Να μην πληρώσουμε την αποτυχία τους

το Μνημόνιο χρειάζεται να «επικαιροποιηθεί», δηλαδή να επιβάλει νέα μέτρα για να καλύψει τις αποκλίσεις από τους στόχους που είχε βάλει. Όσο και αν ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου προσπαθούν να πουν ότι δεν πρόκειται για νέα μέτρα, η αλήθεια δεν κρύβεται.

Η αλήθεια είναι ότι, πρώτο, η συνταγή του Μνημόνιου οδηγεί σε αποτυχία. Η εφαρμογή του μέχρι τώρα έχει ήδη επιδεινώσει την οικονομική ύφεση, αυτό με τη σειρά του προκαλεί υστέρηση των δημοσίων εσόδων, οι στόχοι για τη μείωση του ελλείμματος γίνονται πιο δυσπρόσιτοι.

Δεύτερο, η «επικαιροποίηση» του Μνημόνιου γίνεται με την ίδια συνταγή, δηλαδή μεγαλύτερες περικοπές για να καλυφθεί η υστέρηση των εσόδων. Πράγμα που σημαίνει ότι και το κόστος της «διόρθωσης» σε βάρος των εργαζόμενων είναι τεράστιο και τα αποτελέσματα θα είναι τα ίδια, δηλαδή μεγαλύτερη αποτυχία. Στη διπλανή στήλη μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τη «λυπητερή» που μας στέλνει η τρόικα.

Μέσα στα πλαίσια αυτού του φαύλου κύκλου ξεσκεπάζονται κάθε λογής λαθροχειρίες της συνεργασίας της κυβέρνησης με ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ. Υποτίθεται ότι πέρσι «η χώρα έχασε την αξιοπιστία της» γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση μαγείρευε τα στοιχεία. Γι´ αυτό η ΕΕ επέβαλε να περάσει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία κάτω από την εποπτεία της. Τώρα το μαγείρεμα συνεχίζεται αλλά ακολουθεί τις εντολές της τρόικας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Δήμητρας Καδδά στην Ελευθεροτυπία της Τρίτης 24/8, το περσινό έλλειμμα ανεβαίνει στο 14% και κατά συνέπεια ο στόχος για να πέσει στο 7,8% που ορίζει το Μνημόνιο απαιτεί μεγαλύτερες περικοπές!

Αυτό είναι που λένε «τεχνογνωσία» ΔΝΤ. Κουνάνε τα γκολπόστ για να βάλουνε γκολ. Μόνο που η κερκίδα δεν τρώει κουτόχορτο.

Το απεργιακό κύμα που σημάδεψε το πρώτο μισό της φετινής χρονιάς δεν έχει πάει χαμένο. Όσο κι αν λυσομανάνε τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης ότι «οι διαδηλώσεις εναντίον του Μνημόνιου ξεκίνησαν ως παρελάσεις και κατέληξαν ως βαρετές συναναστροφές των ίδιων και των ίδιων» (Γ.Λακόπουλος στα Νέα 20/8), στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Οι εμπειρίες από τις πανεργατικές κινητοποιήσεις του πρώτου εξάμηνου τροφοδοτούν την οργή και την αποφασιστικότητα σε κάθε κλάδο που έρχεται αντιμέτωπος με τα χτυπήματα κυβέρνησης και τρόικας.

Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο πιο δύσκολο γίνεται για την κυβέρνηση να περνάει νέα μέτρα. Το ομολογεί ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου σε δηλώσεις του στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (30/7) όπου παραδέχεται ότι «βιάστηκαν να ψηφίσουν το ασφαλιστικό στις 8 Ιούλη, γιατί δεν ήταν σίγουρος εάν θα κατάφερνε να το περάσει από τη Βουλή μετά από έξι μήνες».

Δυναμική

Μπορούμε, λοιπόν, και πρέπει να μην πληρώσουμε εμείς για την αποτυχία τους. Το ζήτημα είναι να καταφέρει η αριστερά να αξιοποιήσει τη δυναμική που ανοίγει ο συνδυασμός της αποτυχίας των από πάνω με την οργή των από κάτω.

