Mε την παρουσία των κατοχικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν να τραβάει πλέον σε μάκρος και την αντίσταση να οξύνεται μέρα τη μέρα, οι δηλώσεις του υφυπουργού Εξωτερικών Δρούτσα ότι «το Αφγανιστάν ανήκει στους Αφγανούς» μοιάζει κακόγουστο αστείο. Ο Δρούτσας και ολόκληρη η αποστολή του για να κινηθούν από τα κτήρια που οργανώθηκε η διεθνής συνάντηση κορυφής μέχρι το ελληνικό στρατόπεδο στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, σε μια απόσταση 7 χιλιομέτρων, στο πλέον φυλασσόμενο κομμάτι της αφγανικής πρωτεύουσας, αναγκάστηκαν να φορέσουν αλεξίσφαιρα, ενώ ο δημοσιογράφος που τους συνόδευε, εξηγούσε την επικινδυνότητα της διαδρομής.
Τόσο η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ όσο και οι καραβανάδες προσπαθούν να παρουσιάσουν την εμπλοκή της Ελλάδας στο Αφγανιστάν ως μια αναγκαία «ανθρωπιστική παρουσία». Όμως, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως - όσο και αν προσπαθήσουν - δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα που λέει πως η κυβέρνηση Παπανδρέου επιδιώκει να μετατρέψει την Ελλάδα στο πιο πιστό μαντρόσκυλο του ΝΑΤΟ σε όλη την περιοχή από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή και το Αφγανιστάν. Το ομολόγησε - με άλλα λόγια - και ο ίδιος ο Δρούτσας λέγοντας προς τους έλληνες αξιωματικούς ότι «το έργο σας εδώ δίνει στην Ελλάδα φωνή και μας δίνει κύρος στη διεθνή κοινότητα, κύρος που αξίζει ο ελληνικός λαός και που τόσο χρειάζεται σήμερα».
Η αναβάθμιση της ελληνικής παρουσίας με την ανάληψη από την 1η Ιούνη της διοίκησης του αεροδρομίου της Καμπούλ και την επέκταση των ελληνικών δραστηριοτήτων σε μη «ανθρωπιστικές» λειτουργίες αποδεικνύει πως η Ελλάδα, εν μέσω της πλέον αιματοβαμμένης περιόδου του πολέμου, εμπλέκεται ακόμα πιο χοντρά στο απάνθρωπο εννιαετή ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Εμπλοκή
Μπορεί οι Υπουργοί εξωτερικών να προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση πως ο πόλεμος στο Αφγανιστάν τελειώνει και πως το 2014 όλα θα είναι καλά και ρόδινα, όμως δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει πως η κατάσταση στο Αφγανιστάν θα είναι καλύτερη τα επόμενα 4 χρόνια. Αντιθέτως τα πράγματα δείχνουν να αγριεύουν ακόμα περισσότερο. Την βαθύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Αφγανιστάν προσπαθούν να περιτυλίξουν με εθνικιστικές κορώνες σαν κι αυτές του Συνταγματάρχη διοικητή του τάγματος της ΕΛΔΑΦ Ντόκου, ο οποίος σε ένα εθνικιστικό παραλήρημα εξήγησε πόσο περήφανοι είναι όλοι οι παρευρισκόμενοι για την παρουσία τους εκεί «που 2.300 χρόνια πριν πάτησε το πόδι του ο μεγάλος έλληνας Μεγαλέξανδρος για να δώσει τα φώτα του πολιτισμού, βοηθώντας τους ανθρώπους και σεβόμενος τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμά τους, όπως κάνουμε και εμείς σήμερα».
Η παρουσία του ελληνικού στρατού - και όλων των δυνάμεων κατοχής - βυθίζει στο χάος και την καταστροφή το Αφγανιστάν. Την ίδια στιγμή φορτώνει και άλλα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων στην Ελλάδα: Τόσο τα τεράστια ποσά που σπαταλώνται για να συντηρηθούν οι δυνάμεις της ΕΛΔΑΦ όσο και ο βρώμικος ρόλος της Δύσης σε αυτόν τον πόλεμο, δεν μας επιτρέπει κανένα άλλο δρόμο πέρα από αυτόν: Να σταματήσει η βάρβαρη κατοχή. Να διεκδικήσουμε την επιστροφή των Ελλήνων στρατιωτών από το Αφγανιστάν και από κάθε άλλο μέρος του κόσμου που βρίσκονται ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις. Να απαιτήσουμε λεφτά για αυξήσεις, μισθούς, παιδεία, υγεία - όχι εξοπλισμούς.