Συνεντεύξεις
“Ποτέ δεν μασήσαμε τα λόγια μας για να γίνουμε αρεστοί”

6/10/16, Απεργία στα νοσοκομεία. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Ο Σπύρος Βασιλείου, συμβασιούχος εργαζόμενος στην καθαριότητα στο νοσοκομείο Αγ. Σάββας, μίλησε στον Μάνο Νικολάου

Ένας από τους τρόπους που προχωράει η κυβέρνηση τις ιδιωτικοποιήσεις στα νοσοκομεία είναι με το να μπουν περισσότερες εργολαβικές εταιρίες. Ποιος είναι ο ρόλος των εργολάβων;

Πριν από λίγες μέρες, μας ανακοινώθηκε ότι θα λήξει η σύμβασή μας και θα φέρουν εργολάβους, όχι Datsun, όπως είπε ο υποδιοικητής, αλλά Mercedes, για να τονίσουν ότι ο εργολάβος που θα έρθει είναι πολύ καλός. Δεν υπάρχει καλός εργολάβος. Όλοι είναι απατεώνες κατ’ εξακολούθηση. Επίσης, δεν υπάρχει διαφάνεια, υπάρχει η μίζα για να πάρουν το έργο.

Στον Άγιο Σάββα είμαι συνολικά 17 χρόνια στην καθαριότητα, 4 με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και 13 παλιότερα με εργολάβο. Στα χρόνια με τον εργολάβο βίωσα τον ορισμό του εξευτελισμού: απειλές, απληρωσιά τρεις και τέσσερις μήνες… Όταν απαιτούσαμε τα δεδουλευμένα, μας έστελναν στην εταιρία η οποία μας έλεγε «παραιτήσου και μπες στο ταμείο ανεργίας να πληρώνεσαι στην ώρα σου». Δούλευα 6ήμερο 7ωρο και έπαιρνα 495 ευρώ και με έβαζαν να υπογράφω ότι έπαιρνα 800 ευρώ. Η εταιρία έλεγε ότι απασχολούσε 80 άτομα, πληρωνόταν για τόσους, αλλά είχε 62 άτομα. Άλλαζε συνέχεια ονόματα γιατί έστηνε απάτες απέναντι στους εργαζόμενους. Κάθε τόσο, τους έβαζε να υπογράφουν χαρτιά για να χάσουν κάθε δικαίωμα αποζημίωσης. Σε κάποια νοσοκομεία εργαζόμενοι έχουν χάσει τα δεδουλευμένα τους και τους χρωστούν οι εργολάβοι χιλιάδες ευρώ. Όλα αυτά θεωρώ ότι γινόντουσαν με τις πλάτες των διοικήσεων και της κυβέρνησης. 

Τα κάνουν όλα αυτά γιατί στηρίζονται στον φόβο και στην τρομοκρατία των εργαζόμενων. Μας απειλούσαν ότι όποιος εργαζόμενος γραφτεί στο σωματείο θα απολυθεί. Εγώ ήμουν ο πρώτος που τόλμησε να παρακούσει και γράφτηκα. Αμέσως με έστειλαν στον προσωπάρχη για απόλυση. Μόλις ενημέρωσα το σωματείο και ξεκίνησαμε να οργανωνόμαστε, ο φόβος τους ήταν τόσο μεγάλος που το πήραν πίσω και από τότε δεν τόλμησαν ποτέ ξανά να πουν για το σωματείο σε κανέναν. Η καθαριότητα έφτασε να πρωτοστατεί στους αγώνες, δεν ήταν οι φοβισμένοι εργαζόμενοι. Τώρα πάλι όλοι θέλουν να παλέψουν εναντίον τους, κανείς εργαζόμενος δεν θέλει την επιστροφή τους. 