Πρέπει πρώτα απ´ όλα να είμαστε ξεκάθαροι ότι η διέξοδος μπορεί να έρθει μόνο από τα αριστερά. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει καταντήσει να αγκαλιάζει ακόμα και το ΛΑΟΣ. Οι απόπειρες του Σαμαρά να αποστασιοποιηθεί από το Μνημόνιο, το μόνο που κάνουν είναι να αποκαλύπτουν ότι η ΝΔ δεν έχει εναλλακτική λύση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Αριστερά μπορεί να περιοριστεί μόνο στις εκλογές που έρχονται και να περιμένει να εισπράξει εκεί την αγανάκτηση του κόσμου για το τρίο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.

Αντίθετα, αυτό που σημαίνει είναι ότι τα καθήκοντα της Αριστεράς είναι τριπλά. Σε ένα πρώτο επίπεδο, η Αριστερά πρέπει να μπει άμεσα μπροστά για ένα νέο ξεκίνημα του απεργιακού κινήματος. Θέλουμε να γίνει σεισμός στη Θεσσαλονίκη στις 11 Σεπτέμβρη, θέλουμε άμεση συνέχεια με πανεργατική στις 29 Σεπτέμβρη, θέλουμε στήριξη για κάθε κλάδο που μπαίνει στο στόχαστρο (ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΟΑΣΑ, Εκπαιδευτικοί, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο...) ώστε να κλιμακώσει με απεργία διαρκείας τον αγώνα που ήδη έχει ξεκινήσει.

Μαζί με τη βοήθεια για την οργάνωση μιας νέας απεργιακής έκρηξης, η Αριστερά έχει να ανοίξει τη βεντάλια των εναλλακτικών λύσεων απέναντι στην κρίση του συστήματος. Παπανδρέου, Σαμαράς και ο κολαούζος τους Καρατζαφέρης αντιπροσωπεύουν την υποταγή στους τραπεζίτες, η Αριστερά αντιπροσωπεύει την αντίσταση μέχρι την ανατροπή τους. Αυτή τη γνήσια διαχωριστική γραμμή πρέπει να την κεντήσει η Αριστερά προβάλοντας τα αιτήματα για στάση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, για κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση για τους τραπεζίτες και με εργατικό έλεγχο, για απαγόρευση των απολύσεων όσο κρατάει η κρίση και σταθερή δουλειά για όλους με 1400 ευρώ κατώτατο μισθό.

Μόνο αν ανταποκριθεί σε αυτό το δίδυμο των καθηκόντων μπορεί η Αριστερά να σηκώσει και το τρίτο επίπεδο που είναι η μαζική ανταρσία στις κάλπες. Η 7 Νοέμβρη μπορεί να γίνει βατερλό για τον Παπανδρέου, ώστε οι υπουργοί του να μην μπορούν ούτε να σκεφτούν το μαγείρεμα κι άλλων μέτρων. Αντίθετα, η ανάδειξη μιας δυνατής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς από τις κάλπες μπορεί να δώσει νέα ώθηση στην εργατική αντίσταση.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η δύναμη της Αριστεράς που προωθεί όλο αυτό το τρίπτυχο. Όσο πιο πολλοί συσπειρωθούμε στις γραμμές της, τόσο πιο κοντά μπορούμε να φέρουμε αυτή την προοπτική για το εργατικό κίνημα.

Η λυπητερή της αποτυχίας

Αλλαγές σε εργασιακές σχέσεις και στις συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα, μείωση υπερωριακών αποδοχών, περαιτέρω ανατροπές στο ασφαλιστικό, αυξήσεις τιμολογίων ΔΕΗ και εισιτηρίων συγκοινωνιών, απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων και αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, πλήρη αναδιάρθρωση ΟΣΕ, μείωση δαπανών σε νοσοκομεία και ΟΤΑ, είναι μερικές από τις επιταγές του επικαιροποιημένου μνημονίου.

Στα μέτρα, που η εφαρμογή τους εξειδικεύεται στο μνημόνιο, περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων:

Η εφαρμογή της συμμετοχής 3 ευρώ για τις τακτικές υπηρεσίες εξωτερικών ιατρείων στα δημόσια νοσοκομεία και η επέκταση της ολοήμερης λειτουργίας των νοσοκομείων (απογευματινή βάρδια), προκειμένου να αυξηθούν τα έσοδα των νοσοκομείων.

Η αύξηση των εισιτηρίων στα δημόσια μέσα μεταφοράς και η περαιτέρω μείωση των επιδομάτων και των υπερωριών.

