Ο Πέδρο Καστίγιο είναι και επίσημα ο νικητής των προεδρικών εκλογών στο Περού. Η εκλεκτή των αφεντικών και των ρατσιστών, Κέικο Φουχιμόρι, κόρη του πρώην δικτάτορα, Αλμπέρτο Φουχιμόρι, ηττήθηκε. Η δεξιά επιχείρησε τις πρώτες μέρες να βγει στους δρόμους για να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα, όχι μόνο με νομικές κινήσεις, αλλά και με διαδηλώσεις της μεσαίας τάξης, ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα Λίμα, που είναι και το πολιτικό της κέντρο. 

Αλλά δεν κατάφεραν ούτε να κινητοποιήσουν σε βαθμό που να προκαλέσουν κρίση, ενώ η άρχουσα τάξη δεν έχει αποφασίσει να μπλοκάρει τον δημοκρατικό ερχομό του Καστίγιο στην εξουσία. Είναι αγχωμένοι και μπερδεμένοι, έχοντας να αποδεχθούν την εκλογή στην προεδρία της χώρας ενός συνδικαλιστή δασκάλου που ηγήθηκε πρόσφατα σε μια μεγάλη απεργία. Έχουν επίσης πρόβλημα να αποδεχθούν ότι οι φτωχοί και ιθαγενείς εκλογείς των Άνδεων επέλεξαν πρόεδρο σε κόντρα με όλες τις κατευθύνσεις των “λευκών” ΜΜΕ των μεγάλων πόλεων. Ο εκλογικός διχασμός της χώρας είναι χωρίς προηγούμενο. Στις μεγάλες πόλεις ολόκληρο κατεστημένο στοιχήθηκε πίσω από τη Φουχιμόρι. 

Ινδιάνος

Ακόμη και οι παραδοσιακοί αντίπαλοι του “Φουχιμορισμού” έκαναν στην άκρη, για να μην κυβερνήσει τη χώρα ένας “Ινδιάνος”. Πίσω τους, με την προπαγάνδα και τον ρατσισμό, κατάφεραν και έσυραν και κομμάτια της εργατικής τάξης των πόλεων, κι έτσι η Φουχιμόρι στα αστικά κέντρα φτάνει το 65%. Αλλά την ίδια στιγμή στην ύπαιθρο η εικόνα ήταν εντελώς ανάποδη και το τελικό αποτέλεσμα έγειρε υπέρ του Καστίγιο. Όμως η άρχουσα τάξη είναι διστακτική να παίξει το χαρτί της αντιδημοκρατικής εκτροπής αυτή τη στιγμή. Η Κολομβία βρίσκεται δίπλα και η εξέγερσή της δείχνει σε ποιο σημείο βρίσκεται η Λατινική Αμερική μπροστά σε όποιους θέλουν να την επιστρέψουν στο γύψο. Το πρόσφατο παράδειγμα της Βολιβίας επίσης τους βαραίνει. Οι “λευκοί” πραξικοπηματίες της Βολιβίας ψάχνονται αυτή τη στιγμή, με το MAS να έχει επιστρέψει στην εξουσία.

Αυτό που θα προσπαθήσουν άμεσα θα είναι να βάλουν όλων των ειδών τους περιορισμούς στην κυβέρνηση του Καστίγιο. Περιορισμούς που και ο ίδιος και η στρατηγική του στέλνουν μήνυμα ότι είναι ανοιχτοί να δεχτούν. Έχει να κυβερνήσει με ένα κοινοβούλιο που ελέγχουν οι αντίπαλοί του, και κάνει δηλώσεις ότι οι “ακρότητες” και ο “κομμουνισμός” είναι απλώς προπαγάνδα της Δεξιάς και όχι η πραγματικότητα. Η κινητοποίηση των από κάτω, που είδαν για πρώτη φορά έναν “δικό τους” να κερδίζει τις εκλογές, θα καθορίσει το πραγματικό ισοζύγιο δυνάμεων.