Τι μάχες δώσατε ενάντια στους εργολάβους και στις απολύσεις των συμβασιούχων στον Άγιο Σάββα;

Αν ξεκίνησε μια μάχη ενάντια στους εργολάβους, ξεκίνησε από το αμφιθέατρο του Άγιου Σάββα. Εκεί πριν το 2016, κάναμε πολλές συνελεύσεις με το Συντονιστικό των Νοσοκομείων, που ήταν στις αρχές του, βάλαμε μπροστά τη μάχη ενάντια στους εργολάβους και αρχίσαμε να την οργανώνουμε. Έγινε μεγάλος αγώνας και κερδίσαμε. Είναι μία από τις πολλές φορές που ένιωσα πολύ περήφανος γι’ αυτό το σωματείο. 

Το 2016 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έφυγαν οι εργολάβοι, αλλά υπήρξαν απολύσεις, κάποιες μάλιστα ρατσιστικές. Μετανάστριες καθαρίστριες μετά από 30 χρόνια υπηρεσίας εκεί απολύθηκαν γιατί δεν είχαν πιστοποιητικό ελληνομάθειας. Αντικαταστάθηκαν με άτομα που μπήκαν μέσω ΑΣΕΠ, αλλά λόγω της δύσκολης δουλειάς -καθαριότητα σε νοσοκομείο- πολλοί δεν άντεξαν και παραιτήθηκαν. Εν τέλει μείναμε λιγότεροι απ’ όσοι ήμασταν πριν.

Φλεβάρη και Μάρτη του 2019 δώσαμε τεράστια μάχη ενάντια σε 88 απολύσεις καθαριστριών με συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις και καθολική συμμετοχή. Στις 8 Μάρτη εκείνης της χρονιάς, η πρώτη που γινόταν απεργία τη μέρα της Γυναίκας και πρωϊνή διαδήλωση, βρεθήκαμε στην κεφαλή της πορείας με το πανό του σωματείου μας. Και νικήσαμε. Τον Οκτώβρη του ’19, προσπάθησαν να απολύσουν εκδικητικά τον πρόεδρο του σωματείου μας, Κώστα Καταραχιά, μαζί και με άλλους συμβασιούχους γιατρούς. Εν τέλει, μετά από τρομερές συγκεντρώσεις και πρωτόγνωρη συμπαράσταση από το υπόλοιπο εργατικό κίνημα έγινε πράξη το σύνθημά μας «απολύστε τον διοικητή και όχι τον Καταραχιά». Τον Μάη του ’20, νικήσαμε ξανά ενάντια στις απολύσεις των εργαζόμενων στη φύλαξη. Κερδίζουμε δίχρονες παρατάσεις, αλλά διεκδικούμε τη μονιμοποίηση. 

Η πρόσφατη συνέλευση που κάναμε ενάντια στους εργολάβους είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή από συμβασιούχους και μόνιμους. Φτιάξαμε επιτροπή αγώνα για να μπει περισσότερος κόσμος στην οργάνωση των κινητοποιήσεων μαζί με το ΔΣ του σωματείου. Ο κόσμος έδειξε ότι η διάθεσή του είναι να μην κάνει πίσω μέχρι να μονιμοποιηθούμε. Αυτή η πολιτική της κυβέρνησης είναι εγκληματική. Αυτή την πολιτική υπηρετούν και οι διοικητές, όπως η διοικήτρια του Άγιου Σάββα, Μπαλαούρα, που είπε εν ολίγοις ότι οι εργαζόμενοι στη φύλαξη, στη σίτιση και στην καθαριότητα είναι ανίκανοι και άχρηστοι και πρέπει να φύγουν και να έρθουν εργολάβοι. Όλοι ξέρουμε όμως ότι οι εργολάβοι θα δουλέψουν με λιγότερα άτομα και με τεντωμένα ωράρια. Το νομοσχέδιο του Χατζηδάκη με τα 10ωρα τους έκατσε μια χαρά. 

Τι άλλες μάχες έχει οργανώσει το σωματείο του Αγίου Σάββα;

Θεωρώ ότι το σωματείο μας είναι παράδειγμα για την πλούσια δράση του σε πολλά επίπεδα. Ήταν από τα πρώτα σωματεία που έκανε εγγραφές συμβασιούχων, το 2016. Όμως δεν είναι μόνο οι αγώνες μέσα στο νοσοκομείο και στις απεργίες της ΠΟΕΔΗΝ, που από μόνοι τους είναι τεράστιοι. Την περίοδο της καραντίνας, σπάσαμε τις απαγορεύσεις των κινητοποιήσεων και τις απειλές με τη συμμετοχή μας στις συγκεντρώσεις στο Πολυτεχνείο και στην επέτειο του Γρηγορόπουλου. Σταθήκαμε αλληλέγγυοι σε εργατικές μάχες, όχι συμβολικά, αλλά με τη συμμετοχή μας και με στάση εργασίας, όπως πρόσφατα για τους εργολαβικούς εργαζόμενους στην INVITE στον Ευαγγελισμό. Στη δίκη της Χρυσής Αυγής ήμασταν από την πρώτη μέρα μέχρι και το τέλος της και κάναμε μεγάλες αντιφασιστικές συνελεύσεις μέσα στο νοσοκομείο. Παλέψαμε μαζί με τη γειτονιά για τον λόφο του Στρέφη, συμμετέχουμε στις πορείες στα Athens Pride ενάντια στην ομοφοβία, στις 8 Μάρτη ενάντια στον σεξισμό, στις 20 Μάρτη ενάντια στον ρατσισμό δίπλα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Γι’ αυτό και η στοχοποίηση του Κ. Καταραχιά δεν σταμάτησε ποτέ από τον Νοέμβρη του 2019 και μετά. Στο πρόσωπό του βγαίνει η οργή των κυβερνήσεων που θέλει να σταματήσει ένα τέτοιο σωματείο.

Τι ρόλο θεωρείς ότι παίζει η πολιτική συζήτηση και οργάνωση μέσα σε τέτοιες συνθήκες;

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις πρώτες επαφές μου με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Ενώ δεν διαφωνούσα στα πολιτικά, δεν ήθελα στην αρχή να οργανωθώ καθώς παλιότερα ανήκα στον αναρχικό χώρο. Ξεκίνησα στο αντιφασιστικό με την ΚΕΕΡΦΑ. Άρχισα να διαβάζω την εφημερίδα Εργατική Αλληλεγγύη, να συμμετέχω στο φεστιβάλ Μαρξισμός -πολύ μεγάλο σχολείο για μένα- και να βλέπω την πράξη σε συνδυασμό με τη θεωρία. Εν τέλει πείστηκα και οργανώθηκα στο ΣΕΚ. Και έκανα πολύ καλά.

Στο νοσοκομείο δεν θα μπορούσαμε να οργανώνουμε τις παραπάνω μάχες χωρίς να ανοίγουμε την πολιτική συζήτηση συνεχώς. Πολλοί ξέρουν τις θέσεις μας γιατί διαβάζουν την εφημερίδα μας. Ποτέ δεν μασήσαμε τα λόγια μας για να γίνουμε αρεστοί. Ανοίξαμε θέματα, όπως η μονιμοποίηση των μεταναστών και τα ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες, που ξέραμε ότι θα είναι δύσκολα και θα ξεκινήσουν διαφωνίες. Δώσαμε ακόμα και την πρόσφατη δύσκολη μάχη των εκλογών για το σωματείο, ανοίγοντας το θέμα του Μακεδονικού με το σύνθημα «οι εργάτες των Βαλκανίων είναι αδέρφια μας» και είχαμε κόντρες. Αλλά ήταν απαραίτητο να βγούμε να τα απαντήσουμε και να κερδίσουμε σε αυτές τις ιδέες. Τα μέλη του ΣΕΚ στο νοσοκομείο έχουμε γίνει κέντρο για τους εργαζόμενους πάνω στα πολιτικά ζητήματα και ερωτήματα που έχουν. Και θεωρώ ότι εμείς είμαστε οι πολλοί, δεν είμαστε οι λίγοι. Γι’ αυτό δεν φοβόμαστε τις διοικήσεις και την κυβέρνηση.