Προβλέπεται ειδικότερα η αναδιάρθρωση του ΟΣΕ. Σχέδιο νόμου για την αναδιάρθρωση του τομέα των σιδηροδρόμων που θα συζητηθεί στη Βουλή έως το τέλος Σεπτεμβρίου.

Ουσιαστική απελευθέρωση της χονδρικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και αυξήσεις τιμολογίων.

Επίσης, προβλέπεται ότι θα υιοθετηθεί σχέδιο με το οποίο θα δίνεται η διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων σε έναν ανεξάρτητο φορέα.

Επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων. Πλήρες σχέδιο και αναλυτικός κατάλογος με επιχειρήσεις θα είναι έτοιμο πριν από τα τέλη Δεκεμβρίου.

Απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων. Πρώτο βήμα θα είναι η άρση περιορισμών στα επαγγέλματα των νομικών, φαρμακοποιών, συμβολαιογράφων, αρχιτεκτόνων, μηχανικών και ορκωτών λογιστών. Αυτό θα περιλαμβάνει τη μείωση των απαιτήσεων αδειοδότησης, των γεωγραφικών περιορισμών και των ρυθμιζόμενων τιμολογίων. Επίσης θα υιοθετηθεί νομοθεσία σχετικά με την είσοδο στο επάγγελμα των οδικών μεταφορών εμπορευμάτων και τις ελάχιστες σταθερές τιμές.

Αλλαγές στη νομοθεσία για την αναμόρφωση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα, το οποίο θα προβλέπει μείωση των υπερωριακών αποδοχών και ενισχυμένη ευελιξία στη διαχείριση των ωρών εργασίας.

Χτύπημα Συλλογικών Συμβάσεων

Όπως σημειώνεται στο μνημόνιο «η κυβέρνηση πρέπει να διασφαλίσει ότι οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων που με τη σειρά τους υπερισχύουν έναντι των συμβάσεων σε επίπεδο επαγγελματικών ενώσεων». Επίσης θα αποσύρει τη διάταξη που επιτρέπει στο Υπουργείο Εργασίας να επεκτείνει όλες τις κλαδικές συμβάσεις και σε αυτούς που δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις.

Προβλέπεται ακόμη η τροποποίηση της νομοθεσίας για την προστασία της εργασίας, ώστε να επεκταθεί η δοκιμαστική περίοδος για τους νεοπροσληφθέντες στον ένα χρόνο και να διευκολυνθεί η μεγαλύτερη χρήση συμβάσεων προσωρινής εργασίας και μερικής απασχόλησης.

Θα τροποποιηθεί και η νομοθεσία για τη διαιτησία (Νόμος 1876/1990) έτσι ώστε το καθένα από τα δύο μέρη να μπορεί να προσφύγει στη διαιτησία εάν διαφωνεί με τις προτάσεις του διαμεσολαβητή, χωρίς εξαιρέσεις στο αντικείμενο ή την κάλυψη.

Η ολοκλήρωση από την Εθνική Αναλογιστική Αρχή των επιπτώσεων της μεταρρύθμισης όσον αφορά τα κύρια συνταξιοδοτικά ταμεία μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου 2010, και όσον αφορά τα μεγαλύτερα επικουρικά ταμεία συντάξεων μέχρι τα τέλη Μαρτίου 2011.

Αυτές οι αξιολογήσεις θα καθορίσουν κατά πόσον απαιτούνται περαιτέρω προσαρμογές των παραμέτρων του συνταξιοδοτικού συστήματος για τη συγκράτηση της αύξησης των συνταξιοδοτικών δαπανών στο 2,5% του ΑΕΠ μεταξύ 2009-2060.

Οποιεσδήποτε περαιτέρω προσαρμογές, αν χρειαστεί, θα ολοκληρωθούν μέχρι τα τέλη Ιουνίου του 2011.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΙΣ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

«Eπικαιροποιημένο» Μνημόνιο αυτοί; επικαιροποιημένο κίνημα εμείς

Οι ομιλίες των εκάστοτε πρωθυπουργών στη ΔΕΘ εδώ και χρόνια αντανακλούν τα σχέδια τους για το πώς θα ανοίξουν τη βεντάλια των επιθέσεων στην εργατική τάξη και στη νεολαία. Η φετινή ΔΕΘ δεν είναι διαφορετική από αυτή τη μεριά, αλλά ο Παπανδρέου, στην πρώτη του παρουσία ως πρωθυπουργός, έχει να παρουσιάσει το δικό του «πακέτο» γνωρίζοντας ότι απέναντι του θα βρίσκεται ολόκληρο το κίνημα που από τον προηγούμενο Δεκέμβρη και μετά δεν άφησε αναπάντητες τις επιθέσεις του.

Ο «δικός τους άνθρωπος», όπως τον χαρακτηρίζουν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ξέρει ότι δεν έχει περιθώρια. Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν φαίνεται με κανένα τρόπο να φτάνει στο τέλος της, η πίεση από την Τρόικα για εφαρμογή του (επικαιροποιημένου) Μνημονίου είναι μεγάλη και οι εργατικές αντιστάσεις δεν αφήνουν περιθώρια για «εύκολες» κινήσεις. Τα αρχικά σχέδια για παρουσίαση μιας διακήρυξης αλά 3 του Σεπτέμβρη που θα θυμίζει το «κοινωνικό πρόσωπο» του ΠΑΣΟΚ έχουν ξεχαστεί ακόμα και από τα «παπαγαλάκια» των μεγάλων εφημερίδων και των καναλιών, ενώ το «κοινωνικό πακέτο» δεν θα ξεπερνάει τα 100 εκατομμύρια αυρώ.

Από τη μεριά του εργατικού κινήματος η ΔΕΘ αποτελεί την ευκαιρία να ανοίξει η σεζόν με μια τεράστια διαδήλωση που θα πιάσει το νήμα μετά από ένα καλοκαίρι που ήταν θερμό όχι μόνο σε θερμοκρασίες, αλλά και κινητοποιήσεις. Η απεργία των εργαζόμενων στις μεταφορές, ο συντονισμός των συγκοινωνιών με συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, η έκτακτη διαδήλωση για το Νετανιάχου ήταν το «ζέσταμα» για το φθινόπωρο.

Χρειάζεται να ενώσουμε όλες τις αντιστάσεις σε μια διαδήλωση που θα είναι αφετηρία για μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις που μπορούν να φέρουν την ανατροπή των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης και της Τρόικας.

Θυσίες

Η δεύτερη δόση του δανείου των 110 δις. ευρώ μπορεί να πήρε το «πράσινο φως», αλλά ο Όλι Ρεν αφού επαίνεσε την κυβέρνηση για την ταχύτητα και τη σκληρότητα των μέτρων δήλωσε ότι θα χρειαστούν νέες ασφαλιστικές «μεταρρυθμίσεις» μέσα στο 2011.

Την Παρασκευή 20 Αυγούστου δόθηκε στη δημοσιότητα το επικαιροποιημένο Μνημόνιο που ζητάει ακόμα μεγαλύτερες θυσίες. Καταργεί στην ουσία τις συλλογικές συμβάσεις και στοχεύει να μείνουν «κολλημένες» οι συντάξεις μέχρι το...2060 με νέο γύρο περικοπών. Αυτά σε συνδυασμό με το κόψιμο των μισθών και των επιδομάτων, των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες έχουν τσακίσει τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τεράστια κομμάτια των εργαζόμενων.

Στα άμεσα σχέδια είναι το γενικό ξεπούλημα των ΔΕΚΟ για να εξοικονομήσουν 800 εκατομμύρια ευρώ μέχρι το Σεπτέμβρη του 2011. Αυτό θα σημαίνει τεράστιες επιθέσεις και περικοπές στις συγκοινωνίες, στον ΟΣΕ, στις αμυντικές βιομηχανίες, αλλά και στη ΔΕΗ. Στο στόχαστρο τους είναι ακόμα η ΔΕΥΑΘ και, βέβαια, ετοιμάζονται για την ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, μάχη που ξεκίνησε μέσα στον Ιούλιο.

Δεμένος με αυτές τις επιθέσεις είναι ο Καλλικράτης, το «Μνημόνιο της Αυτοδιοίκησης». Οι δήμοι και οι κοινότητες θα περιοριστούν μόλις στους 325 πανελλαδικά, θα υπάρξουν απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων και οι υπηρεσίες θα χειροτερέψουν για όλους.

Για αυτό η διαδήλωση στη ΔΕΘ πρέπει να απαιτήσει την κατάργηση του Μνημονίου. Θα συγκρουστούμε με τις επιταγές της κυβέρνησης και της Τρόικας όπως έγινε όλους τους προηγούμενους μήνες.

