Την ίδια στιγμή που θρηνούν για την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία και τις επιπτώσεις που θα έχει για τα δημοκρατικά δικαιώματα, ολόκληρη η ΕΕ, πίσω από τα δάκρυα, στάζει δηλητήριο για τις Αφγανές και τους Αφγανούς πρόσφυγες, ακόμα και τους ίδιους τους συνεργάτες τους που περιμένουν ακόμα στο αεροδρόμιο της Καμπούλ.
Ο Αυστριακός υπουργός Εσωτερικών, Καρλ Νεχάμερ, επιμένει πως η Αυστρία θα συνεχίσει να απελαύνει πρόσφυγες/ισσες από το Αφγανιστάν, παρά την πρόσφατη αντίθετη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας του και ζητά να φτιαχτούν “κέντρα απελάσεων” στις όμορες με το Αφγανιστάν χώρες για να κρατούνται όσοι απελαύνονται από την Ευρώπη.
Οι τρεις από τις 6 χώρες που προχωρούσαν σε απελάσεις στο Αφγανιστάν θεωρώντας το “ασφαλή χώρα” -Γερμανία, Ολλανδία και Δανία- αποφάσισαν να αναστείλουν προσωρινά αυτή τους την απόφαση. Οι άλλες τρείς, -Ελλάδα, Βέλγιο και Αυστρία- επιμένουν στην απόφαση τους, την ίδια στιγμή που μοιρολογούν για τις γυναίκες στο Αφγανιστάν. Οι δηλώσεις Μηταράκη πως “είναι ξεκάθαρο ότι η χώρα μας δεν θα είναι πύλη εισόδου για ένα νέο κύμα προσφύγων” και του ακροδεξιού Μπογδάνου που είπε πως “δεν χωράει στην Ελλάδα ούτε ένας παραπάνω Αφγανός” είναι η κυνική έκφραση αυτής της ρατσιστικής υποκρισίας.
Ο Μακρόν έσπευσε να μιλήσει για την ανάγκη να “προστατευτούμε από τις σημαντικές παράνομες μεταναστευτικές ροές”, ενώ ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάγιο διευκρίνισε πως οι εκκενώσεις Αφγανών θα αφορούσαν μόνο “όσους συνεργάστηκαν μαζί μας” και πως “δεν χρειάζεται να φοβόμαστε για τις ροές”.
Από την Ισπανία, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, δήλωσε πως χρειάζονται “νόμιμες και ασφαλείς δίοδοι παγκοσμίως, οργανωμένες από μας, τη διεθνή κοινότητα, για όσους χρειάζονται προστασία”, ενώ η Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, Ίλβα Γιόχανσον, είπε πως “δεν πρέπει να περιμένουμε μέχρι να φτάσουν οι άνθρωποι στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης... Θα πρέπει να αποτρέψουμε τους ανθρώπους να κατευθύνονται προς την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω μη ασφαλών, παράτυπων και ανεξέλεγκτων διαδρομών...”.
Καμία από τις δύο δεν νοιάστηκε ξαφνικά για την ασφαλή προσέλευση των προσφύγων. Στέλνουν μήνυμα στους πρόσφυγες να μην προσπαθήσουν να έρθουν γιατί, όπως το υπενθυμίζει ο Γκέραλντ Κνάους, εμπνευστής της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας “το 2021, τα κράτη ελέγχουν τα σύνορά τους με ισχύ και βαναυσότητα που δεν είχαν το 2015”. Οι “νόμιμες και ασφαλείς δίοδοι” σημαίνουν απλά ότι αυτοί που θα έρχονται, θα είναι ελάχιστοι και θα περνάνε από διαλογή.
Από την Τουρκία, ο Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε πως επιταχύνει την κατασκευή τείχους, ύψους τριών μέτρων, με συρματόπλεγμα στην κορυφή, σε όλο το μήκος των συνόρων με το Ιράν. “Πρέπει να πω ότι υπάρχουν και στα 109 χιλιόμετρα θερμικές κάμερες και συστήματα φωτισμού”, κόμπαζε σε συνέντευξη του στο τουρκικό KANAL 7.
Στην Ελλάδα, ο Μητσοτάκης, την ίδια στιγμή που συνομιλούσε με τον Ερντογάν και τα ΜΜΕ αναφέρονταν στο “θετικό κλίμα της συνάντησης”, έστελνε στον φράχτη του Έβρου τους υπουργούς Προστασίας του Πολίτη και Άμυνας, θέλοντας να περάσει το μήνυμα πως οι πρόσφυγες αποτελούν απειλή για τον κάθε “απλό πολίτη”. “Στηρίζουμε τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των ανθρώπων, αλλά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών που μπορεί να προκύψουν” δήλωσε χαρακτηριστικά ο Χρυσοχοΐδης.
Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις
Η αλήθεια είναι πως, κυβέρνηση και ΕΕ είναι αυτές που εργαλειοποιούν τους πρόσφυγες με τον πιο χυδαίο τρόπο. Οι Αφγανοί πρόσφυγες και προσφύγισσες, εγκαταλείπουν μια χώρα που την έχουν καταστρέψει οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στις οποίες συμμετείχε και η Ελλάδα. Μεταναστεύουν κυρίως στις γειτονικές τους χώρες και μια μόνο μερίδα κατευθύνεται προς την Ευρώπη. Η κυβέρνηση και η ΕΕ παίζουν πάνω στην πλάτη τους ένα ρατσιστικό παιχνίδι που στόχο έχει να αποπροσανατολίσει, την ίδια στιγμή που τα αντεργατικά τους μέτρα πληθαίνουν και που τα καταστροφικά αποτελέσματα των πολιτικών τους γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα ορατά.
Προτιμάνε να ξοδεύουν εκατομμύρια για τους φράχτες, χερσαίους και πλωτούς, αντί να δίνουν τα λεφτά για την δασοπροστασία, την πυρόσβεση, την Υγεία, ώστε να σώσουν ζωές από τις πυρκαγιές και την πανδημία.
Όπως θυμίζει ανακοίνωση της ΚΕΕΡΦΑ “Ο ρατσισμός και η ισλαμοφοβία έγιναν το μοτίβο της αντιμετώπισης των θυμάτων των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για αυτό και από την αρχή το αντιπολεμικό κίνημα ήταν η ασπίδα προστασίας των κατατρεγμένων προσφύγων και το αντιφασιστικό κίνημα ήταν η ασπίδα ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής και των φασιστών. Χρειάστηκαν σκληροί αγώνες των προσφύγων το 2008-2010, με μαζικές απεργίες πείνας και ραμμένα στόματα γυναικών στα Προπύλαια για να αρχίσει η Ελλάδα να δίνει άσυλο στους Αφγανούς και Ιρανούς πρόσφυγες.
Συνεχίζουμε απαιτώντας ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες και δηλώνοντας ότι οι Αφγανοί πρόσφυγες όπως και όλοι οι κατατρεγμένοι είναι καλοδεχούμενοι. Αυτός που πρέπει να απελαθεί είναι ο Μηταράκης που ευθύνεται για χιλιάδες παράνομες απελάσεις στο Αιγαίο και τον Έβρο. Ευθύνεται μαζί με τους φίλους του στην ΕΕ για τον πνιγμό χιλιάδων προσφύγων στο Αιγαίο και την Μεσόγειο”.
Άσυλο και στέγη είναι τα αιτήματα των προσφύγων
Η θέρμη με την οποία υποδέχτηκαν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης τις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν αυτές τις μέρες από ορισμένες ομάδες από Αφγανούς πρόσφυγες και προσφύγισσες ήταν βαθιά υποκριτική.
Από τη διαδήλωση της Αθήνας στις 19 Αυγούστου έλειπαν τα συνθήματα για “χαρτιά, άσυλο και στέγη” που οι ίδιοι οι πρόσφυγες έχουν υπερασπιστεί σε τόσες πολλές κινητοποιήσεις. Όσο όμως και αν τα ΜΜΕ προσπάθησαν να αποδώσουν στην κινητοποίηση έναν ομοιογενή χαρακτήρα αποκλειστικά ενάντια στους Ταλιμπάν, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική, παρά και την έντονη προσπάθεια θεσμικών παραγόντων να καθορίσουν το περιεχόμενο τους.
Στην Αθήνα τα συνθήματα “Σταματήστε να μας σκοτώνετε”, “Θέλουμε ειρήνη”, “Ελεύθερο Αφγανιστάν” ακούγονταν συνεχώς. “Η χώρα μας ταλαιπωρείται από τότε που γεννήθηκα. Σήμερα από τους Ταλιμπάν, αλλά μέχρι εχθές από τους Αμερικάνους και πριν γεννηθώ εγώ, από άλλους, τους Ρώσους. Εμείς θέλουμε απλά να ζήσουμε ειρηνικά”, δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη η Ταράνι από το Αφγανιστάν.
Οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε μια σειρά χώρες και πόλεις έγιναν την ημέρα της εθνικής γιορτής του Αφγανιστάν, τη 19η Αυγούστου. Τα διεθνή Μέσα βιάστηκαν να υπερθεματίσουν τον συμβολισμό της ημέρας αλλά ξέχασαν πως στις 19 Αυγούστου οι Αφγανοί και οι Αφγανές δεν γιορτάζουν την απελευθέρωση τους ούτε από τους “σκοταδιστές Ταλιμπάν”, ούτε από τους Ρώσους, αλλά από την Βρετανική Αυτοκρατορία, την οποία πολέμησαν τρείς φορές (1838, 1878 και 1919) μέχρι να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους.