια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

22/5, Ξάνθη. Διαδήλωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό αγώνα. Φωτό: ΚΕΕΡΦΑ Ξάνθης