Ο Παπανδρέου μέσα στο καλοκαίρι προσπάθησε να βρει νέους συμμάχους και έκανε τη χειρότερη επιλογή. Όχι μόνο έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της Ελλάδας που επισκέφτηκε το Ισραήλ, αλλά προσκάλεσε τον αρχι-σφαγέα Νετανιάχου στις 16 Αυγούστου στην Αθήνα για να κλείσουν οικονομικές και στρατιωτικές συμφωνίες. Αυτή η συνεργασία είναι καταστροφική σε όλα τα επίπεδα. Δημιουργεί νέους επικίνδυνους ανταγωνισμούς στο Αιγαίο και στη Μέση Ανατολή και «δένει» την Ελλάδα σε ένα κοινό άρμα με το κράτος-τρομοκράτη που από τη στιγμή της ίδρυσης του το 1948 επιβιώνει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Χρειάζεται να βάλουμε καθαρά τα αντιπολεμικά αιτήματα δίπλα στα συνθήματα για κατάργηση του Μνημονίου. Να διακοπεί άμεσα κάθε σχέση με το Ισραήλ, να ματαιωθούν οι ελληνοϊσραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις «Μίνωας 2» τον Οκτώβρη, να αρθεί ο βάρβαρος αποκλεισμός της Γάζας, να ελευθερωθεί η Παλαιστίνη.

Αν ο ένας σύμμαχος που έψαξε ο Παπανδρέου είναι ο Νετανιάχου, για τον άλλο δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει και πολύ. Ο Καρατζαφέρης και το κόμμα του (μαζί με τα υπόλοιπα φασιστικά γουρούνια) όχι μόνο στήριξαν το Μνημόνιο και επιτέθηκαν με κάθε τρόπο στην εργατική αντίσταση, αλλά πιέζουν την κυβέρνηση να πάρει σκληρότερα μέτρα για τους μετανάστες. Θα ήθελαν να υπάρχουν «νεκροταφεία λαθρομεταναστών», όπως αυτό που αποκάλυψε στον Έβρο ο Στέλιος Βραδέλης στα ΝΕΑ, σε όλη την επικράτεια.

Δεν θα τους αφήσουμε. Απαιτούμε να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να ανοίξουν τα κλειστά εργοστάσια. Να διαλυθεί ο δολοφονικός μηχανισμός της Frontex που στέλνει στο θάνατο εκατοντάδες μετανάστες στα σύνορα. Να νομιμοποιηθούν όλοι μετανάστες, να δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες.

Αδίστακτη

Αυτή η κυβέρνηση είναι αδίστακτη. Έχει επιλέξει για συμμάχους της ότι πιο αντιδραστικό υπάρχει και «πριονίζει» τα δικαιώματα και τις ζωές ακόμα και των ανθρώπων που την ψήφισαν για να «μαυρίσουν» τον Καραμανλή. Για αυτό ή θα κάνει πίσω ή θα φύγει νύχτα και με ελικόπτερο!

Για να είναι, όμως, νικηφόρα αυτή η σύγκρουση για το εργατικό κίνημα δεν φτάνει να εναντιωθούμε στο Μνημόνιο, στις κατάπτυστες συμφωνίες με τον Νετανιάχου, στον ρατσιστικό κατήφορο του Πάγκαλου και του Χρυσοχοίδη. Χρειαζόμαστε και τις αντικαπιταλιστικές ιδέες που δίνουν συγκεκριμένη κατεύθυνση και δυνατά επιχειρήματα σε κάθε εργαζόμενο σε όποιο χώρο και αν δουλεύει.

Το Αντικαπιταλιστικό Πρόγραμμα Πάλης που προτείνουν μέσα στα σωματεία και στα συνδικάτα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΣΕΚ είναι το ιδανικό συμπλήρωμα στις απεργίες και στις καταλήψεις για να ανατρέψουμε τα μέτρα τους.

Χρειάζεται όλη η αριστερά να υιοθετήσει το αίτημα της στάσης πληρωμών του χρέους προς τους τραπεζίτες. Αυτό το χρέος δεν είναι δικό μας και δεν θέλουμε να γίνει το «βαρίδι» στο λαιμό των εργατών που θα δουλεύουν για να πληρώνουμε τόκους στις τράπεζες. Αντίθετα, πρέπει να μπει καθαρά η εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο για να σταματήσουμε τους εκβιασμούς.

