Την περασμένη βδομάδα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και διεθνώς υποδέχτηκαν με τίτλους όπως «ιστορική αλλαγή σελίδας» τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης στο Ισραήλ. Για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια, λέγανε τα ρεπορτάζ, σχηματίζεται μια κυβέρνηση χωρίς τον Μπένζαμιν Νετανιάχου.
Λίγες βδομάδες πριν, οι περισσότεροι αναλυτές αντιμετώπιζαν διαφορετικά τον Νετανιάχου. Ηταν ο κυνικός «παίκτης» που κατόρθωσε να βγει από τη γωνία που τον είχαν στριμώξει οι διώξεις για διαφθορά κλιμακώνοντας τον πόλεμο ενάντια στους Παλαιστίνιους, πρώτα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και μετά στη Γάζα.
Αυτό που άλλαξε τα δεδομένα ήταν η αντίσταση των Παλαιστίνιων. Αυτή τη φορά δεν επρόκειτο μόνο για τις ρουκέτες της Χαμάς από την αποκλεισμένη Γάζα. Ο ξεσηκωμός απλώθηκε στη Δυτική Όχθη και, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, από τους «Παλαιστίνιους του 1948». Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο εξελίχθηκε η έξωση του Νετανιάχου.
Όμως, η συγκρότηση της νέας κυβέρνησης συνασπισμού δεν είναι «ιστορική αλλαγή». Πρωθυπουργός θα είναι ο Ναφτάλι Μπένετ, πρώην συνεργάτης του Νετανιάχου. Είναι ο άνθρωπος που ως αξιωματικός συμμετείχε στη σφαγή εκατό αμάχων Αράβων το 1996 στο Νότιο Λίβανο και που έχει δηλώσει με περηφάνεια «έχω σκοτώσει πολλούς Άραβες».
Η Αϊλέτ Σακίντ, προορίζεται για υπουργός Εσωτερικών. Εχει θητεύσει ως υπουργός Δικαιοσύνης σε κυβέρνηση Νετανιάχου. Το 2014 είχε γίνει «διάσημη» για μια ανάρτηση στο φέησμπουκ που υποστήριζε ότι «όλοι Παλαιστίνιοι είναι εχθροί», πρέπει να καταστραφούν «μαζί με τις πόλεις και τα χωριά τους, τους ηλικιωμένους και τα μωρά». Και βέβαια οι Παλαιστίνιες που «γεννάνε φιδάκια».
Υποτίθεται το άλλο κόμμα που συμμετέχει στη νέα κυβέρνηση, με αρχηγό τον Γιαίρ Λαπίντ είναι «κοσμικό» και «κεντροαριστερό». Στις εκλογές του 2015 ο Λαπίντ είχε δηλώσει: «Δεν θέλω μια νέα Μέση Ανατολή, θέλω να ξεφορτωθώ τους Άραβες από τη Δυτική Όχθη και να βάλω ένα μεγάλο φράχτη ανάμεσά μας».
Τις έδρες που χρειάζονται για να πάρει η νέα κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή θα τις προσφέρει το κόμμα Ραάμ του Μανσούρ Αμπάς. Εδώ κι αν περίσσεψαν οι ύμνοι. Για πρώτη φορά ένα αραβικό κόμμα και μάλιστα με καταγωγή από το πολιτικό ισλάμ συμμετέχει σε κυβερνητικό μπλοκ, ορίστε η «ιστορική αλλαγή» ακούμε και διαβάζουμε.
Μόνο που ο Αμπάς τον Φλεβάρη παζάρευε μια τέτοια «ιστορική αλλαγή» με τον…Νετανιάχου. Τα ανταλλάγματα που υποτίθεται ότι πήρε τώρα για την στήριξή του είναι αυξημένα κονδύλια για τις πόλεις και τα χωριά των «ισραηλινών Αράβων» και εγγυήσεις για τη γη των Βεδουίνων (από τους οποίους παίρνει ψήφους). Με άλλα λόγια, ο Αμπάς είναι πρόθυμος συνεργάτης του «σχεδίου» του Νετανιάχου και του Τραμπ: δώστε στους Παλαιστίνιους λίγα ψίχουλα και θα ξεχάσουν τα υπόλοιπα.
Το εμπόδιο για την ειρήνη δεν ήταν απλά ο Νετανιάχου. Ήταν και παραμένει το ίδιο το κράτος του Ισραήλ, ένα κράτος απαρτχάιντ που έχει χτιστεί με την εθνοκάθαρση και τις συστηματικές διακρίσεις σε βάρος των Παλαιστίνιων. Αυτό δεν θα αλλάξει με την όποια νέα κυβέρνηση προκύψει.