Την Κυριακή 13/6 πήγα στο ΚΤΕΛ Κηφισού για να παραδώσω δέματα με τα υλικά της απεργίας των νοσοκομειακών στις 16/6. Κατεβαίνω από το λεωφορείο και μετά από πέντε λεπτά διαπιστώνω ότι έχω ξεχάσει μέσα το δέμα για Θεσσαλονίκη. Τρέχω πίσω αλαφιασμένος, πουθενά το δέμα. Μιλάω στον οδηγό και με ρωτάει: "Πως σε λένε;" "Σταμάτη Χατζηδήμου". "Που πήγαινε το δέμα;". "Στη Θεσσαλονίκη". "Λοιπόν, εγώ επειδή ψηφίζω ΚΚΕ και επειδή είδα ότι είναι για την απεργία, το πήγα στην αποθήκη της Θεσσαλονίκης!" 

Εγώ δεν είχα καλύτερο τρόπο να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου από το να του χαρίσω τα δυο τελευταία τεύχη της Εργατικής Αλληλεγγύης. Και φυσικά το πρόσωπο του έλαμψε όταν είδε στο εξώφυλλο τον εργάτη που κλωτσάει το αφεντικό με όπλο την απεργία. Παράλληλα με τις μεγάλες στιγμές όπως η συγκλονιστική πανεργατική της 10 Ιούνη, η καθημερινότητα, μέσα στα τρεχάματα και τις αγωνίες, μας φυλάει χιλιάδες μικρές ευκαιρίες για κοινή δράση με τον κόσμο της Αριστεράς. Ας μη χάσουμε ούτε μια. Σύντροφε Βασίλη, σ' ευχαριστώ!

Σταμάτης Χατζηδήμου