Παράλληλα, χρειάζεται να απαγορευτούν με νόμο οι απολύσεις, να κοπούν οι εξοπλισμοί και όλες αυτές τις μάχες να τις δώσουμε με τους μετανάστες που είναι κομμάτι της τάξης μας.

Η μαζικότητα και η πανελλαδική συμμετοχή των εργαζόμενων στη διαδήλωση στη ΔΕΘ θα είναι η καλύτερη απάντηση στα σχέδια τους και θα δώσει «καύσιμα» αυτοπεποίθησης και έμπνευσης για τις μάχες που έρχονται. Να είμαστε όλοι εκεί!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ

Όταν ο Παπανδρέου θα βρίσκεται στο βήμα της ΔΕΘ, δεν θα έχει συμπληρώσει ακόμα τον ένα χρόνο ως πρωθυπουργός. Μέσα σε αυτό το χρόνο είχε να αντιμετωπίσει τέτοιες εργατικές κινητοποιήσεις που άλλοι προκάτοχοι του είχαν καταφέρει να συμπληρώσουν χρόνια θητείας για να δουν. Ήταν αυτό αναμενόμενο;

Αν γυρίσουμε πίσω στον Οκτώβρη του 2009, όποιος προέβλεπε ότι θα υπάρξουν μεγάλες μάχες κόντρα στις ψεύτικες υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ ακουγόταν είτε ως υπεραισιόδοξος είτε πολιτικά λάθος.

Η Εργατική Αλληλεγγύη αμέσως μετά τις εκλογές εξηγούσε: «Αυτό το οργισμένο αντιδεξιό αριστερόστροφο ρεύμα καρπώθηκε εκλογικά το ΠΑΣΟΚ στις κάλπες της Κυριακής. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι του ανήκει. Αντίθετα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει πολλούς και σοβαρούς λόγους να ανησυχεί για αυτό το ρεύμα...» (ΕΑ 887, 7/10 2009).

Η βασική διαφορά με τις υπόλοιπες αναλύσεις ήταν η εμπιστοσύνη στους αγώνες των εργατών που οδήγησαν τον Καραμανλή σε κατάρρευση. Τα πρώτα δείγματα γραφής για το τι θα ακολουθήσει ήρθαν ήδη από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης. Η απεργία στο λιμάνι ενάντια στην Cosco και οι αγώνες των εργαζόμενων στα stage ήταν οι πρώτες μεγάλες μάχες.

Όμως, δεν κατάφεραν να αλλάξουν την συνολική εικόνα. Τα κυρίαρχα επιχειρήματα ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ θα έχει μια «περίοδο χάριτος» και ότι έχει τη «συναίνεση» του κόσμου να πάρει δυσάρεστα, αλλά αναγκαία μέτρα. Σε αυτό συνέβαλαν και οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Ο Παναγόπουλος επανέλαβε πολλές φορές τη δήλωση του ότι στηρίζει την νέα κυβέρνηση και ότι δεν θα κάνει «πολιτική απεργία» εναντίον της. Δεν προχώρησε ούτε στην κήρυξη της «καθιερωμένης» από το κίνημα απεργία ενάντια στον προϋπολογισμό.

Πρωτοβουλίες

Εκεί ήταν που «έσπασε» αυτή η ψεύτικη εικόνα της στήριξης της κυβέρνησης. Η πρωτοβουλία των Ά και Γ´ ΕΛΜΕ Αθήνας για να υπάρξει απεργία ενάντια στον προϋπολογισμό αγκαλιάστηκε από πολλές Ομοσπονδίες και συνδικάτα και στις 17 του Δεκέμβρη τίποτα δεν θύμιζε ότι αυτή την απεργία δεν την είχαν καλέσει η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ. Ακόμα, και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έτρεξαν να την οργανώσουν και έπειτα να την παρουσιάζουν ως δική τους πρωτοβουλία. Ήταν μια πανεργατική από τα κάτω.

Για όλους τους επόμενους μήνες στην Αθήνα και σε κάθε μικρή ή μεγάλη πόλη, ακόμα και μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού, υπήρξαν τεράστιες πανεργατικές κινητοποιήσεις με αποκορύφωμα την 5η του Μάη που ήταν η μεγαλύτερη απεργία που έγινε ποτέ.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αναγκάστηκαν όχι μόνο να μπουν στη μάχη, αλλά να σπάσουν κάθε ρεκόρ αφού σχεδόν κάθε μήνα υπήρχε πανεργατική απεργία. Αλλά ακόμα και όταν δεν υπήρχαν πανεργατικές, την σκυτάλη έπαιρναν δυνατές κλαδικές απεργίες, όπως των τελωνειακών, των δικαστικών υπαλλήλων, των καθηγητών ή των πυροσβεστών.

Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των μηνών που έκανε τη διαφορά ήταν η οργάνωση από τα κάτω. Οι «αφανείς» από τα ΜΜΕ διαδικασίες ήταν αυτές που έδωσαν ώθηση στο κίνημα να παλέψει τη μεγαλύτερη επίθεση από τη μεριά των αφεντικών και της κυβέρνησης.

Οι μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, οι απεργιακές επιτροπές, οι περιφρουρήσεις των εργατικών χώρων, οι χιλιάδες αγωνιστές της βάσης ήταν η «ραχοκοκαλιά» αυτού του κινήματος.

Με αυτόν τον τρόπο χρειάζεται να οργανωθεί η διαδήλωση στη ΔΕΘ και οποιαδήποτε μάχη από κει και πέρα. Να οργανωθούν άμεσα γενικές συνελεύσεις σε κάθε σωματείο, να συζητηθεί η πολιτική σημασία της συμμετοχής στην κινητοποίηση, να βγει υλικό ενημέρωσης, να κλειστούν πούλμαν από όλη την Ελλάδα.

Με αυτόν τον τρόπο η ΔΕΘ μπορεί να γίνει η καλύτερη αφετηρία για τους αγώνες του φθινόπωρου για να ανατρέψουμε τα μέτρα λιτότητας του Παπανδρέου και της τρόικας με όπλο τις απεργίες διαρκείας και το Αντικαπιταλιστικό Πρόγραμμα πάλης.

Δηλώσεις

Τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα είναι από τις τελευταίες εναπομείνασες αμυντικές βιομηχανίες που με ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων και της σημερινής, βουλιάζουν στην διαλυτική απραξία, στη μίζα και την διαπλοκή των διοικούντων και των κυβερνώντων.

Οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες είναι κατ´´εντολή των ξένων πολεμικών βιομηχανιών και δεν περισσεύει τίποτα από το μεγάλο φαγοπότι των Αμερικανογερμανών για τη ντόπια αμυντική βιομηχανία.

Σήμερα ανασύρουν από το χρονοντούλαπο την χιλιοειπωμένη συνταγή της «εξυγίανσης» και των «στρατηγικών επενδυτών-ΛΗΣΤΩΝ» για τα ΕΑΣ και τις ΔΕΚΟ συνολικά, για να καλύψουν την πολιτική της συρρίκνωσης και του ξεπουλήματος των κρατικών επιχειρήσεων.

Προσπαθούν απεγνωσμένα να πείσουν την κοινωνία ότι φταίνε οι εργαζόμενοι στα ΕΑΣ, στον ΟΣΕ, στην ΕΘΕΛ, στην ΕΥΔΑΠ, στην ΕΑΒ, στα Ναυπηγεία, στην ΕΛΒΟ και σε κάθε ΔΕΚΟ και τα δημόσια νοσοκομεία, για την καταστροφική πολιτική τους διαχείριση αλλά και συνολικά για το δημόσιο χρέος της χώρας!!!!

Όμως ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται που λέει και η παροιμία.

Δεν πείθουν κανέναν.

Αυτοί μαζί με την «αγία οικογένεια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας»!! διαχειρίστηκαν, αυτοί κούρσεψαν και λήστεψαν τις ΔΕΚΟ και τα δημόσια νοσοκομεία.

Δεν θα επιτρέψουμε την διάλυση και το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ.

Δεν θα επιτρέψουμε τον αφανισμό και την διάλυση των ΕΑΣ (ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ).

ΚΑΛΟΥΜΕ τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ, τη ΓΣΕΕ και τις ομοσπονδίες να δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη αυτή, για να μη ξεπουληθεί η παραγωγική βάση της χώρας, γιατί έτσι φτάνουμε στην ολοκληρωτική χρεοκοπία, μια ώρα αρχύτερα.

Εμείς οι εργαζόμενοι στα ΕΑΣ και τα σωματεία μας συνεχίζουμε τον αγώνα:

Για την υπεράσπιση της δουλειάς μας

Για να γίνουν τα ΕΑΣ παραγωγική βιομηχανία και όχι διαμεσολαβητής συμφερόντων.

Ουρανία Μπίρμπα, πρόεδρος σωματείου ΕΑΣ Αιγίου

Η κατάσταση λίγο πριν την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς είναι πολύ δύσκολη. Ιδιαίτερα στα Χανιά που είναι κομμάτι της περιφέρειας θα έλεγα ότι είναι ακόμα χειρότερη. Το ποσοστό της συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών είναι μεγαλύτερο από αυτό των τελευταίων 15 χρόνων και έχουν υπάρξει οι μισοί διορισμοί από πέρσι. Προφανώς, αυτά τα κενά δεν μπορούν να τα καλύψουν οι αποσπασμένοι ότι κι αν λέει το Υπουργείο.

Υπάρχουν συμπτήξεις τμημάτων που έχουν ως αποτέλεσμα τα 30ρια τμήματα. Στα Χανιά, στο κέντρο της πόλης, έχει γίνει σύμπτηξη δύο σχολείων. Παλιότερα λειτουργούσαν με διπλοβάρδια, δηλαδή πρωί και απόγευμα στο ίδιο κτίριο λόγω προβλήματος χώρου. Τώρα έγιναν ένα σχολείο αφού τόσα χρόνια δεν έχει λυθεί το πρόβλημα χώρου και πολλοί γονείς πήραν τα παιδιά τους σε περιφερειακά σχολεία.

Αν προσπαθήσουν να περάσουν νέες περικοπές θα έχουμε κινητοποιήσεις και απεργίες. Η διάθεση του κόσμου αυτό δείχνει, αυτή είναι η δυναμική.

Η διαδήλωση στη ΔΕΘ είναι σημαντική γιατί θα είναι από τις πρώτες ευκαιρίες του φθινοπώρου για να δείξει ο κόσμος την οργή του. Σε εξόρμηση που κάναμε στο Νοσοκομείο της πόλης ο κόσμος ρωτούσε για τη διαδήλωση, πως θα οργανωθεί, αν θα μπουν πούλμαν. Παρά τις δυσκολίες της απόστασης για εμάς στα Χανιά, το τι θα γίνει στη ΔΕΘ θα παίξει ρόλο για τη συνέχεια.

Μαργαρίτα Παπαμηνά, δασκάλα

Φαίνεται ότι από το Σεπτέμβρη και μετά θα συνεχιστούν και θα κλιμακωθούν οι επιθέσεις της κυβέρνησης. Έχουν βρεθεί τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό αδιέξοδο για το πώς θα χειριστούν την κρίση. Από το 2006-07 και το άρθρο 16 όπου οι φοιτητικές καταλήψεις σταμάτησαν την επίθεση στην εκπαίδευση, έχουν να κινηθούν απέναντι στα δημόσια πανεπιστήμια. Τώρα με τις ανακοινώσεις της Διαμαντοπούλου φαίνεται ότι θα κάνουν το ίδιο όπως και σε κάθε άλλο κομμάτι του δημόσιου τομέα, τους Δήμους, τις ΔΕΚΟ.

Δεν τους παίρνει για μια ριζική αναδιάρθρωση, αλλά θα προσπαθήσουν να περάσουν την αξιολόγηση, τα ΚΕΣ και άλλα παρόμοια μέτρα. Θα είναι χρονιά μάχης για τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.

Η διαδήλωση στη ΔΕΘ αφορά και τους φοιτητές. Ήδη από την προηγούμενη χρονιά οι φοιτητές έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τη σημασία των αγώνων της εργατικής τάξης. Για αυτό τα φοιτητικά μπλοκ ήταν μαζικά στις πανεργατικές και υπήρχαν ψηφίσματα συμπαράστασης στους αγώνες των εργαζόμενων της ELITE ή του Σκαραμαγκά για παράδειγμα για να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας.

Όταν θα γίνει η διαδήλωση οι σχολές δεν θα έχουν μπει ακόμα στη διαδικασία των μαθημάτων, θα υπάρχει εξεταστική, αλλά θα οργανώσουμε τη συμμετοχή.

Θέλουμε να δείξουμε ότι το φοιτητικό κίνημα είναι έτοιμο και ικανό να συντονιστεί με το εργατικό για να δείξουμε στην κυβέρνηση που υποσχόταν σοσιαλισμό και τώρα βλέπουμε βαρβαρότητα ότι θα πάμε αυτήν την κόντρα μέχρι το τέλος.

Έλλη Πανταζοπούλου, φοιτήτρια